BLACK IRIS รักลวงร้าย จับตาย.. หัวใจ Ver.PF

7.5

เขียนโดย Bthan

วันที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.54 น.

  2 LOVE..
  4 วิจารณ์
  7,358 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 18.47 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่ 1

                (แก้ว Talks)

                ฉันก้าวมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องซ้อมของภาคดนตรีตะวันตก มองประตูไม้สักบานใหญ่ที่ปิดสนิท สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ จากนั้นก็ผลักประตูให้เปิดออกช้าๆ ด้วยหัวใจที่เต้นรัวเร็ว

                ภาพที่เห็นคือวงดนตรีตะวันตกกำลังซ้อมเพลงกันอย่างยิ่งใหญ่อยู่บนเวที แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันตามหา ฉันกวาดสายตามองไปรอบๆ ก่อนจะพบกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งมักจะมายืนหลบมุมอยู่หลังม่านด้านหลังห้องเป็นประจำ ฉันถอนหายใจและลอบมอง ‘เขา’ พร้อมกับกระตุกยิ้มบางเบาให้โดยที่เขาไม่เคยมองเห็น

                ไม่ว่าจะมองกี่ครั้งกี่หนก็ไม่รู้เบื่อ แม้ใครๆ  จะบอกว่าเขาเจ้าเล่ห์ ลึกลับ และไร้ที่มาที่ไป แต่ฉันก็ไม่อาจละสายตาไปจากเขาได้เลย เขาเป็นชายหนุ่มที่มีผมสีดำสนิทแต่ทว่าโดดเด่น ดวงตาสีดำสนิทของเขากำลังทอประกายและมองตรงไปที่เวที จมูกของเขาโด่งเป็นสัน และริมฝีปากเรียวได้รูปกำลังกระตุกยิ้มบางๆ อย่างเจ้าเล่ห์อยู่นั้นทำให้หัวใจฉันแทบละลายกลายเป็นไอน้ำระเหยขึ้นไปในอากาศตั้งแต่แรกพบกันเมื่อหลายวันก่อน

                ฉันเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่มีสาเหตุและลอบมองเขาอยู่นานแสนนาน

                จนกระทั่ง...

                “มาดูฉันซ้อมหรอ แก้ว ^^”

                เสียงใสๆ ของฟาง เพื่อนสนิทของฉันดังขึ้นด้านหลัง เธอกำลังเดินตรงมาหาฉัน

 ในมือมีไวโอลินคันโปรดที่เข้ากับเธอได้ราวกับเป็นอวัยวะชิ้นที่สามสิบสามของร่างกาย เธอส่งยิ้มให้ฉันอย่างร่าเริง

                ฟางเป็นผู้หญิงตัวเล็ก เวลาเธอใส่กระโปรงยาวๆ แบบยิปซี เธอจะสวยราวกับหลุดออกมาจากเทพนิยายเชียวล่ะ ใบหน้าเธอเรียวเล็กเป็นรูปไข่ แม้ผิวจะขาวซีดด้วยโรคประจำตัวแต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอดูหมองลงเลย ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเป็นประกาย ขนาดฉันเป็นผู้หญิงยังต้องยอมรับเลยว่าเธอสวยเอามากๆ

                แต่วันนี้ฟางคงเดินลำบากหน่อย เพราะเธอเพิ่งเอาตัวไปขวางรถเพื่อช่วยเด็กที่ไหนไม่รู้ไว้จนกระดูกร้าวที่ขาด้านซ้าย โชคดีที่หมอบอกว่าไม่เป็นอะไรมาก เข้าเฝือกไม่นานก็หาย...ยัยนี่มักจะชอบทำอะไรเกินตัวแบบนี้แหละ  -_-

                “เธอก็รู้ว่าฉันไม่ได้มาหาเธอ”

                ฉันตอบและนั่นก็ทำให้ฟางหุบยิ้มลงอย่างรวดเร็วก่อนจะเบ้ปากงอนๆ

                “ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าเธอจะต้องไม่ยุ่งกับผู้ชายคนนั้น...”

                ฟางพูดและฉันไม่เข้าใจเธอจริงๆ เธอรู้ว่าฉันชอบผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่ในห้องนี้ และเธอมักจะพูดกับฉันด้วยสีหน้าจริงจังทุกครั้งว่าฉันไม่ควรไปเกี่ยวข้องกับเขา เพราะหมอนั่นคือตัวอันตราย แต่ฉันมองไม่ออกเลยว่าเขาจะอันตรายตรงไหน

                เพราะเขาน่ะหล่อจะตาย ไม่มีทางเป็นคนร้ายไปได้อย่างแน่นอน  >_<!

