FORCE! บีบบังคับมารักเลย

"แก้ว? ไม่เรียนหรอ?" ฟางรีบลุกขึ้นละความสนใจจากโทโมะไปหาแก้วทันที
 
"อาจารย์ไม่มาน่ะ เพื่อนก็กลับกันไปหมดแล้ว" แก้วพูดพร้อมยิ้ม พรางเห็นโทโมะพอดี
 
"อ๋อ เดี๋ยวฟางไปห้องน้ำแปปนึงนะ ฟางอยากล้างหน้า" ฟางพูดพรางเดินออกไปจากห้องและทิ้ง
คนสองคนไว้
 
 
 
 
 
"พี่โทโมะ... พี่มายุ่งกับฟางทำไม?" แก้วถามเสียงเย็น
 
"ไม่ได้ยุ่งสักหน่อย ก็คุยกันเจอกันปกตินี่"
 
"อย่ายุ่งกับฟาง"
 
"ทำไมจะไม่ได้? เธอสองคนมันผู้หญิงทั้งคู่นะ จบมหาลัยไปก็ต้องเตรียมตัวหางาน แล้วก็
แต่งงาน"
 
"…"
 
"เธอคิดว่าเธอสองคนจะได้อยู่ครองรักกันจนวันตายหรือไง?" โทโมะถามพรางส่งสายจิกกัด
 
"พี่โทโมะ!!" แก้วเรียกชื่ออย่างอารมณ์เสีย
 
 
 
 
 
' ถึงเธอกับฟางจะเป็นพวกหญิงๆ แต่อย่างน้อยเราก็รักกันจริงนี่ ' แก้วคิด
 
 
 
 
 
"อ๊ะๆ อย่าขึ้นเสียงใส่พี่ เราโตๆกันแล้วนะแก้ว ไม่เหมือนเมื่อตอนม.4 นะ"
 
"พี่… อย่าพูดถึงเรื่องนั้น"
 
"ทำไมล่ะ กลัวจะเสียหน้าหรือไงที่ทอมขวัญใจผู้หญิงหลายๆคนแบบเธอเคยเสียตัวให้ฉันมาแล้
วน่ะ!"
 
"พี่โทโมะ!! ก็จริงเราเคยมีอะไรกัน แต่มันไม่ได้ก็จากความรัก พี่จำเอาไว้ แก้วไม่ได้ต้องการ คืน
นั้นพี่บังคับแก้ว!"
 
"หึ ที่จูบเป็นกอดเป็นอะไรเป็นไม่ใช่เพราะฉันหรือไง? หึๆ" โทโมะพูดหยามๆและลุกออกไปจากห้องทันที
 
"โธ่เว่ย!" แก้วกัดปากพรางยีผมอย่างโมโห อะไรกันความรู้สึกแบบนี้ ยังดีใจอยู่นิดๆที่พี่เขาจำเรื่องระหว่างเธอและเขาได้
 
 
 
 
 
"อ้าว พี่โทโมะกลับแล้วหรอคะ?" ฟางที่กำลังเดินกลับมาพอดีทักขึ้น
 
"ครับ ไว้เจอกันนะ" โทโมะส่งยิ้มหวานให้
 
"ค่ะ บาย"
 
 
 
 
"แก้วใจจ๋า"
 
"…"
 
"แก้ว"
 
"…"
 
"แก้วววว"
 
"จะจ๋า?"
 
"ทำไมเรียกตั้งหลายรอบแล้วไม่ขานรับฮะ เหม่ออะไรอยู่เนี่ย"
 
"อ๋อ เอ่อแก้วกำลังคิดเรื่องโปรเจคอยู่น่ะ"
 
"ฟางช่วยไหม?"
 
"ไม่ต้องๆ ไปๆเรากลับกันเถอะ แก้วอยากนอนกลางวันจะแย่แล้ว" แก้วพูดพรางโอบเอวฟางและ
เดินออกไปพร้อมๆกัน
 
"ไอ่โมะ กูจะแก้แค้นให้มึง" ป๊อปปี้พูดด้วยเสียงเย็นชา
 
"แก้แค้นอะไรวะ?"
 
"มึงดูนู่น" ป๊อปปี้ชี้ให้เห็นว่าแก้วกำลังโอบเอวฟางและเดินกลับออกมาด้วยกัน
 
"แล้วมึงจะทำยังไง"
 
"แก้วเคยเสียตัวให้มึงไปแล้วใช่ป่ะ"
 
"เออ"
 
"ฟางเป็นคนไม่ชอบเรื่องแบบนี้ คืนวันศุกร์นี้ชวนสาวๆไปเที่ยวผับสักหน่อยดีกว่า" ป๊อปปี้แสยะ
ยิ้มออกมาอย่างน่ากลัวจนโทโมะถึงกับตกใจ
 
"มึงจะมอมยาฟางหรอ?"
 
"เฮ้ย บ้า กูจะแยกฟางกับแก้ว มึงก็เอาแก้ว เดี๋ยวกับฟางกูคุยเองละกัน คุยที่นี่มันไม่ดีว่ะ"
 
"เออๆ แล้วแต่มึงละกัน"
 
 
 
 
 
 
คืนวันศุกร์ :
 
เมื่อทั้งสองหนุ่มเอ่ยชวนสาวทั้งสอง แก้วกลับไม่เต็มใจที่จะมาเท่าไหร่นัก แต่ฟางดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ ก็แหงล่ะ ไม่ได้มาเที่ยวผับซะนานเลย
 
 
"อ้าว น้องฟาง มานั่งเลยๆ" โทโมะเอ่ยชวนฟางอย่างสุภาพเมื่อเห็นฟางเดินเข้ามา
 
"ขอบคุณค่ะ" ฟางนั่งลงพร้อมกับชุดเดรสหนังสีดำเกาะอก ยั่วน้ำลายทั้งคนใกล้คนไกลเลยทีเดียว
 
"พี่ป๊อปล่ะ" แก้วถามพรางนั่งลงกั้นกลางระหว่างโทโมะกับแก้ว
 
"แถวนี้แหละ คุยโทรศัพท์ล่ะมั้ง"
 
 
 
 
 
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
Poppy calling in. . .
 
 
"ฮัลโหล"
 
"ไอ่โมะมึงแกล้งบอกฟางดิ๊ ว่าให้เดินเอากระเป๋าที่อยู่บนโต๊ะมาให้กูแทนมึงหน่อย มึงลุกไม่ไหว
เล่นละครหน่อยนะเว่ย โอเคป่ะ"
 
"เออได้ แล้วมึงอยู่ไหน"
 
"เดินตรงมาจากโต๊ะเราแล้วเลี้ยวขวา กูอยู่ตรงนั้นแหละ"
 
"เออ ไอ่ป๊อป"
 
"หืม?"
 
"ขอบใจนะเว่ย" โทโมะพูดเสียงเรียบๆแต่เปี่ยมไปด้วยความหมาย ความหมายจริงๆคำว่าขอบคุณจากใจที่เขาต้องการจะบอกเพื่อนที่รักที่สุดของเขา..
 
 
 
 
FWN