Chance ขอเพียงโอกาส

ตอนที่17

     ปัง! เสียงปิดประตูอย่างแรงทำเอาหญิงสาวที่หลับอยู่บนเตียงสดุ้งตื่น

“เมื่อกี้ทำทำไม่รอกลับพร้อมกัน ห๊ะ!”     โทโมะกระชากแขนแก้วขึ้นมา

“พี่สนใจแก้วด้วยเหรอค่ะ”    หญิงสาวปาดน้ำตา เธอจะแคร์ไปทำไมในเมื่อเขาไม่สนใจเธอ จะให้เธอทนอยู่เป็นส่วนเกินไปทำไม

“อย่ามาประชดแบบนี้ พี่ไม่ชอบ”    เขาพูดพร้อมกับบีบแขนแรงขึ้น

“แล้วพี่คิดว่าแก้วชอบเหรอที่ต้องอยู่เป็นส่วนเกินของคนอื่นน่ะ! พี่ทำเหมือนแก้วไม่มีตัวตน อยากทำอะไรก็ทำ ไม่แคร์ไม่สนใจความรู้สึกแก้ว แม้แต่น้องกรานต์พี่ก็แย่งแก้วไป ฮึก..ฮื่อๆ”   

“แก้ว...พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจพี่เครียดกับงานนิดหน่อยเลยเผลอทำตัวงี่เง่าไป พี่ขอโทษนะครับคนดี”     ชายหนุ่มคว้าตัวแก้วไปกอด

“ฮึก..พี่ไม่ต้องขอโทษแก้วหรอกแก้วผิดเองแก้วเป็นภรรยาที่ไม่ได้เรื่อง สามีตัวเองเครียดแต่ก็ไม่ปรนิบัตรให้ดีแถมยังขัดใจพี่อีก แก้วขอโทษ ฮื่อ..”

“ไม่ร้องนะครับเอาล่ะ หยุดร้องเถอะเดียวพี่กล่อมเองนะครับ”    โทโมะประคองภรรยานอนลงบนเตียงก่อนที่ตัวเองจะล้มนอนตาม พร้อมเอาลำแขนแกร่งให้หญิงสาวหนุนแทนหมอน

“พี่มีเรื่องเครียดอะไรหรือเปล่าคะ”     แก้วถามขึ้น

“เรื่องงานน่ะแก้วไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”    โทโมะเลือกที่จะโกหกเธอไปเพราะไม่อยากให้เธอคิดมากและไม่อยากให้เธอมารู้เรื่องชลิดา

“งั้นแก้วช่วยพี่ให้หายเครียดดีกว่า”   หญิงสาวพูดก่อนที่จะประกบปากสามี เขาตกใจเล็กน้อยจน ลิ้นเล็กสอดควานเข้าไปในโพรงปากอย่างไม่ประสีประสา มือเล็กค่อยปลดเสื้อผ้าของชายหนุ่มออกจนทั้งเนื้อทั้งตัวเขาไม่เหลืออะไรปกปิดร่างกาย ชายหนุ่มพลิกตัวขึ้นมาอยู่ด้านบนอย่างรวดเร็ว

“ถอดเสื้อผ้าพี่ออกหมดแล้ว แต่เสื้อผ้าแก้วยังอยู่ครบ พี่ถอดให้นะ”    เมื่อหญิงสาวพยักหน้า เขาก็ไม่รอช้ารีบปดเสื้อผ้าของเธอจนทั้งสองไม่เหลืออะไรปกปิด ก่อนที่ชายหนุ่มจะบีบเคล้นหน้าอกขาวใบหน้าค่อยเลื่อนลงต่ำมาเรื่อยจนมาถึงช่องทางรัก ลื้นหน้าค่อยเอาลิ้นแตะเรื่อยๆ จนหญิงสาวด้างล่างเริ่มคราง

“อือ อ่าห์..แก้วต้องการพี่”    มือบางกดศีรษะชายหนุ่ม จนน้ำรักของเธอไลออกมาซึ่งก็หมายความว่าเธอพร้อมแล้ว

“พร้อมแล้วนะครับ”     เขาพูดก่อนที่จะค่อยๆดันแก่นกายเข้าไปในช่องทางรักช้าๆ จากจังหวะช้าๆเริ่มเร็วขึ้นตามแรงปรารถนะของทั้งสอง จนทั้งคู่ไปถึงจุดสำเร็จธารน้ำรักไหลเข้ากายสาวจนเลอะขา

“ขอบใจนะครับที่รักของพี่”   พูดก่อนที่จะล้มตัวนอนข้างๆหญิงสาว

“พี่สัญญากับแก้วได้มั้ยว่าพี่จะรักแก้วและไม่นอกใจแก้ว”

“ครับพี่สัญญา นอนเถอะ ไม่งั้นพี่ต่อนะ”

“แก้วเหนื่อยแล้วนะ นอนก็ได้”   ทั้งสองนอนกอดกันจนเช้า

.

.

.

    “อือ..”      หญิงสาวบนตื่นครางขึ้น มือบางก็คว้านหาผู้เป็นสามี แต่ก็ไม่เจอ

“สงสัยไปทำงานแล้ว”      พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นกระดาษโน้ตแปะอยู่บนหัวเตียง  ‘พี่ไปทำงานแล้วนะครับคนดี’  ทำเอาแกวถึงกับยิ้มไม่หุบ แล้วไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนที่จะไปเตรียมอาหารเช้าให้ลูกชาย

“น้องกรานต์ครับ ไปทานข้าวได้แล้วอย่ามัวเล่นอยู่”

“ครับแม่”     น้องกรานต์เดินตามมาอย่างว่าง่าย หลังจากที่สองแม่ลูกทานข้าวเสร็จแก้วก็นั่งเล่นเป็นเพื่อนลูกชาย

“แม่ครับ คุณย่ากลับมาแล้ว”      เด็กชายตะโกนออกมาด้วยความดีใจ

“อ้าว คุณแม่มาถึงเมื่อไรคะ แล้วคุณพ่อล่ะคะ”      แก้วถามแม่สามี

“พ่อเขาเคลียร์งานที่นู่นอยู่น่ะ แม่เลยกลับมาก่อน เพราะคิดถึงหลาน”    คุณหญิงมิโกะพูดก่อนที่ก้มลงหอมแก้มหลานชาย

“คุณแก้วค่ะ มีคนมาขอพบค่ะ”     ป้าแจ่มเดินเข้ามาบอกแหญิงสาว

“ใครเหรอคะป้า”

“ป้าก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ”

“งั้นก็ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวแก้วออกไปดูเอง แก้วฝากน้องกรานต์ด้วยนะคะ”      แก้วหันไปพูดกับคณหญิงมิโกะ

“เดี๋ยวแม่ไปด้วยดีกว่าจ๊ะ แจ่มฝากหลานฉันด้วย”

“ค่ะคุณผู้หญิง”   

          แก้วกับคุณหญิงมิโกะเดินไปยังห้องรับแขก ก็พบผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ก่อนแล้ว

“  สวัสดีค่ะคุณแม่ น้องแก้ว” 

“นี่เธอ! ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าแม่ฉันไม่อยากลดตัว”    คุณหญิงพูด เพราะนางรู้จักกับชลิดามาก่อนแล้วเมื่อสามเดือนก่อน ชลิดาหวังจะจับโทโมะแต่ก็ไม่ได้ วันนี้คงมีแผนอะไรอีกแน่

“อะไรกันค่ะคุณแม่ดาแค่จะมาบอกข่าวดีกับคุณแม่น่ะค่ะ คุณแก้วด้วยนะคะ”      ชลิดาหันไปทางแก้วที่ยืนอยู่

“ข่าว นี่แกกำลังจะพูดถึงอะไร”

“คุณแม่จะมีหลานแล้วนะค่ะ ดา’ท้อง’กับโทโมะ”   

“ ท้อง “    แก้วอุทานอย่างเบาหลังจากนั้นก็ล้มฟุบลงกับพื้น

“หนูแก้ว! หนูแก้วฟื้นสิลูก เธอออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว ออกไป! และอย่าคิดว่าฉันจะเชื่อเรื่องที่เธอโกหกนะ ไสหัวไปเดี๋ยวนี้”     เสียงคุณหญิงตะโกนไล่ชลิดา

“วันนี้ดาไปก็ได้แต่วันหลังดจะมาใหม่นะคะ”    ชลิดายิ้มแล้วเดิรชนออกไป

“หนูแก้ว ใครก็ได้เอายาดมมาหน่อย!”

.

.

.

 “นี่มันเรื่องอะไรกันครับคุณแม่ทำไมแก้วถึงเป็นแบบนี้”    โทโมะรีบกลับมาบ้านทันที่รู้ว่าแก้วเป็นลม เพราะชลิดามาหาเรื่อง

“ก่อนที่แกจะถามแม่ แม่ถามแกก่อนนะ แกไปทำเรื่องเลวๆแบบนั้นเมื่อไร่ห๊ะ!”   คุณหญิงมิโกะกล่าวอย่างโมโห  ก่อนที่จะเล่าเรื่องทั้งหมดให้โทโมะฟัง

  Hello ไรเตอร์มาอัพแล้ว คิดตอนไม่ค่อยออก อาจจะออกมาไม่ดีเท่าไร ช่วยเม้น ติ ชม ได้น้าขอบคุณคร้า