เมื่อไหร่ก็ใช่เธอ เพื่อนที่ฉันรู้ใจ

ตอนที่ 17 ทะเลาะกันอีกแล้ว

21.00          
“เขื่อนทำไมเมามาแบบนี้”ป็อปปี้ถาม
“ไม่มาวววว ซะหน่อย เอิ๊กๆ”เขื่อนพูด
“นี่นะไม่เมา ยี้!กลิ่นเหล้าหึ่งเลยอ่ะ”แก้วพูด
“เหล้าที่หนายยยย น้ามมมมหอม ช้าดช้าดดดดเลย”เขื่อนพูด
“เฟย์มาดูเขื่อนหน่อย”แก้วพูดเพราะเห็นเฟย์เดินลงมาพอดี
“เขาทำตัวเอง เขาก็ต้องดูแลตัวเอง”เฟย์พูดพร้อมเดินเข้าครัวไป

ในห้องสามสาว
“เฟย์ไม่ไปดูเขื่อนหน่อยหรอ ?”แก้วถาม
“ไม่ไป บอกแล้วไงว่าเขื่อนทำตัวเอง กินเหล้ามายังทำให้คนอื่นเขาเดือดร้อนอีก”เฟย์พูดพร้อมนอนลงไป
“อย่าไปเซ้าซี้เฟย์เลยแก้ว เดี๋ยวเฟย์วีนนะ
เฟย์อ่ะเจ้าแม่วีนเลย แถมยังใจแข็งสุดๆ”ฟางพูด
“จริงดิ เห็นบ๊องๆอย่างนี้เนี้ยนะ”แก้วพูด
“แก้วว!”
“แหะๆ ล้อเล่นน่า แต่เฟย์ที่เขื่อนทำไปเพราะรักเฟย์นะ
ถ้าเขื่อนไม่รักเฟย์ เขื่อนไม่ทำหรอก”แก้วพูด
“เฟย์รู้ว่าเขื่อนรักเฟย์ เฟย์เองก็รักเขื่อนเหมือนกัน แต่แก้วไม่เห็นหรอ ?
ว่าเขื่อนน่ะทำเกินไป มีอยู่วันนึงเขื่อนอ่ะ ดุหมาใหญ่เลย
บอกว่า ‘ห้ามมองๆ คนนี้ของฉันไอ้เจ้าหมาบ้า’ ดูดิเขื่อนหึงได้แม้กระทั่งหมาตัวผู้อ่ะ”เฟย์พูด
“พอเฟย์เดินผ่านโปสเตอร์ พี่อะไรนะ พี่โดมอะไรเนี้ยแหละ
เขื่อนยังพูดเลยว่า ‘คนนี้ของผมพี่ต่อให้พี่หล่อแค่ไหนผมก็ไม่ให้พี่หรอก เฟย์มาเดินทางนี้เลย’อย่างนี้อ่ะ
หึงได้แม้กระทั่งโปสเตอร์อ่ะ”เฟย์พูด
“แก้วไม่คิดว่ามันมากเกินไปหรือไง ?”เฟย์พูดพร้อมทำหน้าหงุดหงิด
“เอ่ออออ....”แก้วพูดไม่ออกเพราะมันมากเกินไปจริงๆ
“ไม่รู้ล่ะ ถ้าเขื่อนยังไม่เลิกนิสัยแบบนี้ เฟย์เองที่จะเลิกกับเขื่อน”เฟย์พูด
“ฉันไปข้างล่างก่อนนะฟาง หิวน้ำ ดูเฟย์ด้วยล่ะ”แก้วพูดแล้วเดินไป

เมื่อลงมาข้างล่างก็เห็นโทโมะอยู่พอดี
“อ้าวแก้ว เฟย์อ่ะ ?”โทโมะถาม
“นอนอยู่บนห้องอ่ะ ท่าทางจะโกรธจริง”แก้วพูด
“เฮ้อ ผู้หญิงนี่เข้าใจยากจัง งอนไม่เป็นเรื่อง”โทโมะพูด
“นายว่าไงนะ ?”แก้วถาม
“ก็เพราะผู้ชายนั้นแหละ มัวแต่หึงไม่เข้าเรื่อง”แก้วพูด
“อะไรแก้ว ถ้าผู้ชายไม่รักไม่หึงหรอก”โทโมะพูด
“รู้ว่ารัก แต่หึงให้มันน้อยๆหน่อยสิ อะไรกันแค่หมาตัวผู้เดินผ่านก็หวง งี่เง่า!”แก้วพูดพร้อมยกน้ำขึ้นมาดื่ม
“ผู้หญิงนั้นแหละงี่เง่า ไม่เข้าใจว่าผู้ชายรู้สึกยังไง ?”โทโมะพูด
“ผู้ชายนั้นแหละ ที่ชอบหึงไม่เข้าท่า เอะอะๆ อะไรก็บอกว่าหึง
หึงอยู่นั้นแหละ ถ้าหึงขนาดนั้น ทำไมไม่ให้อยู่บ้านเฉยๆเลยล่ะ”แก้วพูดพร้อมเก็บแก้วน้ำ
“ผู้หญิงชอบทำตัวงี่เง่า ชอบเข้าใกล้ผู้ชายคนอื่นเพื่อทำให้แฟนหึง
 พอแฟนไม่หึงก็บอกแฟนไม่รักแล้วใช่มั้ย ? พอหึงก็บอกว่าหึงเกินไป”โทโมะพูด
“ก็ควรหึงให้มันพอดีดิ ไม่ใช่อะไรที่เป็นผู้ชายก็มาหึงกัน หึงได้แม้กระทั่งโปสเตอร์พี่โดม
พอกลุ้มใจก็ไปกินเหล้าเมามาก็ทำให้คนอื่นเค้าลำบากเพราะตัวเอง สิ้นคิด”แก้วพูดแล้วกำลังจะเดินไป
“จะไปไหนมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน เพราะเพื่อนเธอนั้นแหละ
มีแฟนแล้วยังจะไปบอกคนอื่นว่าเป็นเพื่อน แบบนี้ไม่ให้โกรธได้ไง ?”โทโมะพูด
“เฟย์ทำไปเพราะโมโหที่เพื่อนนายหึงเกินไป”แก้วพูด
“ข้ออ้าง จะหาเรื่องเลิกกับเขื่อนแล้วไปหามันมากกว่า”โทโมะพูด
“นี่นาย มาว่าเพื่อนฉันได้ไง ?”แก้วพูด
“ก็เธอมาว่าเพื่อนฉันก่อนนิ”โทโมะพูด
“ก็ผู้ชายสิ้นคิดจริงๆนิ เอะอะอะไรก็กินเหล้าๆ”แก้วพูด
“ผู้หญิงก็งี่เง่าเหมือนกัน ชอบเรียกร้องความสนใจ น่ารำคาญ”โทโมะพูด
“นี่นายว่าฉันหรอ ?”แก้วถาม
“ฉันไม่ได้ว่าเธอ เพราะเธอไม่ใช่ผู้หญิง!!!”โทโมะพูด
“มันจะมากไปแล้วนะ ไอ้ผู้ชายเฮงซวย!!!”แก้วตะคอกใส่โทโมะ
“แก้วววววววว! เธอว่าฉันหรอ”โทโมะพูด
“นายว่าฉันก่อนนะ ไอ้บ้าาาาาาาาาาาา!”แก้วพูด
“เป็นบ้าอะไรเนี้ย ? ประจำเดือนไม่มาหรือไง ?”โทโมะตะคอกใส่แก้ว
“เราคุยกันไม่รู้เรื่องแล้ว ไว้เราใจเย็นกันก่อนค่อยมาคุยกัน”แก้วพูดแล้วเดินหนีไป
“หึ!มันคือความจริงล่ะสิ ถึงได้ไม่กล้าคุย”โทโมะตะโกน

บนห้อง
“เกิดอะไรขึ้นพี่แก้ว ทำไมเสียงดังจัง ?”ป็อปปี้พูด
“พี่ชายป็อปน่ะสิ งี่เง่าชะมัด”แก้วพูดแล้วล้มลงนอนที่เตียงข้างๆเฟย์

เช้าวันต่อมา
“โทโมะมาแล้วหรอลูก มากินข้าวกัน”แม่โทโมะเรียก
“นั่งข้างๆแก้วนะ”แม่โทโมะพูด
เมื่อทั้งหมดทานอาหารเสร็จ

ก็พากันขึ้นรถ โทโมะกับแก้วเดินมาพร้อมกันพอเจอหน้ากันก็
“เชอะ/เชอะ”ต่างคนต่างสะบัดหน้าหนีกัน
“พี่โทโมะงอนเหมือนตุ๊ดเลยอ่ะ”ป็อปปี้พูด
“อะไรยัยป็อป”โทโมะพูด
“ป่าวค่ะ”ป็อปปี้พูดแล้วเดินไป

ที่ทำงาน
“เฟย์ เขื่อนขอโทษ ต่อไปนี้เขื่อนจะไม่หึงเฟย์อีกแล้ว”เขื่อนพูดกับเฟย์พร้อมยื่นช่อดอกไม้ให้
“สัญญานะ”เฟย์พูด
“จริงสิ เขื่อนขาดเฟย์แค่วันเดียวก็เหมือนขาดไป 10 ปีแล้วเนี้ย คิดถึงจะแย่”เขื่อนพูด
“ก็ได้ แต่นายห้ามไปกินเหล้าอีกนะ เฟย์ไม่ชอบ”เฟย์พูด
“ครับๆ ต่อไปนี้เขื่อนสัญญาว่าจะไม่หึงเฟย์ไม่เข้าท่าอีกแล้ว แล้วก็จะไม่ได้ไปกินเหล้าอีกแล้วด้วย”เขื่อนพูด
“งั้นเฟย์หายงอนแล้ว ขอโทษด้วยนะที่งอนไม่เข้าท่า”เฟย์พูด
“มันผ่านไปแล้วอย่าไปพูดถึงมันเลย”เขื่อนพูดพร้อมจับมือเฟย์เดินเข้าไปทำงานที่แผนก

ทางด้านโทโมะแก้ว
“หัวหน้าครับ เอกสารรายละเอียดล่ะครับ ?”โทโมะถาม
“อ๋อออ ฉันฝากแก้วเอาไปให้แล้ว อยู่ที่แก้วน่ะ”หัวหน้าพูด
“ครับ”โทโมะพูดแล้วเดินไปหาแก้วที่โต๊ะ

“เอกสาร”โทโมะพูด
“เอกสารอะไร ?”แก้วถาม
“ที่หัวหน้าฝากเธอมา”โทโมะพูด
“อยู่ตรงนั้น หยิบเอง”แก้วพูดแล้วเดินไป

“แก้วทะเลาะกับโทโมะมาหรอ ?”พิมถาม
“อืม”แก้วตอบ
“คนเป็นแฟนกันอย่าทะเลาะกันบ่อยล่ะ มันไม่ดี”พิมพูด
“แก้วก็ไม่อยากทะเลาะหรอกนะ”แก้วพูด
“แล้วพิมกับเคนตะทะเลาะกันบ่อยมั้ย ?”แก้วถาม
“นานๆที ปีละครั้งอ่ะมั้ง”พิมตอบพร้อมจัดเอกสาร
“โหววว จริงดิ ทำได้ไง ?”แก้วถาม
“เราใช้เหตุผลคุยกันมากกว่าอารมณ์น่ะ”พิมตอบ
“ดีแล้วล่ะ แก้วกับโทโมะเป็นพวกชอบใช้อารมณ์น่ะ”แก้วตอบ
“เอาน่าๆ สู้ๆ”พิมพูดแล้วเดินถือกาแฟไปให้เคนตะ

