นิยายเรื่อง ไม่ว่านานเพียงใด รักเรายังคงเหมือนเดิม

หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา แก้วกับโทโมะก็สนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากแก้วเป็นเพื่อนคนแรกของโทโมะและบ้านของทั้ง 2 ยังอยู่ตรงข้ามกันอีก ทำให้เพิ่มความสนิทให้เพื่อนทั้ง 2 คนได้อย่างดี และการที่บ้านอยู่ใกล้กัน ก็มักจะไปโรงเรียนด้วยกัน ทำการบ้านด้วยกัน ไปมาหาสู่กันบ่อย บางครั้งแก้วอาจไปทำการบ้านที่บ้านโทโมะ  บางครั้งโทโมะอาจไปทำการบ้านที่บ้านแก้ว เป็นอย่างนี้เรื่อยมาจนถึงวันหนึ่งของชั้น ป.6

"แก้ว..."
"มีอะไรโทโมะ"
"นี่เราก็โตๆกันแล้วนะ..."
"อืมใช่ ทำไมหรอ"
"เราอยู่ด้วยกันทุกวัน..เดี๋ยวเราไปห้องแก้ว เดี๋ยวแก้วมาห้องเรา ไม่เบื่อบ้างหรอ..."
"เบื่อทำไม ? แก้วว่าออกจะสนุก ดีกว่าอยู่คนเดียวอีก"
"แต่เราโตแล้วนะ...มันจะดูไม่ดี"
"ไม่เป็นไรสักหน่อย ก็เราเป็นเพื่อนกันหนิ ^^"
"เพื่อนหรอ..."
"อืม เพื่อน..มีอะไรป่าว ?"
"แก้วเคยคิดกับเรามากกว่าเพื่อนกันมั๊ย"
"ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ โทโมะ ? ...o.o"
"คือ...เรามีเรื่องจะบอกน่ะ"
"หรอ?..."
"อืม...คือเราคิดว่า เราน่าจะ..สนิทกันให้น้อยกว่านี้หน่อย"
"ทำไมล่ะ !? โทโมะ ไม่อยากเป็นเพื่อนกับแก้วหรอ"
"มันไม่ใช่อย่างนั้นนะแก้ว..."
"แล้วมันยังไงล่ะ พูดมาตรงๆเลยดีกว่า"
"เอางั้นหรอ.."
"อืม !!"แก้วตอบอย่างหนักแน่น
"คือ..เราชอบแก้วน่ะ !!!"
"O/////O หมายความ..ว่า.ไง"
"นี่ตรงสุดๆแล้วนะแก้ว..ยังไม่เข้าใจอีกหรอ"
"เอ่อ...คือ.."
"เป็นแฟนกับเรานะแก้ว ^^"
"เอ่อ..เราว่ามันยังไม่ถึงวัยของเรานะ ^^"

"โธ่..แก้ว เราสัญญาว่าเราจะไม่ให้ใครรู้เลยนะ"
"..."
"เป็นแฟนกับเรานะแก้ว..."
"เราว่า..."
"แก้ว...เราชอบแก้วตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันเลยนะ.."
"..ตอน ป.4 น่ะหรอ ?"
"อืม...เป็นแฟนกับเรานะ"
"....???...."
"..T^T.."
"เรา......"
"ว่าไงแก้ว..?"
"เอ่อ...."