ถ้ารักฉัน...อย่าทำแบบนี้อีก

            ......และแล้วก็ถึงเวลาที่่ป๊อปปี้ไม่อยากให้มาถึง วันที่ป๊อปปี้ต้องไปฝึกงานนั่นเอง..... 

       ณ  ห้องเรียนป๊อปปี้  

ครู :  ภานุ  

ป๊อปปี้ : ครับ  

ครู :  ในถานะที่เธอเีรียนเก่งที่สุดในคณะ  เธอและ โทโมะ  ซึ่งอยู่คณะบริหารธุรกิจ  จะต้องไปฝึกงาน  

ป๊อปปี้ : ครับ ปอาจารย์  แต่ครั้งนี้ต้องไปฝึกงานที่ไหนครับ  

ครู : เอิ่ม  เชียงใหม่จ่ะ  ไม่มีปัญหาใช่ไหม  

ป๊อปปี้ : ครับ ไม่มีครับ   เฮ่อออ (แอบถอนหายใจ)  

                    กริ๊งๆๆ   ตอนเที่ยงจร้า  

 ง.......ป๊อปปี้เดินตามหาฟาง.... 

ฟาง :  ป๊อป!!!  มานี่เร็ว   (กวักมือเรียกป๊อปปี้)  

ป๊อปปี้ : ฟาง.. ป๊อปมีไรจะบอก  

ฟาง : นี่  ฟางทำนี่มาให้ป๊อปกินให้หมกน๊า ฟางตั้งใจทำมากเลยรู่ปล่าว  

ป๊อปปี้ : อะไรอ๊า  

ฟาง : แซนวิช น่ะ  ทำมาตั้งแต่เช้าเลย ลองชิมดูสิ  

ป๊อปปี้ : ฟางใจดีและน่ารักขนาดนี้ ป๊อปยิ่งไม่อยากไปเลย     

ฟาง : ไปไหน  ป๊อปพูดไรเนี่ย  

โทโมะ : ก็ป๊อปต้องไปฝึกงานที่เชียงใหม่น่ะสิ (แย่งพูด)  

ฟาง : เฮ้ย  ล้อเล่นป่ะเนี่ย  

ป๊อปปี้ : อันนี้ไม่เล่นหรอก จริงๆ  ไปพรุ่งนี้ด้วย  

ฟาง : อะ อืม  เดี๋ยวฟางไปส่งละกัน 

                             ......วันต่อมา ตอนเช้า.....  

ปุ๊กกี้ : จะไปจริงๆเหรอป๊อปปี้  พี่คิดถึงแย่เลย  

ป๊อปปี้ : แค่ 2 เดือน แป๊ปเดียวเอง  ดูแลตัวเองดีนะพี่สาว  

ปุ๊กกี้ : จ่ะ  บาย  

                                                                         เดี๋ยวมาอัพต่อ  ต้องไปกินข้าว พับผ้า อะ ไร                                                                         มากมาย  ตอนดึกมาอัพอีกค่า