[Fic NC] LovelyPet! สัตว์เลี้ยงตัวน้อยคว้าหัวใจเจ้าชายเย็นชา
-
เขียนโดย 
inspiritclub
วันที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 23.15 น.
7 chapter
2 วิจารณ์
22.05K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 16 เมษายน พ.ศ. 2556 22.24 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
7) คนป่วย หรือ คนเมา patien or drunken??
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ฟู่!
ซองจงนอนอยู่บนเตียงก็เป่าปากออกมาเพราะความเบื่อ ผ่านมาเกือบวันล่ะ ไข้ยังไม่ลดเลย แถมมีท่าทีว่าจะทรุดลงอีกด้วย ยังไม่ได้กินอะไรเลย
ไอโฟนสีขาวสั่นขึ้นมาเพราะข้อความเข้า ดวงตาสวยหันไปมอง ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบมันมาดู
'เป็นไงบ้าง'
แอลส่งข้อความมา! เป็นคนมาส่งเราเมื่อคืนจริงๆด้วย
'....ก็ดี' พิมพ์ส่งกลับไป
'ฉันโดดเรียนมา'
พอเห็นข้อความก็อยากลุกขึ้นมาทันที แต่ด้วยสังขารที่มันไม่ไหวเอาซะเลย หมอนี่จงใจจะทำให้เป็นเหมือนตอนนั้นใช่ไหม!
'กลับไปเรียน'
'.............ไม่' ฮึ่ย! นี่กวนประสาทกันใช่ไหม
'ผมจะฟ้องผ.อ.'
'ฟ้องไป ฉันอยู่หน้าห้องนายล่ะ'
อะ อะไรนะ!!? O.O
ร่างบางถึงกับชะงักมือที่กดมือถืออยู่ทันที ก่อนจะเอียงตัวมองผ่านประตูห้องนอนที่เปิดค้างไว้ไปที่ประตูห้อง
มาจริงๆเหรอ....
'เห็นแล้ว ก็มาเปิดประตูหน่อย'
เฮ้ย! รู้ได้ไงว่าเรามองประตูอยู่ จะรู้มากไปแล้วนะ ร่างบางเบ้ปากให้กับข้อความที่พึ่งส่งมา ก่อนจะพิมพ์รัวๆกลับไป
'ไม่เอา ลุกไม่ไหว'
'ไม่อยากเปิดงั้นเถอะ' อยากจะบอกว่า 'ใช่' มาก แต่จะไล่หมอนี่ไปต้องพิมพ์ยังไงดี
'เปล่านะ กลับไปเรียนเถอะ คนอื่นๆคงรอฮยองอยู่'
'ไม่เป็นไร'
อ้าว! ทำไมพิมพ์กลับมาแบบนี้ล่ะ?? เหมือนจะไม่ต้องให้เขาออกไปเปิดประตูแล้ว หมายความว่ายังไง
แก็ก!
จู่ๆ เสียงลูกบิดประตูก็ดังขึ้นเหมือนมีคนมาเปิด ซองจงเบิกตาขึ้นอย่างตกใจ พร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมถึงคอ และข้อความก็ถูกส่งเข้ามาอีก
'รู้แล้วใช่ไหม'
อะ แอลมีกุญแจห้อง!!? นี่กล้ามากขนาดไปขอกุญสำรองมาจากพนักงานเค้าน์เตอร์แน่ๆ
'อย่าเปิดเข้ามานะ' เริ่มกลัวๆล่ะ
'ก็ออกมาเปิดสิ'
'บอกแล้วไง ให้กลับไปเรียน' ขาเริ่มอยากจะวิ่ง
แก็ก! แก็ก
อ๊ากกกกกกก!! หมอนี่ร้ายเกินไปแล้ว!!
หยุดพิมพ์แล้วรีบหอบร่างบางๆอันโซซัดโซเซ ไปเปิดประตูให้อีกคนทันที แล้วจะเสียเวลาพิมพ์เถียงทำไมว่ะเนี่ย เดินไปเปิดแต่แรกก็จบ!
"หึๆ" อีกคนที่ยืนอยู่หน้าห้องของซองจงก็หัวเราะออกมาในลำคอ รู้สึกสนุกดีที่ได้แกล้งคนในห้อง เขายืนถือไอโฟนสีดำพิมพ์ข้อความกับอีกคนมาได้สักพักล่ะ
ถ้าเป็นคนอื่นผ่านมาเห็น คงจะคิดว่ามาง้อแฟนหน้าห้องแบบนี้แน่ๆ -_-!
เอี๊ยดดดดด....
มือบางเปิดประตูให้อีกคน และหลบอยู่ที่หลังประตู เขาเห็นแอลยืนอยู่หน้าห้องจริงๆ ไม่ได้แกล้งกันจริงๆด้วย แถมถือถุงอะไรมาอีก
"เข้าไปได้ไหม" อีกคนเอ่ยถามพร้อมเอียงคอมองเข้ามาในห้อง
"กะ...กะ ก็เข้ามาสิ" ร่างบางตอบตะกุกตะกัก คิดดีแล้วใช่ไหมที่ให้เข้ามา
ซองจงเปิดประตูกว้างกว่าเดิมจนอีกคนเห็นชุดนอนที่เขาใส่ ก็แทบจะเก็บอารมณ์ไม่อยู่ เพราะชุดนอนที่ซองจงใส่ มันก็คือ เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบาง กับ กางเกงสีดำขาสั้น บวกกับหน้าตาหวานๆแดงๆมุ่ยๆ แลดูเหมือนผู้หญิงจริงๆ
แอลยักคิ้วให้ก่อนจะเดินเข้ามาในห้อง ซองจงรีบปิดประตู และเดินตามหลังอีกคนมา แต่จู่ๆ แอลก็ดันหยุดเดินไปเฉยๆ ทำให้คนตัวเล็กที่เดินตามชนกับแผ่นหลังใหญ่ทันที
ปึก!
"โอ๊ย!" ซองจงร้องออกมา และลูบจมูกตัวเองป้อยๆจนแดง
"ซุ่มซ่าม ไปนั่งไป" แอลบ่นให้อีกคน ก่อนจึงแขนคนตัวเล็กให้ไปนั่งที่โซฟา และยอตัวลงให้อยู่ในระดับเดียวกัน
"เจ็บอ่ ดั้งจะหักไหมอ่า" ซองจงลูบจมูกไปมา จนเริ่มแดง แต่ไม่ทันคิดมือบางก็ถูกอีกคนดึงออก พร้อมกับมีลมอุ่นๆมาปะทะจมูกแดง
แอลกำลังเป่าจมูกให้!!
คนตัวเล็กหลับตาปี๋ทันที ไม่ใช่ว่าอะไรนะ แต่มันรู้สึกแปลกๆ ไม่เคยมีใครมาทำแบบนี้มาก่อน เอาตรงๆนะ
เขิน!
พอลมเป่าหายไปก็มีมือเรียวใหญ่มาลูบจมูกเขาเบาๆ ดวงตาสวยเริ่มลืมขึ้นมา จ้องหน้าอีกคน ก่อนที่จะไปสบตากับดวงตาคมอย่างจัง
"ดั้งไม่หักหรอก อย่าไปถูมันมากล่ะกัน" ร่างสูงตอบนิ่งๆ และยืนขึ้นมองร่างบาง "แล้วหายป่วยยัง"
"ก็โอเคแล้วฮะ"
"กินข้าวรึยัง"
"ยังฮะ"
"อ่ เอาไป" พูดจบแอลก็หยิบถุงใบใหญ่ที่เขาถือมาด้วยให้ซองจง มันก็เป็นขนมปัง นม ซุปถ้วย รามยอน และของกินต่างๆเต็มไปหมด
"ฮยอง...ซื้อมาให้ผมเหรอ" ร่างบางรับถุงมาอย่างซื่อๆ
"เปล่า! ไอ้พวกนั้นมันให้ซื้อมาให้"
โธ่! นี่ว่าจะใจดี - -"
"อ้อ เดี๋ยวมีเบียร์ฉันอยู่ด้วยกระป๋องหนึ่ง" แอลดึงถุงกลับแล้วล้วงมือเข้าไปหยิบบางสิ่ง
"กินเบียร์ด้วยเหรอ"
"แค่ ตอนเครียดๆน่ะ" แอลหยิบกระป๋องเบียร์ยี่ห้อดังออกมาและวางที่โต๊ะหน้าโซฟา "ฉันจะเข้าไปทำอะไรให้กินก็แล้วกัน"
"ขอบคุณฮะ"
แล้วร่างสูงก็หายเข้าไปในห้องครัว ร่างบางเหลือบตามองก่อนจะหยิบกระป๋องเย็นๆขึ้นมามอง อย่างพิจารณา
ไม่ได้นะ!
ริมฝีปากสีชมพูเม้มแน่น ก่อนจะรีบเอากระป๋องนั่นไปซ่อนไว้ในตู้เย็นหลบอีกคน ไม่รู้คิดอะไรขึ้นมาอีก ไม่อยากให้แอลดื่มมัน
'ย๊าส์! ฮยองไม่ได้นะ' ใบหน้าหวานโวยวายพร้อมดึงกระป๋องอะไรสักอย่างออกจากมือร่างสูงที่เพิ่งกดออกมาจากตู้หยอดเครื่องดื่ม
'ทำไมล่ะ แค่เบียร์เอง' ร่างสูงถามอย่างสงสัย 'ฮยองเครียดนี่นา'
'เบียร์ก็ไม่ได้นะ มันไม่ดีต่อสุขภาพ ฮยองเครียดก็ต้องนอนพักผ่อนสิ นะครับ' ร่างบางพูดให้อีกคนเข้าใจพร้อมรอยยิ้มหวานๆ เพราะว่าหวังดี
'ห่วงฮยองด้วยเหรอ หืม?' ดูเหมือนอีกคนจะอารมณ์เย็นขึ้น แกล้งหยิกแก้มนิ่มๆอีก
'ห่วงสิ! ถ้าฮยองดื่มเดี๋ยวก็เมา ผมไม่ชอบคนเมานะ' ร่างบางยู่ปากใส่
'แล้วถ้าฮยองเมา ซองจงจะทำอะไรฮยองครับ' เอียงคอถาม
'เลิกกัน! ผมจะพูดแบบนั้น' หันหน้าหนีงอนๆ
'โธ่! ฮยองไม่กินก็ได้' ไม่พูดเปล่าคว้าเอวบางๆมากอดอีก และโยนกระป๋องเบียร์ลงถังขยะ 'ขอจูบหน่อยได้ไหม ฮยองจะได้หายเครียด'
'นิสัยไม่ดีอ่' ร่างบางตีแขนอีกคน ก่อนจะหันมาหา 'คนดีครับ ให้ผมโตกว่านี้ก่อนนะ ผมเชื่อว่าเราจะมีสิทธิทำอะไรได้มากกว่านี้ ฮยองรอผมนะ' มือบางลูบใบหน้าหล่อ 'คืนนี้ผมจะบอกรักฮยองทั้งคืนเลยก็แล้วกัน นะครับ'
ร่างสูงมองร่างบางที่อ้อนกอดเขาด้วยท่าทีที่น่ารักน่าเอ็นดู จนแทบจะอดใจไม่ไหว แต่ก็จริงอย่างที่ร่างบางพูด ดังนั้นเขาต้องรอ
'ก็ได้ครับ'
'ดีมาก ผมรักฮยองนะ รักๆๆๆ แอลที่สุด'
คนบ้า! ยังจะมาดื่มมันอีก คิดเหรอ? มาที่นี่แล้วจะได้ดื่ม ฝันไปเหอะ วิ่งไปซื้อใหม่มาก็แล้วกัน!
เอ๊ะ??
แต่ถ้าแอลเปิดตู้เย็น เขาก็เห็นน่ะสิไม่ได้ๆๆ
ซองจงยืนลังเลอยู่หน้าตู้เย็น พลางมองกระป๋องในมืออย่างวิตก ถ้าแอลรู้จะโกรธไหมนะ
ช่างหมอนั่นดิ!
ใช่สิ! ทำไมเราต้องไปยุ่งกับชีวิตหมอนั่นด้วย เขาอยากจะกินจะดื่มอะไรก็ช่างไปสิ
...แต่ก็อยากรู้เหมือนกันแฮะ ว่ากินแล้วรสชาติมันจะเป็นยังไง จะหายเครียดยังไง...
ดวงตาสวยมันกระป๋องเบียร์อีกครั้ง ริมฝีปากบางเริ่มกระตุ้นต่อมรับรสให้ลิ้มลอง อยากรู้จริงๆ ทำไมผู้ชายถึงชอบดื่มมันนักหนา เอาให้เคลียร์เลยดีกว่า
มือบางเปิดฝากระป๋องออก หยิบมันขึ้นมาใกล้ๆจมูก หืม! กลิ่นซ่าชะมัดเลย และก็ลองดื่มมันเข้าไป
"หืมมม! อ่าาาา "
แค่คำแรกร่างบางถึงกับเซล้มลงไปกับพื้น หน้าตาเหยเกกับรสชาติมันมาก รสชาติมันซ่าๆขมๆ ยังไงก็ไม่รู้ แต่ก็เพลินดีเว้ย ริมฝีปากบาง อยากจะลิ้มลองมันอีก
ไม่นานเบียร์ก็หมดกระป๋อง มือบางทิ้งมันอย่างหมดแรง เพราะฤทธิ์ของมันทำให้ร่างบาง รู้สึกมึนหัวไปหมด ตาลาย มองอะไรแทบไม่รู้เรื่อง รวมทั้งไม่เคยดื่มมาก่อนบวกกับทีี่ป่วยอยู่ด้วยทำให้เป็นแบบนี้ ร่างบางพึมพัมก่อนจะสลบไปกับพื้น
"นี่ ลีซองจง ฉันทำข้าวเสร็จแล้ว" ส่วนอีกคนที่ยังไม่รู้เรื่องก็เดินออกมาจากห้องครัว และเอ่ยเรียกคนป่วย "นอนเหรอ"
เมื่อเรียกแล้วไม่ตอบ ก็ต้องคิดว่าคงจะเข้าไปนอนในห้อง แอลเดินตรงมาที่ห้องรับแขกเพื่อจะไปเคาะประตูห้องนอนของซองจง แต่...
"โอ๊ะ เฮ้ย!!?"
ร่างสูงเดินไปเตะขาซองจงที่นอนสลบอยู่ พอก้มมองก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นซองจงนอนอยู่กับพื้นและมีกระป๋องเบียร์อยู่ข้างๆ
อะไรกันเนี่ย!?
แอลยอตัวลง และหยิบกระป๋องเบียร์ขึ้นมา ก็รู้เลยทันทีว่าคนตัวเล็กทำอะไรลงไป ตอนที่เขาไม่อยู่
"หึ คออ่อนชะมัด" ร่างสูงพึมพัมก่อนจะอุ้มร่างบางขึ้นมาดังเช่นเมื่อวาน
"อือออ ผมไม่เมานะ แค่ไม่สาบายยยย" ซองจงละเมอออกมา และกอดคนอีกคน
"ใครเชื่อกันล่ะ" แอลส่ายหัวเบาๆ และพาร่างบางเข้าไปในห้องนอนอีกครั้ง
ร่างบางถูกวางลงบนเตียงนุ่ม แอลรีบจะไปเอาผ้าเช็ดหน้ากับน้ำอุ่น แต่ก็ถูกมือบางๆดึงแขนไว้อีกครั้ง นี่จะละเมอไปถึงไหน?
"ฮยองงงงงงง ฮยองห้ามดื่มนะ" ซองจงดิ้นไปมาจนจะตกเตียง แอลถอนหายใจและจับซองจงนอนดีๆเหมือนเดิม
"เฮ้ย!" แอลตกใจสุดๆที่ร่างบางดึงเขานอนลงไปกับเตียง และขึ้นคร่อม
นี่มันเมาแอ๋เลย!!
ห้ามดื่มเหรอ??
"ซองจง เมาแล้วนะ"แอลจับไหล่บางให้อยู่นิ่งๆ
"ก็ใช่ไง! ฮยองดูผมนะ ฮยองดื่มแล้วจะเป็นแบบนี้" ร่างบางพูดบางชี้ตัวเอง และดันอีกคนไม่ให้ลุกขึ้น
"ครับ ฮยองไม่ดื่มแล้ว ซองจงนอนนะ" แอลใช้วิธีกล่อมให้อีกคนยอมก่อนจะยันตัวเองลุกขึ้นนั่ง
ทำไงดีว่ะ!??
"ไม่เอา! ฮยอง คนดี"
มันไม่จบแค่นั้นไง ซองจงยังดื้ออยู่ นั่งคร่อมอีกคน ดวงตาปรือกับใบหน้าที่แดงก่ำดูยั่วมาก แต่ถ้าตอนเมามันก็ไม่ใช่
"คนดีจูบผมหน่อยยยย ผมมึนหัวมากเลย มองอะไรไม่เห็นแล้ววววว" ไม่พูดเปล่าร่างบางยังซุกอกแอล และกอดคอแน่น
"ไม่เอานะ ซองจงมันไม่ดี" แอลเริ่มควบคุมตัวเองไม่อยู่ พยายามจะลุกออกจากร่างบาง แต่คนเมาก็แบบนี้
"ไม่ดีตรงไหน ผมโตแล้วนะ ผม 17 แล้วนะ ผมอยากโดนจูบด้วย ฮยองจูบหน่อย งึมๆ"
ระหว่างที่ร่างบางกำลังคลอเคลียแอลอยู่นั้น ขาเรียวของซองจงก็ดันไปซนถูกับท่อนเนื้อใต้กางเกงอีกคน แอลถึงกับคลั้งที่มีคนมาปลุกอารมณ์เขาแบบนี้ และเจ้าหนูนั่นก็ดันเล่นด้วย พองตัวขึ้นมาอีก จนคับแน่นไปหมด
เอาแล้วไง! ไม่ได้ระบายมาหลายวันแล้วด้วย!!
"อื้อออ มึนหัวไปหมด มองอะไรไม่เห็นเลย ร้อนจัง" มือบางลูบไปที่อกของคนที่อยู่ข้างล่าง
แอลมองต่ำลงมาก็เห็นซองจงนอนกอดเขาอยู่ ดวงตาสวยหลับพริ้ม จมูกกับแก้มแดงแลดูเหมือนลูกกวาง ริมฝีปากสีชมพูน่าจูบ เสื้อนอนตัวบางที่ร่นลงมาจนเห็นไปถึงไหนต่อไหน หน้าอกขาวที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหายใจ และขาเรียวสวยน่าสัมผัส โอย! คลั้ง!!!
ยั่วกันใช่ไหม???
"อ่า ซองจง อยากโดนจูบไหมล่ะ"
ดวงตาคมมองอีกคนอย่างเจ้าเล่ห์ ราวกับหมาป่าจ้องจะกินลูกแกะ เจ้าลูกแกะนี่ก็ยั่วเสียจริง ทำตัวแบบนี้มันน่าจับกด(?!) ก็เป็นได้นะ
"จูบสิ" ร่างบางตอบสั้นๆพลางเงยหน้าและขยับริมฝีปากบางเข้ามาใกล้ๆ
แอลนึกสนุกจะแกล้งคนเมา(?!) ค่อยๆขยับหน้าไปใกล้ๆ และประกบริมฝีปากอุ่นลงไป จริงๆก็จะทำแค่จุ๊บ แต่พลาดล่ะ!
"อืมมมม!" ร่างบางกอดคอแอลแน่น และกดริมฝีปากบางลงมาอีก
แอลชักเคลิ้มกับพฤติกรรมของซองจง จูบกลับและยังขบเม้มริมฝีปากบางให้เปิดออกและสอดลิ้นอุ่นเข้าไป ตักตวงความหวานในโพรงปากสวย
รสชาติเบียร์ซึมเข้ามาในหัวสมองแอล ลิ้นอุ่นไล่เลียลิ้นน้อยที่พยายามหนีอยู่ในโพรงปาก ร่างสูงทนไม่ไหว ดันร่างบางนอนกับเตียงแทน
"ฮยอง...อื้ออออ" ร่างบางสติกระเจิงเมื่อเจออีกคนรุกจูบกลับและสลับซุกไซ้คอขาวไปด้วย
แอลเองก็ไม่ใช่พวกชอบฉวยโอกาสซะเท่าไร (!?) แต่แค่ทนโดนยั่วไม่ไหว ปกติแค่หนังโป๊ยังไม่ทันจบเขาก็วิ่งเข้าห้องน้ำล่ะ แล้วยิ่งโดนของจริงๆแบบนี้
ครืดดดดดดดดด ครืดดดดดดด
เหมือนมีมารผจญ? จู่ๆ ไอโฟนที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงก็สั่นขึ้นมา เพราะมีคนโทรเข้า แอลผละออกจากซองจง และหยิบมันขึ้นมาดู
'ซองกยู'
อือหือ โทรมาได้จังหวะจริงๆเลยพ่อคุณ ถ้าช้ากว่านี้อีกนิดหน่อยสองคนนี้ก็คนเสร็จภารกิจกันล่ะ !! แอลถอนหายถอนเฮือกใหญ่แล้วกดรับสาย
"วะ ว่าไง"
[นี่แอบโดดไปดูหนังโป๊ใช่เนี่ย] แอลถึงกับเบ้ปากใส่ โทรมาก็มากวนทันทีเลย
"แล้วมะ มีอะไรรึเปล่า"
[ไปชักออกก่อนป่ะ ท่าจะไม่ไหวจริงๆนะเนี่ย มันส์เหรอว่ะเรื่องนี้ แบ่งมั้งดิ]
"อะไรของมึงเนี่ย! มึงรู้ได้ไงว่ากูมีอารมณ์" แอลเผลอหลุดคำหยาบออกมา แต่สำหรับซอง
กยูถือเป็นเรื่องปกติ
[โห! ก็เสียงมึงสั่นขนาดนั้น นี่อย่าบอกนะว่ามึงอึ๊บเด็กอยู่ เชี้ย! โดดแล้วไม่ชวนกู]
"เอ่อ ไม่ใช่ แค่หนัง" แอลพูดพลางปรายตามองมาที่ซองจง ซึ่งตอนนี้หลับไม่รู้เรื่องแล้ว
[นิสัย! เชิญมึงต่อให้หายเถอะ กูแค่โทรหานึกว่ามึงหายไปไหน พอดีเป็นห่วง]
"อ่าๆ โอเค"
พอวางสาย แอลก็ยังรู้สึกถึงความคับแน่นในกางเกงที่ยังไม่ได้อ่อนตัวลงเลย แต่คนที่ยั่วเขาในตอนแรกก็กลับหลับไปแล้ว คงจะทำอะไรไม่ได้
ต้องไประบายออกจริงๆ!
เกือบลักหลับเด็กนี่แล้วไง!!??
"คนสวย... ฮยองขอเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ" ร่างสูงอุ้มร่างบางให้นอนดีๆ ก่อนจะก้มกระชิบใบหูน้อยๆ และเดินเข้าห้องน้ำไป
.
.
ผ่านมาหลายชั่วโมง ซองจงก็งัวเงียตื่นขึ้นมา ดวงตาสวยปรือมาไปทั่วๆห้อง เสื้อนอนตัวบางร่นหลุดออกมาจากเห็นหัวไหล่กลมมนข้างหนึ่ง ความรู้สึกปวดหัวแล่นเข้ามาในหัวทันที หัวกลมๆ สะบัดไปมาด้วยความมึน ก่อนจะเดินโซซัดโซเซออกมาจากห้องนอน
เป็นอะไรไปเนี่ย?
แกร๊ง~
ร่างบางเดินไปเตะกระป๋องเบียร์ จนมันกลิ้งๆ ดวงตาสวยมองอย่างสงสัย และพยายามนึกเรื่องราวก่อนหน้านี้ให้ออก
อะ เอ่อ... เรากินเบียร์ไปนี่นา
แล้ว... ก็หลับไป โห! นี่แค่กระป๋องเดียวยังเมา ไม่เอาแล้ว ไม่คุ้มเลย ยิ่งไม่สบายอยู่
หมอนั่นกลับไปแล้วเหรอ?
ดวงตาสวยมองไปรอบๆห้อง ก่อนจะส่ายหัวอย่างไม่ใส่ใจ ร่างบางเดินงัวเงียไปที่โซฟา แต่ก็ต้องชะงักเมื่อ...
แอล!
แอลนอนอยู่ที่โซฟา นี่ยังไม่ได้กลับไปเหรอเนี่ย นี่ก็มือแล้วนะ ร่างบางก้มมองอีกคนงงๆ อย่างพินิจพิเคราะห์
ไม่ๆๆๆ จะจ้องทำไม
ร่างบางสะบัดหัวไล่ความคิดต่างๆออกไป และดึงเสื้อนอนที่ร่นเปิดไหล่ขึ้นมาปิดให้มิดชิด
"ฮยอง" มือบางสะกิดขาของแอลเบาๆ
">_o" แอลลืมตาขึ้นมาและมองไปยังต้นเหตุที่ทำให้เขาตื่น "อะ...ตื่นแล้วเหรอ" พูดจบเขาก็ลุกขึ้นนั่ง
"เมื่อกี้ฮะ ฮยองพาผมเข้าไปนอนเหรอ" ซองจงถามซื่อๆ ราวกับไม่รู้ว่าก่อนนะนั้นเกิดอะไรขึ้น
ก็เมานี่นา!
"ใช่ แล้วใครบอกให้นายกินเบียร์ล่ะ กินไม่เป็นก็ยังจะกิน เมาไม่รู้เรื่องเลย" แอลพูดพลางจ้องคนที่เล็กที่ยืนก้มหน้าเหมือนจะสำนึกผิดอะไรบางอย่างอยู่
แต่ก็ดีนะที่เมา
"ผมขอโทษ ไม่รู้ว่ามันจะเมาขนาดนั้น"
"ไปกินข้าวไป ฮยองจะกลับแล้วล่ะ" แอลยักไหล่พลางลุกขึ้น
"จะกลับแล้วเหรอ ฮยองกินข้าวก่อนไหม"
"ไม่ล่ะ ไม่กวนนายแล้วดีกว่า"
"เดี๋ยวผมไปส่งนะ" ซองจงรีบเดินเข้าไปในห้อง และกลับออกมาพร้อมเสื้อคลุมแบบเดียวกับที่เขาเจอในตอนฝนตก
ร่างสูงกับร่างบางเดินออกมาด้วยกันจากห้อง โดยร่างบางเดินห่างกับอีกคนพอสมควร จนเข้ามาในลิฟต์ ซองจงรู้สึกอึดอัดขึ้นมาทันที เพราะอากาศในลิฟต์ อีกทั้งยังอยู่กับแอล สองต่อสอง
อย่าคิดมากสิ!
"ทำไมถึงกินเบียร์เข้าไป"
จู่ๆ แอลก็ถามขึ้นมา ซองจงสะดุ้งนิดหน่อยที่โดนถามแบบนี้ แล้วจะให้ตอบว่ายังไงล่ะ
"เอ่อ คือ ผมอยากรู้รสชาติของมัน"
"ก็ไปซื้อมากินเองสิ ทำไมต้องกินของฮยองด้วย" แต่เหมือนอีกคนจะไม่เลิกถาม จนร่างบางเริ่มหงุดหงิด
"ผมไม่กล้าไปซื้อ เดี๋ยวผมซื้อให้ฮยองใหม่ก็ได้ เอาไหมล่ะ!"
"ไม่!" พูดจบแอลก็ผลักร่างบางไปติดมุมกำแพงลิฟต์ และเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้
"ฮยอง!" ร่างบางตกใจ รีบผลักอีกคนออก แทบไม่ได้ตั้งตา ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอีกคนจะทำอะไร
ติ้ง!
ลิฟต์เปิดออกเมื่อถึงชั้นล่างสุด แอลเดินออกไป
เลยโดยไม่หันมามอง ซองจงมองตามออกไปอย่างลังเล ว่าจะตามไปส่งต่อหรือยังไง
แต่แล้วก็ตัดสินใจ เดินตามไป
"ฮยอง" พอเดินออกมาที่ลานจอดรถ ร่างบางก็เรียกร่างสูง ไม่รู้ว่าเพราะอะไรนะ แต่มันก็เรียกไปแล้ว
"ว่า?"
คำทิ้งทายสั้นๆ เข้ากับอีกลุคของเขา คือเจ้าชายน้ำแข็ง ช่างแตกต่างจากอีกลุคที่ดูอบอุ่นและเป็นมิตรในตอนแรก
"ฮยองโกรธอะไรผมรึเปล่า"
แอลหันกลับมามองคนที่อยู่ข้างหลัง นี่สินะ ที่มาของฉายาเข้า ดวงตาคมสื่อถึงความนิ่งความเย็นชาออกมาจนน่าอึดอัด
"ไม่ได้โกรธ แค่ไม่ชอบที่นายไม่ยอมรับ"
"ผมไม่ยอมรับอะไร"
"หึ! คิดว่าฉันไม่รู้รึไง ว่านายจงใจกินเบียร์เพราะไม่อยากให้ฉันกิน"
เหมือนโดนฉีกหน้ายังไงไม่รู้(?!) ที่แอลรู้ความจริงว่าเขากินเบียร์เข้าไปเพราะอะไร แต่หมอนี่จะจำมากเกินไปแล้วนะ
"ผมเปล่านะ ก็บอกแล้วอยากลองกิน"
"ทั้งๆที่ตัวเองไม่สบายนี่นะ รู้สภาพตัวเองไหมนั่น เพราะฉันบอกว่าเครียด นายก็ไม่อยากให้ฉันกิน เลยเป็นฝ่ายกินแทน"
"ผม...ขอโทษ" ซองจงก้มหน้าลงยอมรับผิด
"พอ ฉันแค่ไม่ชอบ" แอลยกมือเชิงไม่เป็นไร ก่อนจะจ้องคนตรงหน้า "เหอะ นายจำได้ใช่ไหมว่าฉันพูดอะไรกับนายในตอนนั้นบ้าง"
ตอนนั้น....หมายถึงตอนที่ยังคบกันน่ะเหรอ!!?
"ไม่..ผมจำไม่ได้" ซองจงส่ายหัวเบาๆพลางเดินถอยหลังหนี
ปึก!
อ๊าก! ซวยแล้ว ถอยไปติดกับรถอีกคัน ทำไงดีว่ะ ทำไงดี
ซองจงรีบมองซ้ายขวา และมาคนตรงหน้าที่เดินก้าวเข้ามาใกล้ ทำไมบรรยากาศมันมืดมิดแบบนี้ว่ะ ไม่มีไฟเลย กลัวเหมือนกันนะ
"เด็กน้อย ฉันพูดกับนายว่า ถ้าไม่อยากให้ฉันกินมัน นายต้องให้ฉันจูบ"แอลพูดพลางเอื้อมมึงสองข้างมาดึงฮูดขึ้นมาคลุมหัวร่างบางเอาไว้ ทำให้มืดมากกว่าเดิม
"วะ ว่าไงนะ ฮยอง ไม่ดะ!" พูดไม่ทันจบ ร่างสูงก็ประกบริมฝีปากลงมา ด้วยความมืด ทำให้ร่างบางมองไม่เห็นและไม่ทันตั้งตัว
แอลกดไหล่อีกคนให้พิงกับรถ และขบจูบริมฝีปากบางเบาๆ อย่างรีบๆ ร่างบางหายใจไม่ค่อยทันจึงต้องกำชายเสื้ออีกคนไว้แน่น
ซองจงไม่ได้เมาหรอก แอลต่างหากที่เมา
แค่แปบเดียวร่างสูงก็ผละจูบออก และมองร่างบางที่ยืนตัวสั่นจากจูบที่ไม่ได้ตั้งตัว ก่อนจะจับแขนและเดินพามาส่งที่หน้าคอนโด
"ฉันไปนะ" พออีกคนปล่อยมือ สติน้อยที่กระเจิงออกไปก็กลับเข้าสู่ร่างบางอีกครั้งหนึ่ง พอได้สติก็เขาร่างสูงเดินกลับไปที่รถแล้ว
"อ่า ไม่นะๆ" ซองจงรีบสะบัดหัวไล่ความรู้สึกแปลกๆออกไป ทำไมใจเต้นแรงแบบนี้ อย่านะ
ฮึ่ย!
ร่างบางรีบกลับขึ้นมาที่ห้อง และมานั่งคิดอยู่ที่โซฟา เกี่ยวเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อไม่นาน มันทำให้เขาคิดมาก
เราเปลี่ยนไปเหรอ??
เราต้องเกลียดแอลสิ ไม่ใช่เฉยๆแบบนี้
เราต้องขัดขืนสิ ไม่ใช่ยอมให้เขาจูบ
ทำไม!!! มันรู้สึกแบบนี้ ความรู้สึกแบบไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ประมาณว่ารู้สึกดี
เมาใช่ไหม!!!!???
***********************************************************************
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
