BlackBoo!! แสบเกินพิกัด มัดใจนายจอมหยิ่ง
nicewonderTK
3) เจ็บลึกลึก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันเดินหนีพี่เค้ามาในห้องความรู้สึกเจ็บแปล๊บๆแล่นเข้ามาที่หัวใจ ........
อะไรกัน ,, ใช้เวลาเกือบ 5 ปีกว่าลืมเค้าได้ เจอกันเพียงไม่กี่นาที
กลับต้องใช้เวลาเริ่มลืมใหม่เกือบทั้งชีวิต?
เฟย์ : แก้ว แกไปทำอะไรมา ร้องไห้ทำไม
ทันทีที่หญิงสาวก้าวผ่านประตูมายังโต๊ะ เพื่อนสาวคนสนิท (คิดไม่ซื่อ)
ก็เอ่ยถามขึ้น ความเป็นห่วงถาโถมเข้ามา
ในใจก็ภาวนาว่าเธอคงทะเลาะกับแฟนสาวเป็นแน่ ดีใจเล็กๆที่บางทีเธออาจจะหันมามองตนบ้าง
"จะดูเลวไปไหมแก้ว ..... ถ้าฉันดีใจที่เธอกับพี่ฟางทะเลาะกัน"
เฟย์ : ทะเลาะกับพี่ฟางหรอแก้ว?
แก้ว : เปล่าหรอก :(
ฮึก! เจ็บจัง ..... เฟย์ ทำไมมันเจ็บแบบนี้นะ ?
แก้ว : เฟย์ T^T
จู่ๆร่างบอบบางก็ดึงเพื่อนสาวเข้าไปกอด
เฟย์ : ไม่เป็นไรนะแก้ว อย่าร้องไห้นะ ฉันรักแกนะแก้ว
แก้ว : ฉันก็รักแก ...
ใช่ ... รัก แต่มันไม่มีน้ำหนัก ความรักที่เธอพูดมันเป็นแค่ความรักแบบเพื่อนเท่านั้น
มันไม่ใช่ความรักที่ฉันต้องการ มันเปลี่ยนไปแล้ว!
เฟย์ : ไม่เอาหน่า ยัยเด็กขี้แย ทำตัวไม่แมนเลยนะ 55
กลั้นใจขำไปทั้งที่ในใจจะร้องไห้อยู่แล้ว ทำไมนะต้องแพ้น้ำตาของเพื่อนรักคนนี้ด้วย
แก้ว : เฟย์ ! เย็นนี้ฝากบอกพี่ฟางทีนะว่าแก้วไม่ว่างอ่ะ
เฟย์ : แกจะไปไหนอ่ะ?
แก้ว : ไปเรื่อยๆ .................................
ร่างบาง แทบจะไม่เป็นเรียน ในใจเหม่อไปถึงแฟนสาวสุดที่รัก กับผู้ชายที่รักที่สุด
เธอควรจะเลือกใคร? ใช่ ..... ต้องเป็นคนที่รักเธอ และคนคนนนั้น ......
เขื่อน : ยัยฟาง
ร่างเล็กสวยหวาน หันไปตามเสียงเรียก
เขื่อน เพื่อนชายเชิงสนิทตั้งแต่ประถมเดินมาทักทายอย่างอารมร์ดี
ฟาง : อ่าว.....ไอเขื่อนบ้า 55 มาได้ไงเนี่ยะ?
เขื่อน : ขับรถมาจ้า :) แหมๆมีแฟนไม่บอกเลยนะ สาวหล่อซะด้วย
ฟาง : บ้าหน่า .. เขินนะเว่ยย ไปเห็นได้ไงเนี่ยะ
เขื่อน : เมื่อเช้าเห็นสวีทกันขนาดนั้น มดตายไปหลายตัวแล้วววววววววว
ปึ้กกก!
เสียงโยนกระเป๋าของชายเย็นชาสร้างจุดสนใจให้เพื่อนในห้อง
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
