เกลียดเธอแค่ไหน สุดท้ายก็รักเธอ

9.6

เขียนโดย Chapond

วันที่ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 03.38 น.

  48 บท
  446 วิจารณ์
  166.12K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 กันยายน พ.ศ. 2556 11.36 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

31) ไม่เข้าใจกัน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

“ฮือๆ อย่าเป็นอะไรนะธาม”เสียงของป๊อปปี้หญิงร้องไห้พยายามบอกกับธามไทที่ถูกเข็นเตียงเข้าไปในห้องผ่าตัดดังขึ้นจนป๊อปปี้ชายที่สงสารน้องสาวจึงเดินไปโอบกอดเพื่อให้กำลังใจ

 

‘ใจเย็นๆนะป๊อปปี้ ธามเค้าถึงมือหมอแล้ว หมอต้องช่วยเค้าได้แน่ ปลอดภัยแล้วๆ”ป๊อปปี้ชายกอดปลอบใจป๊อปปี้หญิงที่ตอนนี้คราบลือดจากตัวธามไทที่ติดเสื้อป๊อปปี้หญิงก็ติดเสื้อป๊อปปี้ชายไปด้วย

 

“ฮือๆ ฮันนี่ ป๊อปปี้กลัว”ป๊อปปี้หญิงกอดป๊อปปี้ชายอย่างหาที่พึ่งทำเอาฟางที่มองอยู่นิ่งๆแล้วรู้สึกสะอึกกับภาพที่เห็น ฟางพยายามท่องไว้ว่านี่คือพี่น้องกันๆ

 

“ฮันนี่อย่าทิ้งป๊อปปี้ไปนะ ป๊อปปี้กลัว”ป๊อปปี้ร้องไห้ขอป๊อปปี้ชาย

 

“เอ่อ ธาราเดี๋ยวคุณช่วยไปหาอะไรอุ่นๆให้ป๊อปปี้ทานหน่อยได้มั้ย”ป๊อปปี้ชายหันไปบอกฟาง ฟางพยักหน้าแล้วเดินออกไปที่ร้านขายของชั้นล่างของโรงพยาบาล

 

“ป๊อปปี้มีอะไรอยากจะบอกฮันนี่รึเปล่า”ป๊อปปี้เริ่มเปิดประเด็น

 

“ฮันนี่หมายถึงอะไร”ป๊อปปี้หญิงไม่เข้าใจ

 

“เรื่องความสัมพันธืของป๊อปปี้กับธามไทไง”ป๊อปปี้ชายเอ่บขึ้นทำเอาป๊อปปี้หญิงค่อยถอนกอดแล้วหลบสายตาเงียบ

 

“ถ้าป๊อปปี้ไม่ตอบฮันนี่ ฮันนี่จะโทรตามทีเจให้มารับป๊อปปี้กลับนะ”ป๊อปปี้ชายเริ่มขู่

 

“มะ ไม่นะ ฮันนี่ ป๊อปปี้ไม่อยากกลับฝรั่งเศส”ป๊อปปี้หญิงงอแง


“งั้นบอกฮันนี่มาสิว่าคืออะไร ไม่เชื่อใจฮันนี่แล้วหรอ”ป๊อปปี้ชายแกล้งทำเป็นตัดพ้อ


‘คือ เมื่อ2ปีก่อน ป๊อปปี้เคยคบกับธามไท แต่ตอนนั้นเรา2คนยังเด็กมาก ธามไททำป๊อปปี้ท้อง เรา2คนหนีตามกันมาอยู่ด้วยกันที่คอนโดถูกๆเพื่อหลบพี่ทีเจ แต่ตอนนั้นพวกเราไม่มีเงิน ไปเรียนก็ไม่ได้ หาพ่อแม่ก็ไม่ได้ เลยทะเลาะกันธามไทเผลอผลักป๊อปปี้ตกบันได เป็นเวลาที่ทีเจมาถึงพอดี พวกของทีเจซ้อมธามไทแทบปางตาย ส่วนป๊อปปี้ก็เสียลูกไป”ป๊อปปี้หญิงเล่าเรื่องราวทั้งหมดโดยที่น้ำตาค่อยๆไหลออกมาจากตาทั้งสองข้างของหญิงสาว ป๊อปปี้ชายเห็นยิ่งสงสารก็ซับน้ำตาให้แล้วกอดปลออีกครั้ง

 

“หลังจากนั้นป๊อปปี้ก็รู้ว่าธามไทถูกพ่อแม่พากลับมาที่เมืองไทย แล้วเราก้ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย2ปี จนกระทั่งได้มาเจอกันที่นี่”ป๊อปปี้เล่าต่อแล้วกอดป๊อปปี้ชายแน่น


“แล้วป๊อปปี้จะทำยังไงต่อ ฮันนี่ว่านะ ธามไทไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ถ้าเค้าไม่รักป๊อปปี้อยู่ แล้วเค้าจะเข้าไปช่วยป๊อปปี้จนตัวเองต้องเบแบบนี้หรอก”ป๊อปปชายบอก


“แต่เค้าฆ่าลูกของเรา”ป๊อปปี้หญิงพยายามหาเหตุผลมาสร้างกำแพงปิดไว้

 

“ตอนนั้นยังเด็กกันอยู่ไม่ใช่หรอ ป๊อปปี้ระหว่างเราน่ะยังไงมันก็เป็นพี่น้องนะ ฮันนี่รักป๊อปปี้เหมือนฮันนี่รักแก้ว ฮันนี่อยากให้ป๊อปปี้พังกำแพงที่ก่อไว้ในใจแล้วเปิดใจให้อภัยธามไทอีกครั้ง ฮันนี่เชื่อว่าธามไทจะดูแลป๊อปปี้ไม่ให้ป๊อปปี้เสียใจอีกเป็นครั้งที่2หรอก”ป๊อปปี้พูด


“แต่พี่ทีเจต้องไม่ยอมแน่ๆ ละฮันนี่ก็จะต้องโดนทีเจเล็งแน่ๆที่ฮันนี่เลือกช่วยธามไท”ป๊อปปี้หญิงกังวลถึงพี่ชายอีกคนที่อารมณ์ร้อนไม่แพ้กับตัวเองเลย


“เรื่องนั้นเดี๋ยวฮันนี่จัดการให้เอง ป๊อปปี้ไม่ต้องกลัว ฮันนี่ไม่มีวันทิ้งป๊อปปี้ไปไหนหรอก”ป๊อปปี้กระชับกอดเพื่อยืนยันให้ป๊อปปี้หญิงมั่นใจในตัวเขา

 

“ป๊อปปี้ไม่รู้จะขอบคุณยังไงดีแม้เราจะไม่ใช่พี่น้องกันแท้ๆแต่ฮันนี่ก็ดีกับป๊อปปี้มาก ใจดีกว่าพี่ทีเจด้วยฮันนี่น่ารักที่สุดเลย”ป๊อปปี้หญิงหอมแก้มป๊อปปี้ชายตามความเคยชิน เป็นเวลาเดียวกับที่ฟางเดินถือโกโก้ร้อนมาสองแก้วให้ทั้งคู่เห็นเข้า

 

“จุ๊บป๊อปปี้เหมือนที่เคยทำหน่อยสิ”ป๊อปปี้หญิงอ้อนป๊อปปี้ชาย เพราะตอนที่อยู่ฝรั่งเศสเวลาป๊อปปี้กลัวหรือเสียใจเธอมักจะขอให้เขาจุ๊บหน้าผากแทนเพื่อปลอบเธอ

 

จุ๊บ

 

 

 

ป๊อปปชายจูบหน้าผากน้องรักเพื่อให้กำลังใจ หญิงสาวกอพี่ชายแน่น ทำเอาฟางอึ้ง จุ๊บเหมือนที่เคยทำ งั้นแสดงว่ามันต้องไม่มีแค่ครั้งเดียวแน่ที่คุณภานุจะทำแบบนี้กับป๊อปปี้หญิง หึ ใช่สิ คนเจ้าชู้อย่างเค้าจะทำอะไรก็ได้ นี่เธอคงเป็นหนึ่งในคนที่เค้าหว่านเสน่ห์ด้วยสินะ บ้าที่สุด

 

 

 

“โกโก้ได้แล้วค่ะ”ฟางหน้าตึงเดินเอาโกโก้ยิ่นให้ทั้งคู่ ก่อนจะโทรศัพท์หากวิน

 

“กวินมารับฟางหน่อยสิ ฟางอยู่ โรงพยาบาลจ้ะ มาดูธาม ตอนนี้ฟางเหนื่อยฟางอยากกลับบ้านแล้ว”ฟางโทรศัพท์คุยเสียงดังจนป๊อปปี้ชายได้ยินทำเอาชายหนุ่มแทบปาแก้วโกโก้ทิ้งด้วยความหวงยัยตัวเล็กขี้งอนคนนี้ทันที

 

 

“จะกลับกับใครนะธารา”ป๊อปปี้ชายถามห้วนๆ

 

“กวินค่ะ”ฟางลอยหน้าลอยตาตอบ

 

“ไม่ต้องเดี๋ยวชั้นไปส่ง”ป๊อปปี้บอก

 

“ไม่ต้องหรอกค่ะ อยู่ดูแลคุณป๊อปปี้ อย่างที่เคยทำเถอะค่ะ ฟางกับกวินอยู่บ้านเดียวกันจะกลับบ้านด้วยกันไม่เห็นแปลก”ฟางย้อนกลับ ทำเอาป๊อปปี้ที่ได้ยินว่าบ้านเดียวกัน ดูแลกันที่ยิ่งหงุดหงิด

 

“พูดมาได้ ชอบนักหรอไปกับผู้ชายคนโน้นคนนี้ ให้คนอื่นได้นินทาเอาเนี่ย”ป๊อปปี้หงุดหงิด

 

“ใช่ ชอบมากเลยด้วย ก็ผู้ชายเค้าเข้ามาหาเองนิคะฟางไม่ได้เป็นคนไปหาเค้าก่อน ไปกับคนไหนก็ได้ชอบก็ไป ไม่ชอบก็ไม่ไปไม่เห็นต้องแคร์ต้องจริงจังอะไรเลย”ฟางย้อนใส่ป๊อปปี้เพื่อยั่วโมโห ทำเอาป๊อปปี้อึ้ง อ๋อ ที่เธอยอมเค้าที่ทะเลนั่นก็เพราะเธอหว่านเสน่ห์ด้วยสินะ

 

“ฟาง”ป๊อปปี้โมโหจัดเผลอเรียกชื่อเล่นฟางออกมา

 

“คนที่เรียกชื่อเล่นฟางได้มีแต่คนที่สนิทกันเท่านั้น ไม่สนิทอย่าเรียก จำไว้”ฟางโมโหเดินกลับออกไปทันที ทำเอาป๊อปปี้มองตามอย่างเจ็บใจและน้อยใจมาก

 

 

 

 

วันต่อมา

 

 

“แล้วคืนนี้ฟางจะมานอนเฝ้าธามใช่ป่ะ”กวินเดินคุยกับฟางระหว่างเดินออกมาจากยริษัท

 

“ใช่จ้ะ ฟางเป็นห่วงธามนี่ก็ยังไม่ฟื้นเลย”ฟางพูดเจือด้วยความเป็นห่วงธามไทที่นอนไม่ได้สติอยู่โรงพยาบาล

 

“ดูแลแต่คนป่วยอย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะครับคนสวย ผมเป็นห่วง”กวินลูบหัวฟางอย่างเอ็นดู ฟางเห็นก็เอามือหยิกแก้มกวินด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะเดินกอดคอกันไปขึ้นรถ ป๊อปปี้ที่แอบดูอยู่เดินออกมากมุม เธอห่วงผู้ชายทุกคนที่ใกล้ตัวเธอ เธอเล่นแบบนี้กับผู้ชายทุกคนสินะ นี่เค้าก็คือหนึ่งในนั้นด้วยล่ะสินะ ป๊อปปี้ยิ่งคิดยิ่งช้ำใจ

 

 

 

 

“เธอมานอนที่นี่หรอ ไม่ต้องหรอก คืนนี้ชั้นจะเฝ้าธามเอง”ป๊อปปี้หญิงเข้ามาต้องชะงักเมื่อเห็นฟางนั่งเฝ้าธามไทอยู่

 

“ธามเป็นเพื่อนชั้น ชั้นจะมานอนเฝ้าไม่เห็นแปลกนี่คะ”ฟางย้อนกลับยียวน เพราะยังแอบหงุดหงิดกับเรื่องเมื่อวานอยู่

 

“ชั้นก็จะนอนที่นี่เหมือนกัน”ป๊อปปี้หญิงยืนยัน

 

 

"มันรบกวนคุณเปล่าๆนะคะ เดี๋ยวจะเสียเวลาอันมีค่าของคุณกับเจ้านายชั้นเปล่าๆ"ฟางรีบประชด

 

"แต่เค้าช่วยชั้นชั้นต้องรับผิดชอบมาดูแลเค้าไง และอีกอย่างชั้นกับฮันนี่เราเข้าใจกันดีดังนั้นชั้นมีสิทธิ์นอนที่นี่"ป๊อปปี้หญิงรีบว่า

 

“ชั้นเป็นเพื่อนเค้าเรานอนบ้านเดียวกันทุกวันชั้นมีสิทธิ์อยู่แล้ว แล้วคุณเป็นอะไรกันล่ะคะถึงได้เสนอตัวมาทำแบบนี้”ฟางย้อนถาม

 

“ชั้น เอ่อ คือว่าชั้น โอ๊ย เพราะนายเนี่ยเค้าช่วยชั้น ชั้นจะมาดูแลเค้าก้ไม่แปลกหรอก จะนอนนี่ใช่ม้ะ ได้ งั้นลงไปซื้อของให้หน่อยสิ ยัยเลขา”ป๊อปปี้เปลี่ยนเรื่องทันทีก่อนยื่นตังค์ให้ฟาง ทันทีที่ฟางเดินออกไป ปีอปปี้ก้หยิบมือถือออกมาทันที

 

“ฮืออออออ ฮันนี่ ป๊อปปี้โดนรังแก”ป๊อปปี้รีบโทรไปหาป๊อปปี้ชายทันที

 

 

 

 

 

 

“เช้อะ คนบ้าอะไรดีแต่สั่งๆๆๆๆๆๆๆ บ้าอำนาจพอๆทั้งคู่เลย”ฟางหงุดหงิดเดินลงมาที่มินิมาร์ทด้านล่าง ตอนนี้บรรยากาศรอบๆโรงพยาบาลเงียบจนแทบไม่มีคน ทำเอาฟางเดินช้าอย่างกลัวๆ

 

หมับ

 

 

“มานี่”ป๊อปปี้ชายที่โผล่เข้ามาคว้าแขนฟางก่อนจะกระชากอย่างแรงไปขึ้นรถของชายหนุ่มที่จอดอยู่ไม่ไกลทันที

 

 

 

โทษทีน้าาาา ช่วงนี้ไม่ได้เปิดคอมเลย เรากลับมาอัฟให้แล้วๆ เดี๋ยวลงให้เลย2ตอนเลยยย

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา