รักอลเวง ของยัยทอมซ่ากะผีหน้าหวาน

8.8

เขียนโดย numspy

วันที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2554 เวลา 14.36 น.

  25 ตอน
  151 วิจารณ์
  41.14K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

8) เอ่อ..เอ่อ..คือว่าชั้น..รักเทอ...

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ณ. ร.พ.ไกลกังวล
แก้ว: นี่นายมาที่นี่แล้วเราจะหายังไงอะ??
โทโมะ: เออ นั่นดิ เริ่มหายังไงดีอะ??
แก้ว: ก็ชั้นถามนายอยู่นี่ไงละว่าทำไง??
โทโมะ: อืมมม  งั้นเริ่มที่ถามชื่อที่ฝ่ายประชาสำพันธ์ก่อนละกัน
แก้ว: อืม ได้
แล้วแก้วก็เดินไปที่ฝ่ายประชาสำพันธ์
แก้ว:เอ่อ ขอโทดนะคะ ที่นี่มีคนที่ชื่อ โทโมะมั้ยคะ
ฝ่ายประชาสำพันธ์: ขอชื่อจริงด้วยค่ะ
แก้ว: เอ่อ คือ ชั้นจำไม่ได้ค่ะ
ฝ่ายประชาสำพันธ์: งั้นดิชั้นคงบอกไม่ได้ค่ะ ขอโทดด้วยนะคะ คือที่นี่มีระบบรักษาความปลอดภัยเรื่องการปลอมแปลงเอกสารกับการอ้างชื่อบุคคลในร.พ.นี้ค่ะ เพื่อป้องกันการเกิดอันตรายของคนไข้ทุกคนค่ะ เพราะที่นี่คือ รพ.ไกลกังวล...ทุกคนหายห่วงค่ะ^^!!!
แก้ว: ค่ะ ขอบคุณค่ะ
โทโมะ: ชิ เรื่องมากชะมัดเลยอะกลับเหอะ
แก้ว: อืม กลับดีกว่าก่อนที่ขันติชั้นจะแตก
ขณะทางกลับบ้าน  แก้วก็เจอจองเบ
จองเบ: อ้าวคุณนี่เองเอ่อ คุนนนนนนนน
แก้ว: ชื่อแก้วค่ะ  มาทำไรเหรอ จองเบ
จองเบ: อ๋อ มาซื้อของกินนะแต่ชั้นอ่านภาสาไทยไม่ออกอะ
แก้ว: ชั้นช่วยมั้ย??
จองเบ: จิงชี่ ขอบคุงคับ
แก้ว: อืมงั้นเอาอันนี้ อันนั้น อันโน้น แล้วก็อันนี้ละกันอะเสร็จละ
จองเบ: โหไวจังขอบคุงนะ
แก้ว: อือ ชั้นไปนะ บาย
จองเบ: บายคับ
โทโมะ: นี่อะไรของเทอเนี่ยเจอกันแค่ไม่กี่ครั้งถึงกับช่วยซื้อโน่นซื้อนี่ให้กันเชียว
แก้ว: อะไรของนายเนี่ย ชั้นชักจะไมไหวกับอารมณ์ ของนายแล้วนะ อะไรนักหนาเนี่ย
โทโมะ: พูดแทงใจดำนิดหน่อยก็ทำเป็นโกรธ โถ่เอ๊ย เจอคนเกาหลีมาพูดดีด้วยทำเป็นปลื้มเชอะ
แก้ว: นี่ ชั้นจะไม่ทนกับนิสัยแย่ๆของนายต่อไปแล้วนะ อะไรนักหนาเนี่ยชั้นเป็นอะไรกับนายละฮะ ไม่ได้เป็นอะไรกับนายซักหน่อย ชั้นจะรักใครชอบใครก็เรื่องของชั้นนายไม่เกี่ยว
แล้วฝนก็ตกลงมาแต่แก้วก็เดินกลับบ้านโดยไม่สนใจว่าฝนจะตกหนักแค่ไหน
โทโมะ: แล้วไงละ ถ้าชั้นบอกว่าชั้นชอบเทอ เทอจะเลิกยุ่งกับหมอนั่นรึไง
แก้ว: ไม่มีทางเพราะคนอย่างนายไม่เคยพูดความจิง
โทโมะ: ชั้นพูดความจิงนะแก้ว ชั้นชอบเทอ ชั้นรักเทอได้ยินมั้ยแก้ว ชั้นรักเทอ
แก้ว: ชั้นไม่เชื่อ คนอย่างนายไม่เคยพุ....
แก้วยังไม่ทันพูดจบโทโมะก็จูบปากแก้วกลางสายฝน(โรแมนติกชะมัด^^!!!~)
โทโมะ: ชั้นรักเทอจิงๆนะแก้ว ขอร้องละอย่าทำแบบนี้กับชั้นอีกเลย
แก้ว: นะ นี่ นายพูดจริงเหรอ
โทโมะ: จริงซิ ชั้นชอบในความสดใสร่าเริงไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่คอยแต่อ่อยผู้ชายไปวันๆ ชั้นรักเทอนะแก้ว แล้วเทอละรักชั้นป่าว
แก้ว:  เอ่อ คือ เอ่อ
โทโมะ: ถ้าไม่ตอบว่ารักชั้นปล้ำนะ
แล้วโทโมะก็ทำหน้าหื่นใส่แก้ว
แก้ว: อย่านะ คือ ชั้นรักนาย
โทโมะ: ฮะ? อะไรนะ
แก้ว: ชั้นก็รักนายนะไวท์
โทโมะ: อิๆดีใจจังกลับบ้านเหอะตัวเทอเปียกหมดแล้วเนี่ยเดี๋ยวเป็นหวัด
แก้ว: อืม กลับบ้านกัน
แล้วโทโมะกับแก้วก็จูงมือกันกลับบ้าน...

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา