Can't Alive อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ [PF]
fafilmfim
7)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"อืม..ฟางว่างานแต่งเราแค่จัดที่ๆอากาศดีๆก็ได้นะ แค่คนสนิท..." หญิงสาวพูดถึงสิ่งที่เธอคิดขึ้น
"ป๊อปว่าก็ดีนะ งั้น..ที่ไหนดีล่ะ?"
"ที่สวนสาธารณะที่เราเคยเจอกันมั้ย" หญิงสาวถามยิ้มๆก่อนมองตาชายหนุ่ม
"โอเคเลย แต่..อีกไม่นานป๊อปก็ต้องกลับไปทำงานที่ค้างอยู่ให้เสร็จ" ชายหนุ่มพูดด้วยเสียงแผ่วลง
"..."
"..."
"..."
"ไม่เอาน่าฟาง อย่าเงียบไปแบบนี้" ชายหนุ่มพูดพรางหัวเราะนิดๆและลูบผมหญิงสาวในอ้อมกอดเธอเบาๆ
"...ฟางเข้าใจ"
"เอางี้ดีกว่า ป๊อปขอเค้าย้ายกลับมาที่เมืองไทยดีกว่าเนอะ"
"ฟางทำป๊อปลำบากหรือเปล่า" หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มนิ่ง แววตาบ่งบอกถึงความลำบากใจของเธอ
"ไม่หรอก..ป๊อปเป็นลูกผู้ชายพอ ป๊อปสัญญาไปแล้ว" ชายหนุ่มยิ้มให้หญิงสาว
"..." หญิงสาวได้แต่ยิ้มให้บางๆ ก่อนหลับไปในที่สุด
"ขอบคุณที่มาใช้บริการกับเรานะคะ เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ" เสียงพนักงานโรงแรมบอกลาเธอและเขา
เครื่องบิน--
"เป็นไงเที่ยวสนุกมั้ย?" ชายหนุ่มถามขึ้นหลังจากทั้งคู่ตื่นจากการงีบได้สักพัก
"สนุก" หญิงสาวตอบก่อนยิ้มหวานให้
"ไว้ถ้าป๊อปเคลียร์งานเสร็จ จะพามาเที่ยวอีกนะ"
"..โอเค" หญิงสาวตอบอย่างจำใจ
'กี่ครี่งแล้วที่เธอได้ยินแต่คำว่า งาน กับ เรียน ออกจากปากเขา.. สนใจกันบ้างได้ไหม?'
กรุงเทพ คอนโดป๊อปปี้:
"เฮ้ย ไอ่ป๊อป เป็นไงบ้างวะ ได้ข่าวว่ากลับจากเมืองนอกมา ก็พาแฟนไปหวานเลยนะ ลืมกันเลย" เสียงหมู่เพื่อนฝูงที่หน้าตาดีไม่แพ้ชายหนุ่มทักขึ้นกันเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวไปทั่วบริเวณ
"ฮ่าๆ สบายดีเว่ย เป็นไงกันมั่ง"
"เรื่อยๆว่ะ้ อ้าวฟางเป็นไงมั่ง" เสียงเพื่อนของชายหนุ่มคนหนึ่งทักหญิงสาวที่ยืนยิ้มให้อยู่ห่า่งๆ
"..." หญิงสาวไม่ตอบได้แต่ยิ้มหวานๆให้พวกเขาทุกคน
"เย็นนี้ไปกินกันหน่อยป่าววะ ห่างไปนานเลยว่ะ ไปป่าว" เพื่อนของชายหนุ่มชวนกันไปกินเหล้าเฝ้าบาร์กันตามประสาผู้ชาย
"ไปๆ เจอกัน หกโมง ที่ไหนดีวะ" ชายหนุ่มตอบอย่า่งไม่คิด
"ที่เดิมไงที่ชอบไปกัน จะพาฟางไปด้วยป่าววะ"
"ไม่ว่ะ ฟางไม่ค่อยชอบอะไรแบบนี้"
"อ๋อ เออ งั้นมาดูรถกูหน่อย กูไปถอยมาใหม่เลยนะเว้ยป๊อป"
"เออๆ เดินนำไปเลยเพื่อน"
"ป๊อปปี้!" เสียงหญิงสาวคนหนึ่งเรียกขึ้น
"อ้าว จินนี่" ชายหนุ่มเงียบไปสักพักก่อนทักทายเธอ
"อะไรกันวะ อย่ามัวคุยกับถ่านไฟเก่า มาดูรถกูเร็ว" เพื่อนของชายหนุ่มคนหนึ่งทักขึ้น
"ฮ่าๆ ป๊อปนั่นใครหรอ?" หญิงสาวที่ชื่อว่า จินนี่ ถามเขาขึ้นอย่างไร้เดียงสา
"...แฟน" ชายหนุ่มหันมามองหญิงสาวก่อนตอบอย่างตะกุกตะกัก
"ป๊อปชอบแนวนี้หรอเนี่ย นึกว่าจะชอบแบบจินนี่ซะอีก" หญิงสาวคนนั้นบอกอย่างล้อๆ
"ฮ่าๆ"
"คนนี้จะแต่งงานด้วยป่าวเนี่ย"
"แต่ง" ชายหนุ่มตอบก่อนยิ้มนิดๆ
"อะไรเนี่ย กับจิน ป๊อปก็บอกว่าจะแต่ง ไหงเป็นงี้เนี่ย" หญิงสาวคนนั้นตอบอย่างอ้อนๆ
"..." ชายหนุ่มนิ่งไม่ตอบอะไร มองแฟนสาวอย่างห่วงๆ
"ป๊อปจำครั้งแรกของเราได้มั้ย?" หญิงสาวคนนั้นถามอย่างน่าไม่อายขึ้น ฟางถึงกับสะอึกกับคำพูดคำนั้น..
"เอ่อ.."
"ที่ทะเลไงป๊อป" หญิงสาวคนนั้นตอบอย่างสะดิดสะดิ้ง
"จะจำได้.." ชายหนุ่มตอบอย่างน่าเสีย งานนี้มีเคลียร์ยาว
"..." หญิงสาวได้แต่งเงียบยืนห่างๆ รอที่เขาจะไปส่งเธอที่บ้าน
"ฟาง กลับแท๊กซี่ได้ป่าว" ชายหนุ่มถามขึ้นพรางหยิบกระเป๋าตังค์เตรียมออกค่ารถให้หญิงสาว
"กลับได้ งั้นไปเลยนะ บาย" หญิงสาวรีบบอกลา กลัวน้ำตา..จะกลั้นไว้ไม่อยู่
"อ้าว รีบจัง มากอดที" ชายหนุ่มพูดพรางโผลเข้ามาจะกอดหญิงสาว
"...เพื่อนป๊อปอยู่เยอะ ฟางไปก่อนนะ" หญิงสาวถอยห่างก่อนยิ้มให้ หยิบกระเป๋า และเดินจากไป
'หึๆ ครั้งแรกหรอ แต่งงานงั้นหรอ พูดอย่างนี้กับผู้หญิงกี่คนแล้ว?' หญิงสาวได้แต่คิดน้อยใจ เมื่อถึงบ้านเธอ ไม่มีใครอยู่เลย แต่ก็ยังดีที่ยังทิ้งกุญแจบ้านไว้ให้ เธอได้แต่ทิ้งตัวลงบนที่นอนอย่างเหนื่อยล้า. . ..
"ฮึก..ฮือ นายใจร้ายมากเลยรู้มั้ย ฮือ" ในที่สุดน้ำตาของเธอก็ไหลลงมาจนได้.. .
ตรู๊ดดดดดด ตรู๊ดดด ~
>> POPPY<3 << Calling...
หญิงสาวปาดน้ำตาก่อนกดรับสาย
"ถึงบ้านยังครับที่รัก" ชายหนุ่มถามด้วยเสียงร่าเริงผิดกับอารมณ์ของคนตรงนี้จริงๆ
"...อื้อ"
"เป็นไรป่าว เสียงเหมือนคนไม่สบายเลย"
"ป่าว ฟางเหนื่อย"
"พักเยอะๆนะ"
"ป๊อปแล้วเรื่องแต่ง..งานล่ะ" หญิงสาวกลั้นใจถาม
"อ๋อ.. แต่งสิแต่งอยู่แล้ว แต่ขอป๊อปเคลียร์งานก่อนนะ"
"...อ๋อ"
"ครับผม"
"ครั้งแรก ที่ทะเล" หญิงสาวพูดด้วยเสียงแผ่วก่อนน้ำตาที่เพิ่งหยุดไหลไปไม่นานไหลลงมาอีกครั้ง
"อ๋อ สองเราไงครับ"
"กับจินนี่ไม่ใช่หรอ"
"เอ่อ.."
"นายอะไรยังไงกับเค้า"
"ไม่ใช่อย่างนั้น"
"ฉันมันโง่เองแหละ ปล่อยตัวปล่อยใจให้นาย" สรรพนามเรียกชื่อระหว่างเธอและเขาเปลี่ยนไป
"ฟางอย่าแทนตัวเองแบบนั้น"
"...ฮึก" เสียงสะอื้นเบาๆหลุดรอดเข้ามาในสาย
"ฟางอย่าร้อง"
"ฉันเจ็บใจนายเข้าใจมั้ย"
"..."
"นายพูดแบบนี้กับผู้หญิงกี่คนแล้ว ฮะ นายเห็นผู้หญิงเป็นอะไร"
"ฟาง.."
"นายใจร้ายที่สุดเลยรู้มั้ย ฮือ.." จากเสียงสะอื้นกลับเปลี่ยนเป็นเสียงร้องไห้โฮ
"ฟางอย่าร้องนะ"
"ฮึก..ฉันเสียใจ"
"ป๊อปขอโทษ"
"นายยังไม่ลืมเค้า"
"..."
"ทำไมไม่ตอบล่ะ นายยังไม่ลืมจินนี่อะไรนั่นจริงๆใช่มั้ย"
"...เธอคนนั้นยังเป็นคนที่วนเวียนอยู่ในสมอง"
"หึ ฉันนึกแล้วเชียว"
"แต่ฟาง..เป็นคนที่วนเวียนอยู่ในหัวใจ"
"นายใจร้าย! ฉัน..ฮึก ฮือออออ" เสียงร้องไห้โฮดังต่อมาเรื่อยๆ
"..."
"ฮึก.. กรี๊ดดดดดดดดดดด" เสียงกรี๊ดปลายสายดังขึ้น ชายหนุ่มถึงกับตกใจรีบบอกลาเพื่อนๆ ก่อนขับรถตรงดิ่งไปบ้านหญิงสาวทันที
'ผมขอร้องล่ะครับ อย่าให้เธอเป็นอะไรไปเลย' เขาได้แต่พร่ำภาวนากับพระผู้เป็นเจ้าในใจท่ามกลางความตึงเครียด
เอี๊ยดดด..
"ฟาง! ฟาง!" ชายหนุ่มตะโกนลั่นราวกับคนเสียสติน้ำตาลูกผู้ชายไหลลงมาเรื่อยๆ
' ทำไมพระเจ้าไม่ฟังคำขอของผมบ้างเลยครับ? '
"ผมขอโทษฟาง ผมขอโทษ.."
TO BE CONTINUE. . .
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
