All on me หมดหัวใจผมให้คุณ
เขียนโดย 
ruktomokaew
วันที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.29 น.
แก้ไขเมื่อ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 20.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
12)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่อง All on me หมดหัวใจผมให้คุณ
“เฮ้ยไอ้ป็อปไอ้เขื่อนฉันกลับก่อนนะโว๊ย พอดีติดธุระนิดหน่อย” โทโมะที่เดินลากแก้วกลับเข้ามาในโรงแรมพูดกับป็อปปี้ละเขื่อน ที่กำลังจะเดินออกไปเล่นน้ำรวมกับเฟย์ฟาง
“เออๆไม่เห็นต้องรีบขนาดนั้นเลยนี่หว่า” ป็อปปี้บ่นไล่หลังเพื่อนตนที่เดินเข้ามาพูดๆๆแล้วก็เดินออกไปเฉยเลย
“ปล่อยๆมันไปเหอะ อย่าไปยุ่งเลยไปหาสาวๆของเราดีกว่าฮ่ะๆ” เขื่อนพูดอย่างอารมณ์ดีเพราะว่าไม่รู้เรื่องอะไรกับเขาเลยผิดกับป็อปปี้ที่ยังแอบมองคนทั้งคู่ที่เดินจากไปแล้วจนละสายตาแล้วจึงเดินตามเขื่อนออไปหาเฟย์กับฟาง
+
+
+
“ปล่ยแก้วก่อนได้มั้ยคะ...แก้วเจ็บ” แก้วร้องโอดโอยมาตลอดทางที่โทโมะลากเดินจนมาถึงห้องแล้วแต่เค้ายังไม่ปล่อย
“เข้าไปเก็บของให้เรียบร้อย ฉันให้เวลาแค่สิบห้านาที” โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งแล้วเดินไปเปิดทีวีดูเพื่อรอเวลาที่แก้วไปเก็บของ ส่วนแก้วเมื่อได้ยิน(คำสั่ง)ก็รีบเดินเข้าไปเก็บของทันที
ผ่านไปไม่นานนักแต่ก็น่าจะเกินเวลาที่โทโมะกำหนดไว้ แก้วออกพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่ๆใบเดิมเดินเข้ามาหาร่างสูงที่ยังคงนั่งดูทีวีเหมือนเดิมกับตอนแรกที่เธอเดินเข้าไปเก็บของ เธอหยุดล้อเลื่อนของกระเป๋าก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆร่างของโทโมะที่ยังคงนั่งนิ่งๆอยู่
“เสร็จแล้วค่ะ...”
“งั้นก็ไปกันเลยจะได้ทันเวลา” โทโมะพูดทิ้งปริศนาไว้ให้แก้วอีกแล้ว เธอได้แต่ขมวดคิ้วเรียวสวยนั่นด้วยความสงสัยแต่เธอก็ไม่กล้าที่จะถามเค้า
“ค่ะ...”
“อ้าวแก้ว คุณโทโมะ จะรีบไปไหนกันล่ะคะ” เฟย์ที่ลืมหยิบครีมกันแดดเดินเข้ามาถามทั้งสองคนที่กำลังเดินออกมาจากห้องพร้อมกับกระเป๋าเดินทางที่อยู่ในมือของโทโมะ เดาดูก็รู้ว่าทั้งคู่คงกำลังจะกลับแล้วแน่ๆแต่จะให้เธอเดินผ่านไปเฉยๆได้ไงกันเสียมารยาทหมด!
“พอดีผมติดธุระนิดหน่อยน่ะครับ อย่างไงก็ขอตัวก่อนจะครับ” โทโมะไม่รอให้เฟย์ได้ตอบอะไรกลับจับข้อมือแก้วแล้วออกแรงดึงเหมือนเคย ทำเอาเฟย์ตกใจแทบแย่กลัวว่าเพื่อนจะล้มคะมำลงไปกับพื้นและถ้าเป็นอย่างนั่นล่ะก็เธออาจจะต้องสูญเสียหลานไปอีกด้วย...
“เอ่อ...ดูแลตัวเองดีๆด้วยนะแก้วแล้วเจอกัน” เฟย์ตะโกนไล่หลังแก้วกับโทโมะมา
+
+
+
“นี่เดินเร็วๆหน่อยไม่ได้รึอย่างไงรึชอบให้ฉันกระชากห๊ะ!” โทโมะหันมาบ่นกลับคนตัวเล็กที่มัวแต่เดินชักช้าอยู่ได้ หลังจากที่เค้าปล่อยมือเธอได้เพียงไม่นานเพราะจะต้องเดินไปเช็คเอ้าท์ก่อนจึงยอมปล่อยทำให้ร่างบางเป็นอิสระ
“ค่ะๆ” แก้วตอบก่อนจะเร่งจังหวะในการเดินให้เร็วกว่าเดิม
“แล้วเมื่อกี้เพื่อนเธอพูดอะไรแปลกๆ ทำอย่างกับว่าฉันจะพาเธอไปฆ่าอย่างไงอย่างงั้นแหละ” เมื่อขึ้นมาโทโมะก็รีบชวนแก้วคุยไม่ใช่อะไรหรอกเค้าแค่อยากหาคนคุยด้วยกลัวหลับต่างหากไม่ได้คิดอะไร!
“คง...ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”
“ให้มันจริงเหอะคราวที่แล้วก็ทำแสบไม่เบาเลยนะ” โทโมะบ่นในขณะที่สายตายังคงมองไปตามถนนหนทางอยู่
“ลืมๆมันไปเหอะค่ะเรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว”
“เหอะ! มีอย่างที่ไหนแนะนำเพื่อนให้ผู้ชายคนอื่นทั้งๆที่ฉันก็ยังยืนอยู่ในร้าน!” นี่ถ้าแก้วไม่คิดเข้าข้างตัวเองจนเกินไปเธอคงคิดว่าเค้าคงกำลัง’หึง’เธออยู่แน่ๆ
“...”
“แล้วนี่ฉันจะไม่อยู่สามสี่เดือนนะ” คำพูดของโทโมะทำเอาแก้วเริ่มสนใจขึ้นมาทันที
“คุณจะไปไหนหรอคะ”
“ไปดูงานที่ญี่ปุ่น เธอจะไปด้วยกันมั้ยล่ะ”
“ไม่ค่ะ...แก้วขอกลับบ้านนะคะ” แก้วรีบฉวยโอกาสอ้อนโทโมะทันที ไม่บ่อยหรอกนะที่เธอจะอ้อนเค้าแต่ในเมื่อครั้งนี้เธอมีเหตุผลที่จำเป็นเธอก็ยอมทำ
“ฉันคิดอยู่แล้วว่าเธอต้องพูดแบบนี้ แต่นึกไม่ถึงว่าเธอจะ...อ้อน”
“ก็...ไม่เห็นจะแปลกนิคะ” แก้วรีบหันหน้าหนีสายตาที่แอบมองเธอเป็นระยะๆเพราะรู้ว่าตอนนี้ใบหน้าของเธอคงจะกำลังแดงเป็นมะเขือเทศอยู่เป็นแน่
“โอเค...ฉันจะให้เธอกลับไปอยู่กับครอบครัวของเธอสักพักแต่หลังจากที่เธอทำข้อแลกเปลี่ยนของเราเสร็จ”
เวลาผ่านไปนานพอสมควร ทั้งสองร่างก็มาหยุดอนยู่ที่สถานที่ราชการที่หนึ่ง แก้วเองก็งงว่าเค้าจะพาเธอมาทำไมตอนนี้นี่มันก็จะบ่ายสามแล้วนะ หรือว่าเค้าจะมีธุระจริงๆงั้นเธอไม่เข้าไปด้วยดีกว่า
“ตามมาสิ”
“ไม่ดีกว่าค่ะ...แก้วขอ...”
“ฉันบอกให้ตามมา!” แก้วรีบเร่งฝีเท้าตนเองให้เดินตามโทโมะไปอย่างติดๆกลัวว่าเค้าจะโมโหเพราะตอนนี้อารมณ์โทดมะยิ่งไม่แน่ไม่นอนอยู่ด้วย ปกติก็เป็นคนอารมณ์ร้อนอยู่แล้วแต่ตอนนี้หนักกว่าเดิมอีก!
“เรามาทำอะไรที่นี่ค่ะ” แก้วดูจะตกใจที่จู่ๆโทโมะก็ลากเธอมาหยุดอยู่หน้าประตูแผนกฝ่ายทะเบียนสมรสและหย่าร้าง
“ตกใจรึไงเข้าไปสิ” โทโมะที่ยืนเปิดประตูให้แก้วอยู่เอ่ยขึ้น
“เอ่อ...” ตอนแรกแก้วก็กำลังค้านแต่สายตาของโทโมะไม่ได้ล้อเล่นเลยสักนิดทำให้แก้วต้องกลืนคำพูดทั้งหมดลงแล้วเดินเข้าห้องนั้นไป
“สวัสดีครับมา’จดทะเบียนสมรส’ครับ”
“คะ!!?” แก้วลุกพรวดออกจากเก้าอี้ที่เธอเพิ่งจะนั่งไปถึงนาทีด้วยซ้ำ นี่เค้าคิดจะทำอะไรของเค้าถ้าทำแบบนี้ก็เท่ากับกักขังเธอไว้ไม่ให้ไปไหเลยนะ!! แล้วไหนจะเรื่อง...โอ๊ยจะบ้าตาย!!
“นั่งลงแก้ว...” เค้ายอมเรียกชื่อเธอหลังจากที่เค้าไม่เคยเรียกมันมานานเกือบจะปี! จนเธออดแอบคิดไม่ได้ว่าเค้าอีกจะลืมชื่อเธอไปแล้วก็ได้!
“ไม่ค่ะ! ครั้งนี้แก้วขออกความคิดเห็นบ้าง” แก้วเองก็ยังคงไม่ยอมอยู่ดี เหอะ! คิดจะผูกมัดเธอไว้รึไง แล้วสิ่งที่เธอทำมาทั้งหมดล่ะเรื่องลูก...ที่ต้องปิดบังเค้ามาตลอด ทุกอย่างกำลังจะจบลงเพราะกระดาษเพียงแผ่นเดียวงั้นหรอ มันง่ายไปแล้วมั้ง!
“จริญญา! นั่งลงแล้วเซ็นต์ดี๋ยวนี้ถ้าไม่อยาก...” โทโมะเซ็นต์เอกสารใบนั้นแล้วยื่นมาทางแก้วที่ยังคงยืนสะอื้น เธอรู้ว่าเค้ากำลังจะเอาเรื่องครอบครัวของเธอมาอ้าง! และนั่น...เป็นจุดอ่อนจุดเดียวของเธอ!!
“คุณบังคับแก้ด้ทุกเรื่องยกเว้นเรื่องนี้...แก้วขอ...อย่าให้เราต้องมีอะไรมาผูกมัดกันเลยนะคะ รึไม่แก้วก็ขอให้มันเกิดจากความรักไม่ใช่...”
“เงียบ!...นั่งลงแล้วเซ็นต์…ฉันสั่ง” โทโมะกดเสียงลงต่ำเพื่อให้แก้วรู้ว่าเค้าเอาจริง
“...” อีกฝ่ายกัดริมฝีปากตัวแน่นเพื่อข่มอารมณ์โกรธของตัวเอง เธอรู้ว่าตัวเองอยู่ในฐานะอะไรแต่เธอก็เป้นคนนะ เธอก็มีหัวใจเหมือนกัน!!
“เอ๊ะ!...เบอร์โทรศัพท์ไอ้เคนตะเบอร์อะไรนะ” ‘เคนตะ’เพื่อนมาเฟียของโทโมะ เวลาที่โทโมะจะจัดการกับใครเค้าจะเป็นคนบอกเคนตะเรื่องเคนตะจึงจะไปจัดการให้เรียกว่าการยืมมือเพื่อนมาจัดการแทนตัวเองนั่นแหละ!
“ฮึกๆ...โอเค! แก้วยอมเซ็นต์แล้ว!” แก้วกลั้นหายใจก่อนจะตกลงรับปากโทโมะแล้วนั่งลงพร้อมกับหยิบปากกาขึ้นมา
“หึ! ก็ดี...”
“อ่ะ!” แก้วส่ายหัวก่อนจะเซ็นต์ชื่อตัวเองลงไปในกระดาษแผ่นการที่ทุกอย่างจะจบ...รวมไปถึงอิสระภาพของเธอด้วย!
“เรียบร้อยแล้วนะครับ ต่อไปนี้พวกคุณสองคนก็เป็น...”
“...” แก้วไม่รอให้นายทะเบียนพูดจบต่เธอรีบลุกขึ้นยืนแล้วรีบเดินออกไปจากห้องนั้นทันที หมดกัน! แต่เธอไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอก!!
“นี่!ทำอะไรเสียมารยาท!” โทโมะรีบเก็บเอกสารแล้ววิ่งตาทแก้วออกมาก่อนจะต่อว่าเป็นกลายๆ
“...” แก้วหันมามองโทโมะด้วยสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยน้ำตา
“ทำไม!แค่จดทะเบียนกับฉันมันน่าเศร้าขนาดนั้นเลยรึไง!!” โทโมะตรงเข้ามากระชากเข้ามาบีบแขนเรียวจนเกิดรอยแดง แก้วหันไปมองบุคคลรอบข้างที่เดินไปเดินมาบางคนก็เริ่มให้ความจนใจกับเรื่องของเธอ
“...” แก้วไม่ตอบแต่กลับสะบัดแขนตัวเองออกจากมือของโทโมะ ครั้งนี้เค้าทำเกินไป!!
“นี่แก้ว!กลับมมาคุยกันให้รู้เรื่องนะ จะหนีไปไหน!” โทโมะเดินตามแก้วมาแล้วดึงข้อมือแก้วให้เดินกลับไปขึ้นรถของตนเองแล้วเหยียบออกไปทันที
“…” แก้วไม่ได้ออกเสียงใดๆออกมาทั้งสิ้นกลับนั่งปาดหยดน้ำตาของตนเองเบาๆ...เพียงเท่านั้น
“เธอมีสิทธิ์อะไรถึงได้มาทำกริยาอย่างนี้กับฉัน!!”
“...”
“ตอบ!!”
“สิทธิ์...ของความเป็นคนอย่างไงล่ะคะ” แก้วตอบเสียงนิ่งๆนั่นจนให้โทโมะอึ้งไปไม่น้อย ปกติแก้วไม่คยเย็นชากับเค้าขนาดนี้!!
“...”
“คุณเป็นคน...แก้วก็เป็นคน แก้วก็มีหัวใจ มีความรู้สึกไมม่ใช่หุ่นยนต์ที่ต้องรอให้ใครมาป้อนคำสั่ง!”
“แก้ว...”
“เลิกเรียกชื่อแก้วสักที!!” แก้วเอามืออุดหูแล้วเปิดประตูรถออกแล้ววิ่งขึ้นห้องทันทีเมื่อถึงคอนโดของโทโมะ
“แก้ว! แก้วๆ!!” โทโมะรีบคว้ากระเป๋าแล้ววิ่งมาทุบประตูที่แก้วใช้ขังตัวเองอยู่ในนั้น
“...”
“โธ่โว๊ย!!” โทโมะชกประตูห้องก่อนจะเดินวนไปวนมาภายในคอนโดของตัวเอง พรุ่งนี้เค้าก็ต้องไปญี่ปุ่นแล้ว แต่ปัญหาวันนี้เค้าก็ยังไม่เคลียแล้วอย่างนี้เค้าจะทำอย่างไงดี!
+
+
+
“ป็อปยัยแก้วไหนอ่ะ” ฟางเดินเข้ามาถามแฟนหนุ่ม หลังจากที่เล่นน้ำกันมานานพอสมควรแล้ว
“กลับไปแล้วอ่ะ เห็นไอ้โมะมันบอกว่าติดธุระ”
“ฟางกลัวจัง...ฟางเป็นห่วงยัยแก้วอ่ะเรารีบกลับกันเหอะ” ฟางเดินคิ้วขมมวดเข้ามาเขย่าแขนของป็อปปี้
“แต่ฟางนี่มันก็เย็นแล้วนะ...รอกลับพรุ่งนี้พร้อมกับไอ้เขื่อนเฟย์เหอะนะครับ”
“แค่ฟางไม่ไว้ใจ ถ้าคราวนี้เพื่อนฟางเป็นอะไรไปอีกล่ะก็ฟางจะไม่ทนแล้วนะ!!”
“ฟาง...นั่นมันเรื่องของแก้วกับไอ้โมะนะ เราไม่ควรเข้าไปนยุ่งให้มากกว่านี้” ป็อปปี้เอ็ดคนตัวเล็กที่เริ่มออกอาการเป็นห่วงเพื่อนสาวตนเองที่กลับไปกับเพื่อนของเค้า
“นี่ป็อปว่าฟางหรอ! ใช่สิ!ป็อปไม่มีเพื่อนอย่างฟางนิป็อปไม่รู้หรอกว่ายัยแก้วมันน่าสงสารขนาดไหน!...ถ้าไม่ใช่เพราะเพื่อนป็อป!!” ฟางกระแทกเสียงใส่ป็อปปี้ก่อนจะเดินปึงปังออกจากห้องไปหาน้องสาวตนเองทันที!
...ruktomokaew...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------มาแล้วๆ ขอโทษนะคะที่หายไปนาน ไรเตอร์ไปเที่ยวจนเพลินก็เลยไม่สาบยนิดๆหน่อยๆ แต่พอเห็นคอมเมนต์เท่าไร แทบจะหายเป็นปริดทิ้งเลย555(แค่กๆๆ) อย่างไงตอนนี้ก็ขอคอมเมนต์สัก320เมนต์และโหวตให้ชื่นใจกันหน่อยนะคะ 
**ป.ล. ยังยืนยันนั่งยันนะคะว่าโทโมะจะไม่มีวันรู้เด็ดขาด!! เพื่อความสะใจ5555(หัวเราะชั่วร้าย!)
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