พักกลางวัน
“อะไรสองคนนี้ จูงมือมาเชียว”ฟางพูด

“เราดีกันแล้วน่ะฟาง”เฟย์พูด
“ดีแล้วล่ะ แต่ดูเหมือนมีอีกคู่นะที่ยังทะเลาะกันอยู่”ฟางพูด
“ใครอ่ะ ?”เฟย์ถาม
“นู่นไง เดินมาแล้ว”ป็อปปี้พูด
“หวัดดีทุกคน”พิมทักทาย
“สวัสดีพิม โทโมะแก้วเป็นอะไรกันน่ะ ?”ฟางถาม
“ทะเลาะกันน่ะสิ นั่งทำงานข้างกันไม่คุยกันสักคำ”พิมพูด
“เฮ้ออออ คู่นี้”ฟางบ่น
“ทะเลาะกันทำไมยัยแก้ว ?”เฟย์ถาม
“ก็ไอ้บ้านั้นมาหาว่าผู้หญิงงี่เง่า งอนไม่เข้าท่า”แก้วพูดพร้อมมองหน้าโทโมะ
“ก็เธอนั้นแหละมาหาว่าผู้ชายขี้หึงไม่เข้าเรื่อง”โทโมะพูด
“ก็มันจริงนิ ว่าแต่แกเหอะเฟย์ ดีกันแล้วหรอ ?”แก้วถาม
“อืมมม”เฟย์พูดไปเขินไป
“นี่อย่าบอกนะว่าพวกเธอสองคนทะเลาะกันเพราเฟย์”เฟย์พูด
“ฉันไม่ได้ทะเลาะเพราะเฟย์นะ แต่เพราะไอ้บ้านั้นมาดูถูกศักดิ์ศรีผู้หญิง”แก้วพูด
“ก็เธอมาว่าเพื่อนฉันก่อน”โทโมะพูด
“ฉันไม่ได้ว่านะ นายนั่นแหละเปิดประเด็นก่อน”แก้วพูด
“พอเลย หยุดทะเลาะกันเลยแก้ว โทโมะ”ฟางห้าม

“อะไรกันสองคนนี้ทะเลาะกันเป็นเด็กไปได้ โตแล้วนะ”ฟางพูด
“ก็โทโมะเริ่มก่อน”แก้วเถียง
“เงียบเลยนะ แก้วใช้เหตุผลคุยกันสิ
อย่าใช้อารมณ์เดี๋ยวคุยกันไม่รู้เรื่องหรอก”ฟางพูด
“ไปขอโทษโทโมะเดี๋ยวนี้เลยแก้ว”ป็อปปี้พูด
“อะไรพี่ป็อป นี่พี่ป็อปเข้าข้างเพื่อนพี่มากกว่าน้องสาวหรอ ?”แก้วถาม
“ไม่ใช่ซะหน่อยนะ ก็แก้วผิดเองไปว่าเค้าทำไมล่ะ ?”ป็อปปี้พูด
“ก็เพื่อนพี่เริ่มก่อนนะ”แก้วพูด

“ฉันเริ่มก่อนที่ไหน ฉันพูดลอยๆว่า ผู้หญิงเข้าใจยาก งอนไม่เป็นเรื่อง”โทโมะพูด
“ก็นั้นแหละ นายนั้นแหละเริ่มก่อน”แก้วพูด
“เหอะ!”โทโมะไม่พูดอะไรมากแล้วก็เดินออกไปเลย