                “ฉันบอกไม่ถูกหรอกนะว่าทำไม...แต่สายตาของเขา ทุกครั้งที่มองมามันเหมือนมีอะไรบางอย่างแฝงอยู่ และฉันเชื่อว่ามันต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ” ฟางบอกฉันอย่างจริงจัง แต่ฉันก็ไม่เชื่อ

                “อย่าเวอร์น่าฟาง เธอกำลังบอกว่าเธอเกลียดขี้หน้าเขาและจะให้ฉันเกลียดด้วยงั้นสิ -_-^”

                “ไม่ใช่...ฉันไม่ได้เกลียดขี้หน้าเขานะ แต่เซ้นส์ฉันมันบอก”

                ฟางพยายามพร่ำบอกฉันด้วยแววตาจริงจัง เธอพ่นลมหายใจออกมากับความดื้อด้านของฉัน แต่ถ้าฟางจะมีเหตุผลแค่นี้ล่ะก็...ฉันคงไม่จำเป็นต้องเชื่อเธอหรอก... จริงมั้ย

                “ฉันไม่อยากพูดกับเธอแล้ว เธอจะเหมารวมไม่ได้หรอกนะว่าทุกอย่างบนโลกนี้จะเป็นไปตามที่เธอคิดน่ะ”

                “ฉันพูดจริงๆ นะแก้ว!”

                “เธอไม่เห็นหรอเขาออกจะสุภาพ ยิ้มแย้ม เธอต้องลองมองเข้าไปในดวงตาสีดำสนิทของเขาแล้วเธอจะรู้ว่าเขาเป็นคนดี อีกอย่างดูเหมือนเขาจะเคร่งศาสนานิดๆ ด้วย เขาห้อยไม้กางเขนรูปทรงแปลกๆ ที่คอด้วยนะ เธอไม่เห็นหรอ...”

                พอฉันพูดมาถึงตรงนี้ฟางกลับเงียบไม่ตอบอะไร เธอเบิกตากว้างขึ้นและมองข้ามไหล่ฉันไป

                “ฉันคิดว่าเธอกำลังพูดถึงฉันอยู่หรือเปล่า...”

                เสียงนุ่มทุ้มที่ดังอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลทำให้ฉันสะดุ้งเฮือก ฉันหันไปมองทันที ก่อนจะรีบก้มหน้าต่ำลงเพื่อหลบดวงตาสีดำสนิทของเขาซึ่งมองตรงมาที่ฉันอย่างเปิดเผย

                “เอ่อ...คือว่า...”

                “ฉันไม่ว่าอะไรเธอหรอกนะ...สาวน้อย  ^^”

                “เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน และเป็นเพราะฉันไม่ได้มอง ฉันจึงไม่รู้ว่าตอนนี้เขาทำหน้ายังไง แต่ที่แน่ๆ ฟางที่ยืนอยู่ถัดออกไปกำลังก้าวหน้าเดินปึงปังออกไปจากตรงนั้นแล้ว ไม่สิ... ไม่ใช่เดินปึงปัง ต้องบอกว่าเดินเป๋ๆ ออกไปมากกว่า =_=

                “เพื่อนเธอดูจะไม่ชอบฉันเอาซะเลยนะ ^^”

                เขาพูดและนั่นทำให้ฟางชะงักฝีเท้าลง แต่ก็ยังคงหันหลังให้ฉันและเขา

                “ฉันขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการนะ...ฉันชื่อ.....

____________________________________________________________________

Talk with me!

เจอกันอีกแบ้ววววววววววว 5555555555 จะเป็นใครน้า..? ปวดหัวเลยตอนพิมพ์ ลายตามากๆ พิมพ์ตรงไหนผิดก็ขอประทานอภัยด้วยน๊าค๊าบบบบบบบบบบบบบบ ปล.นี่ยังไม่จบตอน 1 เลย เยอะมากๆ แต่เอาไว้จะค่อยๆทยอยอัพนะ จุ๊บุ๊  ถ้าชอบก็ฝาก เม้น+โหวตด้วยน้าาา #จะอัพเป็น 2 Sesson นะคะ เพราะว่า ภาคแรกเป็นของ PF (ไปก็อบจากเขามา www.jamsai.com K.กุ๊กกาโร่ว) ส่วนภาคที่ 2 เป็นของ TK (แต่งเองจ้าาา แต่ว่าอาจจะไม่ค่อนสนุกเท้าไหร่นะเคอะะ) ฝากติดตามด้วยน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

เจอกันตอนหน้าค่า อิอิ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา