บอกได้มั้ย...บอกว่า(รักกัน) จะได้มั้ย
To_oNg0909
15) "เรื่องราว"
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบอกได้มั้ย...บอกว่า(รักกัน)จะได้มั้ย
ตอนที่ 14 ‘เรื่องราว’
“อือ...”
ร่างบางขยับกายลุกขึ้นนั่ง พลางมองไปรอบๆห้องที่เธอรู้สึกไม่คุ้นตา กวาดตามองสภาพห้องที่ราวกับว่าได้ผ่าน
มรสุมอะไรซะอย่างมา ก่อนจะก้มลงมองตัวเองในสภาพเปลือยเปล่า ความกลัวแล่นเข้าสู่สมองทันที คิดย้อนไปป
ถึงเหตุการณ์ก่อนหน้า แต่ทุกอย่างกลับพล่าเลือนจนจับภาพไม่ได้ รู้เพียงแต่ว่า....
‘ไม่นะ ไม่จริงใช่มั้ย เธอไม่ได้....ทำแบบนั้นกับใครใช่มั้ย’
“ฮึก ฮือๆๆ ไม่จริงๆ ฉันไม่ได้ทำ ไม่จริง” เสียงหวานกรี๊สร้องอย่างคนสติแตก อาการทางร่างกายหลายๆอย่างบอก
ได้ว่าเธอเพิ่งจะผ่านบทรัก มาได้ไม่นาน และทีสำคัญเธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่า...กับใคร
“ฟางๆๆ” เงยหน้ามองเจ้าของเสียงอย่างขวัญเสีย กลัวที่จะต้องอยมรับความจริงว่าเธอปล่อยตัวให้กับใครก็ไม่รู้
ทั้งๆที่เธอจำได้ว่าเธอไม่ได้แตะแอลกอฮอล์ซักนิดแล้วทำไมเธอถึงจำอะไรไม่ได้ซักอย่าง
“ฟาง ลืมตามองกันก่อน” นิ่วหน้ากับเสียงคุ้นหู ยอมลืมตาขึ้นมามองเจ้าของสัมผัสที่แตะตัวเธออยู่จนได้
“ป็อป ฮึก ป็อปปี้” โผเข้ากอดแฟนหนุ่มแน่น ก่อนจะผละออกในทันที
“ไม่ฟางมันน่ารักเกียจ ฟาง ฮือๆๆ”
“ฟาง” ดึงร่างบางเข้ามากอดไว้แน่น แต่เอก็ยังคงดิ้นรนหนีสัมผัสของเขาอยู่ดี
“ฟางมันสกปรก ฟางขอโทษ ฮือๆๆๆ”
“ฟาง ฟังก่อนๆ” เขย่าร่างบางให้ได้สติ หยุดโวยวายเพื่อฟังเขาอธิบาย
“ฟางไม่ได้สกปรก ฟางไม่ได้น่ารังเกียจนะ”
“ไม่จริง ฟาง...” แววตาสับสันของเธอทำให้ป็อปปี้เดาออกทันทีว่าเธอคิดอะไรอยู่
“คนที่ฟางมีอะไรด้วยเมื่อคืน คือป็อปเอง”
“ฮือ ปะ...ป็อปไม่ได้โกหกใช่มั้ย” ถามชายหนุ่มทั้งน้ำตา ป็อปปี้พยักหน้ายืนยันก่อนจะเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้
เธอฟัง
-ย้อนกลับมาเมื่อคืน-
“ปะ...ปล่อยนะ” ดิ้นหนีสัมผัสไม่คุ้นเคย แต่เพราะโดนวางยาทำให้เธอไม่มีแม้แต่แรงจะอ้าปากด้วยซ้ำ
สุดท้ายก็ถูกโยนไปบนเตียงจนได้ กอ่นที่จะโดนทาบทับไว้ทั้งตัวจนรู้สึกอึดอัก สัมผัสจาบจ้วงทำเอาเธอกรีดร้อง
ทันที
“ไม่ ปล่อยนะ กรี๊สสสสส”
“ป็อป ฮือๆๆ ช่วยด้วย” ถึงแม้จะพยายามดิ้นหนีเท่าไหร่ ก็ยิ่งดูเหมือนว่าสติของเธอจะหลุดลอยออกไปเรื่อยๆ
‘ผลั่ก’
“เมิง อย่าอยู่เลย”
‘โครม ผลั่วะ’ ป็อปปี้ประเคนทั้งมือทั้งเท้าใส่คนที่คล่อมร่างบางอยู่อย่างไม่ออมแรงซักนิด ยิ่งโมโหหนักเมื่อ
เหลือบไปเห็นฟางที่นอนร้องไห้อยู่บนที่นอนในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ขอบคุณพระเจ้าที่เขาเค้นขอถามคนขับรถ
ของจินนี่ได้ทัน ก่อนที่ฟางจะต้องเสียอะไรไป
“ไอ้หมี พอแล้วเดี๋ยวมันก็ตายหรอก” แก้วเข้ามารั้งคนตัวโตไว้ ก่อนที่เขาจะกระทืบชายโฉดตายคาเท้า
“แก้วครับ ห้ามไอ้ป็อปก็อย่า เหยียบหน้าอกมันซิ เดี๋ยวได้ตายจริงๆ”
“ฮึ่ย ก็มันแค้นนิ กล้าทำยัยฟาง”
“พอๆ ไอ้ป็อป กูว่าฟางโดนวางยาว่ะ เมิงพาไปก่อนเหอะ ที่เหลือพวกกูเคลียร์เอง”
เขื่อนออกปาก ก่อนจะกดโทรตามตำรวจให้มาทลายปาร์ตี้มั่วยาของคนกลุ่มนี้ ที่แค่ไม่น่าจะมั่วแค่ยาคงจะมีอย่าง
อื่นด้วยแน่นอน
ป็อปปี้ถลกผ้าคลุมเตียงห่อร่างบางไว้ ก่อนจะช้อนอุ้มเธอออกมา ตามมาด้วยเขื่อน แก้วและโทโมะ
“ป็อปปี้ ฟางเป็นยังไงบ้าง” เฟย์ที่โดนแฟนหนุ่มให้อยู่เฝ้ารถ ตะโกนถามทันที ที่เห็นป็อปปี้อุ้มเพื่อนเธออออกมา
“กรุว่าเมิงพาฟางกลับคอนโดไปก่อนเถอะว่ะ”
“ไอ้โมะ กรูว่าสภาพนี้ไม่ถึงคอนโดหรอก เอานี่ กรูจองให้แล้ว” เขื่อนล้วงหยิบคีย์การ์ดส่งให้เพื่อน
เพราะดูจากสภาพฟางที่ทรมานไม่ได้สติ น่าจะโดนวางยาเลิฟมาในปริมาณเยอะ และถ้าไม่ได้ปลดปล่อยคงทรมาน
ไปอีกนาน เรื่องนี้เพื่อนเขาเองก็รู้
“ขอบใจ” ป็อปปี้กล่าวสั้นๆ ก่อนจะสตาส์รถออกไป
“หึ ยัยจินนี่เธอเตรียมตัวตายได้เลย” แก้วพึมพำเสียงโหด เฟย์เองก็มีสีหน้าโกรธเคืองไม่แพ้กัน เล่นวิธีสกปรก
แบบนี้ก็อย่าหาว่าพวกเธอใจร้ายแล้วกัน
“แบม พี่มีเรื่องให้ช่วย”
“จินนี่....”
เขื่อนกับโทโมะสบตากันอย่างไม่เข้าใจในสิ่งที่แก้วทำ
“ไม่ต้องถึงตาย เอาแค่ไม่น่าจะรอดก็พอ” แอบสยองไปกับน้ำเสียงของสาวสวย
“เฟย์แก้วให้ใครทำอะไรเหรอ”
“รุมตบจินนี่ มันเป็นวิธีตอบโต้ของผู้หญิงนะ”
“แต่พ่อจินนี่...” โทโมะทำท่าจะแย้งว่าพ่อของจินนี่รู้จักคนใหญ่คนโตในกรมตำรวจมันอาจจะสร้างความวุ่นวายตาม
มาได้ให้พวกเธอก็ได้
“พ่อยัยนั้นคงไม่ใหญ่เท่าพ่อยัยแก้วหรอก พ่อยัยนั้นนะอธิบดีกรมตำรวจ อ้อส่วนพ่อยัยฟางก็เป็นรัฐมนตรีกระทรวง
มหาดไทย”
“ห๊ะ....เอ่อแล้วคุณพ่อที่รักล่ะครับ” เขื่อนถามเสียงสั่น
“พ่อเฟย์ก็แค่นักธุรกิจเล็กๆเอง”
“เล็กตายล่ะ แกเตรียมตัวได้เลยไอ้กบ พ่อยัยเฟย์น่ะทำธุรกิจคาสิโน เจ้าพ่อดีๆนี่เอง”
“ฮึก” เขื่อนกับโทโมะแอบกลืนน้ำลายเมื่อได้ยินว่าพ่อของสามสาวเป็นใคร งานนี้พวกเขาจะรอดมั้ยเนี้ยพ่อตามหา
โหด
ป็อปปี้พาฟางขึ้นมาบนห้องพักในโรงแรมจนได้ เขากัดฟันกรอดเมื่อเห็นสภาพของเธอชัดๆ ใบหน้าแดงก่ำทรมาน
จากความต้องการของร่างกาย ที่เขารู้ดีว่ามันทรมานแค่ไหน
“ฮือ ป็อปช่วยฟางด้วย”ปรือตามองหน้าชายหนุ่ม ก่อนจะคว้าใบหน้าหล่อเข้ามากดจูบ
ป็อปปี้ตอบสนองทันทีด้วยความชำนาญ ฟางพลิกตัวขึ้นมาเป็นฝ่ายที่คล่อมเขาอยู่ มือเล็กไล้สัมผัสไปตามแผงอก
ล่ำของชายหนุ่ม แค่เธอแตะต้องไปที่ส่วนนั้นของชายหนุ่มมันก็พองตัวรับสัมผัสเธอทันที ทั้งๆที่ยังมีกางเกงยีนกั้น
อยู่
“หืม ยัยเตี้ยเธอกำลังทำให้ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้นะ”
“ปะ ป็อปฉันอยากได้” เพราะฤทธิ์ยา ทำให้เธอเอ่ยทุกอย่างออกมาตามที่ใจคิด นาทีนี้ไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่โดน
วางยา เพราะตอนนี้เขาเองก็กำลังทรมานจากความต้องการของร่างกาย ที่อยากจะเข้าไปฝากฝังตัวตนของเขาใน
ร่างของเธอ
“อือ....อ่า...”
เพราะตอนนี้ฟางพร้อมยิ่งกว่าพร้อมทำให้ป็อปปี้จัดการปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกเพียวเสี้ยววินาที ก่อนจะจักการ
สอดใส่เข้าไปได้เลย จังหวะรักเริ่มรุนแรง เพราะคนใต้ร่างเองก็สนองตอบกลับมาร้อนแรงไม่แพ้กัน
ไฟปรารถนาแผดเผาทั้งคู่ให้มอดไหม้ ความต้องการที่ไม่มีจุดสิ้นสุด
“อ่า”
“อือ...ปะป็อป”
“อึก มันลึก...” เสียงหวานครางออกมากับจังหวะหนัดหน่วงที่ชายหนุ่มปรนเปรอ
“อือ..ทนหน่อนนะฟาง ป็อปจะถึงแล้ว”
“อ่า....”
สองเสียงสอดประสานหลังจากที่พากันกันไปค้นพบความสุขได้เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ แต่บทรักทำท่าจะจบลงไม่
ได้ง่ายๆ เพราะทั้งฤทธิ์ยาและความต้องการที่ไม่มีจุดจบของทั้งคู่.
^_____________________________________________________^
จัดให้เพราะความหื่นของคนเขียนเองคร้า ฮ่าๆๆ ไม่อยากจะนึกสภาพจินนี่เลย เจ้ๆเราโหดใช่เล่นอ่าาาาา
เจอกันตอนจบจร้า ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
