ปมอดีตก่อรัก

 

 

 

 

“นี่ โทโมะคะ เราแน่ใจกันดีแล้วหรอที่คืนนี้พวกเราจะไม่กลับไปที่บ้านน่ะ”แก้วถามโทโมะที่นั่งอยู่ที่

ร้านอาหารร้านหนึ่งไม่ไกลจากบ้านแก้วมานัก

 

“แน่ใจสิ อุตส่าห์พามันฮันนีมูนทั้งที ถือว่าช่วยให้คุณแม่ของป๊อปปี้อุ้มหลานไวๆด้วยไง”โทโมะพูด

แล้วยิ้มๆ

 

“เนี่ย กว่าเนยจะหนีฟางออกมาได้ แทบตาย พึ่งรู้ว่าฟางอ่ะหึงโหดมากกก”เนยที่นั่งข้างแก้วพูด

พลางจับคอตัวเองที่โดนฟางบีบเมื่อกี้ด้วยความเจ็บ

 

“ผมก็พึ่งเคยเห็นฟางหึงโหดแบบนี้ก็ครั้งนี้ครั้งแรกเลยด้วยสิ สงสับคุณป๊อปปี้ของแก้วเนี่ย คงจะมี

อิทธิพลต่อหัวใจฟางมากๆเลยนะเนี่ย”โทโมะพูดแล้วยิ้ม

 

“หึงโหดแบบนี้ไม่รู้จะตีกันให้ตายคาบ้านแก้วรึเปล่าก็ไม่รู้”แก้วพูด

 

“หรือจะตีกันแบบอื่นก็ได้ใครจะไปรู้”โทโมะพูดกรุ้มกริ่มทำเอาแก้วที่คิดตาม หน้าแดงจัด

 

“บ้า พูดอะไรก็ไม่รู้ แล้วคืนนี้เราจะไปนอนไหนกันเนี่ยๆ”แก้วพูด

 

“นี่ไง บ้านเนยไงคะอยู่ถัดจากบ้านแก้วไปแค่3หลังเองนอนได้ เพราะแฟนเนยไม่ว่า”เนยพูดแล้ว

ยิ้มๆ ทีเจมองหน้าเนยนิดนึงก่อนจะดื่มน้ำจนหมดแก้ว

 

 

 

 

 

“ป๊อปจะเคลียร์อะไรกับฟาง ฟางไม่มีอะไรจะพูดกับผู้ชายเจ้าชู้ที่ไม่เห็นหัวเมียเลยอย่างป๊อปหรอก

นะ”ฟางพูดแล้วเดินหนีไป ป๊อปปี้คว้าแขนฟางลากกลับมาที่ห้องนอนของพวกเขา

 

“แล้วทีฟางละ เห็นป๊อปเป็นอะไร ถึงได้โกหกป๊อปตลอด กี่ครั้งมาแล้วล่ะที่ล้อเล่นกับความรู้สึกของ

ป๊อปที่ต้องเสียใจเวลาฟางเป็นอะไรไปแบบนี้น่ะห้ะ”ป๊อปปี้ตะคอกฟาง

 

“อ๋อ ป๊อปก็เลยอยากจะเอาคืนด้วยการทำให้ฟางโมโหหึงอย่างงั้นล่ะสิ นี่ฟางอยากจะรู้จัง ว่าถ้าฟาง

ทำแบบนี้กับผู้ชายคนอื่นต่อหน้าป๊อปบ้างจะเป็นยังไง”ฟางพูดกลับไปอย่างเจ็บแสบ

 

“นี่ กะจะไม่จบเรื่องนี้ง่ายๆแล้วใช่มั้ยฟางถึงได้ยังหาเรื่องป๊อปต่อแบบนี้น่ะ”ป๊อปปี้หงุดหงิด

 

 

“ไม่รู้ ก็ป๊อปอยากให้ฟางโมโหหึงทำไมล่ะ”ฟางโกรธ

 

“ทั้งที่เป็นฝาแฝดกันแท้ๆแต่ฟางกลับไม่เหมือนโรสเลยซักนิด ไม่เคยเลยที่จะยอมอ่อนให้ป๊อป ทั้ง

ที่ตอนที่ฟางโดนรถชนแล้วโกหกว่าตายไปน่ะ ป๊อปเสียใจจนแทบบ้า มาคราวนี้โกหกว่าตาบอดแล้ว

ไม่ยอมรับผิดอีก ป๊อปเหนื่อยเป็นเหมือนกันนะ”ป๊อปปี้พูดออกมาอย่างน้อยใจฟาง

 

“ก็ฟางมันไม่ได้เรียบร้อย อ่อนหวาน อ่อนโยนแบบพี่โรสนิ ฟางเป็นของฟางแบบนี้ ร้ายแบบนี้แล้วจะ

ทำไม อยากรับได้ก็รับ ไม่ได้ก็ไม่ต้องรับสิ”ฟางยังไม่ยอมอ่อนให้ป๊อปปี้พูดอีก ป๊อปปี้มองฟางด้วย

สายนิ่งยากที่จะเดา หึ พยศนักใช่มั้ย คืนนี้ขอเล่นโหมดโหดกับเมียตัวเองหน่อยละกัน

 

 

ตุบ

 

 

“ป๊อป ฟางเจ็บนะ”ฟางร้องโวยวายเมื่อป๊อปปี้เหวี่ยงฟางมาเต็มแรงจนหลังชนเองชนกับหัวเตียง

 

“อยากร้ายนักใช่มั้ยฟาง ดีงั้นร้ายแบบฟาง ป๊อปก็ขอทำโทษยัยตัวร้ายในแบบของป๊อปละกัน”พูดจบ

ป๊อปปี้ก็ฉีกชุดนอนกระโปรงของฟางขาดเป็น2ชิ้นแล้วโยนมันลงพื้น ดีนะที่เป็นผ้าฝ้ายเลยฉีกง่าย

หน่อย

 

 

“ป๊อป อย่าทำอะไรบ้าๆ”ฟางพูดแล้วพยายมจะหนี แต่ป๊อปปี้ล๊อคตัวฟางแล้วขึ้นคร่อม ก่อนจะก้มลง

จูบฟางอย่างร้อนแรงและดิบเถื่อนโดยไม่มีความอ่อนโยนเลยซักนิด

 

 

“อื้อ”ฟางร้องอู้อี้ในลำคอทั้งทุบและข่วนหลังสามีให้หยุดการกระทำป่าเถื่อนแบบนี้

 

“แฮ่กๆ อย่าเล่นแบบนี้ ฟางเจ็บนะ”ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้ถอนจูบฟางออกมา

 

“ไม่ได้เล่น แต่กำลังลงโทษ”พูดจบป๊อปปี้ก็กระชากบราของฟางขาดก่อนจะโยนมันไปให้พ้นๆทาง

แล้วก้มลงดูดเม้มอกสวยของฟางอย่างแรงและขยำมันไปพร้อมๆกับการทำงานของปาก

 

“ป๊อป ฟางเจ็บบบบ”ฟางทั้งร้องด้วยความเจ็บปนความเสียว ป๊อปปี้ไม่ยอมหยุดการกระทำนั้น แถม

ยังทำคิสมาร์คไว้ไปทั้วเนินอกสวยและลำคอ ก่อนจะทำคิสมาร์คไปเรื่อยๆจนถึงขาอ่อนของฟาง

ป๊อปปี้จูบไปตามขาอ่อนของฟางก่อนจะรูดกางเกงในตัวจิ๋วของฟางออกไป จนตอนนี้ฟางไม่เหลือ

อะไรปกปิดร่างกายเลย

 

 

“อ๊ะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้สอดนิ้วเข้ามาลำตัวฟาง ก่อนจะก้มจูบฟางอีกครั้งนึง โดยที่นิ้วของชายหนุ่ม

ยังคงทำงานไม่หยุดแล้วเพิ่มมันเป็น2นิ้ว

 

“อื้ออ”ฟางที่เลิกขัดขืนป๊อปปี้แล้วเริ่มสั่นไหวไปกับการกระทำของป๊อปปี้ก็เริ่มร้องคราง ป๊อปปี้ยิ้ม

ก่อนจะเพิ่มนิ้วเป็น3นิ้ว ฟางกระตุกด้วยความคับนั้น

 

“มะ ไม่ไหวแล้วว”ฟางเริ่มคุมสติตัวเองไม่อยู่ก่อนพูดขึ้น ป๊อปปี้ยิ้ม ก่อนจะถอนมือออกแล้วจัดการ

ถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมดก่อนจะจับฟางอยู่ในท่าหมาแล้วก็สอดใส่แกนกลางเข้าไปในตัวฟาง

อย่างรวดเร็ว

 

“อ๊า”ฟางถึงกับเกร็ง เพราะท่านี้มันทำให้ฟางรับรู้ถึงสัมผัสของป๊อปปี้ลึกมากจนตัวเธอต้องเกร็ง

 

“อย่าพึ่งเสร็จสิ บทลงโทษมันยังไม่ถึงไหนเลยนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะขยับสะโพกอย่างเร็วโดยที่เอา

มือขยำอกสวยอยางเมามัน

 

“อ๊ะๆ”ฟางร้องครางออกมาไม่เป็นจังหวะเพราะตอนนี้ในหัวของฟางขาวโพลนไปหมด

 

“อ๊ะ”ฟางร้องเมื่อป๊อปปี้พลิกฟางให้นอนหงายโดยไม่ถอดแกนกลางตัวเองออกมา ก่อนจะจับขาฟาง

ฟาดบ่าแล้วขยับสะโพกต่อ

 

“อ๊ะ ปะ ป๊อป ปี้”ฟางร้องครางออกมาเป็นชื่อคุณสามีตัวเอง ป๊อปปี้ยังคงขยับสะโพกเร็วและแรง จน

ทั้งคู่แทบหลอมเป็นเนื้อเดียวกัน

 

“อ๊า”ป๊อปปี้ครางออกมาเมื่อถึงฝั่งฝันก่อนจะฉีดธารสีขาวเข้าไปในตัวฟางจนฟางกระตุกเกร็ง

 

 

“นะ นี่ใช่มั้ย คือบทลงโทษ”ฟางพูดและหายใจอย่างเหนื่อยหอบ เหมือนกับไปวิ่งแข่งกับรถ10ล้อ

เลย เหนื่อยชะมัด

 

“นี่น่ะมันแค่เริ่มต้น เพราะคืนนี้ถ้าป๊อปปล่อยฟางไปโดยไม่มีอะไรฝากไปให้ฟาง ฟางก็เป็นเหมือน

เดิม”ป๊อปปี้พูดและหอบหายใจทางปาก

 

“หมายความว่าไง”ฟางไม่เข้าใจในคำพูดคุณสามีตัวดี

 

“ฟางทั้งขี้งอน ขี้หึง เอาแต่ใจ ถ้าป๊อปไม่ปราบพยศฟาง ฟางก็คงจะไม่ยอมอ่อนกับป๊อปง่ายๆ

แน่ๆ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“เหอะ จะใช้วิธีนี้ปราบพยศฟางนะหรอ ป๊อปก็เคยทำมาหลายครั้งแล้วนิ สุดท้ายก็ปราบฟางไม่ได้

หรอก”ฟางยิ้มยั่ว

 

“เด็กไม่ยอมโตจริงๆเลยนะ งั้นลองเป็นแม่คนดูมั้ย เผื่อจะได้หายพยศบ้าง”ป๊อปปี้พูดพลางซุกไซร้

ฟางอีกครั้ง

 

“มะ ไม่นะ ฟางยังไม่พร้อมมีลูกตอนนี้”ฟางดิ้นและทุบป๊อปปี้

 

“กะจะอาทิตย์ละ2ครั้งนะเนี่ย แต่คงต้องเปลี่ยนแผนแล้วล่ะ เป็นทุกวัน เริ่มตั้งแต่คืนนี้เลยไม่มีให้มัน

รู้ไป”ป๊อปปี้พูดก่อนจะขยับแกนกลางของตัวเองที่อยู่ในตัวฟางแล้วมันเริ่มแข็งตัวอีกครั้ง

 

“กรี๊ดดดด ไม่น้า”ฟางร้องก่อนจะต้องยอมเพราะขัดอะไรคุณสามีตอนนี้ไม่ได้ และกิจกรรมยังคง

ดำเนินไปเรื่อยๆจนใกล้เช้า

 

 

 

 

 

“อ๊า”ป๊อปปี้ร้องออกมาอีกครั้งก่อนจะถอนแกนกายออกจากตัวฟาง ฟางที่สัมผัสได้ว่าป๊อปปี้ออกไป

จากตัวเธอแล้วก็พลิกตัวหันหลังใส่ป๊อปปี้ทันที

 

“คิดเลยนะ ว่าอยากได้ลูกสาวหรือลูกชาย เดี๋ยวป๊อปจะจัดให้ฟางเอง”ป๊อปปี้พูดขึ้น

 

“ฟางเกลียดป๊อป ป๊อปปี้บ้า”ฟางพูดออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน พร้อมกับหลับตาลง

 

“เพราะเมียป๊อปคือยัยตัวร้ายนิ ป๊อปเลยต้องบ้าแบบนี้ไง”ป๊อปปี้พลิกตัวมากระซิบข้างหูฟาง ก่อนจะ

จูบลงที่แก้มคนตัวเล็กอย่างอ่อนโยน แล้วกอดฟางไว้ก่อนจะปิดตาลงแล้วจมสู่ห้วงนิทรา

 

 

ปังๆ

 

 

เสียงทุบประตูห้องอย่างแรงทำให้ป๊อปปี้ลืมตาตื่นขึ้นมา ก่อนจะรีบแต่งตัวแล้วเปิดประตูแล้วพบว่าทุก

คนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาหน้าห้องนอนเขา

 

“มีอะไรรึเปล่า”ป๊อปปี้สงสัย

 

“ฟาง หนีไปแล้วป๊อปปี้”เนยรีบพูด ป๊อปปี้ตกใจหันกลับไปดูที่เตียง ไม่มีฟางจริงๆด้วย ป๊อปปี้รีบไป

เปิดไปดูที่ตู้เสื้อผ้า กระเป๋าและเสื้อผ้าของฟางหายไป บ้าชะมัด ทำขนาดนี้แล้วยังไม่หายพยศอีก

หรอเนี่ย

 

“ฟางทิ้งจดหมายนี่ไว้ให้คุณป๊อปปี้ด้วยนะคะ”แก้วยื่นจดหมายฉบับหนึ่งให้กับป๊อปปี้

 

 

‘คนบ้า คนใจร้าย ไอ้สามีเฮงซวย ทำร้ายเมียได้ลงคอ คิดจะปราบพยศเมียแบบนี้หรอ ฟางไม่ยอม

ซะหรอก ฟางจะกินยาคุมฉุกเฉินแล้วฟางก็หนีป๊อปไปไกลๆเลย หายหื่นเมื่อไหร่แล้วฟางจะกลับมา

เชอะ

 

ฟาง’

 

 

ป๊อปปี้แทบจะฉีกจดหมายของฟางทิ้งแต่ก็ขยำมันทิ้ง แก้ว โทโมะ เนย และทีเจ รีบไปหยิบจดหมาย

มาอ่านกัน ทุกคนอึ้งก่อนจะแอบกลั้นขำ

 

“ยัยตัวแสบบบบบ”ป๊อปปี้พูด

 

“ใจเย็นๆน่า ฟางมันง้องแง้งแบบนี้นะ แต่มันก็รักคุณนะ”โทโมะเดินมาปลอบใจ

 

“รักแล้วทำแบบนี้หรอ อย่าให้ตามตัวเจอนะ หึ่ยยย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะกำหมัดแน่นด้วยความเจ็บใจ

ทำไมเมียเขาถึงได้ทั้งแสบ ทั้งร้ายแบบนี้นะ พยศไม่มีใครเกินเลย

 

“ค่อยๆตามหากันเถอะคุณป๊อป พวกเรามีกันตั้งหลายคน เดี๋ยวก็เจอ”แก้วพูดปลอบป๊อปปี้อีกแรง

 

 เรื่องนี้นางเอกรู้สึกจะแอบดื้อนิดๆนะ5555 ใกล้จบแล้วเรื่องนี้ อย่าลืมเม้นกับโหวตเยอะๆล่ะ