The lie
ตั๊กกี้
2) ‘กระจกวิเศษเอ่ย จงบอกข้าเถิดใครงามเลิศในปฐพี’
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ‘กระจกวิเศษเอ่ย จงบอกข้าเถิดใครงามเลิศในปฐพี’
นั้นเป็นคำถามของฉัน เจ้าหญิงแก้ว เอ่ยถามกระจกตรงหน้า แต่กระจกบานนี้ไม่ได้วิเศษอะไร มันเพียงกระจกในร้านเสริมสวยแห่งหนึ่ง ร้านที่ฉันยอมทุบกระปุกเงินเก็บเกือบทั้งหมดเพื่อมาเปลี่ยนแปลงตัวเอง คำกล่าวที่เคยบอกว่าผู้หญิงอกหักมักตัดผมอาจเป็นเรื่องจริง ‘ เพราะตอนนี้ฉันกำลังอกหักอยู่ ’ รักครั้งแรกของฉันจบลงคำว่า ‘ ดีเกินไป ’
แต่มันก็ไม่เสมอไป เพราะที่ฉันมาตัดผมครั้งนี้ไม่ได้เพื่อเขา แต่เพื่อตัวฉันเอง ฉันไม่ยอมเป็นอีบ้าไล่ตัดผมเพราะความรักโง่ ๆ ความรักที่หลอกลวง ฉันเจ็บแต่ไม่บ้า ฉันเจ็บแล้วจำ สะใจจริง ๆ ที่ฉันได้เห็นภาพสะท้อนตรงหน้า ลองคิดดูเล่น ๆถ้าฉันกลับไปเห็นหน้าเขาตอนนี้อยากรู้จริง ผู้หญิงเอ๋อ อึนคนนี้ที่เคยเขาเคยว่า จะทำให้เขาอึ้งได้ไหม .
“เริ่ดค่า คุณน้อง เพอร์เฟ็คมั่ก ๆ เจ้ละภูมิใจ”
“แหะ ๆ เกินไปค่ะ เจ้มดเขียวคิดตังค์เลยนะค่ะ”
“แหมมมม คุณน้องเจ้บอกแล้ว หน้าคุณน้องสวยจะตาย เพียงแค่ขาดการดูแล แล้วเอาลืมวิชาที่เจ้สอนไปนะ”
“ค่ะ” ฉันยืนเม้าท์กับเจ้มดเขียวอีกสักพัก ก่อนจะจ่ายเงินแล้วขอกลับบ้าน
บ้าน ..
“กลับมาแล้วหรอแก้ว แม่เป็นห่วงเราแทบแย่ ห้ะ .. โห่ ๆๆ ทำผมทรงใหม่มาด้วย สวยจังลูกสาวแม่ เอ๊ะ นิเทวดาองค์ไหนไปดลใจให้ทำเนี่ย เห็นวัน ๆ เอาแต่เรียนหนังสือ นึกว่าลูกสาวคนนี้ของแม่จะไม่สนใจเรื่องความงามแหละ อย่าบอกนะที่ไปทำนิจะเอาไปอวด พ่อกวิน บอกแม่มาน้า ><” แม่เอ่ยขึ้นพร้อมหยักคิ้วลิ่วตา ยิ้มน้อยยิ้มใจ
เหอะ ๆๆ ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยนะแม่ =3=’’
ถึงแม่ฉันจะพอมีอายุอยู่บ้างแล้ว แต่ความคิดแม่ก็ยังทันสมัยอยู่ไม่น้อย ท่านไม่เคยห้ามเรื่องรักๆใคร่ๆ อะไรเลย เพียงแค่ขอให้อยู่นสายตาท่านเท่านั้น ‘ฉันกับกวิน’ เป็นเช่นนั้นตลอดมา เราตัวติดกันเป็นปลาท่องโก๋ เรามักมาติวหนังสือด้วยกันที่บ้านบ่อย ๆก่อนที่ฉันจะรู้ว่าเขามาคบฉันเพื่อต้องการให้ตัวเองเรียนดีขึ้นนะน้ะ กวิน ขึ้นชื่อได้ว่าเป็นแขกประจำของบ้านหลังนี้ แม่ไว้ใจกวินมาก เพราะบ้านเราอยู่กันแค่สองคน พ่อต้องไปทำงานเชียงใหม่เดือนนึง ลงมาได้ครั้ง หรือสามเดือนครั้ง แต่ฉันรู้ว่าแม่อยากไปอยู่กับพ่อมากแค่ไหน แม่รักพ่อมากเช่นเดียวกับที่รักฉันมาก แม่จึงอยากจะฝากฉันไว้กับกวิน อย่างน้อยท่านก็จะได้เบาใจเพราะมีกวินเป็นหูเป็นตาให้ ฉันพอรู้มาบ้างที่แม่อาจจะย้ายไปเชี่ยงใหม่เมื่อฉันขึ้นมหาวิทยาลัย มันเลยกลายเป็นเรื่องน้ำท่วมปาก ยากที่จะบอกกับแม่ว่า ‘ฉันกับกวินเราเลิกกันแล้ว’ ฉันอยากให้แม่ไปอยู่กับพ่อ ฉันโตแล้วและสามมารถที่จะดูแลตัวเองได้แล้ว แต่ถ้าแม่เกิดรู้เรื่องกวินตอนนี้ แม่คงไม่ยอมไปอยู่กับพ่อด้วยเป็นแน่
“ค่ะ ดลใจหนูมากกกกกก แม่ขาแก้วหิวแล้วมีอะไรให้แก้วกินมั่งอ่ะ แก้วหิวมาก ๆ เยย อ่ะ T^T’ ฉันเดินเข้าไปคลอเคลียแม่อย่าง ลูกแมว(?) ขออาหาร อิอิ แม่อ๊ะ ใจดีจะตายยย >[++++++]<
.
.
.
“แกบอกมาน้ะ ว่าแกไปศัลยากรรมตามาใช่ไหม!!!”
“ฉันเปล่า จริง ๆ”
“และแกก่ไปอัพหน้ามาให้ขาวด้วยใช่ไหม”
“เหอะ ๆ”
“บอกมานะ ยั่ยแก้ววววววววววววววววว” ยั่ยมินเพื่อนซี้ฉันกับนั่งสอบปากคำฉัน ตั้งแต่ฉันก้าวเท้าแรกมาในโรงเรียน จนขึ้นห้อง ป่านนี้มันยังไม่หยุด เออมันบ้าได้ใจจริง ๆ เอากะมันสิ = =’’
“ฉันไปตัดผม แค่ตัดผม ชัดไหมห้ะ !!! ตัด – ผม – อ่ะ” พูดดีไม่รู้เรื่องต้องตะคอกไอ้เพื่อนบ้า !
“แล้วแกไปตัดร้านไหนว่ะ ฉันจะไปโกนเลยเอ๊า ถ้าดูดีแบบแกอ่ะ TwT”
“บ้าน้ะ ยั่ยมิน แกเวอร์ละแค่ผมสั้นปะบ่า สวยขึ้นขนาดไหนกันโว๊ะ !”
“แต่ฉันว่ามันก่ดูดี จริงนะ ๆ แก้วเพื่อนเลิฟ ><” ‘ปักเป้าเพื่อนสาวสนิทร่างท่วมปุ่มปุ้ยเอ่ยเสริมอิกที
โว๊ะมันเขินนะว้อยยยยยยย .... ชมอยู่ได้เพื่อนบ้า >/////////////<
“เนี้ย ถ้ากวินเห็นนะ กลับมาขอแกคืนดีแทบไม่ทันเลยแหละ อิอิ ”
“อยากรู้จังยั่ยบี ดาวโรงเรียนสุดสวยจะทำไง อิอิ” ยั่ยมินพูดพร้อมกับหันไปแท็กกับยั่ยปักเป้า วิญาณนางร้ายเข้าสิงทั้งคู่ จะบ้าเพราะมันสองตัวไหมเนี้ย = =’’
“เหอะ ! ฉันไม่กลับไปคืนดีกับเขาหรอก ฉันเจ็บแล้วจำนะ”
“เออ ดีแล้วฉันยังจำตอนที่แกเลิกกันตอนแรก ๆได้ ตาแกเนี้ยบวมเป็นลูกมะพร้าว แถมไปร้องไห้กลางสายฝนเล่นเอ็มวี เพื่อให้พระเจ้าเห็นใจ แกมันก่บ้าเหมือนพวกฉันแหละ !”
แหมะ ตอนนั้นมันอยู่ในช่วงหลงผิดโว้ยยยยยยยยยยยยย !!
“ฉันว่าวันนี้เราสามคนไปดู ผู้ชายหล่อโรงเรียนเซนโปเลียกันเหอะ พวกเราผ่านเรื่องเศร้า เจ็บหัวใจ แล้วอดยากมันเยอะแล้วนะ” ทำไมที่ปักเป้าพูด ฉันรู้สึกอยู่คนเดียวว่ะ = =’’
“ฉันได้ข่าวว่าวงลูซิเฟอร์ ดาร์ก ที่เพิ่งเดบิวใหม่อยู่โรงเรียนนี้ด้วยนะ ><”
“พี่โทโมะใช่ไหม คิคิ ป่ะ ๆ ไปน้ะ ยั่ยแก้ว ฉันคอนเฟิร์มว่าพี่โทโมะอ่ะหล่อ หล่อมากกก อร๊ายยย ๆๆๆๆ” แล้วมันสองตัวก่หันกลับไปแท็กกัน เจริญค่ะ =……..=
“พวกแกมันไร้สาระ ! บ้าผู้ชาย ๆ #$#%#%#!@! ”
“ชิแล้วจะเสียใจ เนอะๆ”
“ใช่ ๆ”
เอออ ! ฉันโดดเดี่ยวคนเดียวในโรงเรียนนี้ =*= ลูซิฟงลูซิเฟอร์ไรกันไม่รู้จักโว้ยยยยย ..
เคร้ง ! ‘เฮ้ยหลบไป’ นั่งสงบได้ไม่ถึงนาทีเสียงเอะอะข้างนอกก่เกิดขึ้น อะไรหว่า มีเรื่องได้ทุกวันซินะ = =
“ปักเป้าไปดูดิ”
“แกใช้ฉัน = =’ ไม่ต้องหรอกมินมันวิ่งไปโน้นนน แล้วววว”
เร็ว....เร็ว จริงๆ เรื่องชาวบ้านิ !
ไม่นานยั่ยไม่ก็โผล่หน้ามาพร้อมกับสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก เป็นไรของมัน - -
“กะ แก้ว ป่ะ ไปเร็ว”
“ไปไหนนน ?”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ไปไหน ห้ะ ห้ะ ไม่รู้เหมือนกัน จบไว้เพียงเท่านี้เน้อ เดียวว่าง ๆ มาอัพใหม่
อ่านแล้วเป็นไง ไม่สนุกก่เม้นบอกหน่อยเน้อ เรื่องที่สองของชีวิตที่ได้แต่ง
แต่แต่งไม่เคยจบสักเรื่อง 55555+ ไปแหละ ฟิ้ววววววว ~~
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
