เมื่อไหร่ก็ใช่เธอ เพื่อนที่ฉันรู้ใจ

ตอนที่ 19 แต่งงานกันนะ
2 ปีผ่านไป

“เรียนจบแล้ววววว เย้ๆๆๆๆ”แก้วพูดพร้อมกับกระโดดด้วยความดีใจ

“ยัยเบ๊อะ เบ๊อะไม่เปลี่ยนเลยนะ ยินดีด้วยนะ”พิมพูด
“แต๊งค์มากนะ ว่าแต่แกเหอะ ยังไม่แต่งอีกหรอ ?”แก้วถาม
“กะว่าจะรอแต่งพร้อมแกอ่ะนะ ฮ่าๆๆๆ

ล้อเล่นๆ ตอนนี้เรายังดูๆกันไปก่อนเพราะเคนตะบอกว่า การงานเคนตะยังไม่มั่นคงเลย
รอให้มั่นคงกว่านี้ก่อน”พิมพูด
“ว่าแต่แกเหอะ แต่งเมื่อไหร่ ?”พิมถาม
“ยังไม่มีคนมาขอเลย”แก้วพูด
“ฮ่าๆๆๆๆ เดี๋ยวเขาก็ขอแกเองล่ะ”พิมพูด

ร้านอาหารสุดหรู สไตล์อเมริกัน

“แก้วกินเค้กมั้ย ?”โทโมะถาม
“ไม่อ่ะ”แก้วพูด
“แล้วเธอสองคนล่ะ ?”ป็อปปี้เขื่อนถาม
“ไม่อ่ะ”ทั้งเฟย์กับฟางตอบ
“กินเถอะ เค้าบอกว่าอร่อยมากเลยนะ”โทโมะพูด

“ใช่ๆ”ป็อปปี้เขื่อนเสริม
“ก็ได้ๆ”ทั้งสามสาวตอบ
เมื่อเค้กมาถึง

สามสาวก็ทานเค้กไปเรื่อยๆจนกระทั่ง

“เค้กมีหินด้วย”เฟย์พูดเพราะเฟย์ดันเคี้ยวไปโดนอะไรแข็งๆ

“เฮ้ยย! แหวนนิ”สามสาวพูดพร้อมกัน

จากนั้นหนุ่มๆก็มาคุกเข่าที่หน้าหญิงสาวที่เป็นคนรักของตนเอง

“แต่งงานกันนะ”สามหนุ่มพูดพร้อมกัน
“อืมม”สามสาวต่างก็ตอบแบบไม่คิดคือตกลง

เช้าวันต่อมา
“จะไปไหนแก้ว ?”เฟย์ถาม
“ไปเที่ยวกับพิม ไปมั้ย ?”แก้วถาม
“ไม่อ่ะ นัดเขื่อนไว้ว่าจะไปดูชุดแต่งงาน”เฟย์พูด
“แหมๆ ดูชุดแต่งงานแล้วหาฤกษ์แต่งได้ยัง ?”แก้วถาม
“แก้วปากเสีย มาเลิกแต่งได้ไง”เฟย์พูด
“เดี๋ยวเฟย์ เหมือนเฟย์จะเข้าใจผิด”แก้วพูด
“ผิดยังไง ? ก็แก้วบอกให้เฟย์หาเลิกแต่งงานอ่ะ”เฟย์พูดพร้อมทำหน้าบึ้ง
“โหยยย! ยัยบ้า ฤกษ์ที่หมายถึง เวลาที่เหมาะสม อะไรงี้ ไม่ได้หมายถึงให้แกเลิกกัน”แก้วพูด
“อ๋อออออ”เฟย์พูดพร้อมทำหน้าเหมือนจะเข้าใจ
“ไปนะ”แก้วพูดแล้วเดินออกจากห้องไป
ตอนนี้ทั้งหมดทุกคนย้ายมาอยู่ที่บ้านของโทโมะทั้งหมดแล้ว
ณ ร้านอาหาร
“ว่าไงพิม รอนานมั้ย ?”แก้วถาม
“ไม่หรอก แค่ครึ่งชั่วโมงเอง”พิมพูด
“ขอโทษนะ ว่าแต่มีอะไรเนี้ย ? ถึงเรียกฉันมา”แก้วถามพร้อมนั่งลง
“อ๊ะ!”พิมพูดพร้อมกับยื่นซองสีชมพูไปให้แก้ว
“หรือว่าจะ...”แก้วพูดพร้อมกับเปิดการ์ด
“อืมม”พิมตอบ
“เฮ้ย! ดีใจด้วยนะ ยัยขี้แงขายออกแล้ว”แก้วพูด
“55555555 ว่าแต่แกเหอะ เมื่อไหร่จะแต่งเขาขอตั้งนานแล้วไม่ใช่หรอ ?”พิมถาม
“ก็อีกไม่นานเท่าไหร่หรอก”แก้วพูด
“ฉันไปล่ะนะ นัดกับเคนตะว่าจะไปลองชุดแต่งงานอะ”พิมพูด
“อืมๆ”แก้วพูด
จากนั้นทั้งสองคนก็เดินไปจ่ายตังค์ที่เคาน์เตอร์

“แก้ว”
“อ้าวว มาไงเนี้ย ?”แก้วถามเมื่อรู้ว่าคนที่ตะโกนเรียกเธอคือโทโมะ
“ขึ้นรถเร็วไป ลองชุดแต่งงาน”โทโมะพูด
“ห๊า”แก้วตกใจ
“ตกใจทำไมล่ะ ? ขึ้นมาสิ จัดขึ้นพร้อมพิมนะ เร็วๆ”โทโมะพูด

เมื่อถึงวันแต่งงาน
“ดีจัง แต่งพร้อมกัน 4 คนเลย ฮ่าๆๆๆ”แก้วพูดพร้อมกับหัวเราะ
“นั้นสิๆ ไม่คิดเลยนะเนี้ยว่าเราจะได้แต่งงานกันอ่ะเฟย์”ฟางพูด
“นั้นสิๆ ตื่นเต้นจัง”เฟย์พูด
“แล้วเมืองพวกเธอไม่มีงานแต่งกันหรอ ?”แก้วกระซิบถาม
“ไม่มีอ่ะ พอคู่ไหนรักกันนะ ก็แค่ให้เปลี่ยนนามสกุลแค่นั้น
ไม่มีพิธีหรอก”ฟางกระซิบตอบ
“อ๋อออ”แก้วพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ

และแล้วเมื่อถึงเวลาพิธี
“ขอเชิญเจ้าบ่าวพูดอะไรกับเจ้าสาวหน่อยครับ”พิธีกรพูด
“ครับ ผมโทโมะนะครับ
ผมอยากจะบอกว่า แก้วเธอคือคนที่โทโมะจะรักตลอดไป
ไม่ว่าอะไรก็ตามจะมาพรากเราไม่ได้แน่นอน”โทโมะพูด
“ครับ ผมป็อปปี้นะครับ
ฟางป็อปปี้ขอโทษนะ ที่ทำให้เรามีเรื่องต้องเลิกกัน แต่ต่อจากนี้ ป็อปสัญญาว่าจะไม่ปล่อยมือฟางไว้ลำพังอีกแล้ว”ป็อปปี้พูด
“ผมเขื่อนนะครับ เฟย์เขื่อนขอโทษที่หึงเฟย์ไม่เข้าเรื่อง ขอโทษนะ ต่อจากนี้เขื่อนจะไม่หึงเฟย์แบบไม่เข้าเรื่องอีกแล้ว”เขื่อนพูด
“ผมเคนตะนะครับ ผมขอขอบคุณพ่อพิมมากๆนะครับ ที่ยกลูกสาวให้
ต่อจากนี้ผมจะดูแลลูกสาวท่านเป็นอย่างดีเลยครับ”เคนตะพูด
“พ่อแม่เธอไม่มาหรอเฟย์ฟาง”เขื่อนกับป็อปปี้ถาม
“เอ่ออ...”เฟย์ฟางอึกอัก
‘จะมาได้ไง เขาอยู่บนสวรรค์นะ’ฟางกับเฟย์คิดในใจ
“บอกท่านยัง ?”แก้วกระซิบถาม
“บอกแล้ว แต่ไม่รู้ท่านจะลงมาได้หรือป่าว ?”เฟย์พูดพร้อมกับน้ำตาคลอ
เธอเองก็คงอยากให้พ่อแม่เธอมางานนี้ด้วยเหมือนกัน แต่ดูเหมือนว่าคงจะมาไม่ได้แล้วล่ะมั้ง
“ฟางคิดถึงพ่อกับแม่จัง”ฟางพูด

“ขอโทษนะค่ะ/ขอโทษนะครับ”
“พ่อแม่”ฟางเรียก
“พ่อแม่”เฟย์เรียก
ทั้งสองคนไม่รอช้ารีบลงมาจากเวทีทันที

“พ่อแม่ ฮึกๆๆๆๆ”ฟางร้องไห้
“โตจนจะแต่งงานแล้วยังร้องไห้อีก”แม่ฟางพูดพร้อมกับลูบหัวลูกสาว
“ฟางนึกว่ามันตัดขาดกันแล้วซะอีก ฟางคิดถึงแม่มากๆเลย”ฟางพูด
“แม่ก็คิดถึงลูกเหมือนกัน งานแต่งลูกทั้งทีพ่อแม่ไม่มาได้ไงกัน”แม่ฟางพูด

“พ่อแม่ ฮือๆๆๆๆ”เฟย์ร้องไห้
“โธ่! เจ๊โตจนมีครอบครัวแล้วยังร้องไห้อีก”ชายหนุ่มพูดขึ้น
“ใครอ่ะ ?”เฟย์ถาม
“จอร์จไงลูก จำไม่ได้หรอ ?”พ่อเฟย์ถาม
“ห๊า! โตเป็นหนุ่มแล้วนะเรา”เฟย์พูดพร้อมกับเขกหัวน้องชาย

“เฟย์ฟาง เข้าพิธีก่อนเดี๋ยวค่อยมาคุยกัน”แก้วเรียก
“จ้าๆ ไปนะค่ะ อย่าพึ่งไปไหนกันนะ รอเฟย์ก่อน”เฟย์พูด
“อย่าหนีไปนะ”ฟางพูด

จากนั้นทั้งครอบครัวฟางและเฟย์ก็ไปนั่งที่โต๊ะ
เฟย์ฟางดูเหมือนจะไม่สนใจพิธีเลย มัวแต่มองพ่อแม่เพราะกลัวท่านจะหายไป
เมื่อเสร็จพิธี
“พ่อแม่”ฟางเรียก
“หายไปไหน หรือว่าทิ้งเราไป โธ่! นานๆจะได้เจอทีเจอแปปเดียวเอง”ฟางพูดพร้อมกับน้ำตาคลอ
“อยู่นี้ๆ ร้องไห้อีกแล้ว”แม่ฟางเรียก
“นึกว่าหายไปไหนแล้วซะอีก”ฟางพูด

“แนะนำเลยล่ะกันนะ”
“นี่พ่อแม่ฟางเองค่ะป็อป”ฟางพูด
“สวัสดีครับ”ป็อปปี้ไหว้
“หล่อนะเรา”แม่ฟางพูด
“ขอบคุณครับ ผมสัญญาว่าจะดูแลฟางเป็นอย่างดีเลยครับ”ป็อปปี้พูด
“พ่อกับแม่ฝากด้วยนะลูก”พ่อฟางพูด

“มาของเฟย์บ้าง นี้พ่อแม่เฟย์นะเขื่อน
ส่วนนี้เขื่อน สามีเฟย์”เฟย์พูด
“อ้าว! แล้วผมล่ะเจ๊”จอร์จพูด
“ลืมๆ นี้จอร์จน้องชายเฟย์”เฟย์พูด
“สวัสดีครับ”เขื่อนยิ้ม

“เจ๊ๆ ผมจะได้มาฝึกปฏิบัติเป็นกามเทพที่เมืองมนุษย์แล้วนะ”จอร์จกระซิบ
“แล้วแกบอกฉันทำไม ?””เฟย์ถามกลับ
“ก็บอกไว้ เผื่อได้มาอาศัยบ้านพี่อยู่ไง”จอร์จพูด
“เออๆ”เฟย์พูด
“แม่ค่ะ ส่วนนี้แก้วและโทโมะคะ”ฟางพูด
“อ๋อออ คนที่หนูมาแผลงศรให้ใช่มะ...”แม่หลุดปาก
“แผลงศร ?”โทโมะงง
“อ๋ออ ป่าวๆ ไม่มีอะไรอ่ะ นายฟังผิดแล้ว”ฟางพูด
“ใช่ๆ”แก้วเสริม
“แม่อ่ะ เกือบแล้ว”ฟางกระซิบ
“โทษทีนะลูก”แม่ฟางกระซิบตอบ
“พ่อแม่ต้องไปแล้ว ดูแลตัวเองดีๆนะ
หนุ่มๆ แม่ฝากฟางด้วยนะลูก”แม่ฟางพูด
“ครับ”
“แม่ฝากเฟย์ด้วยนะ”แม่เฟย์พูด
“ผมฝากเจ๊ผมด้วยนะ ถึงจะติ๊งต๊องไปหน่อยก็เหอะ”จอร์จพูด
“ไอ้จอร์จ”เฟย์พูด
“ขอโทษคร้าบบบ ฮ๋าเห๊อะๆ”จอร์จพูด
“ไปนะ ได้เวลาแล้ว”พ่อพูด
“บายค่ะ ว่างๆมาเยี่ยมด้วยนะ”เฟย์ฟางพูดพร้อมกัน
“อ๊ะนี้! สร้อยแม่ให้นะของขวัญวันแต่งงาน”แม่เฟย์และแม่ฟางพูดพร้อมยื่นสร้อยให้
“ขอบคุณค่ะ”เฟย์ฟางรับมาพร้อมกับขอบคุณ
“ไปนะ”พ่อเฟย์และพ่อฟางพูดก่อนจะเดินไป

ในห้องหอของโทโมะแก้ว
“ในที่สุดเวลานี้ก็มาถึง”โทโมะพูด
“เวลาไหน ?”แก้วถาม
“เวลาที่ฉันจะได้กินเธอ ฮ่าๆๆ มามะมาเป็นของพี่เถอะน้องงง”โทโมะพูดพร้อมกับอ้าแขน
“ไอ้บ้า”แก้วพูดพร้อมกับเดินหนีไป
แต่ก็ไม่พ้นโทโมะหรอก
ไม่นานนักทั้งสองก็เริ่มกิจกรรมรักกันบนเตียงง
แน่นอนว่าไม่ใช่แค่คู่โทโมะหรอก อีกทั้ง 3 คู่ด้วยเช่นกัน...

เช้าวันต่อมา
“อรุณสวัสดิ์เว้ยย!โทโมะทักป็อปปี้ที่เดินออกมาจากห้องพอดี
“เออ เมื่อคืนจัดหนักอ่าดิ ?”ป็อปปี้ถาม
“ทำไม ?”โทโมะถามกลับ
“ร้องทั้งคืนเลยอ่ะ ฮ่าๆๆๆ”ป็อปปี้พูดพร้อมกับเดินไป
“แหมม ว่าแต่ฉัน แกเองก็เหมือนกันเหอะ เบาๆหน่อย ฟางยิ่งบอบบางอยู่”โทโมะแซว
“เออ แล้วไอ้เขื่อนอ่ะ ?”ป็อปปี้ถาม
“นู่นไงออกมาจากห้องพอดี”โทโมะชี้
“ยืนทำไมกันว่ะ ?”เขื่อนถาม
“ป๊าววว แล้วเฟย์อ่ะ ?”โทโมะถามกลับ
“หลับอยู่”เขื่อนตอบพร้อมกับเดินไปหาสองหนุ่ม
“หนักหรอ ?”ป็อปปี้ถาม
“บ้า”เขื่อนตอบแล้วเดินไปที่ร้านอาหารของโรงแรม

“สวัสดีครับ”เคนตะพูด
“สวัสดีครับ เคนตะ”โทโมะพูด
“มาทานอาหารหรอครับ ?”เคนตะถาม
“ครับ ผมว่าไม่ต้องเป็นทางการหรอก ผมไม่ชิน”โทโมะพูด
“แล้วแบบไหนล่ะครับ ?”เคนสตะถาม
“แบบเพื่อนก็ได้ครับ แบบไอ้พวกนั้นเรียกอ่ะ”โทโมะพูดพร้อมกับชี้ไปที่เขื่อนกับป็อปปี้
“ไอ้โทโมะ ไม่กินไงว่ะ”เขื่อนถาม
“เออๆ”โทโมะพูดพร้อมกับเดินไปกับเคนตะ
“ไงเคนตะ”เขื่อนพูด
“เอ่ออ....”เคนตะอึกอักพร้อมหันไปมองโทโมะ
“ตามสบายเลย ไอ้เขื่อนเข้ากับคนอื่นง่าย”โทโมะพูด
“ครับ”โทโมะพูด
“ว่าไงเขื่อน”เคนตะพูด
“แบบนี้สิ จะได้สนิทกัน ตักอาหารไปให้สามสาวกินกันดีกว่า”ป็อปปี้พูด

ที่ห้องของแต่ละคน
“โอ้ย! ไอ้บ้านี่นิ เจ็บไปหมดเลย”แก้วพูด
“เขื่อนนะเขื่อน”เฟย์พูดด้วยสีหน้าเจ็บปวด
“ป็อปอ่ะ เจ็บไปหมดเลย”ฟางพูด
“เคนตะ เห็นแบบนั้นไม่คิดเลยว่าจะ...”พิมพูดพร้อมกับสีหน้าที่แดงขึ้น
เมื่อหนุ่มๆมาถึงห้อง
“เป็นไงแก้ว ?”โทโมะถาม
“ไอ้บ้า เจ็บไปหมดแล้วเนี้ย”แก้วพูดพร้อมกับหยิบหมอนปาใส่โทโมะ
“ขอโทษๆ”
“กินสิจะได้กลับบ้าน”โทโมะพูด

ไม่นานนักทั้งหมดก็กลับไปยังบ้านของสามีตนเอง
โดยที่พิมไปบ้านเคนตะ
ส่วนเฟย์ฟางแก้ว ไปบ้านของโทโมะ
“จัดหนักเลยหรอพี่ชาย ?”ป็อปปี้แซว
“ทะลึ่ง”โทโมะพูด
“ก็ดูพี่แก้วดิ ต้องพยุงเชียว”

“ป็อป”แก้วเรียก
“ไปดีกว่า”

ณ สวนหน้าบ้าน
“ขอบคุณนะแก้ว ที่ให้โทโมะได้ดูแลชีวิตแก้ว”โทโมะพูด
“ดูแลให้ดีดีก็แล้วกัน ดูแลไม่ดีฉันทิ้งนายแน่”แก้วพูดพร้อมกับกอดโทโมะ
ตอนนี้มันเป็นตอนมืดแล้ว มีแต่แสงไฟประดับตกแต่งเต็มสวนไปหมด
สามคู่ก็อยู่กันต่างมุม ต่างบอกรักกันและกัน...

“มีคู่หมดเหลือแต่เราแล้วสิ”ป็อปปี้พูดพร้อมกับมองพี่ๆทั้ง 6 คน

THE END
...................................................

อยากให้มีตอนพิเศษหรือป่าวน้าาา
ใครอยากให้มีก็บอกนะ ไว้จะมาแต่งให้ได้อ่านกันค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามฟิคเรื่องนี้นะ ^^