เห็นฉันเป็นอะไร?

kaew tack
โทโมะ: แก้วเอาน้ำให้หน่อย พูดไปด้วยทำงานไปด้วย
แก้ว: อือ เอาน้ำให้
โทโมะ:ขอบใจ
ฉันเหนื่อยมากเลยกับการที่อยู่กับเขา เขาคนที่่ไม่เคยใส่ใจ ดูแลเลย และอีกอย่างอีก 2 วันก็ถึงวันครบรอบ6ปีของการเป็นแฟนของเรา 4-5 ปีที่ผ่านมาเราก็เป็นแฟนกัน เรียนจบ และเขาก็ดูแลฉันดีมากจนฉันคิดว่าฉันเป็นคนที่โชคดีที่สุด แต่พอเราต่างทำงานเขาก็ไม่มีเวลาดูแลเลย จนฉันน้อยใจ
แก้ว: โอ๊ย!!!! มีดบาดมือ
โทโมะ: ยาอยู่ห้องนั่งเล่นนะ พูดขณะที่ตั้งใจทำงาน
แก้ว: อือ  อีกแล้วที่เขาไม่ห่วงฉัน เย็นชาและไร้ความรู้สึก
สองวันต่อมา 
วันนี้ก็คงถึงเวลาแล้วที่ฉันคงจะไม่ต้องเหนื่อยกับความเย็นชาของเขา
แก้ว: โทโมะ
โทโมะ: นี่กินเยอะๆสิ ฉันยังไม่เห็นเธอกินอะไรเลย พูดพลางตักของโปรดให้
แก้ว: โทโมะ
โทโมะ: หือ
แก้ว: แก้วเหนื่อยนะ
โทโมะ: ไปทำอะไรมาเหรอ
แก้ว: แก้วเหนื่อย การที่ต้องทนกับความเย็นชาและความไม่เอาใจใส่
โทโมะเงียบ
แก้ว: แก้วว่าวันนี้คงเป็นวันสุดท้ายแล้วที่แก้วจะต้องทน
โทโมะ: ไม่นะแก้ว
แก้ว: ลาก่อนนะ ฉันรักนายนะ แต่นายคงจะไม่รักฉันแล้วล่ะ ฉันเนี่ยก็โง่เนอะรู้ว่านายไม่รักก็ยังจะบอกรัก พูดพลางน้ำตาไหล
โทโมะ: แต่ฉันรักเธอนะแก้ว
แก้ว: ฮึก ลาก่อน รีบวิ่งออกไป
tomo tack
โทโมะ: แก้ว !!!! วิ่งตาม แต่ก็ไม่ทันเพราะแก้วได้ขึ้นรถที่จอดรออยู่หน้าบ้าน
ฮึก แก้วทำไมไม่ฟังฉันบ้าง ฮึก (ร้องไห้)
 ---------------------------------------------------------------------------------------
ฟากหน่อยน้า มือใหม่ค้าาา :)