“หัวหน้าผมลาครึ่งวันนะ”โทโมะพูดแล้วเดินไป

ทางด้านแก้ว
“พิมฝากบอกหัวหน้าด้วยว่าฉันลาครึ่งวัน บอกว่าฉันปวดหัวแล้วก็แสบหน้าด้วยจะไปโรงพยาบาล”แก้วพูดแล้วเดินไป
“พิมมากินข้าวกับแก้วทีไร มีเรื่องต้องทะเลาะกันทุกที”พิมบ่น
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ถือว่าต้อนรับเพื่อนใหม่ล่ะกัน”เฟย์พูด
“คงงั้นมั้ง ฮ่าๆๆๆ”พิมพูดพร้อมกับหัวเราะออกมา

ที่บ้านโทโมะ

“ทำไมคุณชายกลับมาไวจังคะ ?”แม่บ้านถาม
“ผมปวดหัวน่ะครับ”โทโมะพูดแล้วเดินเข้าบ้านไป
“ต้องการยามั้ยค่ะ ?”แม่บ้านถาม
“ไม่ครับ แค่พักผ่อนก็พอ”โทโมะพูดแล้วเดินขึ้นห้องไป

จากนั้นประมาณ 10 นาทีแก้วก็เข้ามา
“อ้าว คุณแก้วทำไมกลับมาไวจังค่ะ ?”แม่บ้านถาม
“แก้วปวดหัวน่ะคะ”แก้วพูด
“ต้องการยามั้ยค่ะ ?”แม่บ้านถาม
“ไม่ค่ะ แค่พักผ่อนก็พอ”แก้วพูดแล้วขึ้นห้องไป

“เหมือนภาพเดิมฉายซ้ำเลยแหะ ตอบเหมือนกันเด๊ะ”แม่บ้านพูด

ในห้องแก้ว
“เห๊อะ!ไม่คิดจะง้อเลยใช่มั้ย ?”แก้วบ่นคนเดียว
ในห้องโทโมะ
“ฉันไม่มีทางง้อเธอหรอก เธอต้องมาง้อฉัน เพราะฉันง้อเธอเยอะเกินไปแล้ว”โทโมะพูด

ทางด้านแก้ว
“ฉันไม่มีวันง้อนายแน่โทโมะ ดีอยากงอนนักงอนไปเลย”แก้วพูดพร้อมล้มตัวลงนอนที่เตียง
ทางด้านโทโมะ
“คอยดูฉันจะงอนเธอให้ดู”โทโมะพูดพร้อมกับค่อยๆล้มตัวลงนอนที่เตียง

17.00
แก้วหิวพอดีเลยเปิดประตูออกมา แต่พอเปิดออกมาก็เจอกับคู่อริกันซะงั้น
“เชอะ/เชอะ”โทโมะกับแก้วต่างสะบัดหน้าใส่กัน
“ป้าค่ะมีไรกินบ้างค่ะ / ป้าครับมีไรทานบ้างครับ”โทโมะแก้วพูดพร้อมกัน
“หิวหรอค่ะ ? งั้นรอหน่อยนะค่ะ เดี๋ยวคุณนายกับเพื่อนๆก็กลับมาแล้วป้าจะได้ตั้งโต๊ะทีเดียว”ป้าแม่บ้านพูด
“ค่ะ/ครับ”โทโมะแก้วพูดพร้อมกัน(อีกแล้ว)

“เชอะ/เชอะ”โทโมะกับแก้วต่างสะบัดหน้าใส่กัน (อีกแล้ว)

ชิงช้าหน้าบ้าน
แก้วเดินออกมารับลมนอกบ้านพอดีกับที่โทโมะก็เดินออกมาเหมือนกัน
‘อยากกอดเธอชะมัดเลย’โทโมะคิดในใจ

‘หรือว่าเราควรง้อเค้าดี บางทีเราก็ใช้อารมณ์มากเกินไป’แก้วคิดในใจ
แก้วคิดไปคิดก็ตัดสินใจได้ว่า....