เรารักกันได้ไง !!

8.4

เขียนโดย Reeya_BR

วันที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 14.34 น.

  46 ตอน
  598 วิจารณ์
  77.79K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 16.41 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

34) ทดสอบๆ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

มาทางด้านโทะโมแก้วกันบ้างดีกว่านะ 

 

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!”

 

 

“เฮ้ย ! แก้ว”

 

 

Kaew Talk

 

 

เฮ้ยซวยแล้วแก้วใจ มาลื่นอะไรตอนนี้เนี่ย โอ้ยย เจ็บก้นมาก เฮ้ย แล้วผ้าขนหนูหายไปไหนแล้วเนี่ย อ้ากก

ซวยแล้ว โทโมะกำลังมาทางนี้แล้ว  เอาหล่ะ แก้วใจจะเริ่มปฏิบัติภารกิจแล้วนะฟาง   แล้วชั้นก้อทำ

เป็น(แกล้ง)สลบ

 

 

“กะ แก้ว เทอเป็นอะไรหน่ะ ละแล้วทำไมมาล้มแก้ผ้าได้เนี่ย”โทโมะเขย่าตัวชั้นใหญ่เลย เฮ้ หยุดเขย่าได้แล้ว มัน

สั่นไปหมดแล้วเนี่ย (อะไรสั่นอ่ะแก้ว :รียา)(ตัวไง คิดไปไหนเนี่ย:แก้ว)

 

 

“…” ชั้นยังเงียบต่อไป เพราะยังสลบอยู่ ความจริงก้ออยากจะรู้อยู่หรอกว่านายโทโมะเนี่ยจะทำยังไง

 

 

หลังจากที่โทโมะเขย่าตัวชั้นแล้วชั้นไม่ตื่น โทโมะก้อลุกขึ้นไปหยิบผ้ามาคลุมตัวให้ชั้น แล้วก้ออุ้มชั้นขึ้นไป

นอนบนเตียง

 

 

“ตัวหนักจริงๆเลยนะเนี่ย ไม่รู้ไปหนักตรงส่วนไหน”นายโทโมะพูด

 

อ้ายย นายนี่ มาว่าชั้นตัวหนักได้ไง เดี๋ยวเถอะ

 

 

“…”และชั้นก้อเงียบต่อ ชักสนุกแล้วสิ ฟังนายโทโมะพูดอยู่คนเดียวเนี่ย (บ้าแล้วแก้วใจ :รียา)

 

 

“แล้วเราจะทำยังไงต่อไปดีหล่ะ นี่ก้อใกล้เวลานัดแล้วสิ จะทันมั้ยเนี่ย” โทโมะบอก เออใช่ นั่นสิ โทโมะนัดพิมไว้

เราต้องเร่งมือหน่อยแล้ว

 

 

“โอ๊ะ โอ้ยย” ชั้นแกล้งร้อง

 

 

“แก้ว ! ฟื้นแล้วหรอ ร้องทำไมอ่ะ”โทโมะถาม

 

 

“โมะ แก้วปวดข้างหลังอ่ะ ปวดมากเลย โมะดูให้หน่อยสิ”

 

 

“งั้นโมะขอดูหน่อยนะ” และโทโมะกำลังจะเดินไปข้างหลังชั้น  แต่

 

 

ชั้นดึงมือโทโมะให้มาข้างหน้า ตรงข้ามชั้นและ ดันโทโมะให้ดูหลังชั้น จากข้างหน้า ทำให้ .. หน้าอกชั้น

ตรงกับแผงอกของโทโมะเข้าเต็มๆ ชั้นลงทุนเพื่อเทอมากนะฟาง และตอนนี้โทโมะดูเหมือนจะเคลิ้มกับชั้นไปด้วย

แล้ว ตอนนี้โทโมะก้อค่อยๆเลื่อนมือไปตามแผ่นหลังของชั้น

 

 

“เจ็บตรงไหนหรอแก้ว” โทโมะหยุดเอามือเลื่อนไปตามแผ่นหลังชั้นแล้ว  แล้วก้อหันมาถามชั้นแทน แต่สงสัยจะ

ลืมตัว พอหันมาถาม หน้าเราก้อเลยเกือบจะติดกันซะแล้ว  ชั้นไม่รอช้า รีบจูบโทโมะทันที ตอนแรกกะว่าจะจูบแค่

แปปเดียว แต่โทโมะดันจูบตอบกลับมาอย่างร้อนแรงซะได้ ชั้นเป็นผู้หญิงนะ ก้อต้องมีเคลิ้มกันบ้าง (แต่เมื่อกี้เทอ

เริ่มรุกก่อนเลยนะ:รียา) (ชั้นทำเพื่อฟางหย่ะ:แก้ว) (หรอ:รียา) แต่ตอนี้โทโมะเหมือนจะควบคุมอารมณ์ไม่ได้ซะ

แล้ว ซวยแล้วยัยแก้ว ไม่น่าเริ่มก่อนเลย ตอนนี้โทโมะกำลังซุกไซร้ซอกคอชั้น และทำรอยคิสมาร์กเอาไว้ด้วย แว้

กก นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ยใครก้อได้ช่วยด้วย

 

 

-+ไม่มีผู้ชายที่ดีที่สุด แต่มีผู้ชาย..+- เฮ้อ มือถือโทโมะช่วยความบริสุทธิ์ของชั้นไว้ได้ รอดแล้วว

 

 

“เอ่อ.”ดูเหมือนโทโมะมีอะไรจะพูดแหะ

 

 

“อย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้เลย รับโทรศัพท์ก่อนเถอะ”

 

 

ตี๊ด ,, แล้วโทโมะก้อกดรับสาย

 

 

“ครับพิม พิมถึงแล้วหรอครับ รอโมะแปปนึงนะ”

 

‘…’

 

“แล้วโมะจะรีบไปครับ”

 

 

ติ๊ด  ,, แล้วโทโมะก้อวางสายจากพิม  แล้วก้อหันมาสนใจชั้นต่อ  แต่ทำไมหน้าตาถึงดูเศร้าจังหล่ะ หรือว่าที่เราทำ

ไปเมื่อกี้จะไม่ได้ผล

 

 

“แก้วรีบไปแต่งตัวเถอะ ตอนนี้พ่อโมะน่าจะรออยู่ข้างล่างแล้ว”

 

 

“อืม” ชั้นตอบแค่สั้นๆ แล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป

 

 

ตอนนี้ชั้นแต่งตัวเสร็จแล้ว ก้อเห็นโทโมะดูทีวีอยู่ พอโทโมะเห็นชั้นก้อปิดทีวีทันที คงจะรักพิมมากสินะ ถึง

ไม่อยากให้เขาคอยนาน

 

 

“ไปกันเถอะ”โทโมะบอก

 

 

“ไปสิ” แล้วโทโมะก้อเดินนำออกไป

 

ชั้นล่างของโรงแรม

 

 

“สวัสดีครับ/ค่ะ คุณพ่อ/คุณลุง” ชั้นและโทโมะทักพร้อมกัน

 

 

“สวัสดี นี่ตาโมะ พ่อบอกแล้วไงว่าหฯแก้วเค้าจะมาอยู่ห้องแก แกก้อยังจะไปนอนกับเค้าอีก”คุณลุงว่า

 

 

“ก้อผมลืมหนิพ่อ ไปเถอะ เรื่องนี้มันจะได้จบเร็วๆ” โทโมะพูดอะไรแปลกๆอีกแล้ว อะไรจะจบหรอ

 

 

“อืม ไป”  แล้วเราก้อไปทันที

 

 

ณ ร้านอาหารหรูร้านหนึ่ง

 

 

“โมะ ทางนี้ค่ะ พิมอยู่นี่”นี่หน่ะหรอพิม พอเห็นผู้ชายก้อวิ่งเข้าหาเลยนะ ไม่เข้าใจเลยว่าโทโมะทนคบมาได้ยังไง

 

 

“ครับพิม”แล้วโทโมะก้อเดินไปหาพิม

 

 

“สวัสดีค่ะคุณพ่อ”พิมบอกคุณลุง

 

 

“ไว้พระเถอะหนูพิม” คูณลุงบอก

 

 

“แล้วนัง เอ่อ ผู้หญิงคนนี้คือใครหรอคะ”พิมหันไปถามโทโมะแต่คุณลุงเป็นคนตอบแทน

 

 

“เทอชื่อแก้ว เป็นลูกของเพื่อนลุงหน่ะ”

 

 

“ชั้นเป็นเพื่อนกับฟางด้วยค่ะ”ชั้นเสริมที่คุณลุงบอกด้วย

 

 

“แล้วคุณพ่อพาเค้ามาทำไมคะ”พิมยังคงถามอยู่

 

 

“โมะว่าเราสั่งอาหารกันเลยดีกว่านะ”

 

"ค่ะ" พิมตอบ

 

เเล้วพนักงานก้อมาจดเมนู หลังจากนั้นเราก้อสั่งอาหาร  หลังจากนั้นไม่นาน อาหารก้อมา 

 

"เเล้วโทโมะกับคุณพ่อนัดพิมมาทำไมหรอคะ วันนี้ มากันครบเชียว" ยังไม่ทันจะได้กินเล๊ยย ยัยพิมถามซะเเล้ว

 

"เอ่อ พิม  พิมจำที่เราตกลงกันได้มั้ย" เอ๊ะ สองคนนี้ตกลงอะไรกันไว้เนี่ย เราไม่รู้เพราะฟางไม่ได้บอก หรือว่าฟาง

ก้อไม่รู้นะ

 

"อะไรหรอคะโมะ เราเคยตกลงอะไรกันไว้หรอ" ชั้นว่ายัยพิมนี่ต้องเเกล้งไม่รู้เเน่ๆ

 

"หนูพิม บอกโทโมะไปเถอะ วันนี้มันนัดหนูพิมมาเพราะเรื่องนี้นี่เเหละ" เอ๊ะ คุณลุงก้อรู้หรอ 

 

__________________________________________________________________

เอ๋ โทโมะตกลงอะไรไว้กับพิมนะ  ใบ้นิดนึง เฮียป๊อปก้อรู้เเหละ ฮึฮึ  อยากรู้ติดตามตอนต่อไปนะคะ พรุ่งนี้ ชัวร์ค่ะ

โรงเรียนปิดมันช่างสบายใจ >< เม้นต์+โหวต กันบ้างน้าา 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา