เกลียดเธอแค่ไหน สุดท้ายก็รักเธอ

9.6

เขียนโดย Chapond

วันที่ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 03.38 น.

  48 บท
  446 วิจารณ์
  166.09K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 กันยายน พ.ศ. 2556 11.36 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

45) รักแท้ก็คือเธอ (แต่ขอแกล้งแปปนึงนะ)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 “แก้ว ทำใจดีๆ หายใจลึกๆนะ”ฟางบอกกับแก้วที่นอนบนเตียงแล้วกำลังจะเข้าไปในห้องคลอด

 

"กะ แก้วกลัว"แก้วพูดเสียงสั่นด้วยความกลัว

 

“แก้วพี่จะรอตรงนี้นะ พี่เข้าไปไม่ได้ สู้ๆ อดทนไว้ เพื่อโทโมะนะ”ป๊อปปี้ที่ตามฟางมาก็บอกกับแก้วที่เข้าไปในห้องคลอด ฟางและป๊อปปี้มองหน้ากัน ต่างลุ้นกับแก้ว

 

 

 

 

 

“แก้วเป็นยังไงมั่งคะ”แพทรีบวิ่งมาดูอาการเพื่อนรัก

 

“อย่าวิ่งสิแพท เดี๋ยวล้ม”กวินวิ่งตามมาก็บอกกับแพท ตามด้วยขนมจีน ธามไทและป๊อปปี้หญิง

 

“ก็แพทร้อนใจนิคะ จะได้เห็นหน้าหลานแล้ว”แพทพูดเสียงอ่อยๆ ก่อนจะหันไปคล้องแขนกวินเพื่ออ้อน


“นี่ชั้นจะกลายเป็นน้าแล้วหรอเนี่ย”ป๊อปปี้หญิงพูดอย่างตื่นเต้น

 

“ฟางเชื่อว่าคุณแก้วเข้มแข็งพอ คุณแก้วต้องไม่เป็นอะไร ทั้งแม่และลูก”ฟางพูด

 

“เข้มแข็งไว้นะแก้ว”ป๊อปปี้ชายพูดพลางโอบฟางที่ลุ้นอยู่ข้างเขาหน้าห้องคลอด

 

 

 

 

 

หลายสิบนาทีต่อมา

 

“อุแว้ๆ”เสียงเด็กร้องดังลั่นมาจากห้องคลอดทำให้ทุกๆคนที่ลุ้นกันอยู่ยิ้มออกมา

 

“ใครเป็นสามีของคนไข้ครับ”หมออกมาถาม

 

“เอ่อ สามีของคนไข้ตอนนี้นอนอยู่ที่ห้องคนไข้พิเศษชั้นบน มีอะไรหรอครับ”ป๊อปปี้ตอบ

 

“ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมจะบอกว่ายินดีด้วยนะครับ ลูกคุณแก้วเป็นลูกผู้ชายครับ”หมอบอกทุกคนถึงกับยิ้ม

 

“ส่วนคนไข้ปลอดภัยดี แต่ตอนนี้สลบอยู่เดี๋ยวหมอจะย้ายขึ้นไปที่ห้องพิเศษเพื่อให้พักฟื้นนะครับ”หมอบอก ทุกคนถึงกับโล่งอกที่แก้วคลอดลูกอย่างปลอดภัย

 

 

 

อาทิตย์ต่อมา

 

 

 

“น้องอาบน้ำเสร็จแล้วนะคะคุณแม่”นางพยาบาลเดินเอาลูกของแก้วเข้ามาให้แก้ว แก้วรับลูกมาก่อนจะให้ลูกดูดนมแล้วมองด้วยความเอ็นดู

 

“กินใหญ่เลยนะเจ้าตัวเล็ก”ฟางนั่งข้างๆอยู่ก็พูด

 

“แล้วนี่เธอคิดชื่อลูกรึยังอ่ะว่าจะให้ลูกชื่ออะไร”แพทถาม

 

“น้องกั้มฟ์ละกัน จะได้คล้องกับแม่ด้วย”แก้วยิ้ม

 

 

“ละนี่พี่ป๊อปกับกวินไปไหนล่ะ ตั้งแต่พี่ป๊อปออกจากโรงบาลมานี่เห็นซี้กันเลย ทั้งที่เมื่อก่อนยังทะเลาะอยู่เลย”แก้วพูดเมื่อนึกถึงกวินและป๊อปปี้

 

“เห็นว่าจะไปเยี่ยมโทโมะน่ะ ไม่รู้ว่าจะไปแกล้งอะไรอีกเนี่ย วันก่อนนะฟางเข้าไปก็ว่าทำไมคุณป๊อปถึงขยันไปเยี่ยมโทโมะ ที่ไหนได้นะ เอาเกมส์ไปเล่นในห้องกับกวิน ดูสิแก้ว”ฟางรีบฟ้อง


“ใช่ ของเยี่ยมนะ พอรู้ว่าพี่โทโมะยังไม่ฟื้นก็เอาไปกินซะหมดเลย ทั้งคู่เลยนะละมาอ้างว่าเดี๋ยวของจะเสียเอา เห้อ”แพทส่ายหน้ากับการกระทำป๊อปปี้และกวิน นี่พี่ขนมจีนก็ไม่อยู่ต้องบินไปเกาหลีอีก หาคนดุยากด้วย

 

 

“ไปเยี่ยมโทโมะกันเถอะ พาลูกไปด้วยไงแก้ว”ฟางนึกได้

 

“ใช่ เราลองพาน้องกั้มฟ์ไปหาพ่อ บางทีพี่โทโมะอาจจะอาการดีขึ้นก็ได้นะ”แพทเสนอ ก่อนสามสาวจะเดินไปที่ห้องของโทโมะต้องแปลกใจที่ห้องล๊อค

 

 

ก๊อกๆ

 

 

“นี่พี่กวิน อย่าบอกนะว่าแอบเล่นเกมส์ คราวนี้แพทจะไปฟ้องพยาบาลจริงๆละนะ”แพทพูดซักพัก กวินก็เปิดประตูออกมายิ้ม

 

“แอบกินของเยี่ยมพี่โทโมะอีกรึเปล่าคะเนี่ย”แพทถามดักคอ ป๊อปปี้ กวิน ป๊อปปี้หญิงและธามไทรีบส่ายหน้า ก่อนจะยิ้มให้ ฟางก็เดินไปนั่งข้างป๊อปปี้

 

“ว้าว น้องน่ารักจังเลย ชื่ออะไรน่ะ”ป๊อปปี้หญิงร้องทัก พวกผู้ชายรีบเข้าไปดูหน้าหลานกันยกใหญ่

 

 

“พอได้แล้วค่า เดี๋ยวหลานหายใจไม่ออกพอดี”ฟางรีบบอก

 

“เห้อ ถ้าโทโมะฟื้นขึ้นมาเห็นหน้าลูกหมอนั่นคงดีใจใหญ่แน่เลยเนาะว่ามั้ย”ป๊อปปี้ชายพูดแล้วสะกิดกวิน กวินก็เออ ออไปด้วย ซักพักแก้วก็อุ้มลูกไปหาโทโมะ


“ลูกของเราชื่อกั้มฟ์นะโทโมะ นายฟื้นได้แล้ว ฟื้นมาดูหน้าลูกของเราไง”แก้วพูด ลูกก็ร้องอ้อแอ้ควานเอามือไปติดโดนแก้มโทโมะ และจู่ๆโทโมะก็ค่อยๆขยับตัวลืมตา

 

 

“ทะ โทโมะ นายฟื้นแล้ว”แก้วร้องดีใจ ฟางและแพทรีบวิ่งไปหา

 

“โทโมะ นายเป็นยังไงบ้าง นายหลับไปนานมากเลยนะ”ฟางพูด

 

“พี่โทโมะต้องดูหน้าลูกพี่นะ ลูกหน้าเหมือนพี่มากเลย”แพทพูดต่อ

 

 

“พวกคุณเป็นใครกัน”โทโมะพูดทำเอาสามสาวเหวอ

 

 

“นี่ฟางไงโทโมะ นี่ก็แพท ส่วนนี่แก้วแฟนนายละนี่ลูกนาย”ฟางรีบบอก เพราะเริ่มไม่แน่ใจว่าเป็นแผนอีกรึเปล่าแต่ก็ไม่น่าใช่เพราะโทโมะพึ่งฟื้น

 

 

“ชั้นไม่รู้จักพวกเธอ”โทโมะตอบ ทำเอาสามสาวยิ่งอึ้งกว่าเดิม ก่อนจะให้หมอตราวจโทโมะอีกครั้ง

 

 

 

“ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ ทำไมจู่ๆโทโมะถึงจำใครไม่ได้”ฟางพูดอย่างไม่เข้าใจหลังออกมาจากห้องเพื่อรอหมอเช้คร่างกายโทโมะอยู่

 

“ใช่ ทั้งที่ร่างกายฟกช้ำหมอบอกก็ไม่ได้กระทบกระเทือนรุนแรงอะไรมากมายนิ”แพทแย้ง

 

“บางทีแรงกระแทกของรถชนเมื่ออาทิตย์ก่อนอาจทำให้โทโมะความจำเสื่อมก็ได้นะ”ป๊อปปี้เสนอความคิด

 

“แล้วเราจะทำยังไงกันดีล่ะคะคุณป๊อป ฮือ แก้วคลอดลูกแล้ว อย่างี้พ่อก็จำลูกจำแก้วไม่ได้น่ะสิ ฮือ”ฟางที่สงสารแก้วก็เริ่มร้องไห้อีกครั้ง ป๊อปปี้รีบกอดปลอบ

 

“แก้วไม่ยยอมหรอก ถ้าโทโมะจะจำแก้วไม่ได้ แก้วไม่ยอม”แก้วพูด


“เอางี้ เราพาโทโมะพักผ่อนรักษาตัวที่บ้านริมทะเลมั้ย ถือว่าพาทุกคนไปพักผ่อนให้หมดเลย”ป๊อปปี้เสนอ

 

“ฟางเห็นด้วยนะคะ เผื่ออะไรมันจะดีขึ้น”ฟางบอก ทุกคนเลยลงความเห็นว่าจะพาโทโมะไปรักษาตัวที่บ้านริมทะเลของป๊อปปี้

 

 

 

ใกล้จบแล้วเลยสั้นหน่อย อิอิ พาท2กำลังมานะจ้ะ อดใจแปปนึงงง

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา