ถ้าฉันสัมผัสที่หก นายจะรักฉันมั๊ย

ฟาง:ฟะ เฟย์นี้มันที่ไหนหรอ มีบ้านเก่าๆอยูหลังหนึ่งตรงเธอพวกเธอ

เฟย์:บ้านแม่ของ แก้มไงฟางจำไม่ได้หรอ

แก้ว:เข้าไปกันเร็ว ฟางเฟย์มัวยืนอยู่ได้ เร็ว

เกล:คิคิ เร็วสิจ้าเดี๋ยว....โกรธหรอกน๊าา

ฟาง:โธ่ แก้วเกลก็ ทำไมต้องพูดยังงี้ด้วยอ่า ฟางกลัว

แบม:ใครๆก็กลัว แกนะสิดี ไม่เห็นไม่ได้กลิ่นไม่ได้ยิน ดีจะตาย

เฟย์:ใช่ๆ เฟย์นะเบื่อมากเลยนะ เจ้ากระต่ายน้อยขี้กลัว

ฟาง:โห ไปกันเถอะไม่เห็นจะต้องบ่นเลย

เกล:ฟางไปกันเถอะ เดี๋ยวพิชรอนาน 

ทุกคนยกเว้นเกล:อะไรนะ 

เกล:ปะ ป่าวไม่มีอะไรพวกแกหูฟาดรึป่าว

แบม:หรอจ๊ะ หว่าแย่จังนึกว่าแกพูดซะอีก

ฟาง:ขอโทษนะค่ะ คุณป้า

ป้า:จ้า หนูมีอะไรหรอ

ฟาง:คุณป้ามีลูกรึป่าวค่ะ บอกความจริงนะค่ะ

ป้า:มะ มีจ๊ะแต่เขาตายไปแล้ว

ฟาง:แล้วชื่อว่าอะไรหรอค่ะ

ป้า:ชื่อ แก้ม จ๊ะเขาเป็นเด็กน่ารัก แต่มีคนจับตัวเขาไปนะจ๊ะ

ฟาง:อ๋อ ค่ะขอบคุณนะค่ะ แล้วป้าจะฝากอะไรถึงเขามั๊ยค่ะ

ป้า:ป้านะ ยังรักและคิดถึงหนูมากเลยนะลูก

ฟาง:เขาได้ยินแล้วล่ะค่ะ ลานะค่ะสวัสดีค่ะ

ป้า:จ๊ะๆ

ข้างนอก

เกล:แกเป็นไงบ้าง

ฟาง:ต่างคนต่างร้องไห้เลย คิคิ

แบม:หรอ ดีจังต่างคนต่างรักและคิดถึงกัน เฮ้อ

เฟย์:ดึกแล้วเดี๋ยวฉันกลับก่อนนะ บาย

 มาอัพแล้วจ๊ะ