รอยรัก รอยบาป

ย้อนหน่อยก็แล้วกันนะค่ะ ^^

                แมวก็นำเรื่องนี้ไปบอกคุณพิมที่มดเอาเรื่องไปบอกฟาง คุณพิมจึงคิดจะทำร้ายมดที่พูดเรื่องนั้นไป

                เช้าวันรุ่งขึ้นบนเรือนใหญ่คุณหลวงเดินออกมาจากห้องนอน

ป๊อป – นี่เตรียมสำหรับใส่บาตรเสร็จหรือยังเนี่ย!

มี – เจ้าค่ะ

ป๊อป – นี่ทำไมป่านนี้ทำไมคุณพิมยังไม่มาอีกเนี่ย

แบม – หรือว่าคุณพิมไม่สบายเจ้าค่ะ

ฟาง – เดี๋ยวบ่าวไปดูให้เจ้าค่ะ

ป๊อป – ไม่เป็นไรเดี๋ยวข้าไปตามเอง

                ณ ห้องคุณพิม คุณพิมก็กำลังหาของอยู่คุณหลวงก็เดินเข้ามาแต่ก็ไม่เจอ (แกล้ง!!)

ป๊อป – มีอะไรรึคุณพิม

พิม – ถุงอัฐนะค่ะ น้องเตรียมไว้จะถวายพระแต่ก็ไม่รู้หายไปไหน

ป๊อป – หาย!!

พิม – ค่ะ น้องจำได้จริงๆนะค่ะว่าน้องว่างไว้ตรงนี้

ป๊อป – แล้วหาจนทั่วรึยังยายแมว

แมว – ทั่วแล้วเจ้าค่ะ แต่ไม่เจอเจ้าค่ะ

ฟาง – งั้นบ่าวช่วยหานะเจ้าค่ะ (ฟางจึงช่วยหาแต่ก็ไม่เจอ ยายแมวจึงออดอุบายบอกว่ามดมาเดินอยู่แถวๆนี้คุณหลวงจึงให้บ่าวไปค้นห้องของมดแล้วก็เจอเข้ากับถุงอัฐที่คุณพิมให้ไว้ไปจ้างวานนักเลง)

                บนเรือนใหญ่เควินที่นำถุงอัฐมาจากห้องมดแล้วให้คุณหลวง

ป๊อป – นี่ใช่ของคุณพิมหรือป่าวจ๊ะ

พิม – ของน้องเองค่ะ แล้วไปอยู่ในห้องของมดได้อย่างไรจ๊ะ^^

มด – ก็คุณพิมเป็นคนให้อิฉันเองกับมือนิเจ้าค่ะ

พิม – ฉันไม่ได้ให้มดนะ เอ่อะคุณพี่ค่ะน้องไม่ได้ให้มดเลยนะค่ะ

มด – ทำไมจะไม่ได้ให้ ดี!! วันนี้จะได้รู้เช่นเห็นชาติกันไปเลย คุณหลวงเจ้าค่ะถุงอัฐถุงนั้นคุณพิมให้อิฉันไปจ้างนักเลงทางบ้านใต้ทำร้ายอิฟางกับแบมเจ้าค่ะ!!

พิม – ไม่จริงนะค่ะคุณพี่

มด – ทำไมจะไม่จริง แกอิจฉาที่นังแบมมีลูกกับคุณหลวงแล้วก็อิจฉาที่คุณหลวงสนใจนังฟางแกก็เลยให้คนร้ายมาทำร้ายสองคนนี้

ฟาง – พอแล้วพี่มดหยุดได้แล้ว!!

มด – ข้าไม่หยุด คุณหลวงเจ้าค่ะนังพิมไม่ได้ดียังที่ทุกคนคิดมันเป็นคนว่างแผนทุกอย่างมันใส่ร้ายมดแล้วคราวที่นังแบมตกเลือดก็เป็นเพราะมัน

พิม – ไม่นะค่ะคุณพี่น้องไม่ได้ทำนะค่ะ

มด – นังผู้ลากมากดีเลิกมารยาสาไถ่ได้แล้ว วันนี้ฉันจะเอาเลือดหัวแกออก ตายเป็นตาย!!

ฟาง – โอ้ยนี่!! (ฟางดึงแขนมดไว้)

ป๊อป – นังมดหยุดเดี๋ยวนี้

มด – มดไม่หยุด!!

ป๊อป – อิมดอิบ้านี้!!

                หน้าห้องนอนต่วนที่นั่งอยู่หน้าห้องเมื่อแบมได้ยินเสียงก็เดินออกมา

แบม – มีเรื่องอะไรกันเหรอพี่ต่วน

ต่วน – นังมดขโมยถุงอัฐคุณพิม

แบม – เฮ้อพี่มด (เดินเข้าห้องไป)

ต่วน – อุ้ย!! แบม

แบม – หื้อ

ต่วน – เลือดเอ็งไหล

แบม – พี่ต่วน!!

                หน้าเรือน

ป๊อป – เอ็งบังอาจนักนังมด เอ็งไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเสียแรงที่ข้าให้อภัยเอ็งมาตลอดแต่เอ็งกับไม่สำนึก ไอ้เควิน!!

เควิน – ขอรับ

ป๊อป – ไปเอาหวายมาข้าจะเฆี่ยนอินังมดให้ตายคามือเนี่ย!!

เควิน – ขอรับ

มด – อย่านะเจ้าค่ะมดกลัวแล้วค่ะคุณหลวง (เคิวนลุกขึ้นไปเอาหวายนั้นเป็นจังหวะเดียวกันที่ต่วนวิ่งมา)

ต่วน – คุณหลวงเจ้าข๋า เกิดเรื่องใหญ่แล้วเจ้าค่ะ

ป๊อป – มีเรื่องอะไรว๊ะ!!

ต่วน – นังแบมมีเลือดไหลเจ้าค่ะ

ป๊อป – ห๊ะ!! แบม (รีบวิ่งไปทันที)

พิม – ยายแมวไปตามยายปิกมาเร็ว

แมว – เจ้าค่ะ!!

มด – แบม!!

                สักพักยายแมวก็ไปตามยายปิกมาตรวจแบม

แบม – นี่ลูกฉันยังอยู่ไหมยายปิก

ยายปิก – อยู่ อยู่ อยู่

ป๊อป – ยายปิดเด็กเป็นอย่างไรบ้าง

ยายปิก – ดีที่เลือดออกนิดเดียวปลอดภัยทั้งแม่ทั้งลูกเจ้าค่ะ^_^

พิม – แล้วเลือดออกได้อย่างไร

ยายปิก – ถ้าจะเป็นสมันไพรพิษหม้อนี้ละเจ้าค่ะ

ป๊อป – สมุนไพรพิษ!!

ยายปิก – เจ้าค่ะสมุนไพรพิษ ดีที่ว่าเด็กไม่หลุดออกมานะเจ้าค่ะ

ฟาง – นิยาย ยายรู้ได้อย่างไรว่าเป็นสมุนไพรพิษ

ยายปิก – เอ้าข้าเนี่ยเป็นหมอสมุนไพรข้าจะไม่รู้ได้อย่างไรเล่า

ป๊อป – นี่แบม! นี่เอ็งไม่อยากมีลูกกับข้าจนถึงต้องทำอย่างนี้เลยเหรอ

แบม – ป่าวเจ้าค่ะ ลูกของบ่าว บ่าวก็รัก

ป๊อป – แล้วเอ็งกินสมุนไพรพิษทำไมอ๊ะ

แบม – บ่าวไม่ทราบเจ้าค่ะ

ป๊อป – เอ็งไปเอาสมุนไพรพิษที่ไหนมากินเนี่ย??

แบม - ...

พิม – บอกมาเถอะ เอ็งไปเอามาจากไหน

ฟาง – รีบบอกเร็วเข้าแบม

แบม - ...

ป๊อป – บอกข้ามาว่าเอ็งไปเอาสมุนไพรที่ไหนมาต้มกินบอกมา??

แบม – ฮ้อ เฮ้อ!! พี่มดให้บ่าวมาเจ้าค่ะ

ป๊อป – นังมด!! (เมื่อคุณหลวงรู้ว่ามดให้มาก็โกรธมากจึงไปเฆี่ยนมด)

มด – แบม แบมช่วยพี่ด้วยนะพี่ไม่ได้ทำพี่สาบานได้นะแบม ฮื้อ ฮือ พี่ไม่ได้ทำ T^T

ป๊อป –  เอ็งหุบปากไปเลยนังมดคนอย่างเอ็งนะเลี้ยงเท่าไหร่ก็ไม่เชื่องวันนี้ถึงวันตายของเอ็งแล้วข้าจะเฆี่ยนเอ็งให้ตายเลย

แบม – คุณหลวงเจ้าข๋า บ่าวไม่ได้เป็นอะไรแล้วเจ้าค่ะ T^T ให้อภัยพี่มดนะเจ้าค่ะบ่าวขอร้องละเจ้าค่ะบ่าวขอร้องT^T

ป๊อป – นี่อินังมดมันทำเอ็งกับลูกเจียนตายยังนี้เอ็งยังให้อภัยมันอีกเหรอนังแบม

แบม – เจ้าค่ะ T^T บ่าวขอร้องนะเจ้าค่ะ (คุณพิมจึงช่วยห้ามแต่มดก็ยังพูดเรื่องที่คุณพิมสั่งให้ตัวเองทำทั้งหมดแต่ก็ไม่มีใครที่เชื่อมดเลยสักคน มดจึงเข้าทำร้ายคุณพิมทันทีแต่คุณหลวงห้ามไว้)

มด – แล้วทุกคนจะเสียใจที่ไม่เชื่อคำของข้า ส่วนนังพิมข้าจะจองล้างจองผานเอ็งไปทุกชาติ (แล้วเข้าทำร้ายคุณพิมคุณหลวงจึงเข้าห้ามอีกแล้วตบมดจนมดเสียหลักไปชนเสาไม้ทำให้มดนั้นสลบไป)

                ฝ่ายทางคุณพิมก็ดีใจ

พิม – พวกที่ชอบเป็นเมียน้อยอ๊ะมันต้องเจอเมียหลวงอย่างข้า ^_^ แต่ถ้าจะให้ดีอ๊ะลูกของนังแบมมันต้องหลุดออกมาแสดงว่าสมุนไพรของเอ็งอ๊ะมันยังไม่ดีพอ

แมว – นั้นสิเจ้าค่ะไม่น่าเลย แต่แม้อย่างนี้นังแบมก็ต้องอยู่สุขสบายต่อไปสิเจ้าค่ะ

พิม – ไม่มีทาง!! นังแบมมันต้องออกไปจากบ้านนี้ก่อนที่ลูกของมันจะลืมตามาดูโลกคอยดู!!

                ฟางที่กำลังพาแบมไปที่ห้องนั้นก็ต้องหยุดเพราะคุณหลวงเรียกไว้

ป๊อป – ฟาง!!

ฟาง – เจ้าค่ะ

ป๊อป – เดี๋ยวคืนนี้เอ็งไปนอนเพราะนังแบมนะ

ฟาง – เอ่อคือ บะบ่าว

ป๊อป – คืนนี้ข้าจะไปอยู่เป็นเพื่อนคุณพิมแล้วถ้ามีอะไรเอ็งรีบมาบอกข้า

ฟาง – เจ้าค่ะ ^^

ป๊อป – มาข้าพยุงเอง

                คุณหลวงก็พยุงแบมมาส่งที่ห้องแล้วฝากฟางให้ดูแลและตัวเองไปหาคุณพิมที่ห้อง ตกค่ำฟางก็นอนไม่หลับแล้วก็หลับๆตื่นๆ แบมเห็นท่าทางว่าฟางกำลังกลัวจึงถาม

