พิสูจน์รัก นายบ้านไร่

หลังจากที่เปิดใจพูดทุกเรื่องราวให้เฟย์ฟัง ฟางก็สบายใจขึ้นมาก ก็อย่างที่เขาว่ากันล่ะนะ มีคนรับฟังเราก็ย่อมดี

 

กว่าเก็บไว้ในใจ เพียงคนเดียว  แต่สบายใจได้ไม่นาน ก็ต้องรีบหลบสายของชายหนุ่มที่ยืนรออยู่หน้าบ้าน ไม่ต้อง

 

บอกก็รู้ว่า ป็อปปี้กำลังโกรธ แถมโกรธมากซะด้วย

 

"ฟาง" ป็อปปี้เรียกเสียงดู จนเธอต้องหลบหลังเฟย์อย่างหวาดๆ

 

"ไปไหนกันมา รู้มั้ยป็อปตามหาจนทั่ว"

 

"เอ่อ..."

 

"พี่ป็อป อย่าดุพี่ฟางเลย เฟย์พาไปเดินเล่นมานะ เห็นอยู่แต่ในโรงพยาบาล"

 

เฟย์ออกหน้าแทนว่าที่พี่สะไภ้ ทั้งๆที่ตัวเองก็หวั่นใจกับสายตาและน้ำเสียงของพี่ชายไม่น้อย

 

ทีหลังจะไปไหนก็บอกใครไว้บ้าง หายไปแบบนี้ป็อปเป็นหว่ง"

 

คำหลังพูดออกมาเสียงเบา จนน้องสาวต้องแกล้งถามซ้ำ แต่ฟางน่ะแอบยิ้มหน้าบานไปแล้ว กับคำว่า

 

เป็นหว่งของเขา  แค่นี้ก้ทำให้เธอเริ่มมีความหวังขึ้นเป็นกอง

 

"มะ...ไม่มีไร พี่ไปที่ไร่ก่อนล่ะ"  

 

เดินจ้ำออกไปอย่างเขินจัดที่เผลอเผยความรู้สึกออกไป จนโดนจับได้

 

'เวรแล้ว ดันปากไวไปซะได้ แล้วที่เห็นฟางแอบยิ้มจะใช่รึเปล่านะ หรือว่าตาฝาดไปว่ะ ฮึ่ย!!'

 

พี่ชายเดินออกไปแล้ว เฟย์ลากฟางตรงไปที่โต๊ะอาหารทันที

 

หลังจากทานอาหารเช้าเรียกร้อย โทโมะ เขื่อนก็มารับทั้งคู่ออกไปทำงาน เหลือแต่ฟาง ที่อยู่ว่างๆไม่มีอะไรทำ

 

"ป้าจันมีอะไรให้ฟางช่วยมั้ยค่ะ"

 

เดินรี่เข้าไปหหาป้าจันที่คุมคนงานทำความสะอาดอยู่

 

"อุ๊ย ไม่มีหรอกค่ะ คุณฟางไปพักเถอะค่ะ"

 

"ให้ฟางช่วยเถอะนะค่ะ"

 

คว้าไม้กวาดมาถือไว้เป้นตัวประกัน ก่อนจะส่งสายตาออดอ้อนให้จนป้าจันต้องยอมแพ้

 

"คุณฟางไป ทำห้องคุณป็อปปี้แล้วกันค่ะ"

 

ฟางยิ้มหวานให้ป้าจัน คว้าไม้ถูพื้น กับไม่ปัดคนไก่มาถือเพิ่ม ก่อนจะเดินไปทางห้องนอนของป็อปปี้อย่างดีใจ ที่

 

พอจะทำตัวมีประโยชน์ขึ้นมาบ้าง แต่เพียงแค่เห้นห้องของเขา เธอก็ต้องร้องออกมา

 

"โห สะอาดแบบนี้ แล้วจะให้ฟางทำตรงไหนล่ะค่ะป้าจัน"

 

แต่ก็ลงมือปัดฝุ่น เช็ดตามชั้นหนังสือ จนเหลือบไปเห็นตู้โชร์ที่ไม่ค่อยจะสะอาดเหมือนที่อื่น 

 

กำลังจะขยับเข้าไป แต่

 

"คุณฟาง ตู้นั้นไม่ต้องค่ะ"

 

เสียงป้าจันที่เดินเข้ามาดู ร้องห้ามเสียงดัง ฟางได้แต่มองป้าจันอย่างสงสันที่ไม่ยอมให้เธอทำ

 

"ป้าว่า ถ้าคุณฟางอยากช่วยจริงๆ ไปช่วยเด็กทำอาหารเที่ยงดีกว่าค่ะ"

 

รีบดันร่างของฟางออกจากห้องของป็อปปี้ แล้วลากไปทางห้องครัว ฟางได้แต่หันกลับมามองประตูห้องเขาอย่าง

 

ติดใจตู้ใบนั้น ที่ป้าจันออกอาการแปลกๆ

 

'ในนั้น ต้องมีอะไรแน่ๆ'

 

ตอนเย็น ที่โต๊ะอาหาร

 

"ป็อป พรุ่งนี้ฟางไปช่วยป็อปทำงานที่ไร่ ด้วยได้มั้ยค่ะ"

 

ป็อปปี้เงยหน้าขึ้นจากจานข้าว มามองหน้าคนถามอย่าง งง ๆ

 

"ไปทำไมครับ ที่ไร่ไม่มีอะไรให้ฟางเล่นหรอก"

 

"ฟางไม่ได้ไปเล่นนะ ฟางจะไปทำงานตั้งหาก"  ทำหน้าบู้ตอบคำถามของป็อปปี้

 

"ฮ่าๆ พี่ฟาง เฟย์ว่าพี่ฟางจะไปป่วนเขามากว่านะนั้น"

 

ฟางหันมองค้อนคนที่ไม่ยอมส่งเสริมกัน

 

"ก็ฟางเบื่อนิ  อยู่บ้านป้าจันก็ไม่ยอมให้ฟางทำอะไร" ฟางทำสีหน้าประกอบคำพูดอย่างเซ็งจัด

 

"พี่็ป็อปก็ให้ฟางไปเถอะค่ะ คงจะเบื่อจริงๆ"

 

แก้วอดไม่ได้ที่จะช่วยพูดอีกคน

 

"น้า ...นะค่ะ" เขย่าแขนให้เขาอนุญาต

 

"ก็ ได้แต่ห้ามซนนะ..."

 

"ครับผม"  ทำตะเบ๊ะ รับอย่างดีใจ ป็อปปี้ได้แต่มองยิ้มๆ

 

"เย้ แบบนี้เฟย์ก็มีเพื่อนเล่นแล้วซิ"  เฟย์ฉีกยิ้มอย่างดีใจ ทั้งๆทีตอนแรกยังแซวเธออยู่

 

"แย่แน่ไอ้ ป็อป"  เขื่อนได้แต่ส่ายหัว เพราะแค่ที่รักเขาคนเดียวก็ทำเอาไร่ปั่นป่วนไปทั้งไร่แล้วนี่ยิ่งมีกำลังเสริม

 

ไม่เละงานนี้ก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว

 

"เออ ไอ้ป็อป เที่ยวนี้ที่ต้องไปสิงค์โปร์ กูจะเอาแก้วไปด้วยนะ"

 

โทโมะที่เงียบอยู่นาน เอ่ยขออนุญาตพี่ชายของแฟนสาว เรื่องที่จะเอาเธอไปเมืองนอกด้วยกัน

 

"เออได้ แต่น้องกรูยังเด็ก ห้ามเมิงทำอะไรน้องกรูเด็ดขาด"  สั่งเสียงเฉียบกับเพื่อน

 

"รู้น่า" 

 

แต่ดูจากสีหน้าของโทโมะ แก้วคิดว่างานนี้เธอไม่รอดมือ แฟนหหนุ่มแน่ๆ

 

'ไอ้พี่ป็อป ส่งแก้วเข้าปากเสื้อชัดๆ ทำมาเป้นห้าม แย่แน่ยัยแก้ว'

 

เช้าวันต่อมา

 

ฟางรีบตื่นแต่เช้ามาดักรอป็อปปี้ที่หน้าห้องแต่เช้า  พอเขาเปิดประตูออกมา ก็ต้องร้องออกมาตกใจ

 

"เฮ้ย ฟาง ป็อปตกใจหมด"

 

"โอ๋ๆ ขวัญเอ๊ยขวัญมา"

 

"พอๆ ว่าแต่ฟางมาทำอะไรที่หน้าห้องป้อปแต่เช้าล่ะ"

 

"ก็ ฟางกลับป็อปหนีไปที่ไร่ก่อนนะซิ"  ดักคออย่างรู้ทัน  เดินเข้ามาเกาะแขนอย่างประจบ

 

"ไปกินข้าวกันเถอะ ฟางอยากไปกกินสตอเบอรี่ เอ๊ย ไปทำงานแล้ว"

 

"ฮ่าๆๆ"

 

ป็อปปี้ได้แต่หัวเราะที่ฟางดูจะตื่นเต้นมาก  พอกินข้าวเสด็จเรียบร้อย ฟางก็จัดแจงลากเขาไปที่รถทันที

 

"ช้าๆซิฟาง เดี๋ยวก็ล้มหรอก"

 

"ป็อปแหละ แก่แล้ว เดินช้า"

 

"นี่ว่าป็อปแก่ เดี๋ยวก็ไม่ต้องไปหรอก"

 

"อ๊ะ.."

 

'ฟอด'  กระโดด หอมแก้มเป้นการง้องอน แต่คราวนี้ป็อปปี้ดูจะเจ้าเล่ห์กว่าเดิม

 

"ไม่เอา แค่หอมแก้มเอง เบื่อแล้ว"

 

ฟางถึงกับเหอไปเลยกับความเจ้าเล่ห์ของคนคชตรงหน้า

 

'เฮ้ย มีการเบื่อด้วย เชื่อเข้าเลย'

 

"ง่ะ แล้วป็อปอยากได้อะไรอ่ะ ฟางอยากไปจริงๆน้า"

 

"อืม..." แกล้งทำม่าคิดคิดหนัก

 

ดึงให้ฟางเข้าไปในรถ ก่อนจะยอมพูดขึ้น

 

"ก็..อะไรที่มากกว่าหอม"

 

"กระเที่ยมเหรอ"

 

"ฮ่าๆๆ เชื่อเขาเลย ไม่ใช่ซิ"

 

"ง่าาาาาาาาา นึกไม่ออก ป็อปบอกมาเหอะ"

 

"ก็แบบนี้ไง"

 

โน้มใบหน้าเข้าหาฟาง ก่อนจะค่อยๆประกบปากหนาลงไป ก่อนจะค่อยๆเพิ่มรสจูบให้เรียกร้องมากขึ้น

 

"อ๊ะ..."  ฟางเริ่มดิ้นหนีเมื่อ ปอปปี้ทำมากกว่าประกบจูบ เขาฉวยจังหวะที่ฟางอ้าปากหายใจ สอดลิ้นร้อนเข้าไปชิม

 

ความหวานภายใน ดูดดึงลิ้นเล็กเล่นอย่างชำนาญ

 

""อือ..."  ฟางทุบบ่าป็อปปี้ เพราะเธอหายใจไม่ทัน

 

ป็อปปี้ยอมละจากปากบางมาฝั้งหน้าที่ซอกคอขาว ไล้เล็มความหวานจากซอกคอขาว ก่อนจะเม้นจนเกิดรอยแดง

 

ที่คอขาวของฟาง

 

"โอ๊ย..." ร้องออกมา เพราะแรงดูดเม้มที่ไม่เบานักของชายหนุ่ม

 

"หึ ทีนี้รู้ยังครับ ว่าป้อปปี้แก่ไปรรึเปล่า"

 

ฟางได้แต่ก้มหน้าซ่อนใบหน้าแดงซ่านของตัวเองอย่างเขินอาย

 

"ว่าไงครับ"จับคางมนให้เงยหน้าขึ้นมาสบตาเขา

 

"ยะ..หยุดพูดไปเลย ไปได้แล้ว"

 

"หึๆๆ" 

 

ป็อปปี้ได้แต่ยิ้มอย่างชอบใจ และติดใจในความหวานจากร่างบาง

 

'หวานแบบนี้ เขาต้องขอชิมบ่อยๆซะแล้วซิ' คิดอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะยอม ออกรถขับตรงไปที่ไร่

 

"ว๊าว ป็อปดูซิลูกนั้นน่ากินมาอ่ะ"  

 

ทันที ที่เห็นสตอบอรี่ร์ละลานตา เธอก็ลืมเรื่องที่ดดนเขาเอาเปรียบเมื่อครู่ไปซะสนิท

 

เดินเข้าไปเด็ดจะเอาใส่ปาก แต่โดนมือให้คว้าไปซะก่อน

 

"ล้างก่อนซะฟาง มันมีแต่ขี้ดินนะ"

 

"แงงฟางอยากกินอ่า"

 

ป็อปปี้เอาสตอเบอรรี่ร์ลูกโต เช็ดกับเสื้อก่อนจะป้อนใส่ปากฟาง ที่อ้ารออย่างรู้งาน

 

"อร่อยมากกกกกกกกก^^" 

 

ป็อปปี้ได้แต่หลุดยิ้ม ออกมากับท่าทางที่เป็นธรรมชาติของเธอ

 

"อยู่แถวนนี้นะครับ ห้ามหายไปไหน เดี๋ยวป็อปไปดูงานด้านโน้นก่อน"

 

"ค่ะ"

 

ปากตอบ ค่ะ  แต่ขาวิ่งเข้าไปคนงานที่กำลังเก็บสตอเบอรรี่ร์ อย่างอยากรู้อยากเห็น

 

"เช็ดก่อนใส่ปากนะฟาง"  

 

ป็อปปี้ได้แต่ส่ายหน้ากับคนที่ดูจะไม่สนใจอะไร นอกจากของกินตรงหน้า ก่อนจะเดินไปสั่งงานเด็กในไร่

 

เดินกลับมาดูร่างบางที่ตอนนี้กลายเป้นลูกมือ เก็บสตอเบอรี่ร์ให้คนงานในไร่อย่างสนุกสนานไปแล้ว

 

"ฟาง"

 

"ป็อป ดูซิๆ ฟางเก็บเองแหละ"  อวดของในมือให้เขาดู อย่างอารมณ์ดี

 

"ครับๆ ไปกันเถอะ แดดเริ่มร้อนแล้วฟางยังไม่หายดีนะ"

 

"ฟางไปก่อน นะค่ะ พี่ติ๋ว"

 

นอกจากจะไม่มีอากการหวาดกลัวคนให้เห็นดูเหมือน ความเป้นคนอารมณ์ดีและไม่ถือตัวของเธอจะทำให้ได้ใจ

 

พี่ๆคนงานในไร่ที่เอ็นดูเธอไปเต็มๆ

 

"ค่ะ คุณฟาง ไว้ว่างๆแวะมาหาพี่อีกนะค่ะ"

 

"ได้เลยค่ะ"  ยิ้มหวานโบกมือให้คนงานคนอื่นๆ ก่อนจะเดินตามป็อปปี้ไปขึ้นรถ ขับออกไป

 

^____________________________________________________________^

 

เป็นไงๆ พระเองเราเริ่มออกอาการ(หื่น) แล้ว ฮ่าๆๆ

เป็นไงก็บอกกันด้วยน้า

เจอกันตอนหน้าคร้า^^