คำ"ขอโทษ"ของนายคลาสโนว่า....

ฟาง:เอ่อ...นายป็อป...นายพาฉันกลับบ้านหน่อยสิ คือฉัน....

ป็อป:หึ..นึกว่าเรื่องอะไร กลับไม่ไหวละสิสภาพเเบบนี้อ่า...

(ฟาง:รู้ได้ไงว่ะ...สงสัยนายเขียดนี่จะไม่ใช่คน..หรือว่า???)

ป็อป:นี่เธอคิดอะไรของเธอนี่..อย่าบอกนะว่าเธอกำลังคิดว่าฉันไม่ใช่คน..

(ฟาง:น่านรู้อีก..)

ฟาง:นี่นายเป็นคนรึปล่าวนี่ทำไมถึงได้....

ป็อป:นี่เธอสงสัยจะเสียใจจนบ้าไปแล้วแน่ๆๆเลยฉันเป็นคน เข้าใจ๊..

ฟาง:ถ้านายเป็นคนแล้วทำไม.....นาย

ป็อป:เธอนี่น่าลำคาญจริงๆๆเลย...ใช้ฉันเเล้วยัังจะมาจุ้นจ้านอีก..

ฟาง:แหม!!ไม่ต้องไปส่งก็ได้ย่ะ ฉันมีปัญญากลับเองได้

ป็อป:เหอะๆๆเเค่ยืนยังไม่ไหวเเล้วเธอจะทำอะไรได้ อีกอย่างตอนนี้ก็ดึกมากเเล้วด้วยเธอไม่กลัวมีใครมาดักฉุดเธอหรอ...เอฉันว่าหน้าตาอย่างเธอคงไม่มีใครมาฉุดหรอกมั้งฮี่ๆๆๆๆ

ฟาง:หนอย..นายกล้ามากที่มาดูถูกฉันนายเขียด นายรู้ไหมวาฉันหน่ะเคยเป็นถึงดาวประจำร.ร.เลยนะย่ะจะบอกให้

ป็อป:ใครถามห๊ะ..ขี้อวด เว่อร์ ยัยขี้โกหก!!!

ฟาง:นายตาย!!โอ๊ยยยย..

ฟางเตรียมจะลุุกขึ้นมาไล่เตะผม แต่เธอลืมไปว่าขาเธอเจ๊บ...

ป็อป:หึๆๆ..สมน้ำหน้าอวดเก่งดีนัก

ฟาง:ชิๆๆๆ อร๊ายยยย....

ผมอุ้มฟางออกจากห้องของไอ้เพื่อนรักผม..และเดินตรงไปยังรถแลมเบอกินิสีดำคู่ใจของผม

ผมค่อยๆๆเปิดประตูอย่างทุลักทุเล และว่ายัยคางคกลงที่เบาะข้างคนขับ...แปลกที่ยัยนี่เงียบมาตลอดทาง

ฟาง:.....

ผมเดินอ้อมมายังฝั่งคนขับเเล้วเปิดประตูรถขึ้นมานั่งที่เบาะฝั่งคนขับ

ฟาง:..อ่อ..นายจะไปส่งฉันจริงๆๆหรอ

ป็อป:ป่าวฉันไม่ได้จะไปส่งเธอ..ฉันเเค่จะพาคางคกไปปล่อยที่คลองฮี่ๆๆๆๆ

ฟาง:อร๊าย!!ไอ้บ้าฉันบอกกี่ครั้งเเล้วว่าฉันไม่ใช่คางคก..นี่เเหนะๆๆๆ (ฟางเอาตุ๊กตาหมีพูห์ที่อยู่เบาะหลังมาตีผม)

ป็อป:ยอมๆๆแล้ว คร๊าบ...ฟาง

ฟาง:5555+ดีมาก

ป็อป:เรารีบไปกับเถอะ ดึกแล้วเดี๋ยวฉันจะต้องไปธุระอีก

ฟาง:ก็ไปสิ..ฉันไปยืนตัดหน้านายรึไงห๊าถึงได้ไม่ไปฮี่ๆๆๆ

ป็อป:ไอ้ยืนอ่าไม่ยืนหรอก..แต่ฉันจะรู้ไหมว่าบ้านเธออยู่ส่วนไหนบนโลกนี้ห๊ะ!!

