ฤดูฝนแสนหวาน...

                            ตอนที่1 ความรัก
ฤดูนี้เป็นฤดูฝนที่หนาวใจบางคนก็ท้อแท้บางคนก็ผิดหวังมีทั้งคนมีความสุขและไม่มีความสุขในโลกใบนี้แต่มีหญิง
สาวร่างบางคนนึงที่ไม่ได้เศร้าเสียเท่าไหร่
~ความรักถ้าฉันเข้าใจฉันคงได้รักกับเธอนานเท่านาน~
แก้ว:ฮัลโหลสวัสดีคะใครคะ?
โทโมะ:(ฉันเองน่าไม่ได้ต้องพูดเสียงเรียบร้อยหรอกน่า=__=)
แก้ว:เชอะโทรมาทำไมกันละย๊ะ-^-
โทโมะ:จะถามว่าเธออยู่ไหน?
แก้ว:เรื่องของฉันซินายไม่ต้องมายุ่งเลย!!
โทโมะ:แก้ว เลิกงอนฉันสักทีได้ไหมฉันยังไม่ได้ทำไรเธอนะ
แก้ว:เรื่องของฉันอ่ะทำไมละ
โทโมะ:เฮ้อ...
โทโมะถอนหายใจเสียงดังเพราะความเบื่อหน่ายกับนิสัยเอาแต่ใจของแฟนทีรักที่มีนามว่าแก้ว
แก้ว:นายไม่เคยเข้าใจฉันเลยนะโทโมะ>O<
โทโมะ:เธอน่ะซิไม่เคยเข้าใจฉันอวดเเก่งนักเอ้าเชิญยืนตากฝนรถเมย์ละกันนะ= =
แก้ว:เออ!!
แก้วพูดกับโทโมะด้วยความหงุดหงิด
2 ชั่วโมงผ่านไป
ฝนตกหนักแก้วยืนรอด้วยความหนาวสั่นโทโมะซึ่งขับรถไปบ้านแก้วพอรู้ว่าแก้วยังไม่ได้กลับบ้านโทโมะก็ไปหาแก้ว
ที่รอรถเมย์ทันที
โทโมะ:ยัยบ๊อง!!อย่าอวดดีเห็นไหมไม่สบายหมด
แก้ว:หือ0.0
แก้วหันมองโทโมะด้วยสายตาอ่อนๆก่อนจะยิ้มให้แล้วล้มไป
โทโมะ:เห๊ยแก้ว!!
 
----------------------------------------------------------------------------------------------
 
ณ ที่บ้านแก้ว
โทโมะ:ไงฟื้นแล้วหรอ^^
แก้ว:อื้อT^T
โทโมะ:บอกให้ฉันไปรับดีๆก็ดื้อนะเฮ้อช่วยไม่ได้เลย
แก้ว:โทโมะนายกลับไปเถอะ
โทโมะ:เห๊ยเธอพึ่งฟื้นเองนะอะไรจะมาไล่ฉันเลย
แก้ว:เออน่ากลับไปก่อน
โทโมะ:อืมๆ
โทโมะเดินไปด้วยความอารมณ์เสียเฟย์กับฟางเลยวิ่งมาหาแก้ว
เฟย์:ยัยแก้วแกไล่โทโมะไปทำม๊าย
ฟาง:นั้นซิระวังจะเสียเขาไปนะ
แก้ว:ฉันรู้น่าฉันรักเขามากเหมือนกันนะแต่ฉันทำตัวไม่ถูกอ่ะ
ฟาง:เฮ้อฉันละเบื่อหนาย
                                                 วันรุ่งขึ้น
~ฉั้นอายๆจังเลยที่จะบอกว่ารักเธอ~
แก้ว:ฮัลโหล
โทโมะ:(แก้ววันนี้เธออยู่คนเดียวก่อนนะ)
แก้ว:อื้อได้ซิ
โทโมะ:(อืมๆ)
แก้วกำลังสงสัยอยู่ปกติโทโมะเขาจะมาหาประจำแต่เดี๋ยวนี้เริ่มจะห่างเหินกันเสียจริงๆ
ฟาง:เห๊ย ยัยแก้วออกไปเที่ยวกันเห้อ>O<
แก้ว:ไปดิๆ
                                      ในเมือง
แก้ว:เฮ้อ แกเลือกซะอย่างเหอะฟาง= =
แก้วเบื่อหน่ายกับฟางที่ยังเลือกตุ๊กตาไม่ได้เสียที
ฟาง:อ๊ะแกดูโทโมะกับยัยพิมดิ!!
แก้ว:....
แก้วมองคู่นั้นที่มีด้วยความน่ารักสดใสหัวเราะคิกคะไปแต่แก้วกับไม่ได้ว่าอะไร
ฟาง:เข้าไปบุกเหอะ!!
แก้ว:อย่าเลยเพราะฉันมันเอาแต่ใจเพราะฉันมันโง่เองแต่ไม่เคยทำตามที่เขาพูดบ้างเลย
ฟาง:ยัยแก้ว...
ฟางเห็นแก้วร้องไห้2เพื่อนรักก็ต่างปลอบใจให้กันแก้วรู้ดีว่าแก้วนั้นผิดเอง