ภารกิจหัวใจ 2

บทที่ 2 ‘รุกคืบ’

 

“นี่! จอดเลยนะ นายจะพาฉันไปไหน”

 

หันไปถามคนขับที่เอาแต่ยิ้ม แต่ไม่ยอมบอกว่าจะพาเธอไปไหน

 

‘ถ้าเกิดตานี่  พาไปฆ่าข่มขื่นจะทำไมเนี้ย ไม่น่าเลยยัยเฟย์ T^T’

 

“อย่าทำหน้ายังงั้นซิครับ เขื่อนไม่ได้พาไปฆ่าหรอกน้า”

 

“จอด แนจะลง”

 

กระทิบเท้าอย่าโมโหที่เขาตอบคำถามไม่ตรงคำตอบซักนิด

 

“คนเจ็บข้อเท้าเขา ไม่กระทืบเท้ากันหรอกนะครับ”

 

พูดลอยๆ เหมือนเตือนสติ ว่าเธอ (กำลังสวมบทบาท) คนเจ็บข้อเท้าอยู่

 

“ฮึ่ย !!”

 

“ตกลงนายจะพาฉันไปไหน กันแน่”

 

“ห้องเขื่อนเองครับ”

 

ตอบพร้อมกับจอดรถเมื่อถึงที่หมาย เปิดประตูลงมา เจ้าตัวเดินอ้อมมาฝั่งมราเฟย๋นั่งอยู๋ ช้อนอุ้มคนที่ยังโวยไม่

 

หยุดขึ้นมาอยู่ในวงแขน

 

“อ๊าย นายจะมาอุ้มฉันทำไม ปล่อยน๊า”

 

“ถ้าให้เขื่อนปล่อยตอนนี้ น้องเฟย์คงเจ็บมากกว่าข้อเท้าแน่”

“นาย..”

 

ยิ้มใส่ตาคนที่มองมาอย่างโกรธๆ เดินเข้าไปด้านใน กดเรียกลิฟต์ขึ้นห้องตัวเอง

 

เฟย์ได้แต่มองหน้าชายหนุ่ม หวั่นใจกับสิ่งที่เธอจะต้องเจอหลังจากนี้ เข้าห้องมาได้

 

ก็วางเฟย์ให้นั่งลงบนเตียงกว้าง ก่อนที่ตัวเองจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ

 

‘ทำไมห้องตานี่ไม่มี เก้าอี้ว่ะเนี้ย มีแต่เตียง โรคจิตชัดๆ’ ได้แต่หงุดหงิด ที่หนทางรอดของเธอจะดูลิบหรี่เต็มที

 

แอบสำรวจรอบๆห้องที่ไม่มีอะไรมาก ขวามือเป็นประตูระเบียงที่มีมุมกินข้าวเล็กๆตั้งอยู่ ซ้ายมือเป็นห้องครัว

 

ที่อยู่ติดกับห้องน้ำที่เขื่อนเดินหายเข้าไป และกลางห้องที่เธอนั่งอยู่ก็แทบไม่มีอะไรมากนอกจากทีวีจอยักษ์

 

ชุดโฮมเทียเตอร์ และที่นอนไซด์บิ๊กเท่านั้น

 

เขื่อนกลับออกมาพร้อมกล่อมปฐมพยาบาล  ทรุดตัวลงนั่งที่พื้นด้านหน้าเตียง

 

จับข้อเท้าเฟย์มาวางที่ตักตัวเองเบาๆ

 

“ทะ..ทำอะไรน่ะ”

 

เฟย์ออกอาการหน้าแดง เมื่อเขื่อนค่อยๆทายาที่ข้อเท้าเธออย่างแผ่วเบา

 

“ก็ดูข้อเท้าให้เฟย์ ไงครับเจ็บอยู่ไม่ใช่เหรอ”

 

พูดพลางหยิบผ้ามาพันที่ข้อเท้าหญิงสาว แต่เฟย์ดึงข้อเท้าเอาไว้อายๆ ไม่ยอมให้เขื่อนทำให้

 

“ไม่ต้องฉันทำเองได้”

 

“อย่าดื้อซิครับเฟย์”

 

เงยหน้าขึ้นสบตาคนตัวเล็ก จริงจัง

 

“ทำเองมันจะไปถนัดได้ยังไง เขื่อนทำให้นะดีแล้ว”

 

จ้บข้อเท้าเฟย์กลับมาวางที่ตักตัวเองเหมือนเดิน แต่เจ้าตัวยื้อไว้

 

“เอ๊ะ หรือว่าเฟย์อยากทำอย่างอื่นมากกว่าครับ”

 

ผุดรอยิ้มเจ้าเล่ห์ แกล้งลุกขึ้นโน้มตัวเข้าหา ร่างบางที่ผงะ หงายหลังลงไปนอนราบกับที่นอน

 

เพราะความตกใจ

 

เขื่อนยื่นหน้าเข้าไปใก้ลๆจนใบหน้าหล่อ ห่างจาหหน้าของเฟย์เพียงไม่กี่เซ็น ทำเอาหัวใจทั้ง

 

สองดวงเต้นรัวแข่งกันไม่เป็นจังหวะ เหมือนมีแรงดึงดูดให้เขื่อนเลื่อนหน้าเข้าไปใก้ลกว่าเดิม

 

จนปากหนาประกบกับปากบางในสุด

 

เฟย์หลับตาลงอย่างไม่อาจห้ามใจ ให้เปิดรับสัมผัสหอมหวานจากอีกฝ่าย ยอมจำนวนให้หัวใจที่เต้นสอด

 

ประสานไปกับจังหวะการเต้นของหัวใจของคนตรงหน้า ที่เต้นรัวไม่แพ้เธอ

 

“อือ...”

 

ผลักร่างสูงออกจากตัว เมื่อเริมรับรู้ว่าเขาชักจะทำมากกว่าจูบ

 

“ฮ่าๆ โอเค ทีนี้ให้เขื่อนดูข้อเท้าให้ได้หรือยังครับ”

 

“ละ..ลลุกออกไปซิ แล้วจะให้ดูได้ยังไง” พูดกับอีกฝ่ายด้วยใบหน้าที่แดงจัด

 

ลุกขึ้นนั่งตามแรงฉุดของเขื่อน ที่กลับไปนั่งลงยังตำแหน่งเดิม

 

‘ตานี่อันตราย ชะมัด แค่ชั่วโมงเดียวเธอเสียจูบให้เขาไปแล้ว ถ้าอยู่กับตานี่นานกว่านี้เธอจะเสีย...

 

ใจให้เขาทั้งดวงมั้ยเนี้ย ยัยเฟย์’

 

“โอเค เรียบร้อยแล้วครับ”

 

เฟย์มองฝีมือการพับแผลของชายหนุ่มทึ่งๆ ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายแบบเขาจะทำอะไรปรานีตๆได้

 

“ >///<   ขอบคุณนะ”

 

“ขออย่างอื่นแทนคำขอบคุณได้ป่ะ”

 

ยื่นหน้าเข้ามาพูดใก้ลๆ ส่งผลให้เฟย์ที่หน้าแดงอยู้แล้ว ออกอาการมากกว่าเดิมมซะอีก

 

“นี่เรายังรู้จักกันไม่ครบวันเลยนะ ==”

 

“ฮ่าๆ เฟย์คิดอะไรเนี้ย”

 

“เขื่อนแค่จะบอกว่า ทำอะไรให้กินหน่อย หิว” ยกมือลูบท้องประกอบคำพูดจนเฟย์หลุดยิ้มออกมากับ

 

ท่าทางเหมือนเด็กๆของเขื่อน   ทำหน้างอแต่ก็ยอมเดินเข้าครัวไปทำอะไรให้เข้ากินจนได้

 

ไม่นานเฟย์ก็ยกจากข้าวผัด หอมฉุยมาเสริฟตรงหน้าเขื่อน

 

“ว๊าว หอมมาก  อ้ามมม”

 

ตักข้าวใส่ปาก เคี้ยวตุ้ยๆก่อนจะยกนิ้มชม

 

“อร่อยมากอ่ะ”

 

“แน่นอน ฝีมือเฟย์ซะอย่าง^^”

 

ยิ้มภูมิใจให้ ก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋ามาสะพาย เดินเลยเขื่อน ไป    แต่โดนเจ้าของห้องดึงมือไว้ซะก่อน

 

เฟย์หันกลับมามองคนที่นั่งกินข้าวอยู่ แต่ก็ไม่ยอมปล่อยมือเธอ งงๆ

 

“จะไปไหนครับ”

 

“กลับบ้านดิ”

 

“เดี๋ยวเขื่อนไปส่ง”

 

‘ดีเหมือนกันขี้เกียจหารถกลับเอง เหนื่อย’

 

ทรุดตัวลงนั่งรอ สาถีที่ยังนั่งทานข้าวไม่เส็ดจ  ไม่นานก็พากันเดินออกมาจากคอนโดชายหนุ่ม

 

ไม่นานเขื่อนก็ขับรถมาจอดที่หน้าบ้านของเฟย์

 

“ขอบใจนะ”

 

“ครับ รถเขื่อนว่างเสมอนะครับ” ยิ้มทะเล้นให้เฟย์

 

“เฟย์”

 

“หืม”

 

“เขื่อน ขอพิน BB ได้ป่ะ”

 

“อืม...ก็ได้”

 

บอกพินตัวเองให้ชายหนุ่ม ก่อนจะเดินเข้าบ้านไป หันกลับมาเหมือนเพิ่งนึกอะไรออก

 

“ฝันดีนะ ^^”

 

ยิ้มหวานให้อีกฝ่าย ก่อนจะเดินเข้าบ้านไป

 

ทางด้านเขื่อนที่อึ้ง ค้างไปกับรอยยิ้มแสนหวานของร่างบาง ที่ไม่ได้รับรู้เลยว่าทำให้ใครบางคน

 

หลงทาง(รัก) เข้าให้แล้ว

 

“แบบนี้ก็แย่ซิครับ แล้วเขื่อนจะไปไหนได้ล่ะ เฟย์”

 

เขื่อนยิ้มมุมปากก่อนจะขับรถออกไป ทางด้านเฟย์ที่แอบดูอยู่บนห้องนอน ก็ยิ้มออกมาเช่นกัน

 

“เสด็จฉันล่ะ นายเขื่อน”

 

ทิ้งตัวลงนอน เหลือบตามองผ้าพันแผลที่ชายหนุ่มทำให้ จนเผลอยิ้มออกมา

 

“อ๊าย >///<  หยุดยิ้มนะยัยเฟย์ ห้ามเผลอใจเต้นด้วย”

 

แต่หัวใจเจ้ากรรมดันทรยศเจ้าของด้วยการ กระหน่ำเต้นรัวจนเธอยกมือขึ้นกุมไว้อย่างกลัวว่ามัน

 

จะหลุดออกมาซะก่อน

 

‘ติ๊ดๆ’

 

 เสียงข้อความเข้าดังขึ้น มือบางเอื้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นดู ก่อนจะเปากออกมาเมื่อเห็นว่าเป็นใคร

 

‘วันนี้ภารกิจเป็นยังไงบ้าง คืบหน้าไปถึงไหนแล้ว’

 

“เหอะ ไอ้คนประหลาด”

 

บ่นพลางกดข้อความรายงายให้ผู้ว่าจ้างรับรู้ โดยแอบใส่สีตีไข่อย่งเมามันส์

 

‘ติ๊ดๆ’

 

มองหน้าจอที่โชร์เบอร์ไม่คุ้น ก่อนจะกดดูข้อความที่ถูกส่งมาจากใครบางคน

 

‘อย่าลืมกินยาด้วยนะครับ’

 

“หรือว่าจะเป็นนายเขื่อน”

 

‘นายก็...น่ารักนะเนี้ย เดี๋ยวก็......รักซะหรอก’

 

ยิ้มออกมาจนแก้มแทบแตก นอนกลิ้งไปมาบนที่นอนด้วยความเขิน กับความคิดตัวเอง

 

^________________________________________________^

 

เป็นไงบ้างคร้า พออ่านไหวมั้ย

 

คอมเรามันเจ๊งหรือเว็บเป็นอะไรอ่า ทำไมวิวคนอ่านไม่ขึ้น งง

 

เจอกันตอนหน้าจร้า ^^