รอยรัก รอยบาป

                ณ เรือนทาส ฟางกำลังทำผัดหมี่ที่คุณหลวงสั่งให้ท่าน เมื่อเสร็จแล้วก็ให้ยายแมวยกจานผัดหมี่ไปให้คุณหลวงท่านทันที

พิม – หมี่กรอบน่าทานจังเลยค่ะคุณพี่ ^^

ป๊อป - ^_^ (มดวิ่งมาจากไหนไม่รู้)

มด – กินเลยจะเจ้าค่ะ เดี๋ยวมดจะป้อนให้เจ้าค่ะ ^^

                มดก็ตักหมี่กรอบป้อนให้คุณหลวงทันทีทำเอาคุณหญิงพิมเจ็บใจเป็นอย่างมากแต่ก็ต้องทน

ป๊อป – ฝีมือนังฟางนี่มันดีจังนะ นังมี

มี – นังฟางมันทำสุดฝีมือเลยเจ้าค่ะ ^_^

ป๊อป – เอ่อแล้วนังฟางมันไปไหนแล้วละ

แมว – นังฟางทำงานอยู่ในครัวเจ้าค่ะ

ป๊อป – ถ้างั้นนังมี เอ็งเอาอัฐนี่ให้นังฟางมัน แล้วบอกว่าข้าให้เป็นรางวัล

มี – ขอบพระคุณเจ้าค่ะ ^^ (มีก็คลานเข้ามารับอัฐบนโต๊ะที่คุณหลวงว่างไว้ให้ ทำให้มดโกรธไม่พอใจเป็นอย่างมาก)

ป๊อป – นังมี บอกนังฟางมันทำกับข้าวให้ข้ากินอีกนะ แล้วตอนเช้าๆทำกับข้าวให้คุณพิมใส่บาตรด้วย ส่วนเอ็งอะแก่แล้วเบาๆงานซะมั้งนะนังมีนะ

มี – ขอบพระคุณเจ้าค่ะที่คุณหลวงเมตตา (ทำเอาคุณหญิงพิมไม่พอใจแต่ต้องเก็บอาการไว้)

ป๊อป – เอ็งอีกคนนังแบมเข้าครัวเสียบ้างนะข้าอยากชิมรสมือเอ็งอ๊ะ ^_^

แบม – เจ้าค่ะ

                เรือนครัว ฟางที่นั่งทำขนมหวานอยู่นั้นก็ดีใจที่คุณหลวงให้อัฐฝากแม่มาให้เธอ

ฟาง – จริงเหรอจ๊ะคุณหลวงให้อัฐฉันเหรอจ๊ะ

มี – ก็จริงอ๊ะสิว๊ะ อ๊ะนี่เอาไป

ฟาง - ^_^

แบม – คุณหลวงยังบอกอีกด้วยนะว่าต่อไปให้เอ็งกับข้าเข้าครัวแทนน้ามี

สม – ท่านคงเห็นว่าเอ็งสองคนเป็นสาวพอทีจะทำกับข้าวได้แล้ว

มี – ฮะๆ ท่านคงเห็นว่าข้าแก่แล้วต่างหากละพี่สม โถ่พระเดชพระคุณของบ่าวชังมีแกใจนึกถึงคนแก่

สม – คุณหลวงท่านน้ำใจงามจริงๆ

ฟาง – ถ้าอย่างงั้นพรุ่งนี้ข้าจะทำกับข้าวให้คุณพิมท่านใส่บาตรจะเอาให้สุดฝีมือเลย ^_^

แบม – ให้ฉันช่วยด้วยนะฟาง ^^

ฟาง – เอ่อ ^_^

                เช้าวันรุ่งขึ้น ณ เรือนใหญ่

มี – คุณพิมเจ้าค่ะ นังฟางกับนังแบมทำกับข้าวใส่บาตรให้คุณพิมเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ

พิม – ขอบใจจ๊ะ

ป๊อป – ปะปะใส่บาตรกันเถอะจ๊ะ

พิม – ค่ะ ^_^

ฟาง – เออะ คุณพิมเจ้าข๋าบ่าวขอฝากอัฐทำบุญด้วยนะเจ้าค่ะ

ป๊อป – อ้าวแล้วเอ็งไม่เก็บไว้ใช้เหรอนังฟาง

ฟาง – ไม่หรอกเจ้าค่ะ บ่าวอยู่ที่นี่ก็สุขสบายดีอยู่แล้วเจ้าค่ะ^^ เอาไว้ทำบุญดีกว่าจะได้บุญเยอะๆ

ป๊อป – อื้ม ดีแล้วที่เอ็งรู้จักทำบุญเกิดมาชาติหน้าเอ็งจะได้สบาย ^_^

ฟาง – สำหรับบ่าวแค่ได้เกิดมาภายใต้บุญบารมีของคุณหลวงกับคุณพิมแค่นี่บ่าวก็สุขสบายเป็นที่สุดแล้วเจ้าค่ะ

แมว – หืม เอ็งนี่กตัญญูจริงๆนะนังฟาง!!

                คุณหลวงก็พาคุณพิมเดินลงจากเรือนทันที

ฟาง – นี่เจ้าค่ะ (คุณพิมก็หยิบถุงอัฐที่มือฟางไปทำบุญให้)

                ณ ท่าน้ำคุณหลวง กับคุณหญิงพิมใส่บาตรกับพระที่มารอโปรดอยู่สักพักก็เสร็จ

                เรือนทาส เควินที่สั่งเกตเห็นว่าคุณหลวงดูมีความสุขจึงขออนุญาตน้าสมและน้ามีเพื่อไปขอฟางกับคุณหลวง ยิ่งจึงอยากจะไปขอแบมด้วยอีกคน ตกค่ำ

ฟาง – พี่เควิน พี่ว่าคุณหลวงจะยอมให้เราสองคนเนี่ยอยู่ด้วยกันรึ

เควิน – ยอมสิจ๊ะ ^^ เพราะเราสองคนรักกันอีกอย่างน้าสมน้ามีก็เห็นควรด้วย แต่ที่เราต้องเรียนให้ท่านทราบเพราะเราเป็นบ่าวในเรือนคิดจะทำการใดท่าก็ควรรับรู้ โดยเฉพาะเรื่องที่เราสองคนจะใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน

ยิ่ง – อีกอย่างฉันคิดว่าจะได้ตัดปัญหาเรืองมดด้วย

เควิน – เรื่องอะไรของเอ็งวะไอ้ยิ่ง

ยิ่ง – ก็เรื่องความหึงหวงยังไงละว๊ะ ตอนเนี่ยนังมดมันกำลังเป็นบ้ากลัวว่าคุณหลวงจะมาเอาตัวแบมกับฟางไปเป็นเมีย ตอนที่แกไม่อยู่อ๊ะนะมันตอบตีแบมกับฟางซะนวมเลย

เควิน – ที่คุณพิมไปห้ามจนโดนลูกหลงนะรึ

ยิ่ง – เออ!

เควิน – นังมดมนบ้าไปกันใหญ่ละทำอะไรไม่รู้จักคิด ไม่มีสติเอาซะเลย

แบม – ฉันก็ได้แต่หวังถ้าเราเป็นฝั่งเป็นฝาพี่มดจะไม่ได้มายุ่งกับฉันและฟางอีก

ฟาง – ฉันก็หวังอย่างนั้นเหมือนกัน แต่ฉันรู้สึกหวั่นใจยังไงก็ไม่รู้

เควิน – เรื่องอะไรรึฟาง

ฟาง – ก็ที่คุณหลวงจะให้ฉันกับแบมเข้าครัวแทนแม่นะสิ ไม่รู้พี่มดจะว่าอย่างไร

                ณ เรือนใหญ่ คุณหญิงพิมกับมดนั่งคุยกันเรื่องคุณหลวงว่าต้องสนใจฟางกับแบมแน่ๆ คุณหญิงพิมจึงคิดแผนที่จะให้มดไปซื้อชมกมาจากเจ็กหาบแร่ (ชมก คือพี่ของผู้หญิงที่ตายในป่าวิญญาณยังสิ่งสู่ไม่ยอมไปไหนและมีวิญญาณอาฆาตร้ายแรงผู้หญิงคนไหนที่มีชมบไว้ในครอบครองมีเหมือนมีมนต์ยามหาเสน่ห์ชายใดได้เหลียวตามองก็จะไม่มองผู้หญิงอื่นแน่นอน (เราก็ไม่รู้เห็นในหนังมันบอกมาเหอะๆ//ไรเตอร์) อิอิ)

                เช้าวันรุ่นขึ้นคุณหลวงจะไปราชกาลเป็นโอกาสที่มดจะออกไปซื้อชมก นั้นก็เป็นจังหวะที่ทาสทุกคนกำลังจะไปทำนามดก็วิ่งผ่านไม่สนใจ มีจึงให้ฟาง แบม และต๋วนตามไปดูมดว่าจะรีบไปไหน โดยแอบซุ่มดูอยู่ห่างๆ

ฟาง – พี่มดรออะไรอยู่อ๊ะ

แบม – เหมือนรอใครอ๊ะ

ต๋วน – หรือว่านังมดมันจะเล่นชู้

ฟาง แบม – เห้ย! พี่ต๋วนเอาอะไรมาพูด

ต๋วน – ก็หรือไม่จริง เอ็งก็รู้ไม่ใช่หรือนังฟาง ว่านังมดมันไวหนักเรื่องพวกเนี่ยคุฯหลวงท่านไปทำงานมันอาจจะอดอยากปากแห้งจนโล่มาหาผู้ชายนอกบ้านก็ได้

ฟาง – ฉันไม่เชื่อหรอก ถึงพี่มดจะร้ายกาจไปบ้างแต่ก็ไม่น่าเป็นคนมักง่ายขนาดนั้น

แบม – ฉันก็ไม่เชื่อ

ต๋วน – งั้นพวกเอ็งก็คอยดูละกัน

แบม – เห้ย! นั้นไงฉันเห็นแล้ว (ทั้ง3ก็ดูว่ามดกำลังเรียกเจ็กหาบอยู่)

ฟาง – พี่แท้ก็เจ๊กหาบ ไม่มีอะไรหรอก

แบม – แต่ท่าทางของพี่มดลับๆล่อๆชอบกล

ฟาง – ไม่มีอะไรหรอกน่า! อิแบม ไปกันเถอะ

                ด้านมดก็เรียกเจ๊กหาบเพื่อจะขอซื้อชมก และแล้วก็ได้มาแมวที่แอบซุ่มดูอยู่นั้นหลังจากมดกลับไปจากซื้อเสร็จก็ออกมาหาเจ็กหาบเพื่อเอารางวัลมาให้ว่าทำได้ดีมาก

                เรือนทาส ทุกคนก็กลับมาที่เรือนหลังจากทำนาเสร็จก็คุยกับเรื่องมดที่ไปรอดักเจ็กหาบแต่ก็ไม่รู้ว่าดักรอทำไมแต่ท่าทางลับๆล่อๆแต่ก็กลัวจะเกิดเรื่อง ก็ก็ไม่มีใครสนใจอะไร

                เรือนใหญ่ มดก็นำชมกปลอมที่ซื้อมาใส่ผมทนที แล้วก็เป็นไปตามแผนที่คุณหญิงพิมคิดไว้แถมยังของเสนียดที่แมวเอาไปซ้อนไว้ในห้องอีก คุณหญิงพิมได้ทีเลยใช้ให้บ่าวในเรือนไปทำความสะอาดห้องนอนของเพราะมดทันที

                ห้องนอนของมด มี ฟาง แบม ต๋วนและเนียน ก็ขึ้นไปทำความสะอาดของมดตามคำสั่งของคุณหญิงพิม ล้วนั้นก็เป็นเวลาที่คุณหลวงกับมา มีถึงขอตัวไปรับหน้าคุณหลวงปล่อยให้ ฟาง แบม ต๋วนและเนียนทำความสะอาดจากนั้นก็ไปค้นเจอเข้ากับซองสีน้ำตาล

แบม – ฟาง

ฟาง – อะไรแบม

แบม – ไม่รู้อ๊ะ

ฟาง – ไหนเอามาดูสิ! (เมื่อฟางเปิดดูก็พบเข้ากับตำรามหาเสน่ห์) หึ้ย!

