ไขรหัสหัวใจ ปิดตำนานเจ้าชายปีศาจ

โทโมะกระดนหนีแก้วขึ้นอยู่บนต้นไม้ แต่แก้วยังไม่ลดละความพยายามปีนตามมาอีก

โทโมะ : ขึ้นมาทำไม

แก้ว : ก็นายขึ้น ฉันก็ขึ้นมั่ง

โทโมะ : เดี๋ยวก็ร่วงลงไปตายหรอก

แก้ว : ที่นายยังไม่กลัวเลยแล้วฉันจะไปกลัวทำไมเนอะ

โทโมะ : เธอ!!

อยู่ๆลมก็แรงขึ้นมาทำแก้วพลาดจะร่วงแต่โทโมะดึงไว้ก่อนหน้าทั้งสองเลยชนกัน โทโมะหัวใจเต้นแรงจนตัวเองยังแปลกใจเพราะเค้าไม่เคยได้ใกล้ชิดผู้หญิงมาก่อนวันๆเอาแต่จับคนโยนลงกระทะ

โทโมะ : จะกอดฉันอีกนานไหม๊(มองมือแก้ว

แก้ว :อะ เออโทดที(เอามือออกแล้วทำท่าปัดมือ)

โทโมะ : ลงไป!!

แก้ว ; ไม่!!

โทโมะ : อยากตายใช่ไหม๊

โทโมะพลักแก้วลงมา แก้วไวกว่าคว้าตัวโทโมะทันเลยหล่นลงมาทั้งคู่ ปากประกบปากอย่างพอดิบพอดี ในท่าที่แก้วนอนอยู่บนตัวโทโมะ

แก้ว : นาย(เอาปากออกจาโทโมะ)

โทโมะ : ลุกออกไปเลยยัยบ้า

แก้ว : นายก็เอามือออกจากหน้าอกฉันซิ

โทโมะสะดุงเล็กน้อยก่อนจะกลับเข้าสู่โหมดปกติเอามืออกจากหน้าอกแก้ว 

โทโมะ : เล็กแล้วยังจะมาห่วงอีก

เดินหนีไปอย่างรวดเร็ว

แก้ว : นาย นายจะไปไหนเนี่ยเดินช้าๆหน่อยตามไม่ทันแล้ว

โทโมะ : ไม่ทันก็หยุดตามซิ

แก้ว : ไม่ได้!

วิ่งตามโทโมะจนถึงเวลาเข้าเรียน

แก้ว : นายเป็นนักเดินเร็วทีมชาติไง ขนาดฉันวิ่งยังตามไม่ทันอ่ะ

โทโมะ : เธอพูดมากว่ะ

แก้ว : นั่นมันนิสัยฉัน

โทโมะ : แต่ฉันไม่ชอบ

แก้ว : ฉันก็ไม่ชอบนิสัยนายเหมือนกันคนอะไรพูดน้อยยิ่งกว่าคนอีก หรือว่านายไม่ใช่คน

โทโมะ : เธอ!!

แก้ว : อยากตายใช่ไหม555นายพูดคำนี้จนฉันจำได้แล้วอ่ะ

โทโมะ : เธอ

อาจารย์ : นักเรียนเย็นนี้ม.6มีประชุมตอน5.30น๊ะ ไปกันให้ครบด้วยหล่ะห้ามโด

นักเรียน : คร้า/ครับ

6.30 หลังเลิกประชุม

ฟาง : แก้วกลับบ้านยังไงเนี่ย เดินกลับไม่ปลอดภัยแนน่

แก้ว : กลับได้ไม่ต้องป็นห่วง

เฟย์ : กลับกับฉันก็ได้

แก้ว : มันคนล่ะทางกันยัยบ้า แล้วฟางอ่ะกลับยังไง

ฟาง : คงแท๊กซี่มั๋งวันนี้แม่กับพ่อไม่อยู่

แก้ว : ไม่ดีมั่งผู้หญิงกลับแท๊กซี่คนเดีญวอันตรายจะตายไป งั้นเอางี้ดีกว่า...

"พี่ป๊อปว่างไหม๊"

(ว่างแก้วมีอะไร)

"แค่จะบอกว่าให้มารับฟางไปส่งที่บ้านที"

(ได้ซิรอคำนี้มานาน)

แก้ว : เรียบร้อยเดี๋ยวพี่ป๊อปมารับฟางรอก่อนน๊ะ

ฟาง : ขอบคุณมากจ๊ะแก้ว

แก้ว : อ่าไม่เป็นไรงั้นไปก่อนน๊ะเดี๋ยวจะมืดมากกว่านี้

เฟย์/ฟาง : จร้า

แก้วเดินมาเรื่อยๆก็รู้สึกว่าามีคนเดินตามอยู่ หันกลับไปดูมีโจรวิ่งมากรนะชากกระเป๋านักเรียนไป

แก้ว : เฮ้ย!!หยุดน๊ะ

แก้วพยายามวิ่งตามสุดทีน

แก้ว : หยุดๆๆๆไอ้เวลเอ้ยบอกให้หยุดเหนื่อยแล้วน๊ะโว้ย

ก้มลงถอดรองเท้าแล้วเขวียงไปโดนหัวโจรพอดี แต่มันก็ยังไม่ยอมหยุดวิ่ง แก้วเลยวิ่งตามจนสุดกำแพง

แก้ว : เอากระเป๋าฉันคืนมา

โจร : มีปัญญาก็มาเอาไป

ถือกระเป๋ษล่อแก้วอย่างสบาบใจ

บัค!1 โทโมะโผล่มาไหนก็ไม่รู้ ขว้ากระเป๋าที่โจรยังมึนๆอยู่โยนให้แก้ว

โจร : แก ไอ้เด็กบ้า

ทั้งแก้วและโทโมะจะเดินออกไปพบว่ามีโจรกลุ่มใหญ่ดักอยู่ข้างหน้า

...............................................................................

จบไปอีกแล้ว อ่านแล้วเม้นกันเยอะด้วยน๊ะจ๊ะ(โหวดนิดหน่อยก็จะดีมากเลย55)

รักลีดเดอร์จุฟม๊วฟ