Stepchild จากลูกเลี้ยงเป็นลูกรัก

"ฟางไม่อยากขาดเรียนนี่"

"

ก็ได้ งั้นพี่ไปเรียนก่อน โอเคนะ?"

 

"พี่กินข้าวกลางวันเสร็จอย่าลืมมารับฟางนะ"

 

"โอเค พี่ไปละ เพลียก็นอนนะ" ดึงฟางเข้ามาจูบอย่างเอาแต่ใจ ก่อนโบกมือบ๊ายบายแล้วออกไป

ในที่สุด

 

 

 

 

 

 

"ฮัลโหล?" รับสายด้วยเสียงงัวเงีย

 

"ยัยฟาง แกไม่สบายหรอ" เสียงหวายดังปรี๊ดแทรกขึ้นมาในโสตประสาทเธอทันที

 

"อือ แกมีไรรึเปล่า?"

 

"ก็ไม่มีไรหรอก ปกติฉันเห็นแกไม่ค่อยขาดนี่"

 

"…วันนี้มีสอบเก็บคะแนนรึเปล่า?"

 

"ไม่มีหรอก วันนี้มันวันชิวๆนะ อาจารย์ปล่อยให้ติวกันเอง พวกเราใกล้สอบแล้วนี่"

 

"นั่นสินะ เดือนหน้าก็จะจบแล้ว"

 

"แกนอนต่อไปเถอะ เสียงแกไม่ไหวจริงๆ"

 

"อื้อ บ๊ายบาย"

 

"บาย"

 

 

 

 

 

 

"กี่โมงแล้วเนี่ย?" พูดกับตัวเองเมื่อข่มตาหลับเท่าไหร่ก็ไม่หลับ เห้อ ยัยเพื่อนตัวดีเอ๊ย จัดการไป

ทำธุระส่วนตัวก่อนลงไปหาอะไรกินข้างล่าง

 

 

 

 

 

 

"อ๊ะ???"

 

"สวัสดีค่ะ น้องฟาง พวกพี่มาทำงานบ้านนะคะ" กลุ่มพี่เลี้ยงที่แม่ฟางจัดส่งมาให้เดินเข้ามาพอดี

 

"ค่ะ งั้นฟางฝากด้วยนะคะ" ยิ้มต้อนรับอย่างเป็นมิตร

 

 

 

 

 

เมื่อถึงเวลาป๊อปปี้ก็ขับรถกลับมารับ

 

 

 

"ไปไหวมั้ย?"

 

"ไปไหวแต่ไม่ไป หวายบอกว่าอาจารย์ไม่สอน"

 

"ดีเลย พี่ก็ไม่มีเรียนแล้ว"

 

"พี่ป๊อปกินอะไรรึยัง?"

 

"ยัง ไปหาอะไรกินกันมั้ย?"

 

"ไปๆ ฟางอยากไปดูหนังด้วย"

 

"พี่รอที่รถนะ"

 

"ฟางไปเอากระเป๋าตังค์ก่อนนะ" วิ่งขึ้นห้องไปก่อนลงมาและขึ้นรถไปทันที

 

 

 

"พี่ครับ เอาแบบ Super Sweet ครับ"

 

"ค่ะ เบาะแบบ Super Sweet จะเป็นโซฟาสีม่วงติดกันนะคะ"

 

"ครับ"

 

"ต้องการกี่ที่คะ? ที่นึงนั่งได้ 2 ท่านค่ะ"

 

"งั้นที่เดียวก็พอครับ"

 

"ค่ะ สักครู่นะคะ"

 

 

 

 

 

 

"ฟาง ตั๋วพี่เก็บไว้ให้นะ ไปซื้อป๊อปคอร์นรึยัง?"

 

"นี่ไง" ยกกระป๋องป๊อปคอร์นรสหวานที่เธอชอบนักชอบหนาให้ดู

 

"ว้า แต่พี่ไม่ชอบรสหวานนี่" พูดล้อเล่นพรางส่งสายตาอ้อนๆไปให้

 

"เชอะ ฟางไปซื้อให้ใหม่ก็ได้"

 

"โอ๋ๆ พี่ล้อเล่นนะ" ขยี้หัวฟางอย่างหมันไส้ก่อนเดินจูงมือกันเข้าไปดูหนัง ต่อจากดูหนังก็เป็นการ

เที่ยวกันแบบกระหนุงกระหนิงตามภาษาแฟนกันธรรมดาๆ จนมีถุงของร้านแบรนด์ดังๆต่างๆให้

ถือเต็มมือไปหมด จนเวลาล่วงเลยมานานพอสมควร

 

 

 

 

 

 

"สนุกมั้ย?" ถามเมื่อกลับถึงบ้าน

 

"ฟางดูเรื่องอะไรก็สนุกทั้งนั้นแหละถ้าพี่ไปดูด้วย" ตอบยิ้มๆเขินๆ ทำให้ป๊อปปี้อดอมยิ้มกับความ

น่ารักของเธอไม่ได้

 

"งั้น…ฟางสัญญาได้ไหม ว่าฟางจะเป็นเด็กดีน่ะ" ดึงฟางเข้ามากอดหลวมๆ พรางมองหน้ากัน

อย่างเข้าใจ

 

"ฟางก็เป็นเด็กดีของพี่ตลอดนี่" ผละออกพรางทุบอกป๊อปปี้เบาๆ พูดอย่างนี้ว่าเธอเลยดีกว่า

 

"เด็กดีก็ต้องอาบน้ำนอน โอเคนะ" ไล่ฟางให้ขึ้นเมื่อเขาต้องทำธุระต่อ

 

"พี่ป๊อป... พี่ให้ฟางนอนตอนทุ่มครึ่งเนี่ยนะ?" ชี้ที่นาฬิกาอย่างงงๆก่อนส่ายหัวนิดๆแล้วขึ้นไป

อาบน้ำตามที่เขาสั่งทันที ยิ่งท่าทีหลุดๆเกินๆที่ป๊อปปี้ตั้งใจแสดงทำให้การแสดงว่าเขาความจำ

เสื่อมจริงๆสมบูรณ์แบบมากขึ้น

 

 

 

 

 

"ฮัลโหลแคท ว่างรึเปล่า?"

 

' ว่างค่ะ เป็นไงคะพี่ป๊อป แคทได้ยินว่าจะแต่งแล้ว '

 

"อืม พี่ก็โอเคนะ"

 

' แล้วพี่มีอะไรให้แคทช่วยมั้ยคะ '

 

"ไม่มีหรอก พี่จะโทรมาขอบใจเราเท่านั้นเอง"

 

' เรื่องอะไรคะ? '

 

"ก็เรื่องที่เล่นละครโดนรถชนจนชุดโปรดแคทเปื้อนน่ะ"

 

' สบายมากค่ะ '

 

"อ้อ แล้วก็เรื่องที่แกล้งคุยโทรศัพท์ขู่กับพี่ พวกผู้ใหญ่เขาถึงยอมกลับมาอยู่ที่นี่น่ะ"

 

' แล้วเค้ายังมองว่าแคทจะทำจริงอยู่มั้ยคะ? ' ถามเสียงกังวล เธอไม่มีเวลาอธิบายให้พวกผู้ใหญ่

ฟังเท่าไหร่หรอกนะ ไหนจะหน้าตาเธอที่บอกบุคลิกที่มันขัดกับนิสัยลึกๆเธออย่างสิ้นเชิงนั่นอีก

 

"ไม่หรอก พี่กับเขื่อนช่วยกันอธิบายทั้งหมดแล้วล่ะ"

 

' ก็ดีเลยสิคะ '

 

"ใช่ งั้นพี่ไม่มีอะไรแล้วล่ะ บาย" พูดก่อนตัดสายทิ้งทันที เรื่องทั้งหมดคงเข้าที่เข้าทางสักทีนะ

 

 

 

 

 

 

 

วันเวลาก็ผ่านไปจนถึงงานวันสำคัญที่ฟางรอมานาน

 

 

 

"พี่ฟางคะ ขอถ่ายรูปด้วยนะคะ" รุ่นน้องหลายๆคนที่ชื่นชมในตัวฟางทั้งน่าตาและนิสัยต่างมาขอ

ถ่ายรูปกันไม่ขาด

 

"พี่ฟาง พี่เซ็นเฟรนชิพให้หนูหน่อยน้า"

 

"กล้องนี้นะคะ ยิ้มหน่อย ขอบคุณครับ"

 

"พี่ครับ ถ่ายรูปกับเพื่อนผมหน่อยนะ เพื่อนผมชอบพี่มาก"

 

"เฮ้ยแกๆ มาถ่ายรูปกัน" ทั้งเสียงเพื่อนรุ่นเดียวกันและรุ่นน้องต่างลุมกันมาขอถ่ายรูปฟางอย่าง

ไม่ขาดสาย จนคนในครอบครัวต่างอมยิ้มกับความมีชื่อเสียงของลูกสาวตน

 

 

 

 

"ฟาง ถ่ายรูปกับเราหน่อย" พายุที่เดินแทรกเข้ามาขอถ่ายรูปขึ้นพร้อมให้กำไลถักมือ

 

"แกทำเองหรอ?"

 

"ใช่ ชอบมั้ย?"

 

"แกน่ารักว่ะ ขอบใจนะ" กระโดดกอดเพื่อนอย่างดีใจ จะมีผู้ชายกี่คนที่ถักกำไลให้คนที่ตนชอบ?

 

"ไปปาร์ตี้นะเว่ย คืนนี้" ผละกอดออก พายุก็รีบพูดแก้เขินทันที

 

"ไปๆ มาถ่ายรูป"

 

"ขอบใจนะ" พูดขอบคุณอีกทีก่อนเดินหายไป

 

 

 

 

 

"เสน่ห์แรงนะแฟนใครเนี่ย" ป๊อปปี้ที่เดินมาพร้อมยื่นช่อดอกไม้ให้

 

"พี่ป๊อป... ไหนเมื่อเช้าบอกไม่มาไง" รับดอกไม้มางงๆ คงรีบเรียนแล้วรีบมาสินะ มาทั้งชุดนิสิต

เลย

 

"เลิกเรียนแล้วก็มานี่ไง ไม่ทันพิธี แต่ก็ยังไม่จบงานนี่" ยิ้มก่อนส่งสัญญาณให้เขื่อนถ่ายรูปตนกับ

แฟนสาวให้

 

"อ้าว พี่เขื่อน"

 

"ยินดีด้วยนะ ต่อจากนี้ก็จะไปเป็นเฟรชชี่มหาลัยแล้ว" ตบไหล่ฟางเบาๆ

 

"ขอบคุณค่ะ"

 

 

 

 

 

FWN