don't say love จุ๊จุ๊จุ๊ อย่าบอกใครนะว่าฉันรักเธอ

8.9

เขียนโดย great_TKfriend

วันที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2555 เวลา 20.39 น.

  10 ตอน
  65 วิจารณ์
  18.19K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

9)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"ไม่รู้สิ!แกลองอ่านดูดิ"ไอ้ป๊อปพูด

 

To...tomo

        ขอเอยคำว่าสวัสดีก่อนแล้วกันนะ ถ้าโทโมะได้อ่านจดหมายฉบับนี้แก้วคงไม่ได้อยู่แล้วนะไม่ใช่ว่าเสียชีวิตนะ>0<แค่ไปช่วยคุณพ่อกับคุณแม่ทำงานและก็คงจะเรียนต่อที่นั้นด้วย ขอโทษด้วยนะที่แก้วไม่ได้บอกโทโมะและแก้วก็มีความลับอยู่สองอย่างที่ไม่ได้บอกโทโมะ....แก้วจำได้นะว่าโทโมะคือผู้ชายคนนั้นที่เคยปลอบแก้วตอนเด็กๆที่นั่งร้องไห้หาแม่และอย่างสงสัยว่าแก้วรู้ได้ไงก็คงเป็นเพราะความรู้สึกมั้งฮ่าฮ่าฮ่าขนาดตัวเองยังไม่รู้เลยและเรื่องที่สอง...แก้วรักโทโมะนะแต่แก้วไม่ได้หวังให้โทโมะมารักแก้วหรอกนะ แก้วขอโทษนะที่มีความรู้สึกดีๆต่อโทโมะมากกว่าเพื่อน.........ลาก่อน

                                                           From...kaew

เธอไปแล้วเธอไปจากผมจริงๆ...แต่!!!เธอเขียนว่าเธอรักผมและยังจำได้ด้วยว่าผมคือเด็กผู้ชายคนนั้น ไม่ได้ละยังงี้ผมต้องรีบบอกรักเธอก่อนที่จะเข้าใจว่าผมไม่ได้รักและไปมีผู้หญิงคนอื่นผมไม่ยอมแน่!!!

"ป๊อปปี้!!!!แกรู้มั้ยว่าที่อังกฤษแก้วอยู่ที่ไหน?"

"ไม่รู้สิฉันรู้แต่ว่าอยู่ลอนดอนอ่ะ"โอ๊ย!!ไอ้บ้าทำไมไม่รู้จักถามวะ!!!!แต่ก็เอาเหอะแค่ลอนดอนคงจะหาไม่ยาก(แน่ใจ?!)

"ฉันจะไปอังกฤษ"

"ห๊า!!!แกจะไปอังกฤษ"พวกมันจะตกใจอะไรนักหนาก็แค่ไปอังกฤษ

"แกจะไปจริงๆเหรอโทโมะ....แกแน่ใจแล้วเหรออีกแค่2ปีแก้วก็กลับมาแล้วนะแกรอไม่ได้เหรอ"

"แล้วถ้าแก้วเกิดไปควงผู้ชายคนอื่นอ่ะ...ฉันยอมไม่ได้หรอกนะเป็นแก แกก็ยอมไม่ได้เหมื่อนกันแหละไอ้ป๊อป!"

            แล้วมีใครบ้างอ่ะที่ยอมให้ผู้หญิงที่เรารักไปควงกับผู้ชายคนอื่น

                       ผมคนนึงแหละที่ยอมไม่ได้....เด็ดขาด!!!!!

.

.

.

.

+++kaew talk+++

ตอนนี้ฉันกำลังนั่งรอเครื่องบินเพื่อไปอังกฤษอยู่กับพี่กวินสองคน ฉันคิดถึงพวกk-oticนั้นจัง ตอนแรกๆฉันก็อยากจะไปไกลๆจากพวกนั้นอ่ะแหละแต่เพราะความใกล้ชิดและความรักของพวกเขาไงที่ทำให้ฉันเกิดความผูกพันธ์

"แก้ว..."พี่กวินเรียกฉัน

"มีอะไรหรือเปล่าค่ะพี่กวิน"ฉันถามพี่เขาแต่สายตายังจดจ้องอยู่ที่โทรศัพท์มือถือของตัวเอง

"อยากไปอังกฤษหรือเปล่า?"

"ทำไมถามอย่างนั้นละค่ะ"

"ตอบพี่มาก่อน...."แล้วตกลงฉันอยากไปหรือว่าฉันไม่อยากไปกันแน่เนียฉันยังไม่รู้ใจตัวเองเลย

"เอ่อ...คือ...แก้วก้ไม่รู้เหมื่อนกัน"ก็ฉันไม่รู้จริงๆนี้

"แก้วมีเวลาคิดอีกแค่ 20 นาที่นะก่อนที่เครื่องจะออก"

                       โอ๊ย!!!!ตกลงฉันอยากอยู่หรืออยากไปกันแน่เนียสมองบอกให้ไปแต่หัวใจบอกให้อยู่อ๊ากกกกกกกกอะไรกันวะเนีย>0<

.

.

.

.

"แกเอาจริงเหรอโทโมะ"เพื่อนๆถามผม

"จริงไม่จริงฉันไม่รู้รู้แต่ว่าฉันจองตั๋วเครื่องบินพร้อมจ่ายเงินไปแล้วและอีก2ชั่วโมงฉันก็จะต้องไป"

"งั้นมันก็เรื่องของแก...ถ้าคิดดีแล้ว"ไอ้ป๊อปพูดอย่างเหนื่อยใจเพราะปกติผมไม่ใช่คนดื้อรั้นแต่ถ้าเป็นขึ้นมาเมื่อไรไม่ว่าจะเป็นใครก็ห้ามผมไม่ได้ ก็ผมเป็นคนดื้อเงียบนี้

 

 Love is what makes me know that I would not waste the next word. We would love to go next .........

..............................................................................................................

เรื่องนี้ใกล้จบแล้วนะยังไงก็ช่วยเม้นกันหน่อยนะหรือไม่ก็เข้ามาอ่านก็ได้แม้ว่าจะห่วยแตกก็ทนๆอ่านกันหน่อยนะT^T......

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา