I can say...ได้ไหมถ้าฉันจะบอกว่ารักเธอ

 

         จิก จิก..

 

                เอ่อ...ผมรู้สึกว่าตอนนี้เหมือนมีลูกไก่ (?) ที่ไหนก็ไม่รู้มาจิกๆหลังผมอยู่ ฮื้ม -__-^ รู้หรือเปล่าว่าอากาศเช้าๆน่านอนแถมยังไม่มีเรียนแบบนี้นะ..มันหายากมากกกกก ! กล้าดียังไงมารบกวนการนอนของโทโมะสุดหล่ออย่างผม  คอยดูเถอะ จะอาละวาดให้บ้านแตกเลย ..

 

 

“นี่...จว๊ากกกกกก”  

 

O o O  มาก้อดดดด  พอเอาเข้าจริงๆแล้วผมกลับอาละวาดไม่ออกเมื่อเห็นว่าคนที่เอานิ้วปูไต่มาไต่ๆๆๆตามตัวผมนั่นเป็นใคร >_<^   แหม..ใครจะกล้าอาละวาดใส่เด็กน่ารักได้ละจริงไหม ? หูยยย วันนี้ยิ่งแต่งตัวซะน่ารัด ? น่าฟัด ? น่าจ๊วบ ? (แต่ละอย่าง-_-) ขนาดนั้น. ผูกโบว์มิกกี้มาด้วย..มันน่านักมั้ยล่ะ ?

 

“แก้วใจ ^o^”

 

“ปะป๋า >o< ตื่นๆๆๆ ไปอาบน้ำ แก้วหิวมากเลย T_T”   เด็กผีแดงแมนยูของผมทำหน้างอแงก่อนจะดึงผ้าห่มของผืนหนาของผมทิ้งกับพื้น

 

“ได้สิ..ว่าแต่ แก้วจะไม่อาบน้ำให้ปะป๋าเหรอ =.,=”

 

“เอ๋...ปะป๋ากำลังคิดลามกกับแก้วอยู่ใช่ป่ะ ?”  สาวน้อยมองผมตาแป๋วแหววดูน่ารัก หนะ..ไม่ต้องแปลกใจเลยที่ผมเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้าขนาดนี้ คิกๆ>_< ไม่อยากจะบอกว่าหลงเสน่ห์ยัยตัวจุ้น(มาก) คนนี้ ! พูดไปก็เสียฟอร์มแย่นะสิ 

 

“ล้อเล่น *-* ไปชงกาแฟให้ป๋าหน่อยสิ น้า..นะ เอาแบบกินแล้วกลืนลงคอนะจ้ะเบบี๋ ช้วบๆ>3<”   ผมคว้าใบหน้าสวยๆมาจุ๊บที่แก้มฟอดดดดใหญ่  แหม่ นี่ถ้าเด็กผี ? ของผมเป็นอาหารนะ จะกินมันเช้ากลางวันเย็นแบบไม่มีเบื่อเลย คอยดู =.,=  คนตัวเล็กทำหน้าแดงซ่าน อา...น่ารักจริงๆเลย -////-  ก่อนจะยื่นปากจู๋ๆเข้าหาผม ...

 

“ขอรางวัลก่อน”

 

“จัดไป..ไอ้เด็กหื่น จุ๊บ !”   อันที่จริงมันก็ไม่หน่อยละนะ..เรื่องอะไรมายื่นอ้อยให้ช้างเล่า จูบไปจูบมาชักติดใจแหะ  นี่ถ้าเบบี๋ไม่ร้องว่าเจ็บปากละก็...ผมกัด เอ้ย จูบไม่ปล่อยจริงๆด้วย  เด็กบ้าอะไรปากหวานชะมัดยาด  ผมอาบน้ำเสร็จก็เดินลงไปหาเจ้าตัวเล็กที่นั่งลูบปากตัวเองพลางส่งค้อนมาทางผม ง่ะ...ผมผิดมากเหรอ ?

 

“เบบี๋...เจ็บเหรอ ปะป๋าขอโทษ มาๆจุ๊บปลอบขวัญ”  ผมทำท่าจะเข้าไปจ้วบเธออีก แต่กลับโดนเด็กแสบข่วนหน้าเข้าให้ >_<  โอ๊ย ! แสบชะมัด นี่ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงจับเธอตีก้นเผียะๆไปแล้ว แต่ตอนนี้ไม่เอาหรอก...เดี๋ยวแก้วใจโกรธ T_T

 

“ปะป๋าจะบ้าเหรอ ดูสิเนี่ยปากแก้วบวมเจ่อหมดแล้ว ! จูบบ้าอะไรรุนแรงขนาดนั้นแก้วไม่ใช่พวกกิ๊กของปะป๋านะ ถึงได้ชอบความรุนแรงแบบนั้นนะ อ๊ายยยย พูดแล้วยิ่งขึ้น บอกมานะว่าปะป๋าไปจูบกับใครมาแล้วบ้าง >_<!!”

 

 

                O.o โอ...ผู้หญิงนี่หึงรุนแรงชะมัด ? หึง ? อะ..แก้วหึงผม >_< แหม แต่นั้นมันก็อดีตละน่า มันก็ต้องมีบ้างอะไรบ้าง ผมไม่ใช่พระใช่เณรนี่นาถึงตัดกิเลสได้นะ..เวลาเหงาก็หาสาวๆมาควงบ้างนิดหน่อยเท่านั้นแหละ ! แต่ตอนนี้ไม่มีแล้วจริงๆ สาบานได้ ^o^  ผมได้แต่ยืนยิ้มกริ่มแต่แก้วคงคิดว่าผมยั่วมั้ง...ถึงได้ตามมากระชากคอเสื้อผมเอาเรื่องแบบเนี้ย =__=^

 

“ว่าไงปะป๋า !!!”

 

“ก็...”

 

“ก็อะไร !>_<”

 

“ก็เคยนิดหน่อยง่ะ =3=”  ผมคิดว่าผมไม่โกหกเธอจะดีกว่านะ เพราะผมเคยได้ยินว่าความลับไม่มีในโลก สักวันแก้วก็ต้องรู้อยู่ดี ขืนเป็นแบบนั้นผมคงเละเป็นขี้ เอ่อ..เป็นโจ๊ก ยิ่งกว่าเดิม แหะๆ แต่ดูท่าจะไม่ได้ผล..เด็กผีเริ่มกลับมาเป็นยัยโหดอีกครั้ง ดูสิ..แยกเขี้ยวใส่ผมใหญ่เลย = =’

 

“ปะป๋าจะไม่โกหกแก้วหน่อยเหรอ..เพื่อความสบายใจนะ”  อ้าว ! ไหงเป็นงั้นไป ?  แก้วกระซิบลอดไรฟันดูท่าจะแค้นผมมากๆนะนั่น ซวยแล้ว โทโมะสุดหล่อ >_<

 

“ก็..คือ ป๋าไม่อยากโกหกหนูไงค่ะ เพราความลับมันไม่มีในโลกกก แหะๆ*o*”

 

“เรอะ ! แล้วปะป๋าเคยได้ยินคนพูดความจริงแล้วอยู่รอดปลอดภัยบ้างไหมค่ะ ?” 

 

อั้ยหยา...ผมก็ลืมเรื่องนี้ไปซะสนิท >__< ship หายแล้ว  ผมหลับตาปี๋เตรียมรับฝ่ามือนางฟ้า เอ้ย ฝ่ามืออรหันต์ของแก้วที่บรรจงจะตบ (?) ด้วยความหวาดผวา..แต่เอ๊ะ  ทำไมโดนตบแล้วมันรู้สึกนุ่มๆแทนที่จะเป็นเจ็บร้าว ? กันนะ...พอลืมตามาเท่านั้นแหละ >_<  ว้าวววววว  โดนตบก็จริงแหะ แต่เป็นตบด้วยเม้าท์นะ >3< ว่าแล้วทำไมแก้มอุ่นๆ โดยเด็กน้อยจุ๊บนี่เอง

 

“กรี๊ดดดดดดดดดดด”  ผมร้องออกมาด้วยเสียงอันดัง

 

“ปะป๋าร้องทำไม ? ปะป๋าเป็นตุ๊ดเหรอ ? โอ้..ไม่นะ แก้วอยากตาย>_<”    แก้วทำหน้าเหวอซะจนผมอดจะขำไม่ได้ ก่อนจะต้องรีบอธิบายเพราะกลัวแก้วจะเข้าใจผิดไปจริงๆ ว่าผมเป็นเก้งเป็นกวาง =3=

 

“โถ่..ไม่ใช่นะเบบี๋ ป๋าดีใจที่โดนหอมแก้มตะหาก”

 

“ไม่จริง ชิ ! ปะป๋าเป็นตุ๊ดก็บอกมา เหอะ..แก้วคงพอจะรับได้ แงๆๆๆ” 

 

TOT ตายแล้ว แก้วเข้าใจผิดไปแล้วนะนั่น หืมมมม..แล้วเมื่อกี๊ไอ้ผีชะนีตัวไหนมันเข้าสิงผมว่ะ แหกปากกรี๊ดซะลั่นเลย >_< ทำไม ? ผู้ชายกรี๊ดเลยเขินมันแปลกนักเหรอ >_< จุ๊ๆ อย่าบอกใครนะ นี่เป็นความลับสมัยเด็กของผม ลับระดับชาติเลยนะบอกให้ >O<

 

 

“พิสูจน์ปะล่ะ ? =.,=”  ผมท้าเธอออกไป

 

“เอ๋ ?”   แก้วทำหน้างงใส่ก่อนจะถูกผมฉุดร่างเข้าหาอ้อมแขนอันแข็งแกร่งและอบอุ่น ไม่บอกก็รู้ว่าเธอนะเขิน..ดูดิ  แก้มแดงเป็นตูดลิงชิมแปนซีเลย ^o^ น่าจูบตูด เอ้ย แก้มแดงๆเป็นบ้าเลยอ่ะ ><!

 

 

“ว่าไง ?”

 

“พิสูจน์ยังไง ! อี๋..อย่ามาโดนตัวเค้านะ..เดี๋ยวแก้วกลายเป็นตุ๊ดเหมือนปะป๋าทำไง TOT”  =_=^ น่าฟาดก้นชะมัดยาดเลยเด็กบ้านี่...บอกไม่เป็นๆ ก็ไม่เชื่อ เอาละในเมื่อไม่เชื่อดีนักก็...

 

“ก็...ขึ้นห้องกัน =.,=”

 

“เห้ย ! ปะป๋า...บนห้องมันมีเครื่องจับตุ๊ดด้วยเหรอ จะขึ้นไปทำอะไร?”    จว๊ายยย >___< ตอนแรกที่เห้ยก็นึกว่าจะหันมาชกหน้าผมซะแล้ว แต่ไหงกลายเป็นงั้นไปได้ ดีล่ะ..ชอบจังเด็กไร้เดียงสาแบบเนี้ย จะได้ไม่ปริปากร้อง เหอๆๆๆ  เดี๋ยวได้รู้ว่าเครื่องจับตุ๊ดมันเป็นไง ...แต่ตอนนี้อ่ะ..เอาเครื่องจับผู้ชายแมนๆไปก่อนนะเบบี๋ อิอิ >_<^

 

“เถอะน่า..อยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าป๋าเป็นตุ๊ดหรือเปล่า ?”