แบม – อะไรอ๊ะฟาง

ฟาง – เอ็งดู (ไม่กล้าพูด แบมก็ดูตามคำของฟาง)

แบม – เห้ย! O_O ฟางแล้วเราจะทำยังไงดีอ๊ะ

ฟาง – มันต้องเป็นของอย่างที่ยายแมวว่า ฉันจะไม่ยอมให้พี่มดทำร้ายคุณพิมอีกเด็กขาด ฉันจะไปให้คุณหลวงดู

                จากนั้นฟางก็นำทีมวิ่งมาทันทีพร้อมกับถือตำราเล่มนั้นมาแล้วยื่นให้กับคุณหลวงทันทีโดยแมวยั่วยุโดยพลักมดทำให้ชมกตกมาจากหัวมด ทำให้คุณหลวงโกรธมากเดินกลับเข้าห้องทันที และคุณพิมก็ตามเข้าไปยั่วยุให้ไล่มดออกจากบ้านเพราะกลัวอาเพด แต่คุณหลวงก็ไม่โกรธมดเรื่องนั้นแต่จะให้มดมีลูกให้เป็นการไถ่ยโทษแทน แต่มดทำหน้าแหย่ๆ จากนั้นก็..... (ป๊าดดดดคิดไรอยู่นี้ห๊ะ//ไรเตอร์)

                เช้าวันรุ่งขึ้นคุณหญิงพิมก็มาตักบาตรโดยมากลับทาสในเรือน ทำให้ทาสสงสารคุณพิมเพิ่มขึ้นไปอีก ส่วนบนเรือนคุณหญิงพิมก็โมโหป่นเศร้าที่แผนของตัวเอ็งนั้นไม่สำเร็จ แต่ยังไม่ละความพยายามที่จะกำจัดมดออกจากชีวิตคุณหลวง

                เรือนนั่งเล่นในสวน คุณหญิงพิมนั่งซึมเศร้าอยู่นั้นฟางก็เดินเอาขนมหวานมาให้แต่คุณพิมก็ไม่ทานจนกระทั่งคุณหลวงเดินมาพบและเดินเข้าไปหาคุณพิมทันทีและก็พาคุณพิมไปนั่งเรือเล่น

ป๊อป – พี่ขอโทษนะจ๊ะคุณพิมที่ทำให้คุณพิมไม่สบายใจ เพราะพี่ไม่มีเจตนากับมดเนี่ยมันก็เป็นได้แค่เมียบ่าวมันไม่มีอะไรมาเทียบคุณพิมได้หรอกจ๊ะ

พิม – น้องบอกคุณพี่แล้วไงละค่ะ อะไรที่ทำให้คุณพี่มีความสุขถึงแม่ว่าน้องจะต้องเจ็บเจียนตาย น้องก็จะทำ แต่ในเมื่อน้องทำให้คุณพี่มีความสุขไม่ได้น้องก็ยอมให้คุณพี่มีมดค่ะ แต่คุณพี่ต้องสัญญากับน้องนะค่ะ ว่าคุณพี่จะมีแค่มดเป็นคนสุดท้ายและไม่ทำให้น้องช้ำใจอีก (คุณหลวงไม่ค่อยจะกล้าสัญญาแต่ก็ตอบตรงลงไป)

ป๊อป – จ๊ะพี่สัญญา

                แต่คุณหญิงพิมก็ไม่ละความพยายามที่จะกำจัดมดออกไปจากชีวิตของคุณหลวงจึงยั่วยุเรื่องตำราที่มาอยู่ในห้องอีกให้มดระวังฟางกับแบมไว้

                เช้าวันรุ่นขึ้น ฟางกับแบมตื่นมาทำกับข้าวให้คุณหลวงกับคุณพิมทาน เควินจึงคิดจะเรียนเรื่องเขากับฟาง และยิ่งกับแบมโดยจะให้สมกับมีซึ่งเป็นพ่อและแม่ของฟางไปด้วย แต่เกิดมีหนังสือราชกาลด่วนมาพอดีจึงไม่ได้บอกอะไร และเควินก็ต้องไปกับคุณหลวง ทั้งสองคนเริ่มออกเดินทางทันที เมื่อคุณหลวงออกไปได้สักพักมดก็หันกลับมาด่าฟางกับแบมทันทีและไล่ให้ไปไกลๆ

                ฟางกับแบมกำลังช่วยมีทำกับข้าวมดก็เดินเข้าถามว่ามีอะไรกินบ้างทันที

มด – เช้านี้มีกับข้าวอะไรบ้าง

มี – น้ำพริกหรู ผักหลาม ต้มจิ๋ว ข้าวห่อทรงเครื่อง ต้มโพ้งปลากรอบเจ้าค่ะ

มด – โหน่ารักทั้งนั้น นี่นังฟางเอ็งรีบยกสำหรับไปให้คุณพิมแล้วรีบลงมากินข้าวกันเร็ว

มี – นังฟางช่วยจัดยกสำหรับขึ้นไปให้คุณมดบนเรือนหน่อย เพราะถ้าเกิดมากินสำหรับเดียวกับบ่าวมันจะดูไม่ดี

ฟาง – จ้าแม่!!

มด – นี่ทุกคนกำลังจะประชดฉันรึ

ฟาง – โถ่! ใครจะไปกล้าพูดยังงั้นเหรอเจ้าค่ะ พวกเราอ๊ะมันเป็นแค่บ่าวจะไปทำตัวเสมอเหมือนนายก็คงไม่ได้

มด – นังฟาง!!~ - -*

แบม – โรงครัวเนี่ยมันร้อนเชิญคุณมดขึ้นไปรอบนเรือนเถอะนะเจ้าค่ะเดี๋ยวบ่าวจะยกสำหรับไปให้ (แบมลุกขึ้นไปยกสำหรับ)

ฟาง – เอ่อ! แบม แล้วเอ็งอย่าลืมยกน้ำพริกลืมผัว! ไปให้คุณมดท่านด้วยนะ

แบม – ได้จ๊ะ ^_^

มด – นังฟาง นี่เอ็งด่าข้ารึ

ฟาง – โถ่! โถ โถ่ โถ ฮืมคุณมดเจ้าข๋า บ่าวจะไปกล้าพูดอย่างั้นได้ยังไงอ๊ะเจ้าค่ะ ที่บ่าวพูดเนี่ยเป็นเพราะว่าบ่าวหวังดีนะเจ้าค่ะ คุณมดรับน้ำพริกลืมผัวเนี่ยเผือจะลืมผัวซะบ้างจะได้ไม่ต้องว่างเที่ยวมาเร่กัดชาวบ้านเข้า คุณคุณบนเรือนจะได้ไม่ต้องเดือดร้อน (คำพูดของฟางทำให้มดโมโหจึงตบฟางทันทีแต่ฟางก็สู้ไม่ยอมแพ้เช่นกัน จนคุณพิมมาห้ามไว้และเรียกตัวขึ้นไปสอบปากบนเรือนใหญ่)

พิม – มีอะไรกันรึ ถึงได้มีเรื่องไม่รู้จักหยุดหย่อน

มด – ก็นังฟางนะสิค่ะคุณพี่ มันด่ามด บอกให้มดกินน้ำพริกลืมผัว เผื่อจะได้ลืมคุณหลวงซะบ้าง

พิม – จริงรึฟาง!!

ฟาง – จริงเจ้าค่ะคุณพิม แต่บ่าวไม่ได้ตั้งใจว่าพี่มดนะเจ้าค่ะ

มด – ทำไมจะไม่ตั้งใจ น้ำพริกลืมผัวมีที่ไหนกันละค่ะคุณพี่!!

ฟาง – มีเจ้าค่ะ

มี – มีจริงๆนะเจ้าค่ะคุณพิม

พิม – ไหนเอามาให้ข้าดูสิว่าหน้าตามันเป็นเช่นไร (จากนั้นมีฟางแบมก็ไปนำน้ำพริกลืมผัวและบอกประวัติของมันให้คุณพิมฟังคุณพิมก็กินไปฟังไปคุณพิมก็ให้ตำน้ำพริกเก็บไว้ด้วย)

                คุณหลวงที่กำลังนั่งเรือกลับมาจากราชกาล

ป๊อป – เอ่อไอ้เควินข้าเห็นเอ็งจดๆจ้องๆข้ามาหลายวันและมีอะไรเหรอว๊ะ

เควิน – เอ่อคือ กระผมมีเรื่องจะขอเรียนอนุญาตนะขอรับ

ป๊อป – ก็ทำท่าเป็นเกรงใจไปได้ มีอะไรก็ว่ามา

เควิน – กระผมกับฟาง ไอ้ยิ่งกับอิแบมจะแต่งงานกันขอรับ (คำพูดของเควินทำให้คุณหลวงถึงกับตาค้าง O_Oไม่พูดอะไรจนถึงเรือนและเรียกทุกคนมา...)

 

---

 

                เอ๊ะเรียกมาทำไมนะ คุณหลวงจะให้แต่งรึป่าวรอติดตามตอนหน้านะจ๊ะ ^_^

ฝากเม้นฝากโหวต ฝากเรื่องอื่นๆของเค้าด้วยนะจ๊ะ ^_^