ฟาง:เออนั่นสิ..แฮะๆๆๆเค้าขอโตดTT TT.....

จากนั่นฟางก็บอกที่่อยู่ให้กลับผม......

ระหว่างทาง...

ป็อป:นี่ฟาง......ผมเรียกชื่อเธอโดยที่ไม่มองหน้า..แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบงัน...

ฟาง:............

ผมหันไปมองฟาง...ยัยนี่หลับไปแล้ว..แล้วเมื่อกี้ผมเรียกใคร??

ร่างบางกำลังกอดตัวเองและหนาวสั่นไปทั่วทั้งตัว..หึคงจะหนางหนะสินะ..ผมค่อยๆจอดรถข้างทางและหันไปหยิบเสื้อคลุมที่หลังรถมาห่มให้เธอและค่อยๆๆหรี่แอร์ให้ลดลงเพื่อไม่ให้ร่างบางที่อยู่ภายใต้เสื้อคุมหนาว

จากนั้นถึงก็ขับแลมเบอกินิคู่ใจตรงไปยังบ้านเธอ..

หน้าบ้าน นีระสิงห์

ตอนนี้ผมอยู่หน้าบ้านของยัยคางคก..บ้านของเธอเป็นบ้านที่ไม่ใหญ่มาก แต่ผมดูออกว่าราคาคงเเพงไม่ใช่เล่น ดูจากตัวบ้านแล้ว มันถูกออกแบบด้วยดีไซน์ที่ไม่เหมือนใคร น่าอยู่ เรียบง่ายไม่หรูหราจนเกินไป...

ฟาง:อี๊..

ป็อป:ตื่นแล้วหรอห๊ะ!!

ฟาง:ละเมออยู่มั้ง..ถามแปลกๆๆๆ

ป็อป:เอาเหอะ..รีบๆๆลงไปได้แล้ว ฉันลำคาญนอนน้ำลายไหลมาตลอดทางเลยจะอ้วก

ฟาง:หา!!นายจะบ้าหรอ....ฟางรีบยกมือปาดบริเวณปากแทบไม่ทัน

ป็อป:เออ ลงไปได้เเล้ววฉันจะรีบไปธุระต่อ

ฟาง:แหมฉันรุ้หรอกน้าว่าที่ธุระอะไรของนายนี่จะไปม่อหญิงใช่มะ5555+..เออๆๆลงแล้ว

ป็อป:หึๆๆๆ...

ก่อนที่ฟางจะเข้าบ้านไป..

ป็อป:เดี๋ยว...พรุ่งนี้7.00น.รออยู่ที่นี่นะเดี่ยวฉันมารับไปมหาลัย

ฟาง:ม่ายยย....

ผมขับรถออกมาโดยไม่สนใจเสียงของเ้ธอ..ไม่รู้ทำไมผมถึงพูดออกไปแบบนั้นทำไมผนถึงอยากอยู่ใกล้เธอตลอดเวลา ไม่อยากเห็นเธอเสีย ไม่อยากเห็นน้ำตาของเธอ ผมชอบรอยิ้มที่สดใสน่ารักเธอ...ผมไม่รู่ว่าทำไม???สงสัยผมจะหลงรักยัยางคกนี่จริงๆๆซะเเล้ว....ไม่จริงๆๆๆ

*******************************************************************

อัพแล้วน้า...เน็ตเพิ่งหายกากอา รอPFไปซักตอน2ตอนก่อนน้า เดี๋ยวจะTKและจ๊วฟๆๆๆ