 

“*o*  เอาสิๆ”   แก้วยอมให้ผมเดินจูงมือขึ้นห้องมาง่ายๆ คิกๆ เสร็จตุ๊ด เอ่อ..เสร็จผมล่ะ ฮริ้ววววว >_<

 

 

 

~ มีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเชคร่างกาย~

 

 

จ๊ายยยยยยยย เสียงเรียกเข้า >_<

 

                เป็นมันผู้ใดโทรมานี่ ? เจ้าเขื่อน..อื้มมมมม..ชอบจังนะเวลาขัดจังหวะผมเนี่ย ตัดสายซะ โฮะๆๆๆ พอตัดสายจากไอ้เขื่อนเพื่อนซี้เข้าก็หันมาสบสายตาแปลกๆของแก้วทันที เอ..เป็นอะไรหว่า ?

 

“ปะป๋า..เสียงเรียกเข้าปะป๋ามัน..อี๋  คิดได้ไงอ่ะเอาเพลงนี้  ?”  ง่ะ..ชอบนี่วุ้ย =3=

 

“ .__.  อ้าว ! ก็ตามเพลงนะแหละ อิอิ”  ผมหัวเราะเบาๆแต่ยัยตัวเล็กก็ยังคงงงต่อไป >_< ช่างเหอะ ปล่อยให้งงแบบนั้นแหละ  เมื่อเห็นว่าแก้วยังยืนทื่ออยู่ผมก็รีบลากเข้าห้องทันที มองซ้ายมองขวาให้ดีก่อนเพื่อใครมันจะมาขัดจังหวะ -_-^ เอาละไม่มีใคร ! แชว๊บบบบ...ปัง !

 

 

 

 

 

 

 

ตุ้บ !

 

พลั่ก !!

 

ทั่ก !!!

 

 

“อ๊ายยยยยย..ปะป๋า ๆ ทำอะไร ?” 

 

 

 สารพัดสารเพ หมัด เข่า ศอก เล็บ ล้วนแต่ฝากรอยไว้บนใบหน้าผมทั้งนั้น อูยยยย เจ็บวะ >_<^  อ้าว ! ก็ไหนบอกอยากพิสูจน์ มาต่อยผมทำไมกันละนี่..ก็จะพิสูจน์ให้ดูอยู่  ยังไงนะเหรอ อิอิ เขินจัง ^///^ ..ก็แค่ ปิดห้องแล้วจับยัยเบบี๋โยนลงบนตียงแล้วตามไปจ๊วบๆๆๆ >3< แล้วก็ปลดกางเกง -.- แล้วก็กำลังจะถอดเสื้อ =.,=...แล้วสุดท้ายก็ >_<....โดนเตะ ต่อย และถีบ จนเด้งออกมานอกห้องแบบนี้แหละ อั้ยหยา...ตัวเท่าลูกหมา ? แต่แรงเยอะชะมัด ซี้ดดดดด เจ็บ !

 

 

“โอ๊ย ! แก้วใจป๋าเจ็บนะ”

 

“กรี๊ดดดด มีหน้ามาพูด >_<^  ป๋าจะทำอะไรแก้วนะ ถอดเสื้อผ้าออกมาทำม้ายยย>_<!”  มีหน้ามาถาม=__= คงถอดเสื้อผ้ามาเล่นขายข้าวแกงละมั่ง  แหมมมม ชอบแบบซาดิสถ์ก็ไม่บอก มามะ ป๋าจัดให้อีกที

 

 

“เอ้า ! ก็พิสูจน์ความเป็นลูกผู้ชายไง-__-^”

 

“จะปล้ำแก้วเนี่ยนะ อี๋...ความคิดทุเรศที่สุดเลย”

 

“ง่ะ...ก็อยากรู้ว่าเป็นลูกผู้ชายจริงหรือเปล่า ป๋าก็พามาจ้ำบึ้ดๆไง =.,= จะเอาไหมล่ะ ? ฟิล ‘ กำลังมาเลย”  ผมทำท่าจะพุ่งเข้าไปทำอะไรต่อมิอะไรต่อ แต่โดนยัยเบบี๋เตะเข้ากล่องดวงใจเสียจนล้มไปกองกับพ้นหน้าเขียว =o= โอ้ มาก้อด ที่รัก...จุก >3< 

 

“มายก้อด...มายเลิฟ อนาคตเบบี๋จะต้องเสียใจถ้าเจ้านี่มันใช้การไม่ได้แล้ว =.,=” ผมยกมือกุมเป้าด้วยความจุก เจ็บ และจึ๊ก TToTT  แม้จ้าววว ป่านนี้คงไม่เหลืออะไรเลย ~

 

“ฮืมมม! หน็อยแหนะ...ยังกล้าพูดเรื่องบัดสีกับแก้วอีกเหรอ เดี๋ยวบัดเตะให้แตกอีกข้างไปเลยนี่ >_<”  ยัยเด็กผีจอมแสบ...ใครกันแน่ที่คิดบัดสี =__=  ดูพูดเข้า...อย่างนี้มันน่ากดให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยซะนี่ ! พูดไม่ดูเวล่ำเวลา

 

“แก้วใจ ToT ก็แก้วใจหาว่าป๋าเป็นตุ๊ดนี่ เลยจะพามากินตับให้มันรู้แล้วก็รอดไปเลย -..-“  ผมพูดเสียงแผ่วในลำคอ ไม่ใช่อะไร...มันจุกจนพูดไม่ออก>__<

 

“หา ! อะไรนะ....พูดดังๆไม่ได้ยิน”

 

“ก็หาว่าป๋าเป็นตุ๊ดทามมมมายยยเล่า! เลยจะพามากินตับ ๆๆๆๆ นะ รู้จักม้ายยยยย !”   ผมตะโกนเสียงดังจนแก้วต้องยกมือปิดหูและสักพักก็ตามมาด้วยเสียงของไอ้วัยรุ่นเด็กแว้นข้างบ้านผม  ไอ้หมอนี่ไม่ค่อยถูกกับผมสักเท่าไหร่หรอก  แต่ผมก็ถูกใจคำด่าของมันนะ..ดูดิ แก้มเขินแก้มแดงเลย โฮะๆๆ ^////^

 

“เห้ยยยยย ! ถ้าจะกินตับก็กินกันเบาๆหน่อย หนวกหูคนจะนอน ไม่อยากได้ยินเสียง อื้อ อ้าๆ โว้ยยยยยยย !”

 

 

 

 

 

พลั่ว !

 

“แหะๆ ^^;….โอ๊ย !”    แล้วผมก็ได้หมัดสวยๆมากินแทนข้าวเช้ามาอีกหนึ่งหมัด บอกได้สองคำ...ระบม T3T

 

 

 

 

 

            แก้วเดินหน้าบูดด้วยความอับอายลงมานั่งหน้าบึ้งข้างล่างพลางส่งสายตาโกรธๆมายังผม TOT  ช่วยไม่ได้ ผมจำต้องเดินไปง้อโดยปริยาย >_< ซี้ดดดด แต่ก็ยังเจ็บอยู่นะ...ผมคุกเข่าลงต่อหน้าเธอพลางใช้ใบหน้าอันหล่อเหลาถูไถกับมือน้อยๆของแก้วอย่างออดอ้อน ประมาณว่า เราไปกิน...เอ้ย...หายโกรธเถอะน้า อะไรทำนองนี้ >O<

 

“เบบี๋ หายโกรธน้า...ป๋าแค่แหย่เล่นน่ะ”

 

“ฮึ ! เอาความจริง”

 

“อันที่จริงถ้าเมื่อกี๊ได้ก็โอ =.,= อ๊ายยยย”  มือเล็กนั่นเอื้อมมาบิดหูผมพลางยกขึ้นยกลงอย่างแก้แค้น TOT  ให้ตาย..ชีวิตผมไม่เคยอัปยศโดนผู้หญิงรังแกได้มาก่อน  ถ้าคุณแม่รู้ข้ามีหวังตายแน่ๆๆๆ T^T  ดูท่าจะพอใจกับการกลั่นแกล้งผมแล้วสินะถึงยอมปล่อย..โอ้ เป็นบุณคุณมากเลย T/\T

 

“ปะป๋าไม่เจียมตัวจริงๆ ! สงสารคงขี้เกียจหายใจอยู่บนโลกใบนี้แล้วสินะ -_-^” จว๊ายย โหดจริง-3-

 

“โอ้ไม่...มายเลิฟอย่าพูดแบบนั้นสิ ขอโทษน้าๆๆๆ”

 

“นี่ ปะป๋า! งั้นถามไรหน่อยสิ ถ้าบอกได้นะ..จะไม่โกรธ”  แก้วยื่นข้อเสนอมาให้ผม แน่นอนถ้าผมปล่อยให้หลุดลอยไปกับอากาศผมคงเป็นไอ้งั่งเลยแหละ ^o^

 

“โอเคๆ ตอบทุกคำถมเลยจ้ะทูนหัว>o<”  แก้วทำท่าเหนียมอายก่อนจะอ้อมแอ้มถามผม

 

“เอ่อ...ไอ้ที่คนข้างบ้านป๋าพูดมะกี๊นะ หมายความว่าไง แล้วทำไมเราสองคน...ต้อง อื้อ อ้าๆด้วย -///-“  O o O  ถามอะไรออกมานั่น >< อย่าได้ไปถามแบบนี้กับใครกันเชียว ให้ตาย...เด็กบ้านี่ ทำผมเขินจนอยากจะกรี๊ดอีกแล้ว แต่ต้องรับอุดปากเอาไว้เพราะกลัวแก้วจะคิดว่าเป็นตุ๊ดอีก ผมรีบเอาผ้าเช็ดหน้ามาอุดปากไว้ทันที >O<’

 

“อุ๊บ”

 

“ปะป๋าทำบ้าอะไร อยากจะกินผ้าเช็ดหน้ามากเหรอ ? วันหลังจะซื้อมาให้สักโหลเอาม่ะ ! เลิกเล่นแล้วตอบแก้วมาได้แล้ว”  โหดแท้ แม่เอ๊ยยยย >O<

 

“อ่า  เอ่อ คือ .__. ถ้าบอกแล้วแก้วอย่าต่อยปะป๋านะ แค่นี้ก็เจ็บแล้วTOT” ผมต่อรองกับแก้ว><

 

“ท่าปะป๋าไม่รีบพูดแก้วจะต่อยปะป๋า หนึ่ง ..สอง..สะ....!”

 

“อ๊ากก บอกแล้ว ก็คือแบบ...เวลาที่เราจ้ำบึ้ดๆไรงี้ มันจะ..เอ่อ..สยิวๆ วาบหวิว เคลิบเคลิ้ม..แล้วเราก็จะ ครางหงิงๆออกมา>O<”   วายยยย...กว่าจะพูดออกไปได้แต่ละคำ หัวใจจะวอดวายเอา เอาอีกแล้ว ยัยตัวเล็กเด็กแมนยูทำหน้างงอีกแล้ว  สงสัยคืนนี้ต้องจับสอนซะแล้วมั้ง จะได้เป็นงาน !

 

“แล้วไอ้จ้ำบึ้ดๆของปะป๋ามันคืออะไร ?”

 

“ก็แบบ...เวลาที่เรา รวมร่างกันไง =.,=”

 

“รวมร่าง ?!”  

 

“จุ๊ๆ เดี๋ยวไอ้ข้างบ้านมันตะโกนกลับมาอีก >_<”  ผมรีบเอามือไปปิดปากยัยจอมแว้ดวี้ดว้ายนั่นอย่างรวดเร็ว เดี๋ยวจะโดนไอ้ข้างบ้านมันตะโกนกลับมาอีก ! แต่ก็ไม่วาย...มันตะโกนกลับมาอีกแล้วจ้า >_< มันจะใส่เกิอกอะไรกับผมนักหนาวะ ห่วยยยย +__+^

 

“โอ้ยยยยย ! จะรวมร่างกันอีกแล้วเหรอวะ ? วันนี้ทั้งวันตั้งท่าจะเสกเด็กเข้าท้องอย่างเดียวเลยหรือง๊ายยย>_<” 

 

 

“กรี๊ดดดดดดด >O< ปะป๋า ! มันหมายความว่าแบบนี้เหรอ ? บอกมานะ >_<”   แก้วหันมาเขย่าร่างผมซะจนหัวสั่นหัวคลอน เอ่อ..คนนะไม่ใช่คอกเทล ไม่ต้องเขย่าจ้า มายเลิฟ >////<

 

“อะ อื้ม -////-“

 

“หึย ! เพราะปะป๋าคนเดียวเลยที่ทำให้คนอื่นเข้าใจผิดแก้วแบบเนี้ย>o<”

 

“ขอโต้ดก๊าบบบบ >/\<”

 

“เหอะ ! อารมณ์เสียไปก็เท่านั้น...ปะป๋าอยากกินก็กินไปสิ กาแฟนะ”  แก้วหันมาเบ้ปากใส่ผมก่อนจะเลื่อนถ้วยกาแฟมาให้  ผมแอบถอนหายใจยาวๆออกมาอย่างโล่งอกดีที่ไม่โดนต่อยอีกหมัด ไม่งั้นคราวนี้ผมต้องนอนหยอดน้ำข้าวต้มแทนแน่ๆ

 

พรวดดดด O o o!

 

“อ๊ายยย ปะป๋า..พ่นออกมาทำไม ไม่อร่อยเหรอ ! บ้าไปแล้ว..มันอร่อยจะตาย”  เธอพูดงอนๆเขา

 

“เบบี๋แน่ใจเหรอว่าไอ้ที่อยู่ในถ้วยนะ เรียกว่ากาแฟ แหะๆ”  

 

“TOT ปะป๋าจะโกหกว่ามันอร่อยให้แก้วชื่นใจหน่อยไม่ได้เหรอ ใจร้าย”  แก้วเบะปากเตรียมจะร้องไห้ แต่ผมต้องรีบโอ๋ไว้ก่อนๆ ไม่ได้ๆ เดี๋ยวงอนแล้วเป็นเรื่อง >o<

 

“โอ๋ๆๆๆ อร่อยมากๆลยจ้ะ จะหากาแฟที่ไหนอร่อยเท่าที่แก้วชงไม่ได้อีกแล้ว >_<”

 

“ไม่ทันแล้ว ปะป๋าไม่ต้องมาพูดเลย TOT แงๆๆ”  อ้าว ! กรรมแล้ว ทำไงดีละTT  ผมเลยตัดสินใจรวบคว้าร่างเล็กนั้นมานั่งตักและกอดไว้หลวมๆ แล้วรีบปลอบปะโลม และเล้าโลมด้วยการจ้วบฟอดใหญ่ แก้วหันมามองตาขวางแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร สาบานเลย..ว่าผมแอบ(หวาด) เสียว >___<!

 

“แต่ถึงรสชาติมันจะเป็นยังไง ฝาดเฝื่อน จืดชืด ไม่ได้เรื่อง หาดีไม่ได้ ? ป๋าก็พร้อมจะกินไปตลอดชีวิต...ถ้าแก้วเป็นคนชงให้”   ให้ตาย...แมนวะ >)<  ผมแอบเห็นยัยตัวแสบเขินแก้มแดง ดูน่ารักน่าเอ็นดู ก่อนที่เธอจะหันมายิ้มให้ผมตาพราวไปด้วยรอยยิ้มแสนน่ารักน่าชัง

 

“ตอนแรกแก้วก็กะจะไม่ซึ้งนะ..แต่พอท่อนฮุก ? ซึ้งเลย โฮ..แก้วรักปะป๋าจังT3T”  แก้วโอบรอบคอผมไว้แน่นพลางเอาหัวน้อยๆซบลงกับไหล่ของผม ^////^

 

 

 

 

 

 

 

            ดึกมากแล้วผมนอนหลับอยู่ภายในห้องแต่รู้สึกเหมือนมีอะไรมางับๆที่ริมฝีปากผมก็ไม่รู้ พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นเจ้าตัวเล็กแกล้งงับๆๆปากผม แอร๊ยยย >__< น่ารักอ่ะ  ผมดันตัวเธอออกเล็กน้อยก่อนจะเลิ่กคิ้วเป็นเชิงถามว่าทำไมถึงทำอะไรเซี้ยวๆแบบนี้ ทั้งที่เมื่อตอนเช้าเพิ่งจะต่อยผมไปหยกๆ

 

“ลักหลับป๋าเหรอ ><”

 

“อ่าหะ ^o^/”

 

“ใครสั่งใครสอนกัน -__-^” ผมดุเธอขำๆ

 

“ก็ปะป่าสอนเมื่อเช้า จำได้ป่ะ....ปะป๋า”   แก้วร่าเริงในทีแรกแต่ต่อมาภายหลังใบหน้าสวยๆที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มนั้นก็หม่นหมองลงจนผมต้องคว้าร่างเล็กเข้าไปกอด และเบบี๋ก็กอดตอบผมเช่นกัน

 

“เป็นอะไรไปเบบี๋ ทำหน้ามุ่ยเชียว”

 

“คุณแม่หม่ามี๊จะกลับมารับแก้วอีกห้าวันแล้ว แก้วจะไม่ค่อยได้เจอกับปะป๋าแล้ว TOT”  เรื่องที่แก้วพูดทำเอาผมใจหายวาบเหมือนกัน  ผมได้แต่กอดปลอบเธอโดยที่ยังคิดไม่ตกพลางหน้าสวยๆของแม่ผมก็ลอยเด่นเป็นสง่าขึ้นมา ^o^ ฮ้า...แม่จ๋า ช่วยลูกจ๋าด้วยจ้ะ >O<

 

“ไม่ต้องกลัวนะเบบี๋ เรื่องนี้ป๋าจัดการเอง อย่าร้องนะ มามะจุ๊บทีหนึ่ง>3<”

 

 ผมยื่นปากไปจุ๊บเธอแต่แทนที่แก้วจะตบกลับ  กลับกลายเป็นว่าเธอคว้าหน้าผมเข้าไปจูบเต็มเหนี่ยว  แลกลิ้มชิมความหอมหวานของกันและกันอย่างอ่อยอิ่งจนผมชักควบคุมตัวเองไม่อยู่ >O<  จากนั้นก็ค่อยๆไล้มือไปทั่วแผ่นหลังเนียนนุ่มนั้นอย่างเบามือ ให้ตายเถอะ ..เราอยู่ในท่าล่อแหลมชะมัด  อ๊ายยย คนตัวเล็กนั่งคร่อมผมอยู่นะสิ แถมยังโถมตัวนอนทับลงมาบนตัวผมอีก >___< แถมยังโน้มใบหน้าลงมากระซิบข้างหูผมอีก...

 

“ปะป๋า...ไหนๆแก้วก็จะกลับบ้านแล้ว สอนแก้วจ้ำบึ้ดๆหน่อยดิ” 

 

 

หา !!!!! O o o!

 

 

……………………………………………………………………………………..…………………….........................

 

เจี๊ยกกกกกก มาแล้วๆๆๆค้าบ ช้าไปไหม TOT