แบม – ฟางแกนอนไม่หลับรึ

ฟาง – อืมมันแปลกที่นะ

แบม – ท่าทางแกกลัวๆ ฟางแกกลัวอะไรรึ

ฟาง – แกอย่าว่าฉันนะ

แบม – อื้ม! แกกลัวอะไร

ฟาง – ฉันกลัว กลัวว่าท่าหลับไปแล้วคุณหลวงจะเข้ามา

แบม – ฉันเข้าใจความรู้สึกของแกนะ แกไม่ต้องกลัวหรอกท่าฉันอยู่ตรงนี้ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณหลวงทำอะไรแกได้

ฟาง – แกรับปากฉันนะแบม ฉันกลัวคุณหลวงจริงๆแกต้องช่วยฉันนะ

แบม – ฉันสัญญานะฟาง

                เช้าวันรุ่งขึ้น คุณพิมที่จัดห้องนอนเตรียมไว้นั้นก็ต้องเสียใจที่คุณหลวงนั้นไม่เข้ามานอนด้วย จนยายแมวมาเคาะประตู

แมว – คุณพิมเจ้าข๋า

พิม – เข้ามาเถอะยายแมว (ยายแมวจึงเปิดประตูเดินเข้ามาทันที) คุณพี่อยู่ไหนยายแมว

แมว – แล้วเมื่อคืนไม่ได้อยู่ด้วยกันรึเจ้าค่ะ

พิม – คุณพี่ไม่ได้มานอนกับข้าเมื่อคืนนี้

แมว – อ้าว ตาย ตาย! แล้วคุณหลวงอยู่ไหนเจ้าค่ะ

                คุณหลวงที่นอนอยู่บนเก้าอี้หน้าเรือนนั้นก็ยังคงไม่ตื่นจนเควินมาปลุก

เควิน – คุณหลวง คุณหลวง คุณหลวงขอรับ คุณหลวง

ป๊อป – อะไรว๊ะไอ้เควินมาเอะอะโว้ยวายแต่เช้าเนี่ย

เควิน – เอ่อะ มดขอรับ

                ฝ่ายมดที่ฝืนขึ้นมาก็นั่งพล่ำเป็นคนบ้าอยู่

มด – คุณหลวงเจ้าข๋ามดไม่ได้ทำอะไรแบมนะเจ้าค่ะ แบม^^พี่ไม่ได้ทำอะไรแบมนะเชื่อพี่นะพี่ไม่ได้ทำจริงๆ จริงๆนะแบม นังพิมฉันจะฆ่าแก นังคนสาระเลว ฉันจะฆ่าแก

เควิน – เมื่อเช้าพอฟื้นขึ้นมาก็เป็นอย่างนี้แล้วขอรับ

แบม – เป็นเพราะบ่าว T^T พี่มดถึงเป็นแบบนี้

ป๊อป –ทำไมเอ็งต้องโทษตัวเองอย่างนั้นด้วยแบม

แบม – ถ้าบ่าวไม่เลือดออกเมื่อวานมันก็คงไม่เกิดเรื่องวุ่นวายถึงเพียงนี้

เควิน – แต่มดเป็นคนเอาสมุนไพรไปให้เอ็งไม่ใช่รึ

แบม – แต่ฉันเชื่อนะจ๊ะพี่เควินว่ามันไม่ใช่เป็นสมุนไพรพิษแล้วฉันก็เชื่อว่าพี่มดไม่ใช่เป็นคนใจร้ายใจทำถึงขนาดนั้น

ฟาง – ก็ถ้าไม่ใช่สมุนไพรพิษเอ็งจะตกเลือดได้อย่างไร

แบม – ฉันไม่รู้

ป๊อป – อื้ม!! (คุณหลวงพยุงแบมลุกขึ้น) ชั่งมันเถอะแบมเรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้วอ๊ะอย่าโทษตัวเองเลยถ้าเอ็งว่าตัวเองผิดข้าก็ผิดเหมือนกันที่ลงโทษมันรุนแรงเกินไป ไอ้เควินเอ็งเอาไอ้มดกับไปที่เรือนเถอะแล้วก็ดูแลรักษามันอย่างดีด้วย

