เกลียดเธอแค่ไหน สุดท้ายก็รักเธอ

“ขอบใจมากนะเว่ยเขื่อน ที่กันท่าไม่ให้ยัยนี่ไปกับไอ่พวกขี้เมาพวกนั้นน่ะ”โทโมะบอกเพื่อน ขณะที่เขื่อนพยายามอุ้มแก้วขึ้นรถไปด้วยความทุลักทุเล

“ยัยนี่ก็อีกคน แค่ไม่กินก็ยุ่งอยู่แล้ว นี่ยังกินเหล้าอีก โอ๊ย นี่แรงคนรึช้าง”โทโมะมองแก้วแล้วบ่น แต่แล้วแก้วที่พลิกตัวเพื่อนอน ก็เอาฝ่ามือฟาดเข้าเต็มๆที่ต้นคอโทโมะ

"ถึงจะบ่น แต่ก็ยังทนแบกมา น่ารักจัง"เขื่อน เพื่อนสนิทโทโมะรีบแซว

"เลิกคิดไปเลยไอ้เขื่อน มึงก็รู้ว่ากูชอบฟาง ยัยนี่ก็แค่สายรหัสใกล้กันเท่านั้นล่ะ"โทโมะรีบพูด เมื่อคิดถึงตอนเรียนที่แก้วและเขารหัสนักศึกษาติดกัน พี่รหัสพวกเจาเป็นแฟนกันทำให้เวลาไปเลี้ยงสายรหัสมักจะต้องมาเจอกันบ่อยๆ แถมได้เป็นดาวและเดือนของคณะ จนพวกเพื่อนเขาแซวให้เป็นคู่จิ้นของรุ่น 

“ละนี่มึงจะไปส่งแก้วที่บ้านเลยป่ะ”เขื่อนถาม

“ไม่ล่ะ พี่ชายยัยนี่โหดยิ่งกว่าร็อตไวเลอร์ คุณลุงแกก็ดันติดประชุมที่ฮ่องกง อาทิตย์หน้าโน่นกลับ”โทโมะตอบ

“ละเอาไงดีวะ”เขื่อนนึก

“คอนโดแฟนมึงว่างป่าววะ”โทโมะถามถึงคอนโดของเฟย์ แฟนของเขื่อน

“แหะๆ ช่วงนี้เฟย์ตกแต่งคอนโดใหม่น่ะ เลยมาอยู่ห้องชั้นซักพักน่ะ”เขื่อนสารภาพ โทโมะที่ขับรถอยู่ถึงกับกุมขมับ

“คอนโดมึงนั่นล่ะโมะ อ้างโน่นนี่ อย่าบอกนะแอบเอาสาวมากกไว้ห้อง”เขื่อนถาม

“ไอ่บ้า ไม่มีโว่ย ที่ไม่ให้ไปน่ะ เพราะยัยนี่กับชั้นทะเลาะกันบ่อยจะตาย ขึ้นห้องกันนี่มีหวัง เผาคอนโดกูทิ้งอ่ะดิ”โทโมะตอบเชื่อนสยองตาม

“ไม่รู้ล่ะโว่ย คอนโดมึงสรุปเลยๆ เดี๋ยวกูนอนเป็นเพื่อนก็ได้ถ้าไม่อยากนอนกันสองต่อสอง เพราะกลัวใจตัวเองจะห้ามใจไม่อยู่ ช้ะ....อ๊ากกก”เขื่อนรีบสรุปแต่ก็อดแซวเพื่อนไม่ได้จึงโดนคนถูกแซวอย่างโทโมะ ที่ถือวิสาสะโยนกระเป๋าแก้วใส่หน้าเขื่อนทันที

....................................................................

เช้าวันต่อมา

“อืมมม”แก้วพลิกตัวเพื่อควานหาหมอนข้างใบโปรด แต่ต้องชะงักเมื่อแขนฟาดไปสัมผัสกับร่างกายคน แก้วค่อยๆลืมตา และกระพริบตาถี่ๆ คนที่นอนข้างๆเธอตอนนี้คือ โทโมะ!

พลั่ก!

“โอ๊ย นี่ทำบ้าอะไรของเธอน่ะ”โทโมะที่โดนแก้ว ถีบลงมาจากเตียง ถึงกับจุก เขาตาสว่างทันทีก่อนจะลุกขึ้นมาโวยวาย

“นี่แก ทำอะไรชั้นนะ ไอ่หน้าตุ๊ด ”แก้วที่โวยวายทันทีที่ตื่น

“โห พูดให้มันดีๆหน่อย ใครจะกล้าทำอะไรเธอ แรงหยั่งกะช้าง ละอีกอย่างถ้าปล้ำเธอเนี่ยชั้นปล้ำลิงดีกว่า โอ้ย!” โทโมะบ่นแก้ว จึงโดนแก้วโยนหมอนเข้าที่หน้าเต็มๆ

“ปากเสีย นี่ละชั้นมาอยู่ห้องนายได้ไงเนี่ย ปวดหัวชะมัด”แก้วถามพลางเอามือกุมขมับตัวเอง เพราะแฮงค์จากเมื่อคืน โทโมะเห็นดังนั้น ก็เอายา และน้ำยื่นให้แก้ว

“หึ ทีหลังรู้ว่าคอไม่แข็งอย่าทำซ่า”โทโมะดุแก้ว แก้วค้อนนิดนึงก่อนกินยา

“ส่วนที่เธอมานอนห้องชั้นได้ไง เพราะว่า ถ้าเธอกลับบ้านสภาพนี้มีหวัง พี่เธอ ฆ่าชั้นตายแน่ๆ”โทโมะ ซึ่งจริงอย่างที่โทโมะพูดแม้ว่าเธอจะไม่ใช่น้องแท้ๆ แต่ป๊อปปี้ก็หวงเธอหยั่งกะไข่ในหิน

“ดะ เดี๋ยวนะ ละนี่ชั้นมาใส่เสื้อตัวนี้ได้ไง เสื้อผ้าชั้นล่ะ”แก้วเริ่มสำรวจตัวเอง พบว่า แก้วได้ใส่เสื้อเชิ้ตตัวโคร่งของโทโมะ แต่ข้างในไม่มีอะไรใส่เลย แก้วหันขวัยไปหาโทโมะที่รู้สึกถึงรังสีอำมหิต

“นายตายยยยยย/เห้ยยย”แก้วกระโจนตัวเองใส่โทโมะ แต่เนื่องจากตัวเองอยู่บนเตียงจึงเสียหลักล้มลงไปทับตัวโทโมะและปากทั้งคู่ชนกันทันที

“.............”ทั้งคู่อึ้ง แต่เหมือนอะไรไม่รู้ดลใจให้แก้วก้มลงไปจูบโทโมะอีกที โดยที่ชายหนุ่มก็ไม่ขัดขืน และเอามือไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต ก่อนที่จะค่อยๆล้วงเอาบีบเคล้นอกสวยคู่นั้นเพื่อเร้าอารมณ์

“มาแล้วจ้า โจ้กร้อนๆสำหรับคนแฮ้งค์ ว้ายยยย/เห้ย”แต่ก่อนที่จะมีอะไรมากกว่านั้น เฟย์และเขื่อนเปิดประตูเข้ามา และร้องตกใจ แก้วและโทโมะได้สติรีบลุกและผละออกจากกัน แก้วที่รู้สึกถึงกระดุมเสื้อที่ถูกแกะ ก็รีบรวบสาปเสื้อทันที ก่อนตบหน้าโทโมะ และวิ่งเข้าห้องน้ำไง

“ไอ่โมะ ทำบ้าไรวะนั่น ละฟางล่ะ”เฟย์ที่เป็นเพื่อนของโทโมะและแฟนของเขื่อน ถามขึ้นทันที

“ห้ามใจไว้อยู่ยังขนาดนี้ และถ้าห้ามใจไม่อยู่ล่ะก็.......”เขื่อนแซว

“ทะลึ่งละไอ่เขื่อนเงียบไปเลย”โทโมะดุเพื่อน

“เรายังรักฟางอยู่นะเฟย์ แต่เมื่อกี้อยู่ๆมันรู้สึกวูบๆเลยเผลอทำอะไรบ้าแบบนั้นกับแก้วไปเฉยๆ บ้าจริง”โทโมะบอกเฟย์ ก่อนเอามือตบหน้าผากตัวเอง คิดหนักกับการกระทำตัวเองเมื่อครู่

........................................................................................

จินนี่เดินเข้ามาที่บริษัทของป๊อปปี้ที่เปิดร่วมกับเพื่อน  เธอตั้งใจเอาขนมมาฝากเพื่อนที่ทำงานป๊อปปี้และแฟนหนุ่ม อย่างที่เคยทำเป็นประจำ และวันนี้ เธอมาโดยที่ไม่ให้ป๊อปปี้รู้ ขณะที่เดินเข้ามา จะถึงห้องทำงานป๊อปปี้ต้องสะดุดกับร่างบางที่คุ้นเคย นั่นแคท เพื่อนสนิทของเธอ ไหนว่าวันนี้ไม่ว่างไง เธอมาทำอะไรที่นี่ จินนี่จึงแอบดูแคท

“แหม คุณน้องแคทนี่น่ารักจังเลยนะคะ เอาขนมมาให้ป๊อปปี้ทุกวันแบบนี้ พี่ว่าเดี๋ยวซักวันก็ใจอ่อนเองล่ะ”มด รุ่นพี่ที่ทำงานร้องแซว

“บ้าพี่มด ป๊อปปี้น่ะแฟนเพื่อนแคทนะคะ พี่มดคิดอะไรก็ไม่รู้”แคทยิ้มกับคำแซว

“แต่แบบน้องแคทนี่พี่ว่าเหมาะกับป๊อปปี้ที่สุดละนะคะ น้องจินนี่น่ะ จืดชืดจะตายเดี๋ยวซักวันป๊อปปี้ก็ทิ้ง ฮั่นแน่ บอกแฟนเพื่อนๆละหน้าแดงทำไมคะน้องแคท บอกมาเถอะค่ะ ว่าเราน่ะก็ชอบเค้าเหมือนกัน”มดยิ่งแซว

“ก็ตั้งแต่เจอกันปี1แล้วค่ะ แต่ทำไงได้แฟนเพื่อนนิเนาะ แคทเลยทำได้แค่เป็นเพื่อนที่ดี จริงๆแล้วแคทก็ไม่อยากจะพูดนะคะ ว่าถ้าวันนั้นแคทไม่บอกจินนี่ไปว่าแคทชอบป๊อป จินนี่เค้าก็คงไม่รีบเข้าหาป๊อปจนได้เป็นแฟนหรอกค่ะ”แคทตอบก่อนที่จะตีหน้าเศร้าเล่าเรื่องที่เธอสร้งขึ้นมา ทำเอาคนที่แอบฟังหน้าชา ตลอดเวลาที่ผ่านมา แคทแอบรักป๊อปปี้มาตลอดเลยหรอแล้วนี่ทำไมต้องพูดแบบนั้นด้วย

"ตายจริง พี่ไม่คิดเลยนะคะว่าน้องจินนี่เห็นหน้าใสๆแบบนั่นจะชอบปาดหน้าเค้กแย่งผู้ชายเพื่อน"มดและเพื่อนที่ทำงานตกใจก่อนที่จะอดว่าจินนี่ไม่ได้

“แต่แคทก็เบื่อจินนี่เหมือนกันนะคะ ทำเป็นสาวหวาน ขี้งอน ให้ป๊อปเค้าตามง้องอนจินนี่กับเรื่องไม่เป็นเรื่องตลอดเลย แทนที่จะเข้าใจแล้วอยู่ข้างป๊อป เมื่อวานที่ป๊อปมาประชุมที่นี่ช้าก็เพราะจินนี่ค่ะที่งอนแล้วต้องให้ป๊อปง้อที่บ้าน”แคทแขวะเพื่อนสนิทให้มดฟัง ทำเอาจินนี่อึ้ง คนที่คอยรับฟัง เป็นห่วงเธอ เค้ากลับทำแบบนี้กับเธอนะหรอ

“ถ้าเลิกกันเมื่อไหร่นะ แคทจะไม่โทษว่าป๊อปผิดเลย คนผิดคือจินนี่นั่นแหล่ะ”แคทตอบอย่างหมั่นไส้ จินนี่ที่ทนฟังไม่ได้ค่อยๆเดินออกมา จนอยู่นอกบริษัทป๊อปปี้ ตอนนั้นเอง ฝนก็ตกลงมาไม่ขาดสาย แต่ร่างบางก็เดินไปเรื่อยๆไม่วนว่าฝนจะทำชุดสวยเลอะรึเปียกแค่ไหน

“ฮือออออออ”จินนี่ทรุดลงร้องไห้กับสายฝนอย่างสุดกลั้น แต่แล้ว รอบๆบริเวณเธอก็ไม่มีฝน เธอเงยหน้ามา พบกับคนที่กางร่มให้เธอ

“ฟาง”จินนี่ร้องเบาๆเมื่อเห็นหญิงสาว

“คุณจินนี่ เป็นอะไรคะ ทำไมตากฝนแบบนี้ ละนี่คุณร้องไห้ทำไม”ฟางที่ถามจินนี่อย่างเห็นห่วงก่อนสังเกตว่าเธอเองร้องไห้อยู่

“ฟางงง ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”จินนี่ที่กอดฟางทันที เหมือนหาที่พึ่งสุดท้าย ทำเอาฟางตกใจ ก่อนกอดตอบเพื่อปลอบใจหญิงสาว ใครทำคุณจินนี่ให้เสียใจขนาดนี้กันนะ

.......................................................................

เดี๋ยวเอาไว้เท่านี้ก่อนนะ ขอไปทำธุระก่อน ละจะรีบกลับมาอัฟทันที 

อย่าลืมเม้นกันนะ