So hot...ชั้นร้อนรักมาดับทีสิ

“กรี๊ดดดดดดด ยัยเอ๋อ ยัยเอ๋อ แกมันสกปรก”ยัยผู้หญิงนั้นกรี๊ดแข่ง

“เอ๋อแล้วมันหนักหัวกระบาลส่วนไหนของพวกแกว่ะ”พอสเดินมาทันที

“แม่ค้าย่อมเข้าข้างแม่ค้า พวกปากตลาดก็งี้ ปากดีปากจัด หยี สกปรก”ยัยผู้หญิงทำท่าสะอิดสะเอียน

“สกปรกแล้วมาเดินทำไมว่ะ เพื่อนชั้นไม่ได้เอ๋อเว้ย ปากแกยิ่งกว่าปากชั้นอีก หมาเจาะปากมาให้เห่าหรอว่ะ ไม่ซื้อก็ไม่ซื้อจะมาว่าเค้าทำไม เค้าไปนั่งทับหัวพ่อแกไง”พอสขึ้นเสียงแล้วทำท่าจะเข้าไปตบแต่สองคนนั้นกลับวิ่งหนีหายไป แก้วร้องไห้หมดท่าโทโมะกอดปลอบ

“มองอะไรกัน แยกย้ายได้แล้ว”พอสพูดจนทุกคนเดินกลับไป

“แก้วไม่ได้เอ๋อ...แก้วไม่ใช่เอ๋อนะ ฮือๆๆ”แก้วร้องไห้ออกมาตัวงอสะอึกสะอื้น

“ใช่ แก้วไม่ได้เอ๋อสักหน่อย ใครกันนะบังอาจมาว่าที่รักของโทโมะว่าเอ๋อ แก้วน่ารักจะตาย”โทโมะพูดแล้วหอมแก้มแก้วเบาๆ พอสเห็นก็ยิ้มและเดินเข้ามาหา

“แก้ว จำไว้นะ ใครบอกว่าแก้วเอ๋อหรือเป็นอะไรก็ตามแสดงว่าเค้าชมแก้วว่าสวย เข้าใจไหมเด็กน้อย”พอสลูบหัวแก้วไปมาแก้วเงยหน้ามองพอสแล้วยิ้ม

“แก้วไม่ได้เอ๋อ เอ๋อไม่ใช่สวย เอ๋อไม่สวย ฮือๆๆ”แก้วพูดแล้วร้องไห้ไปมา

“ในเมื่อแก้วรู้ว่าตัวเองไม่ได้เอ๋อแก้วจะไปสนใจคนพวกนั้นทำไมหละ”พอสบอก แก้วมองหน้าพอสแล้วค่อยๆยิ้ม

“แต่แก้วไม่ได้เอ๋อนะพอส”แก้วพูด

“ก็ใช่ไง คนที่ว่าแก้วหนะคือพวกอิจฉาแก้วทั้งนั้น แก้วใจคนนั้นสวยที่สุดในโลกแล้วหละ”พอสพูด โทโมะเขย่าปลอบแก้วตลอดเวลา

“แก้วสวยจริงหรอโทโมะ”แก้วหันไปถามโทโมะ

“จริงสิ แก้วสวยที่สุดสำหรับโทโมะเลยนะ”โทโมะบอกแล้วกอดแก้วไว้ แก้วยิ้มแล้วพยักหน้าหงึกๆ พอสเดินไปเก็บกวาดของที่แก้วปาก่อนจะเดินกลับร้านไป

“หิวงั้นกินข้าวโทดมะไปก่อนนะ”โทโมะพูด

“ไม่เอา แล้วโทโมะจะกินอะไรหละ”แก้วพูด

“งั้น กินด้วยกันนะ”โทโมะบอกแล้วยิ้มก่อนจะแกะกล่องข้าวแล้วตักข้าวใส่ปากแก้ว

“โทษนะคะ ราคาเท่าไหร่หรอคะ”สาวคนนึงที่เดินมากับแฟนหนุ่มถาม แก้วเงยหน้าแล้วยิ้ม

“อันนี้45 อันนี้75 อันนี้100 คะ”แก้วพูดทั้งที่ในปากยังมีข้าวทำให้หญิงสาวกับแฟนหนุ่มหัวเราะ

“งั้นเอาอันนี้แหละจะ”หญิงสาวชี้ไปที่อันละ75บาท

“สลักว่าอะไรดีครับ”โทโมะถาม

“BD คะ”หญิงสาวพูด โทโมะรับหน้าที่สลักแทนแม่ของแก้ว โทโมะหยิบมาแล้วลงมือสลัก

“ชื่ออะไรเอ่ย”หญิงสาวถามแก้ว แก้วหันไปมองแก้วกลืนข้าวก่อนจะยิ้มแฉ่ง

“ชื่อแก้วคะ แล้วพี่สาวหละคะชื่ออะไร”แก้วถาม

“พี่เลยหรอ แก่ไปไหม ฮิฮิ ล้อเล่นจะ พี่ชื่อแพร”แพรพูดแล้วอมยิ้ม

“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะพี่แพร พี่มาเที่ยวหรอคะ”แก้วพูดถาม

“ใช่จะ พี่มากับแฟน เพิ่งเลิกกงานหนะจะ”แพรพูด แก้วพยักหน้า

“พี่ทำงานอะไรหรอคะ เลิกไวจัง”แก้วมองนาฬิกา

“ไม่ไวหรอกจะ พี่เข้ากะตั้งแต่เที่ยงคืนหนะจะ 12 ชม.แหนะ ฮ่าๆ พี่เป็นหมอจะ”แก้วทำตาโต

“หนูอยากเป็นมากเลยคะหมอ ทำยังไงหนูถึงจะได้เป็นคะ ต้องโตกว่านี้ไหม”แก้วถามแล้วทำหน้าอยากรู้

“นี่ก็เป็นสาวแล้ว อายุเท่าไหร่แล้วหละ”หมอถามขึ้น

“เอ่อ...10ขวบคะ”แก้วตอบออกไปโดยที่ความจริงตัวเองไม่รู้

“ฮะ จะบ้าหรอเนี้ย พี่ไม่เชื่อหรอก อย่ามาอำพี่นะ”แพรพูดแล้วหัวเราะกับแฟนหนุ่ม

“ฮิฮิ หนูไม่รู้เหมือนกันคะ หนูเคยถูกรถชนความจำเสื่อม”แก้วจำได้เพราะพอสเคยเล่าให้ฟัง

“หูว....แล้วเป็นไงบ้างหละจ๊ะ”แพรถามด้วยความเป็นห่วง

“หนูหายแล้วคะ”แก้วยิ้มแฉ่ง

“หายแน่หรือเปล่าจ๊ะเนี้ย”แพรถามแล้วหัวเราะเบาๆ แก้วหัวเราะตาม

“เสร็จแล้วครับ 75 บาทครับ”โทโมะเดินมาเอาพวงกุญแจไปให้หมอแพร หมอรับแล้วยื่นเงินให้100

“ไม่ต้องทอนนะคะ ให้แก้วกินขนมดีกว่า”แพรพูดจบก็จับหัวแก้วเบาๆก่อนจะเดินไปกับแฟนหนุ่ม

“พี่เค้านิสัยดีจัง”แก้วพูดแล้วมองหน้าโทโมะ

“ใช่ คนดีๆแบบนี้หายากเนอะ”โทโมะนั่งลงแล้วจับแก้มแก้ว

เย็น

แก้วดื้อไม่ยอมกลับบ้านจะไปบ้านโทโมะให้ได้ โทโมะเลยต้องตามใจท่าเดียว เมื่อไปถึงบ้านโทโมะก็กล่อมแก้วนอนหลับไป

“โทโมะ”พอสเข้ามาเรียกโทโมะในห้องเบาๆ โทโมะได้ยินก็ค่อยๆย่องเดินออกจากห้องไปชั้นล่าง

“ว่าไง”โทโมะถาม

“พรุ่งนี้หมอนัด 9 โมงเช้า หมอบอกว่าจะลดราคาให้บ้าง แต่ตอนนี้ก็ประมาณล้านกว่าๆได้ นายไหวรึเปล่า”พอสถาม

“ไหวสิ ชั้นไหวอยู่แล้ว”โทโมะพูด

เช้า เวลา 09.00น.

โทโมะพาแก้วมาที่โรงพยาบาลและหลอกว่าจะพาไปเที่ยว แก้วนั่งกอดแขนโทโมะแน่นมองผู้คนชุดขาวเดินไปมาอย่างขวักไขว่

“คุณ จริญญา ศิริมงคลสกุล เชิญด้านในพร้อมญาติคะ”พยาบาลสาวเดินออกมาพูด โทดมะลุกขึ้นแล้วดึงมือแก้ว

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

เธอจะเป้นยังไงต่อไปนะแก้วใจ 

อัพต่อพรุ่งนี้น้าคะ บ๊ายบายยย Muah!!