you are my angel

 

 

 

 

 

“พี่ฟางง เป็นอะไรรึเปล่าคะ”หวายพยายามเรียกฟางที่เอาแต่เดินเหม่อขณะเที่ยวห้างด้วยกัน

 

“อ่อ เปล่าจ้ะ สงสัยเมื่อคืนพี่นอนไม่หลับน่ะ”ฟางตอบยิ้มๆ

 

“เป็นอะไรคะ ทำไมนอนไม่หลับเนี่ยรึว่ามัวแต่คิดถึงพี่กวินคะ”หวายถามแบบแซวๆ

 

“เปล่าจ้ะ ไม่มีอะไร”ฟางสะอึกเมื่อได้ยินว่ากวิน ก่อนจะรีบหนีเข้าไปในห้องน้ำเพื่อร้องไห้ออกมา

อย่างเสียใจ ทำไมคนที่เธอรักถึงทำแบบนี้กับเธอได้

 

 

 

“อ้าว มาพอดีเลยดาร์ลิง วันนี้เราไปทานข้าวกันนะ เค้าจำได้ร้านนี้ดาร์ลิงชอบมากนิ”กวินพูดพลาง

พาฟางและหวายมาที่ร้านอาหารญี่ปุ่นที่ฟางชอบ แล้วสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ

 

“นี่ครับ”กวินคีบแซลมอนให้ฟาง ก่อนจะคีบให้หวาย ทั้งคู่ยิ้มให้กันยิ่งทำให้ฟางจุกทำตัวไม่ถูก

 

 

“พรุ่งนี้ฟางจะไปงานแต่งเฟย์น่ะกวินมารับด้วยนะคะ”ฟางพูด

 

 

“อื้อ เอาสิยังไม่ได้หาของขวัญให้เฟย์กับเขื่อนเลย เดี๋ยวทานเสร็จแล้วเราไปเลือกกันเนาะ”กวินพูด

ก่อนจะทานอาหารเสร็จแล้วเดินไปเลือกของขวัญวันแต่งงานให้เฟย์วันพรุ่งนี้

 

 

“ว้าว สวยจัง”หวายวิ่งมาดูสร้อยเพชรบนตู้กวินตามมาดู

 

 

“อ๊ะ โทรศัพท์”ฟางแกล้งเดินออกไปรับโทรศัพท์ด้านนอก แต่แอบมาดูท่าทางของคนทั้งคู่

 

 

“หวายว่าพี่ฟางต้องชอบแน่ๆถ้าพี่กวินซื้อให้นะ”หวายพูด

 

 

“นั่นน่ะสิ ฟางจะได้ใส่ไปงานพรุ่งนี้”กวินพูด ฟางแอบฟังคนทั้งคู่คุยกันก็แอบยิ้ม บางทีทั้งคู่อาจจะ

ไม่ได้ตั้งใจทำร้ายความรู้สึกเธอจริงๆสินะ ฟางทำทีว่าคุยโทรศัพท์เสร็จแล้วเดินเข้าไปคล้องแขน

กวินทันที หวายมองแวบนึงก่อนะยิ้มให้คนทั้งคู่แล้วเดินไปซื้อของด้วยกันต่อ

 

 

 

 

“หวายเร็ว กวินมารับแล้วนะ”ฟางเรียกหวายเมื่อเห็นรถกวินมารอด้านนอก ก่อนทั้ง3คนจะไปที่งาน

แต่งงานของเฟย์และเขื่อน ระหว่างบนรถฟางก็ลอบสังเกตพฤติกรรมคนทั้งคู่ ที่พูดอะไรก็เห็นด้วย

กันหมด

 

 

“ฟางเดี๋ยวสิครับ”กวินรั้งฟางไว้ก่อนจะใส่สร้อยให้ฟาง ฟางยิ้มเมื่อเห็นว่ามันเป็นสร้อยที่กวินพูดกับ

หวายเมื่อวานนี้ที่ร้านฟางยิ้มดีใจก่อนะเดินควงกวินเข้าไปในงาน

 

 

“ยินดีด้วยนะเฟย์ เขื่อน รักกันนานๆนะ”ฟางยิ้มและมอบของขวัญให้ แล้วเห็นแก้วและป๊อปปี้เป็น

เพื่อนเบ่าวเจ้าสาวให้เฟย์และเขื่อน

 

 

“งั้นงานต่อไปก็เป็นของฟางกับกวินน่ะสิ”เฟย์แซว ฟางหน้าเอนลงไป กวินและหวายหัวเราะพร้อม

กัน

 

 

“บอกละ ยังเก็บเงินค่าสินสอดไม่ครบเลย”กวินแก้ตัว

 

 

“งั้นเราเข้าไปข้างในเถอะค่ะ”ฟางบอกก่อนจะควงกวินไป หวายมองแล้วแอบซึมนิดนึงก่อนจะเดิน

ตามไป

 

 

“รอกวินก่อนนะฟาง”กวินบอกฟางแล้วโอบเอวเข้าไปในงาน ฟางยิ้มนิดนึง

 

 

“ไปเต้นรำกันเถอะ”กวินชวนฟางไปเต้นรำ ฟางเต้นรำข้างๆป๊อปปี้และแก้วที่เต้นคู่กัน ซักพักกวินเห็น

หวายนั่งซึมก็ฝากฟางไว้กับป๊อปปี้ ทำให้โทโมะได้โอกาสเสียบมาคู่กับแก้วแทน

 

 

“เต้นดีๆสิยะ”แก้วแบบบ่นที่โทโมะโอบเอวแก้วแต่ไม่ยอมเต้น แก้วจึงเหยียบเท้าให้ทีนึงแรงๆ

 

 

“เป็นอะไรรึเปล่า”ป๊อปปี้ถามขณะเต้นรำคู่กับฟาง

 

“เปล่านิ”ฟางยิ้มให้แต่ก้แอบมองกวินที่พาหวายไปเต้นรำ เห็นรอยยิ้มน้องสาวที่ยิ้มออกมาก็ซึมไป

ป๊อปปี้ลอบมองแววตาฟางก็สงสัย

 

 

 

 

“เอาล่ะค่า ต่อไปจะเป้นการโยนช่อดอกม้ากเจ้าสาวนะคะ เอ้า สาวโสดทั้งหลายมายืนด้านหน้าเวที

เลย”แก้วพูดจบก็รีบวิ่งไปยืนรอหน้าเวที

 

 

“เพื่อนเจ้าสาวรู้สึกว่าจะวิ่งไวกว่าเพื่อนนะครับ”ป๊อปปี้แซวแก้วออกไมค์ ก่อนจะยืนกับเขื่อนและโท

โมะ

 

 

 

“ถ้าแก้วได้ช่อดอกไม้ คนแถวนี้เค้าจะไปขอแก้วมั้ยน้ออ”เขื่อนพูดลอยๆ

 

 

“ยัยนั่นคงอยากให้ไอ้หนวดหน้าโหดนั่นขอมากกว่าชั้น”โทโมะพูดแล้วหนีไปดื่มไวน์ที่บริกรเอามา

เสิร์ฟ

 

 

 

“โถ พ่อเพลย์บอยน้อยใจซะละ”เขื่อนพูดก่อนป๊อปปี้จะเดินไปดูโทโมะ ก่อนที่เฟย์จะโยนช่อดอกไม้

มา แล้วคนที่รับช่อดอกไม้ได้คือหวายและฟางที่รับพร้อมกัน กวินและป๊อปปี้อึ้ง

 

 

 

“อ่ะพี่ฟาง”หวายยื่นช่อดอกไม้ให้ก่อนจะเดินออกมาจากวงแล้วนั่งดื่มเหล้า ป๊อปปี้มองตาม

 

 

“ฮั่นแน่ ฟางได้ช่อดอกไม้ แล้วกวินล่ะว่าไง”เฟย์แซวทุกคนโห่แซวกวินและฟาง กวินวิ่งไปที่โต๊ะ

แล้วเอาป้ายที่บนโต๊ะเขียนว่าจองแล้วยื่นให้ฟาง

 

 

“จองไว้ก่อนคนนี้ สินสอดครบปุ๊บจะไปขอ”กวินพูดติดตลก ทุกคนหัวเราะกับมุกกวิน ฟางได้แค่ยิ้ม

เจื่อนๆ

 

 

 

“หวาย โอเคป่าวเนี่ย ดื่มเยอะงี้เดี๋ยวก็เมาหรอก”ป๊อปปี้มาดูหวายที่เอาแต่ดื่มเหล้าไม่หยุด

 

 

“ชั้นมันก็แค่คนในเวลาเหงา ชั้นมันมาทีหลัง ชั้นมันไม่ใช่ตัวจริง ฮืออ”หวายดื่มเหล้าด้วยความช้ำใจ

ป๊อปปี้มองแล้วก็สงสาร ก่อนจะดึงตัวหวายมากอดไว้

 

 “ไม่เป็นไรนะ เรื่องความรักมันไม่เข้าใครออกใครหรอก”ป๊อปปี้ปลอบใจหวาย แต่ก็ถูกแรงดึงออก

จากหวายอย่างแรง

 

 

ผลัก

 

 

“มึงลวนลามหวายหรอป๊อป”กวินต่อยป๊อปปี้แล้วว่า หวายตกใจรีบไปประคอง

 

“เราไม่ได้ทำอะไรกันนะพี่กวิน”หวายว่า

 

“ไม่ต้องไปแก้ตัวแทนมัน ชอบนักล่ะสิมีผู้ชายเข้าใกล้”กวินโมโหหึงก็ว่าหวาย ฟางเห็นท่าไม่ดีรีบ

เข้าไปหา

 

 

“อย่าดูถูกหวายดิวะกวิน”ปีอปปี้ลุกขึ้นมาช่วยหวายจากการที่ถูกกวินดึงไปจึงโดนต่อยล้มไปอีกที

 

“พี่กวินเลิกบ้าได้แล้ว”หวายร้องแต่กวินไม่ฟัง ป๊อปปี้ก็เช่นกันทั้ง2ซัดกันนัวจนป๊อปปี้เสียหลักล้ม

กวินจึงเข้ามาจะต่อยซ้ำ

 

 

ผลัวะ

 

 

“ฟาง/พี่ฟาง”หวาย กวิน ป๊อปปี้ร้องตกใจเมื่อฟางมาขวางจึงโดนหมัดของกวินแทน

 

“ดาร์ลิง กวินขอโทษเจ็บมากมั้ย”กวินรีบไปประคองฟางไว้เช่นเดียวกับหวายพยุงป๊อปปี้ลุกขึ้น

 

 

“ไม่เป็นไร แต่ฟางอยากกลับบ้าน”ฟางพูดเพราะกลั้นอารมณ์เศร้าตัวเองอยู่ เพราะเห็นท่าทางเดือด

จัดของกวินแล้วรู้ทันทีว่าชายหนุ่มแคร์หวายมากแค่ไหน

 

 

“ป๊อปกลับคอนโดมั้ยแก”แก้วและโทโมะประคองป๊อปปี้ ป๊อปปี้มองตามฟางด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

“ฟางไม่เป็นไรแล้วล่ะขอบคุณมากนะ”ฟางบอกกวินหลังจากเปลี่ยนชุดแล้วเตรียมตัวเข้านอน

 

“ทานยานะ กวินขอโทษนะฟาง”กวินพูดจบก็ก้มลงจูบฟางก่อนจะปิดไฟแล้วเดินออกมาจากห้อง

นอนฟาง ฟางพยายามข่มตาหลับ ภาพที่กวินและหวายจูบกันก็ฉายในหัว ไหนจะวันนี้ที่กวินหวง

หวายกับป๊อปปี้อีกยิ่งทำให้ฟางข่มตาหลับไม่ลง

 

 

 

“ออกไปหาน้ำดื่มสิ เผื่อจะได้นอนหลับ”เสียงของโฟร์กระซิบบอกฟาง ฟางลืมตาตื่นขึ้นมากลางดึก

มองไปรอบๆ ก่นจะเดินออกจากห้องไปหาน้ำดื่ม

 

 

 

 

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ มะ ไหวแล้ว”เสียงครางของหวายดังขึ้นทำให้ฟางที่ออกจากห้องมาก็ชะงัก เสียงของ

หวายนิ

 

 

“รออีกนิดนะคนดี พี่ก็ใกล้จะถึงแล้ว”เสียงของกวินดังขึ้นจากห้องหวายทำให้ฟางใจหล่นวูบ ขออย่า

ให้เป็นอย่างที่คิดเลย ฟางเดินไปที่ห้องหวาย แล้วเห็นแสงสอดมาจากด้านใน ประตูแง้มออกมา

ทำให้ฟางแอบมองเข้าไปด้านในได้

 

 

 

เสื้อผ้าที่คุ้นตา กระจัดกระจายเต็มพื้น เสื้อสูทสีเทาที่คุ้นตา มันคือของกวิน ฟางลอดเข้ามาในประตู

หยิบเสื้อสูทของกวินขึ้นมา

 

 

“อ๊า”ทั้งคู่ร้องออกมาเมื่อถึงฝั่งฝัน ฟางช๊อคสุดขีดเมื่อภาพที่เห็นคือกวินและหวายนอนกอดก่ายกัน

บนเตียง

 

 

“เดี๋ยวพี่ฟางก็ได้ยินหรอกครางดังขนาดนี้”หวายพูดขณะซบอกกวิน

 

 

“ยาที่ฟางกินก่อนนอนมันมีฤทธิ์ง่วงนอนไม่ต้องห่วงหรอก”กวินพูดก่อนจะก้มลงจูบกับหวายดูดดื่ม

 

 

 

ตุบ

 

 

 

เสื้อสูของกวินหล่นลงพื้น

 

 

“พี่ฟาง”หวายชีอคเมื่อเห็นคนที่ยืนห้าประตูคือพี่สาวสุดที่รัก

 

 

“ฟาง”กวินอึ้ง ก่นจะรีบคว้าผ้าเช้ดตัวใส่ ฟางร้องไห้รีบวิ่งหนีออกไปทันที

 

 

“ฟางเดี๋ยวก่อนฟาง”กวินรีบมาคว้าแขนฟางไว้

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

“อย่ามาจับตัวฟาง คนทรยศ”ฟางว่าให้กวินและหวายที่นุ่งผ้าเช็ดตัวออกมา

 

“กวิน ขอโทษ พวกเราไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้น”กวินพูด

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

“ไม่ได้ตั้งใจ นี่ขนาดยังไม่ได้ตั้งใจ ยังทำแบบนี้กับฟางได้ลงคอ เสียแรงที่ฟางอุตส่ารักและไว้ใจ

ทำไมถึงทำแบบนี้กับฟางตอบฟางมาสิ”ฟางร้องไห้แล้วทุบอกกวินด้วยความเสียใจ คนที่เธอรักที่สุด

ทำไมทำแบบนี้กับเธอ กวินพยายามกอดฟาง แต่ฟางสะบัดออกด้วยความรังเกียจ

 

 

 

“อย่ามายุ่งกับชั้น”ฟางพูดก่อนจะวิ่งออกไปนอนบ้าน ซึ่งตอนนั้นฝนก็ตกลงมา ฟางวิ่งออกมาอย่าง

ไม่รู้ทิศทาง ทำไมกัน ตลอดเวลาเกือบ5ปีทำไมเค้าถึงทำแบบนี้

 

 

 

“แล้วชั้นจะมีชีวิตอยู่ไปทำไม ถ้าลืมตามาแล้วต้องเอเรื่องแบบนี้”ฟางพูดลอยๆก่อนจะเดินไปที่แม่น้ำ

ทันที

 

 

ในที่สุดฟางก้เห็นทุกอย่างตำตา ตัวเอง

 

ขอโทษน้าาาา เราไปงานsportdayมา เลยไม่ได้อัพอ่ะ กว่าอัพก็ประมาณเวลานี้ เดี๋ยววัน

พรุ่งนี้เราอัพให้ต่อน้า ขอโทษๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