สัญญารักลวง...

10.0

วันที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.08 น.

  36 ตอน
  12 วิจารณ์
  70.34K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 20.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

8)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

นิยายเรื่อง สัญญารักลวง

 

ตอนที่8 ตัดสิน...ใจ

 

 

 

 

 

         สายตาคมเฝ้ามองคนตัวเล็กที่ยังนอนหลับสนิท เธอทำอย่างนี้เพื่ออะไรกัน ทั้งๆที่เธอดูเหมือนว่าจะเข้าใจ

 

 

ทุกอย่างแล้ว แต่ทำไมเธอถึงได้ทำอย่างนี้อีกล่ะ รอให้เธอตื่นขึ้นมาก่อนเถอะ เขาจะเค้นถามให้รู้เรื่อง เพราะตอน

 

 

นี้ยังไงก็ไม่มีใครได้รับรู้เรื่องของเขาและเธอแน่นอน เพราะเขาอาสารับเฝ้าไข้คนตัวแสบ ให้ทุกคนไปพักผ่อนก่อน

 

 

ส่วนต่อจากนี้ไปเขาคงต้องทำความเข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอเสียใหม่ ไม่อย่างนั้นปัญหาที่จะตามมาภายหลังคง

 

 

หนักหนาสาหัสกว่านี้แน่ ดีที่ว่าเขาไม่เคยมีประวัติด่างพร้อยไม่อย่างนั้นแล้วคงได้แต่งงานกับเด็กเมื่อวานซืนอย่าง

 

 

ฟางวันนี้พรุ่งนี้แน่

 

 

“พี่ป๊อป”เสียงหวานเรียกเขาเบาๆ เขาก้มหน้าลงมองคนตัวเล็กที่ยิ้มแป้น ไม่เหมมือนคนเพิ่งจะฟื้นไข้สักนิด

 

 

“ฟื้นซะทีนะเรา”เขาเอื้อมมือไปขยี้ผมนุ่มของเธออย่างหมั่นเขี้ยว

 

 

“เป็นห่วงฟางล่ะซี้”ยิ้มที่หวานอยู่แล้วยิ่งคลี่ยิ้มกว้างกว่าเดิมจนทำเอาเขาแทบลืมหายใจ เมื่อตั้งสติได้เขาก็เริ่มเรื่อง

 

 

ที่ต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่อง

 

 

“ฟาง พี่คิดว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้ว ทำไมถึงทำอย่างนี้ รู้มั้ยว่ายิ่งทำอย่างนี้ทุกคนยิ่งจะสงสัยเรา”รอยยิ้มหวานหุบฉับ

 

 

ใบหน้าแสนหวานเปลี่ยนเป็นเชิดรั้นทันที

 

 

“ก็ดีสิฟางจะได้แต่งงานกับพี่ซะที”

 

 

“ฟางทำไมเราถึงพูดไม่รู้เรื่องอย่างนี้ พี่บอกกี่ครั้งแล้วว่าจะไม่แต่งงานกับเราแน่นอน”เขาเอ็ดคนตัวเล็กที่ทำท่าว่า

 

 

จะไม่ยอมเข้าใจอะไรเลย

 

 

“แต่ฟางจะแต่ง จะแต่ง จะแต่ง จะแต่งได้ยินมั้ย!”เขามองคนดื้อดึงก่อนจะถอนหายใจเบาๆ

 

 

“ก็แต่งกับคนอื่นสิ ทำไมต้องเป็นพี่”ดวงตากลมโตที่จ้องมองเขากลับมีหยาดน้ำตาหยดลงมาไม่ขาดสาย มันไหล

 

 

ออกมามากเสียจนเขาเองก็กลัวที่จะใจอ่อน

 

 

“คนใจร้าย ฮึก ก็เพราะว่ารักน่ะสิ”มือเล็กๆทุบไหล่เขารัวๆอย่างคนเอาแต่ใจ

 

 

“ความรักไม่ใช่การครอบครองหรอกนะ มันจะดีกว่านี้มั้ยถ้าฟางปล่อยพี่ไปให้พี่มีความสุขกับคนที่พี่รัก”เขายั้งมือ

 

 

เล็กเพื่อให้เธอหยุดตีเขาเสียที

 

 

“คนเห็นแก่ตัว...พี่ป๊อปเสียตัวให้ฟางแล้วนะ คิดจะนอกใจฟางหรอ!”

 

 

“ฟาง!อย่าพูดแบบนี้อีก คนที่ดูไม่ดีจะเป็นเรานะ”เขาบีบไหล่บอบบางด้วยแรงอารมณ์

 

 

“นั่นมันเรื่องของฟาง ถึงฟางจะดูแย่แค่ไหนถ้ามันจะทำให้พี่ป๊อปรักฟางฟางก็ยอม”เขาปล่อยมือ ก่อนจะเบือนหน้า

 

 

หนีอย่างเอือมระอา ทำไมเธอถึงได้พูดไม่เข้าใจอย่างนี้นะ...แล้วอย่างนี้เขาควรจะทำอย่างไรดี?

 

 

“พี่ไม่ได้รักฟาง”

 

 

“แต่ฟางรักพี่ รักมาตลอดเลยนะ ทำไมต้องนอกใจฟาง ฟางมาก่อนยัยผู้หญิงคนนั้นอีก ทำไมพี่ป๊อปไม่สนใจฟาง

 

 

บ้าง”เธอเอ่ยอย่างเอาแต่ใจ

 

 

“ผู้ชายหมดโลกมีเป็นร้อยล้านเป็นพันล้าน ทำไมต้องเป็นฉันที่เธอรักฮะ!”เสียงตวาดกร้าวทำเอาคนตัวเล็กสะดุ้งสุด

 

 

ตัว แต่ไหนแต่ไรเขาไม่เคยตะคอกใส่เธอ เพราะยัยผู้หญิงคนนั้นแน่ๆที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้

 

 

“ฮึก อย่ามาตะคอกใส่เค้านะคนนิสัยไม่ดี ทำไมถ้าเค้าจะรักพี่ป๊อปแล้วมันผิดตรงไหน ฟางรักของฟาง ยังดีกว่าพี่

 

 

ป๊อปละกันที่เที่ยวรักษาสัญญากับคนอื่นไปทั่ว แต่ก็ทำไม่ได้”

 

 

“ฟาง...ตกลงเราจะไม่ยอมจริงๆใช่มั้ย”

 

 

“ก็ใช่น่ะสิ ถ้าฟางไม่ได้แต่งงานกับพี่ ฟางจะกัดตัวเองให้ตายเดี๋ยวนี่แหละ”ว่าแล้วเธอก็ยกแขนขึ้นมาและทำท่าว่า

 

 

จะกัดมันจริงๆ เขารีบยื้อยุดมือคนตัวเล็กก่อนที่เธอจะได้กัดตัวเองจริงๆ

 

 

“เป็นพี่น้องกันดีกว่านะฟาง ความรักเชิงชู้สาวมันไม่มั่นคงหรอกนะยิ่งเราไม่ได้รักกันแบบนี้...”เขาถอนหายใจ ก่อน

 

 

จะเดินไปที่ประตู บางทีตอนนี้เขาอาจจะต้องให้เวลาคนตัวเล็กได้ทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นสักพัก บางทีเธออาจจะ

 

 

คิดอะไรได้ขึ้นบ้าง ไม่ใช่ว่าเขาจะปัดความรับผิดชอบ แต่การที่จะให้เอาอีกครึ่งชีวิตที่เหลือไปใช้ร่วมกับคนที่ไม่ได้

 

 

รัก ไม่ได้มีใจตรงกัน แล้วมันจะอยู่รอดได้อย่างไรกัน สุดท้ายก็ต้องเลิกรากันไป ยิ่งเธอยังเด็กแบบนี้ประวัติจะไม่ดี

 

 

เอา แล้วโอกาสที่เธอจะได้พบคนใหม่ๆที่ดีพร้อมกว่าเขาก็จะถูกตัดฉับโดยทันที

 

 

“อย่าไปนะ!ถ้าพี่ไปฟางจะบอกเรื่องนี้กับคุณพ่อคุณแม่แล้วก็คุณลุงคุณปป้าแน่”เมื่อทำอะไรไม่ได้หญิงสาวก็เลือก

 

 

ที่จะขู่ และก็ได้ผลเมื่อเท้าแกร่งหยุดชะงัก เขาหันมาก่อนจะขมวดคิ้วมุ่น น้ำตาที่เหือดแห้งไปกลับไหลลงมาซ้ำ

 

 

เติมความอ่อนแอ ถึงในสายตาเขาตอนนี้เธอจะดูแย่แค่ไหน จะดูเป็นผู้หญิงไร้ค่า ไร้ยางอาย หน้าด้านที่เรียกร้อง

 

 

ความรับผิดชอบจากเขาทั้งๆที่ผู้ชายเขาปัดความรับผิดชอบ แต่เธอก็พร้อมจะเป็นทั้งนั้นขอแค่เขาหันมามองเธอบ้าง

 

 

จริงอยู่ที่เขาบอกว่าความรักคือการให้ และจริงอยู่ที่เธอเป็นคนเห็นแก่ตัวที่ไม่ยอมรู้จักการให้ เธอรักเขาเกินไปรัก

 

 

เขาจนยอมเสียให้ใครไปไม่ได้ เธอรู้ว่าหากแต่งงานกันไปอาจจะต้องเลิกรากัน แต่บางทีในการที่เธอมีสิทธิ์ในตัว

 

 

เขามากขึ้นเขาอาจจะรักเธอขึ้นมาก็ได้ใครจะไปรู้...

 

 

“บอกเลยสิ!พี่ก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ก็ดี...แต่งๆกันไปเดี๋ยวก็เลิกเอาทีหลังก็ได้”เขาประกาศกร้าวก่อนจะเดิน

 

 

ออกจากห้องไป

 

 

 

“กลับมาเดี๋ยวนี้นะ เค้าบอกให้กลับมาไง!”ถึงแม้เธอจะตะโกนไปสุดเสียง หากแต่มีเพียงเสียงประตูที่ปิดตามหลัง

 

 

 

มาเท่านั้นที่เธอได้ยิน เธอไม่เคยคิดเลยว่าแผนที่พลิกล็อกจะสร้างปัญหาให้เธออย่างมากมายขนาดนี้ ต่อให้วางยา

 

 

นอนหลับเขาหรือว่าตกเป็นของเขาจริงๆ ผลลัพธ์มันก็มีค่าเท่ากัน ไม่ว่าจะอย่างไรเขาก็ไม่คิดจะรับผิดชอบเธออยู่

 

 

แล้ว เธอผิดเองที่แอบฝันกลางวันคิดว่าเขาจะรับผิดชอบเธอจริงๆ สงสัยว่าละครหลังข่าวจะมีผลกับเธอมากเกินไป

 

 

เสียละมั้ง จะมีผู้ชายคนไหนในโลกที่ยอมแต่งงานกับผู้หญิงใจง่ายที่ยอมพลีกายให้เชยชมชั่วข้ามคืนอย่างพระเอก

 

 

ในละครน้ำเน่า และน่าเสียดายที่ชีวิตของเธอไม่เหมือนนางเอกในละครน้ำเน่าไม่อย่างนั้นชายหนุ่มคงไม่ปฏิเสธที่

 

 

จะรับผิดชอบเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นหรอก ตอนนี้เธอก็เหมือนตัวร้ายที่ตกเป็นของพระเอกแต่ใช่เรื่องหรือที่เขาจะรับ

 

 

ผิดชอบนางร้ายอย่างเธอ เขาก็ต้องยึดมั่นถือมั่นกับรักแท้ของนางเอกและเขาเองสิ...สุดท้ายนางร้ายอย่างเธอก็

 

 

ต้องถูกเขี่ยจนตกกระป๋อง...กลับไปอยู่ในวังวนของความรักข้างเดียวต่อไป... ความรักและความบริสุทธิ์ที่เฝ้าหวง

 

 

แหนไว้ให้เขาไม่ได้มีผลต่อเขาเลยสินะ เขาเห็นเธอเป็นตัวอะไร เธอมันไร้ค่าขนาดที่เขาไม่ยอมหันมาเหลียวแล

 

 

เลยหรือไร...เขาไม่คิดบ้างหรือไงว่าเธอก็เจ็บปวดไปไม่ได้น้อยกว่าคนรักของเขาเลย...

 

 

“ฟางจะต้องปล่อยพี่ไปจริงๆหรอเนี่ย...”

 

 

 

 

 

 

 

     สายตาคมมองไปยังสวนสำหรับพักผ่อนของคนไข้เบื้องหน้า ภาพต้นไม้เขียวขจีและดอกไม้นานาพันธุ์ไม่ได้

 

 

ทำให้จิตใจเขาเบิกบานขึ้นเลย ตรงกันข้ามเขากลับยิ่งหดหู่ลงกว่าเดิม ภาพความสวยและสดใสของดอกไม้กลับทำ

 

 

ให้เขาหวนคิดถึงผู้หญิงสองคนตอนนี้ คนแรกคือพิม หากจะเปรียบเธอเป็นดอกไม้แล้ว เธอคงเป็นดอกไม้สีขาว

 

 

บริสุทธิ์ ด้วยความเรียบร้อยและจิตใจดีของเธอทำให้เขานึกภาพไม่ออกเลยหากเธอรับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเขา

 

 

และฟาง เธอจะต้องเสียใจและเสียน้ำตา เรื่องนี้คงฝังใจเธอไปอีกนาน แล้วเธอจะกล้าเปิดใจให้ความรักครั้งใหม่กับ

 

 

ใครอีก แล้วเธอจะยอมให้อภัยเขาแน่หรือหากเขาไม่รับผิดชอบฟางหรือไม่ก็กลับมาคืนดีกับเธอหลังจากเลิกกับ

 

 

ฟางแล้ว...เขาจะมั่นใจได้แค่ไหน ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งไม่กล้าทำร้ายพิมเธอยังบอบบางเกินไปที่จะรับเรื่องที่เกิดขึ้น

 

 

ดอกไม้สีสดใสอย่างฟางต่างหากที่พร้อมจะรับเรื่องราวที่เกิดขึ้น เขาเชื่อว่าเธอเข้มแข็งพอที่จะให้เรื่องนี้ผ่านไป

 

 

โดยเห็นมันเป็นเพียงแค่บทเรียน ด้วยความน่ารักและสดใสของเธอก็ไม่ต่างไปจากกลีบดอกไม้สีสวยที่ล่อภมรให้

 

 

มาติดกับไม่นานเธอก็จะลืมเขาและเรื่องราวทั้งหมด ครอบครัวจะเป็นกำลังสำคัญที่ทำให้เธอผ่านเรื่องราวเลวร้ายไป

 

 

ได้ เธอมีพร้อมทุกอย่างทั้งฐานะ หน้าตา และชาติตระกูล ไม่จำเป็นต้องเป็นเขาเท่านั้นที่เธอต้องเลือก ตัวเลือก

 

 

ของเธอมีมากมาย...

 

 

แต่เธอจะยอมปล่อยเขาไปจริงๆหรือ...

 

 

 

 

 

 

 

...................................................................................................................................

 

 

ใครจะยอมให้แต่งงานกันง่ายๆ อิอิ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา