โรงเรียนอาถรรพ์ กับ 5สาว5สัมผัส

4
ถึงที่จุดนัดพบแล้ว มันคือ โรงเรียนร้างที่มี3อาคารด้วยกัน น่าจะเป็นโรงเรียนที่เก่าแก่มาก
ทุกคนลงมาจากรถด้วยความเหนื่อยล้า
" ทำไมมันถึงได้เมื่อนขนาดเนี่ย " ปพิชญาบิดขี้เกียจแล้ววบ่น
" ฉันจะอ้วกอยู่แล้ว ดูยัยแก้วดิขับรถอย่างกะจรวด"  เปรมลินบ่น
" เพื่องานนิ " จิตภัตรเถียง
" ดูสิ แซนวิชที่ฉันเตรียมมา เละหมดเลย " นริศราบ่นพร้อยื่นแซนวิชที่อยู่ในกล่อง
" เซเว่นมีขายน่า" อังศุมาลินบอกพลางปลอบใจ
นริศราเริ่มมีอาการแปลกๆ  นริศรามองเห็นวิญญาณตนหนึ่งควักมือเรียกให้เข้าไป
" เรียกทรายทำไมค่ะ" นริศราพูดขึ้นแล้วค่อยๆเดินเข้าไป
" ยัยทรายจะไปไหนเนี่ย " อังศุมาลินคว้ามือของนริศราไหว
" มีคนเรียกให้เข้าไป " นริศราบอก
" คนที่ไหนไม่มีเลย " ปพิชญาบอก
" อย่างงั้นไม่ใช่คนแล้วล่ะ "  อังศุมาลินพูดอย่างกลัวๆ
" ไม่ใช่คนก้อต้องเป็น "  เปรมลินพูด
" ผี " อังศุมาลินพูด 
" หยุดเลยตะวัน " จิตภัตรบอกให้อังศุมาลินหยุด
" แกจะพูดทำไมเดี๊ยวมันก้อมาหรอก " ปพิชญาบอก
ในขณะที่ทุกคนกอดกันกลมกลิ๊กมีรถคั นหนึ่งวิ่งมาจอด 
  " นี่คุน คุนเป็รอะไรกันเนี่ย " วุฒิชัยลงมาจากรถ
เห้น5สาวเลยเข้าไปถาม  
" อย่าเข้ามาน่ะ " จิตภัตรที่นึกว่าวุฒิชัยเป็นผี
" เดี๊ยวฉันทำบุญไปให้น่ะ " นริศราบอก
" นี่คุนผมไม่ใช่ผีน่ะ " วุฒิชัยบอกพลางขำ
จิตภัตรค่อยๆลืมตาขึ้นมา " เห้ย นี่คุนเป่นใครเนี่ย " จิตภัตรตกใจ
" วุฒิชัย  วงศ์รัศมีธรรม  กอฟล์ ครับ "  วุฒิชัยแนะนำตัว
" ว่าแต่พวกคุนเป็นอะไรกัน " วุฒิชัยถาม
" มีวิญญาณขอความช่วยเหลือ " จิตภัตรตอบ
" จะบ้าหรอ ( หัวเราะ) ผีไม่มีจริง" วุฒิชัยหัวเราะ
ทุกคนได้ยินคำว่าผีไม่มีจริงทุกคนหันไปมองที่อังศุมาลิน
อังศุมาลินเมื่อได้ยินคำว่าผีไม่มีจริงมันทำให้อังศุมาลินขึ้นขึ้นมา
" นายวุฒิชัย "   อังศุมาลินทำท่าจะต่อย แต่จิตภัตรห้ามเอาไว้
" คุนกอล์ฟคุนแน่ใจหรอค่ะว่า ผีไม่มีจริง " จิตภัตรด้วยเสียงอันน่ากลัว
" ใช่ครับผมเชื่อว่าผีไม่มีจริง " วุฒิชัยพูดด้วยเสียที่มั่นใจ
" โ ธ่ เว้ย " อังศุมาลินจะเข้าไปจะต่อย
วุฒิชัยกลัวเลยกันตัวเองไว้
" หยุด คุนวุฒิชัย คุนหยุดเถิดก่อนยัยตะวันจะทนไม่ไหวแล้วเข้าไปต่อยปากคุน "จิตภัตรเตือน
" ทำไม ผีไม่มีจริง ผีไม่มีจริง ผีไม่มีจริง" วุฒิชัยพูดอย่างกวนๆ
" โถ่เว้ย เปี๊ย " อังศุมาลินฝาดมือลงไปกลางหลังวุฒิชัยอย่างแรง
" โอ๊ย เจ้บน่ะ '' วุฒิชัยพูด
" ก้อตีให้เจ็บไง รึว่าจะเอาอีก" อังศุมาลินพูด
" ไม่เอาแล้วครับ " วุฒิชัยกลัว
" บอกแล้ว ว่าอย่าพูด " จิตภัตรหัวเราะเยาะเย้ย
ในขณะนั้นก้อมีถวิ่งมาจอด
" ว่าไง จร๊สาวๆ "  วิเชียรทักทายทุกคน
" สวัสดีค่ะ "   ทั้ง5สาวไหว้
" อ้าวป๋ารู้จักยัยเพี้ยนๆพวกนี้ด้วยหรอ" วุฒิชัยงง
" ยัยพงยัยเพื้ยนอะไรกัน สาวๆพวกนี้จะมาสืบโรงเรียนเราไง" วิเชียรอธิบาย
" ยัยพวกนี้หรอ ตาย "  วุฒิชัยบ่น
" ยัยนั้น บอบบางอย่างตุ๊กตา " วุฒิชัยชี้ไปที่นริศรา
" ยัยนี้ก้อ ห้าวๆ " วุฒิชัยชี้ไปที่ปพิชญา
" ยัยนี้ก้อ คุนหนูไฮโซ " วุฒิชัยชี้ไปที่เปรมลิน
" ยัยนี้ก้อ แซบพริกขี้หนู" วุฒิชัยชี้ไปที่อังศุมาลิน
" ยัยนี้ก้อก้อก้อ  แม่มด" วุฒิชัยเริ่มรู้สึกหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อเห็นใบหน้าของจิตภัตร
" แต่หนูพวกนี้เป้นคนแรกที่รับงานพวกเราเลยน่ะ" วิชัยพูด
"   พี่ กราฟ " วุฒิชัยพูดขึ้น
" ไอกอล์ฟ "  วิชัยเห็นคนที่เกลีดที่สุดยืนอยู่ต่อหน้า
วุฒิชัยเห็นไอพี่เลวที่แย่งทุกอย่างไปจากชีวิต
จิตภัตรเริ่มสังเกตุเห็นว่าทั้งสองไม่ถูกกัน
" อืม คุนวิเชียรค่ะ ฉันขอสำรวจพื้นที่หน่อยน่ะค่ะ " จิตภัตรขอ
"เชิญเลยครับ "