เควิน – ขอรับ ไปมด

มด – หึ หึ ข้าไม่ไปข้าไม่ไป แบม แบมพี่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะแบมพี่ขอโทษนะ ไม่ข้าไม่ไปข้าจะไปฆ่านังพิมมัน

ฟาง – พี่มด พี่มด (เควินและฟางก็พามดไปที่เรือน)

                ณ โต๊ะอาหารคุณพิมก็ตักกับข้าวให้แบม

พิม – กินเยอะๆนะจ๊ะจะได้ดีกับลูกในท้อง

แบม – บ่าวขอบคุณคุณพิมมากนะเจ้าค่ะที่เป็นห่วง

พิม – มันเป็นน่าที่ของฉันอยู่แล้วจ๊ะ ลูกในท้องของแบมก็เหมือนกับลูกของฉันใช่ไหมค่ะคุณพี่^^

ป๊อป – ใช่จ๊ะ นังฟาง! เอ็งหิวรึป่าวอ๊ะมากินด้วยกันสิ

ฟาง – เอ่อะ ไม่หัวเจ้าค่ะ

ป๊อป – ไม่หิวได้อย่างไรข้าเห็นเอ็งทำงานตั้งกะเช้างกๆมามากินด้วยกันมา

ฟาง – กะ บ่าวไม่หิวจริงๆเจ้าค่ะ

ป๊อป – ข้าบอกให้เอ็งขึ้นมากินเอ็งก็ต้องกินมา!! มาสิฟาง (ฟางจึงต้องขึ้นไปนั่งกินข้าวด้วยตามคำสั่ง)

ฟาง – ขอพระคุณเจ้าค่ะ

ป๊อป – กินสิฟาง เดี๋ยวข้าตักกับให้ (มองฟางตาเป็นมันเลยอ๊ะ -0-) ข้าไม่ใส่ยาพิษให้เอ็งหรอกนะ

ฟาง – ขอบพระคุณเจ้าค่ะ (ฟางที่กลัวคุณหลวงนั้นจึงนั่งอยู่ข้างๆแบม)

                เรือนทาสฟางเดินลงจากเรือนมาหาเควิน

ฟาง – เควิน ฉันกลัวจริงๆนะจ๊พี่

เควิน – พี่ก็กลัว

ฟาง – แล้วเราจะทำอย่างไรกันดีละพี่

เควิน – เอาไว้มีโอกาสพี่จะลองขอท่านอีกที

ฟาง – เร็วๆนะจ๊ะพี่ ฉันรักพี่อยากใช้ชีวิตอยู่กับพี่ฉันไม่อยากอยู่ใกล้คุณหลวงฉันกลัว (ฟางเข้ากอดเควินแต่นั้นทำคุณหลวงแอบมาเห็นเข้า)

                ห้องนอนคุณพิม

พิม – อะไรนะค่ะคุณพี่จะขอมีฟางอีกคน!!

ป๊อป – จ๊ะ ^_^ พี่สัญญานะว่าพี่จะรักและเทิดทูลคุณพิมเพียงคนเดียวเท่านั้น ตอนเนี่ยนังแบมมันท้องอะพี่ก็แค่อยากจะให้ใครมาดูแลพี่อ๊ะ นะพี่ขอมีฟางอีกคนเดียวจริงๆ

พิม – แต่คราวที่แล้วที่คุณพี่ขอน้อง คุณพี่บอกว่าขอมีนังแบมเป็นคนสุดท้าย

ป๊อป – ก็ตอนเนี่ยนังแบมมันกำลังท้อง นะขอพี่มีฟางอีกคนเดียวแล้วพี่สัญญาว่าพี่จะไม่มีใครอีกต่อไปพี่สัญญา

พิม – เฮ้อ! แล้วถ้าน้องไม่ให้ละค่ะ

ป๊อป – แล้วทำไมคุณพิมต้องทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วยใครที่ไหนเขาก็มีเมียเล็กเมียน้อยกันทั้งนั้นดีแค่นั้นแล้วพี่มาบอกคุณพิมก่อนไม่ใช้ว่าจู่ๆพี่จะเอาฟางซะขึ้นมาเมื่อไหร่ อย่ามาทะเลาะเรื่องไม่เป็นเรื่องเลยดีกว่า (พูดเสร็จแล้วเดินออกจากห้องนอนไปทันที)

                เช้าวันรุ่งขึ้นคุณพิมเรียกฟางมาคุยเรื่องเมื่อคืน

พิม – ฟาง!

ฟาง – คุณพิมมีอะไรจะคุยกับบ่าวเหรอเจ้าค่ะ

พิม – คือ คุณพี่! (ทำให้ฟางรู้ทันทีว่าอะไร)

ฟาง – ไม่นะเจ้าค่ะคุณพิมไม่นะเจ้าค่ะ

พิม – ฟาง! ข้าก็เห็นทุกคนพูดแบบนี้แต่พอได้เป็นเมียคุณพี่ก็เห็นยินดีกันทุกราย

ฟาง – แต่ไม่ใช่นังฟ่งคนนี้แน่เจ้าค่ะ บ่าวรักและเทิดทูลคุณพิมเหนือกว่าชีวิตบ่าวไม่มีวันทำให้คุณพิมช้ำใจอย่างเด็ดขาดเจ้าค่ะ

พิม – ฉันขอบใจมากนะฟางแต่ฉันพูดจริงๆนะฉันก็ไม่ได้รังเกียจรังงอนอะไรฟางหรอกยินดีด้วยซ้ำที่ฟางจะช่วยมาดูแลคุณพี่อีกคน

ฟาง – แต่บ่าวรักพี่เควินเจ้าค่ะ T T บ่าวไม่ได้รักคุณหลวงบ่าวไม่อยากเป็นเมียคุณหลวงเจ้าค่ะ T T คุณพิมเจ้าข๋าคุณพิมช่วยบ่าวด้วยนะเจ้าค่ะ บ่าวกราบละเจ้าค่ะ (พร้อมก้มกราบคุณพิมทันที)

พิม – นังฟางนี่เอ็งกลัวขนาดนี่เลยเหรอ ก็ได้ข้าจะช่วยเอ็ง

ฟาง – ขอบพระคุณเจ้าค่ะคุณพิม T^T บุญคุณของคุณพิมครั้งเนี่ยบ่าวจะไม่มีวันลืมเลยเจ้าค่ะ (พร้อมก้มกราบอีกครั้ง)

                คุณพิมเอาเรื่องนี้ไปเรียนคุณหลวงทันที

ป๊อป – อะไรนะนังฟางไม่อยากเป็นเมียพี่เหรอ!! พี่อยากได้สิ่งไหนมันต้องได้สิ่งนั้นซิ!!

พิม – คุณพี่ค่ะ ฟางมันเป็นคนนะค่ะไม่ใช่สิ่งของ

ป๊อป – ใช่!! ฟางเป็นคนไม่ใช่สิ่งของแต่ฟางเป็นทาสแล้วพี่ก็เป็นเจ้าชีวิตมันด้วย นี่คุณพิมไม่เต็มใจจะช่วยพี่ใช่ไหม คุณพิมไม่เต็มใจให้พี่มีฟางใช่ไหม

พิม – แล้วน้องต้องเต็มใจแล้วก็ดีใจที่คุณพี่จะไปมีคนอื่นเหรอค่ะ คุณพี่ค่ะน้องเป็นคนนะค่ะน้องรู้จักเจ็บน้องรู้จักปวดเหมือนคนอื่นเหมือนกัน ไม่มีภรรยาคนไหนหรอกค่ะที่ต้องการให้สามีมีเมียน้อย T T

ป๊อป – ก็ได้ถ้าคุณพิมไม่ช่วยพี่ พี่ก็จะหาวิธีของพี่เอง

พิม – ก็ทำไมละค่ะคุณพี่ ก็ในเมื่อนังฟางมันไม่รักคุณพี่อ๊ะ คุณพี่ก็เลิกยุ่งกับมันสิค่ะ

ป๊อป – แต่พี่รักนังฟาง แล้วพี่ก็รักมันมานานแล้วด้วย แล้วพี่ก็ทนเห็นไม่ได้ที่ฟางจะเป็นของไอ้เควิน!! (พูดจบก็เดินออกจากห้องทันที)

                แบมกำลังนั่งพับดอกบัวอยู่นั้นคุณหลวงก็เดินมา

ป๊อป – แบมเอ็งวางมือก่อน

แบม – คุณหลวงมีอะไรหรือเจ้าค่ะ

ป๊อป – ข้ามีเรื่องจะคุยด้วย

                คุณหลวงก็พาแบมไปคุยเรื่องฟางแบมที่ได้ยืนก็ตกใจ

แบม – นี่คุณหลวงล้อบ่าวเล่นใช่ไหมค่ะ

ป๊อป – ข้าจะล้อเอ็งเล่นทำไม ข้ารักฟางจริงๆนะแบม

แบม – แต่ว่าฟางมัน

ป๊อป – ข้าไม่สนหรอกว่าฟางมันจะรักอยู่กับไอ้เควินข้าต้องการฟางเป็นของข้าเท่านั้นนะ เอ็งช่วยข้านะ

แบม – แล้วคุณหลวงจะให้บ่าวช่วยอย่างไรละเจ้าค่ะ

ป๊อป – ก็แค่เอ็งไปพูดกับฟางว่าให้มันยอมข้าก็เท่านั้นและ ถ้าไม่อย่างนั้นอ๊ะนะเอ็งกับลูกต้องกลับไปเรือนทาสอย่างแน่นอน

แบม – คุณหลวง

                เรือนทาสฟางนั่งร้องไห้กอดกับแม่อยู่

เควิน – เพราะอย่างนี้นี่เองคุณหลวงถึงไม่ยอมพูดธุระกับพี่

ฟาง – ทำอย่างไรดีจ๊ะ พ่อ แม่ พี่เควิน ฉันไม่อยากเป็นเมียคุณหลวง

มี – ถ้างั้นคืนนี้เอ็งสองคนก็หนีไปด้วยกันเลย

สม – เอ้ย! ไม่ได้นะไม่ได้ขืนเอ็งสองคนหนีไปด้วยกันเนี่ยคุณหลวงท่านก็คงยิ่งโกรธแล้วถึงตอนนั้นท่านก็คงส่งคนออกไปตามล่าคงต้องมีเรื่องฆ่าแกงกันดีไม่ดีเอ็งกับข้าก็คงพอยซวยไปด้วย คงได้ตายกันทั้งครัว

ฟาง – แล้วจะทำยังไงดีละจ๊ะ ฉันกลัวอ๊ะ

มี – งั้นเอางี้ ฉันจะไปเรียนคุณหลวงว่าฉันจะไปเยี่ยมญาติที่หัวเมืองไปด้วยกันหมดเนี่ยแหล่ะแล้วเราก็ใช้เวลานั้นคิดหาหนทาง

                เช้าวันรุ่งขึ้นสมมีรวมทั้งฟางมาขอเรียนไปเยี่ยมญาติตามที่คิดไว้แต่คุณหลวงให้ฟางนั้นอยู่ที่นี้ แล้วสั่งให้เควินเอาของไปเก็บแล้วไปส่งสมกับมีแล้วให้เลยไปดูนาที่สุพรรณ คุณพิมคิดแผนลวงฟางมาให้คุณหลวงโดยใช้แบมเป็นเครื่องมือโดยบอกตัวเองว่าไม่สบายแล้วให้แบมไปตามฟางมาเฝ้าคุณพิมที่จับไข้ที่ห้อง ฟางก็มาตามคำที่แบมพูด

ฟาง – คุณพิมค่ะ คุณพิม ห๊ะ! คุณหลวง O_O

ป๊อป – ใช่นะสิ ฉันเองฟาง (ฟางสะบัดมือคุณหลวงออกแล้วรีบคานหนีแต่คุณหลวงลุกมาดักหน้าไว้) จะไปไหนเล่า

ฟาง – ไม่นะเจ้าค่ะคุณหลวง T T ไม่นะเจ้าค่ะ ปล่อยบ่าวไปนะเจ้าค่ะ

ป๊อป – ฟาง! ข้ารักเอ็งมากนะข้ารักเอ็งแทบขาดใจ

ฟาง – ไม่นะเจ้าค่ะคุณหลวง

ป๊อป – ทำไมเอ็งชั่งงามหมดจดอย่างนี้ ทำไมข้าถึงไม่เห็นความงานของเอ็งตั้งแต่ทีแรก ไม่อย่างนั้นข้าคงไม่มีหญิงอื่อนนอกจากเอ็ง

ฟาง – ไม่นะเจ้าค่ะคุณหลวงไม่นะเจ้าค่ะ (พร้อมคานหนีแต่คุณหลวงดึงขาไว้) ไม่นะเจ้าค่ะคุณหลวงบ่าวกลัวแล้วเจ้าค่ะปล่อยบ่าวไปนะเจ้าค่ะ T^T

ป๊อป – ข้าไม่ปล่อย จะปล่อยเอ็งไปทำไมในเมื่อข้ารักเอ็ง (คุณหลวงจับฟางยกขึ้นแล้วเหวี่ยงลงบนเตียงแล้วครอมทันเรือนรางของฟางไว้)

ฟาง – ไม่นะเจ้าค่ะคุณหลวง ไม่นะเจ้าค่ะ

ป๊อป – ฟางข้าสัญญานะว่าข้าจะรักและยกย่องเอ็งมากกว่าเมียคนไหนๆ

ฟาง – ไม่นะเจ้าค่ะคุณหลวง

ป๊อป – ทำไมเหรอ? ข้ามันไม่ดีตรงไหน!! มีตรงไหนที่ข้าสู้ไอ้เควินไม่ได้ห๊ะฟาง

ฟาง – คุณหลวงเหนือกว่าพี่เควินทุกอย่าง แต่บ่าวไม่ได้รักคุณหลวง!! บ่าวรักพี่เควิน ได้ยินไหมเจ้าค่ะบ่าวรักพี่เควิน!!

ป๊อป – แต่ฉันรักเธอนะฟางและก็ไม่ยอมให้เธอเป็นของไอ้เควินเป็นอันขาด!!ได้ยินไหมห๊ะ!! (พร้อมกับซุกไซ้ที่คอขาวของฟางและก็บรรเลงเพลงรักกับฟางโดยที่ฟางนั้นไม่เล่นด้วย!!)

                เข้าวันรุ่งขึ้นที่ห้องนอนของคุณพิมที่คุณพิมลวงฟางมาให้คุณหลวงนั้นฟางก็นอนร้องไห้ไม่หยุดจนคุณหลวงทนเห็นไม่ได้

ป๊อป – หยุดร้องไห้เถอะฟาง ข้ารักเอ็งมากนะ ข้ารักเอ็งที่สุดเลย

ฟาง – แต่บ่าวเสียใจเจ้าค่ะ เสียใจที่สุดในชีวิต (พูดเสร็จก็รีบวิ่งออกจากห้องไปทันที ระหว่างทางเจอเข้ากับคุณพิม คุณพิมเรียกถามแต่ฟางนั้นก็ยังคงวิ่งไปไม่สนใจ คุณพิมจึงคิดว่าแผนนั้นสำเร็จและจะไปบอกฟางว่า....)

 

---

มาอััพแล้วนะค่ะ ^^ ฝากเม้น ฝากโหวตด้วยนะ