รักต้องห้ามของพี่น้องฝาแฝด (ริน เลน)

10.0

เขียนโดย จูน_คิคิ

วันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 21.47 น.

  10 ตอน
  7 วิจารณ์
  17.86K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 มกราคม พ.ศ. 2557 23.58 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ไม่นานวีนเกิดครบรอบ 15 ปีของเจ้าหญิงน้อยและเจ้าชายจูเลียตก็มาถึง ด้านเจ้าชายทั้งเมืองในเวลากลางวันถูกตกแต่งไปด้วยดอกไม้และริบบิ้นสีสันต์สวยงาม ทางด้านของเจ้าหญิงน้อย แม่มดนั้นนำกล่องดนตรีมาให้ เพลงในกล่องดนตรีคือเพลงกล่อมเด็กของทางราชวังเจ้าหญิงน้อยรับมาทั้งน้ำตาเพราะรู้ว่าคงจะไม่มีวันไได้เจอท่านพ่อและท่านแม่อีก

ในตอนกลางคืนเจ้าชายและเจ้าหญิงจากเมืองต่างๆได้เข้ามาร่วมงานฉลองวันเกิดของเจ้าชายจูเลียตและร่วมรับทานอาหารค่ำ หลังจากนั้นก็ออกไปลอยดอกไม้เรืองแสงเพื่อเป็นการระลึกถึงเจ้าหญิงน้อยตรงลำธารที่ตัดผ่านวังเข้าไปสู่ป่าทึบ

ในป่าทึบเจ้าหญิงลงมาเดินเล่น ที่ข้างๆปราสาทมีลำธารที่ไหลมาจากเมืองเจ้าหญิงน้อยเดินไปเก็บดอกไม้เรืองแสงขึ้นมาดอกหนึ่ง ซึ่งดอกไม้ดอกนั้นเป็นของจูเลียตที่ลอยมาตามน้ำ ราพันเซลนำดอกไม้ขึ้นไปใส่แจกันบนห้องนอน แล้วนางก็เดินมาที่ระเบียงชมดวงดาวและพระจันทร์ที่สวยงามมากในคืนนี้ส่วนทางราชวังได้ประกาศเรื่องงานหมั้นของเจาชายจูเลียตและเจ้าหญิงมิกุเจ้าหญิงจากดินแดนข้างเคียง

วันรุ่งแม่มดพาราพันเซลมาที่ตัวเมืองเพื่อมาพบเจอพ่อและแม่ของเธอเป็น "ครั้งสุดท้าย"                          ก่อนที่จะเข้าวังแม่มดบอกกับราพันเซลว่า "นี่จะเป็นครั้งสุดท้าย ที่เจ้าจะได้พบแม่และพ่อเจ้าเพราะต่อไปแม้แต่รูปหรือของแทนกายข้าก็จะไม่ให้เจ้าเก็บมันเอาไว้อีกเลย!!!"

ภายในวัง แม่มดพานางเดินไปห้องโถงใหญ่ที่มีเก้าอี้ของกษัตริย์และราชชินีวางอยู่ข้างกันเมื่อเดินเข้าไปก็พบว่าราชา ราชชินี เจ้าชายจูเลียตและเจ้าหญิงพระคู่หมั้นอยู่กันอย่างพร้อมหน้า

"อยู่กันพร้อมหน้าเลยนะ" แม่มดกล่าวเมื่อเดินเข้ามาในห้องโถงใหญ่

"ไมโกะ เจ้า!มาที่นี่ได้อย่างไร ทหาร!!!" ราชาตะโกนเรียกเสียงดัง

"ยังก่อน.....ถ้าเจ้าอยากเจอลูกสาวเจ้า" แม่มดพูดอย่างเย็นชาก่อนเรียกราพันเซลเข้ามา

"ลูกข้า เจ้าเป็นคนลักพาตักลูกของข้าไปหรือ" ราชินีกล่าวอย่างโกรธปนเศร้า

"ใช่ ราพันเซลเป็นลูกเจ้า ว่าไงล่ะเจ้าชายจูเลียตคิดถึงพี่สาวเจ้าบ้างหรือเปล่าหรือว่าคิดถึงแค่พระคู่หมั้น..."

แม่มดลากเสียงและเน้นคำว่าพระคู่หมั้นเพื่อให้ราพันเซลรู้สึกเศร้ามากขึ้นอีก

"ราพันเซลลูกแม่มาหาแม่สิลูก" ราชินีกล่าวเรียกอย่างอ่อนโยน

"ไปสิราพันเซลเจ้าอยากเจอแม่กับพ่อเจ้าไม่ใช่หรอ"

ราพันเซลวิ่งไปหาอ้อมกอดที่อบอุ่นของแม่ก่อนที่แม่มดจะพูดขึ้นว่า

"ข้าให้เวลาเจ้า 1 ปีที่เจ้าจะได้อย่ากับแม่ พ่อ น้อง และคนอื่นๆหลังจากนั้นข้าจะมาเอาตัวเจ้าไปให้ราชาปีศาจเอาไปเป็นชายา ฮึฮึขอให้โชคดีนะสาวน้อย" เมื่อพูดจบแม่มดก็หายตัวไปอย่างไร้วี่แวว

______________________________________________________________________

ติชมได้นะคัฟผม ไปก่อนนะคะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา