you are my angel
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.11 น.
แก้ไขเมื่อ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 13.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
6) ถ่ายแบบ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“เอ่อ ป๊อปปี้ มันจะดีหรอ ที่จะให้ฟางถ่ายแบบอะไรนี่อ่ะ”ฟางถามป๊อปปี้อีกครั้งหลังจากฟังราย
ละเอียดทั้งหมด
“อื้อ งานนี้ชั้นอนุญาต”ป๊อปปี้พูด
“น้าฟางน้า ช่วยงานพวกเราเถอะน้า จะส่งงานลูกค้ามะรืนนี้อยู่แล้ว”เขื่อนรีบไปขอร้อง
“ฟางช่วยพวกเราเถอะนะครับ คนสวย”โทโมะช่วยอ้อน ฟางหันไปมองหน้าป๊อปปี้
“ตกลงค่ะ ฟางจะลองดู”ฟางตอบตกลงเมื่อเห็นว่าป๊อปปี้พยักหน้า โทโมะกับเขื่อนกระโดดกอดฟาง
ทันทีด้วยความดีใจ
“น้อยๆหน่อยก็ได้”ป๊อปปี้พูดกับเพื่อนๆตัวเอง ทั้ง2คนรีบผละออกจากอ้อมกอดฟางทันที
“นี่ฟาง ทำไมต้องให้แก้วมากับฟางสตูด้วยอ่ะ”แก้วพูดขณะที่เดินมากับฟางที่บริษัทของโทโมะ
“ก็ ฟางกลัวจะทำได้ไม่ดี ฟางเลยเอาแก้วมาเป็นเพื่อนนี่ไง เพราะว่าป๊อปปี้ต้องยุ่งแน่ๆฟางไม่อยาก
กวนเค้ามากด้วย”ฟางพูดก่อนจะควงแก้วไปหาพวกป๊อปปี้ทันที
“เอาล่ะ ฟางมาแล้ว งั้นเดี๋ยวเราไปแต่งตัวกันเลยเนาะ”เขื่อนพูดก่อนจะส่งตัวฟางไปให้ช่างแต่งหน้า
พร้อมกับเลือกชุดให้ฟาง
“เห้อ ขนาดไม่แต่งหน้ายังสวย น่ารักขนาดนี้ แต่งแล้วจะขนาดไหนเนี่ย”โทโมะยืนมองฟางแต่งหน้า
อยู่กับป๊อปปี้ก็พูดขึ้น
“เห็นพูดแบบนี้ สุดท้ายจบที่เตียงทุกราย และแต่ละรายไม่นานเกิน2อาทิตย์”ป๊อปปี้พูด
“แต่คนนี้นะ กุหลงรักตั้งแต่แรกเจอเลยนะ ไม่คิดอยากจะทำอย่างว่ากับฟาง กูว่ากูเจอเนื้อคู่แล้ว
ล่ะ”โทโมะพูดทำเอาป๊อปปี้สะอึก
“เพิ่งเจอกันรักกันเร็วไปมั้ย”ป๊อปปี้มองเพื่อนรักอย่างไม่ค่อยคำพูดซักเท่าไหร่
“ความรักไม่จำเป็นต้องอยู่ที่วันเวลาว่าเจอกันมานานเท่าไหร่หรอก เพียงแต่ ถ้าเจอแล้วมันใช่มันก็
ใช่ ฟางเนี่ยล่ะ แม่ของลูกกูชัดๆ”โทโมะเพ้อถึงฟาง “แม่ของลูกมากี่คนละล่ะ”ป๊อปปี้พูด
“ไอ้ป๊อป กูจริงจังนะเว่ย กูชอบฟางว่ะ”โทโมะพูดขึ้น
“แหม ของอย่างงี้ มึงก็ลองจีบฟางดูดิ ถ้าใช่ก็คบเลย”เขื่อนที่เดินมาได้ยินก็แซวโทโมะทันที
“จีบอยู่แล้วโว่ยย”โทโมะพูดอย่างอารมณ์ดี ป๊อปปี้หน้าเจื่อนลงไปนิดนึง
“ทุกคน ฟางเสร็จแล้ว”แก้วเดินพาฟางมาให้3หนุ่มดู ทุกคนตะลึงที่ฟางเดินออกมาในชุดกระโปรงสี
ขาวสั้นประมาณเข่า บนหัวถูกประดับด้วยขนนก และติดปีกให้ด้านหลังสวยงาม
“ฟางสวยมั้ยคะ”ฟางถามทุกคน
“สวย สวยมาก”โทโมะและเขื่อนพูด ฟางหันไปหาป๊อปปี้ที่กดมือถืออยู่ไม่มองเธอเลย
“ฟางสวยมั้ยป๊อปปี้”ฟางเดินมาถาม
“ก็ดี เดี๋ยวชั้นไปเตรียมของก่อนนะ”ป๊อปปี้ตอบสั้นๆแล้วเดินหนีไป ฟางมองตามอย่างไม่เข้าใจ
ทำไมต้องหนีเราด้วยนะ
“เอาล่ะ เดี๋ยวเอาฟางขึ้นสลิงตรงนี้นะ แล้วให้ฟางถือขวดน้ำหอมไว้แล้วยิ้ม เดี๋ยวพวกเราจะถ่ายรูป
ฟางไปเรื่อยๆเอง ทำให้มันเป็นธรรมชาตินะ”เขื่อนบอกกับฟางที่พยักหน้า ก่อนที่สตาฟจะใส่สลิงไว้
ให้ฟาง ฟางหันไปมองป๊อปปี้ที่ยืนดูอยู่ด้านล่าง ฟางยิ้มให้ ป๊อปปี้หลบตาหนีไป สร้างแปลกใจให้
ฟางเป็นอย่างมาก
“โอเค ปล่อยฟางมาได้เลย โอเค คร้าบ สวยๆ”โทโมะสั่งลูกน้อง ฟางค่อยๆลอยลงมาแล้วก็ยิ้มให้
กับกล้อง แล้วก็ค่อยๆฉีดน้ำหอมแล้วดมที่แขน ก่อนจะยิ้มเหมือนกำลังเล่นหยอกล้อกับหมู่ดาวที่
เซ็ทขึ้นมา
“น่ารักอ่ะ”โทโมะพูด ป๊อปปี้มองตาม ใช่ น่ารักจริงๆ
“โอเค เรียบร้อย ขอบคุณฟางมากน้า เดี๋ยวตอนบ่ายไปถ่ายภาพนิ่งในสตูกัน”เขื่อนตะโกนบอกฟาง
ด้านบน ฟางยิ้มรับ ก่อนจะรอให้สตาฟมารับตัวเธอ
“แก้ว ไปกับชั้นหน่อยสิ”โทโมะจูงมือแก้วไปข้างนอก
“มีอะไรรึเปล่า”แก้วถามคนที่จูงมือเธอออกมาด้านนอก แต่ไม่สบตาโทโมะเลย
“คือ เธอช่วยชั้นหน่อยสิ ชั้นจะจีบฟางน่ะ ชั้นเห็นฟางกับเธอสนิทกัน เธอช่วยชั้นให้เป็นแฟนกับฟาง
หน่อยสิ”โทโมะขอร้องแก้ว แก้วสะอึกไปพักหนึ่ง
“เอ่อ เรื่องแบบนี้มันแล้วแต่ฟางนะ ชั้นบังคับให้ฟางเป็นแฟนนายไม่ได้หรอก”แก้วพูดแล้วหลบตาโท
โมะ
“แต่ไม่รู้แหละ เธอต้องช่วยชั้นนะ โอเค๊”โทโมะพูด
“เอ่อ อืม”แก้วตอบสั้นๆ
“ให้มันได้งี้สิเพื่อน”โทโมะกอดคอแก้วแล้วพาเดินเข้าไปข้างในทันที
“เอ๋”ฟางที่เริ่มรู้สึกว่าสลิงสั่นๆก็เงยหน้าขึ้นไปมอง
ผลัวะ
“กรี๊ดดดดดด”ฟางร้องตกใจเมื่อจู่ๆสลิงก็ขาดลง
“ฟางงงงง”โทโมะและแก้วตกใจเมื่อเห็นสลิงขาด
ตุบ
“ทำไมไม่เจ็บแฮะ”ฟางตกลงมา แล้วรู้สึกตัวเองไม่เป็นอะไรเลยก่อนจะเงยหน้าตกใจ
“ป๊อปปี้”ฟางร้องตกใจเมื่อคนที่อยู่ใต้ร่างคือป๊อปปี้ ที่ตอนนี้สลบไปแล้ว
“ฮืออ ป๊อปปี้ ฟื้นสิ”ฟางเขย่าตัวป๊อปปี้ที่นิ่งไม่ไหวติงอะไร
“พาไอ้ป๊อปไปโรงพยาบาลก่อนเร็ว”เขื่อนรีบบอก ก่อนทุกคนจะหามป๊อปปี้ไปโรงพยาบาลทันที
“นั่งรอดูอาการป๊อปปี้ก่อนนะ”แก้วบอกฟางให้ทำใจให้เย็นแล้วนั่งรอให้หมอตรวจอาการ
“หมอครับ เพื่อนผมเป็นยังไงบ้างครับ”โทโมะวิ่งไปถามหมอทันที
“คนไข้มีอาการหัวแตกกับฟกช้ำนะครับ ส่วนที่สลบไปอาจเป็นเพราะหัวไปกระแทกกับพื้นเข้า งั้น
หมอจะให้คนไข้นอนที่นี่คืนนึงเพื่อดูอาการนะครับ”หมอบอกก่อนจะเดินไป
“ฮืออ ป๊อปปี้”ฟางร้องไห้รู้สึกผิดที่ทำให้ป๊อปปี้เจ็บตัว
“ตอนนี้ป๊อปปี้ปลอดภัยแล้วนะฟาง คือเดี๋ยวให้เขื่อนเฝ้าก่อน เดี๋ยวตอนบ่ายฟางต้องไปถ่ายแบบภาพ
นิ่งอยู่อ่ะ”โทโมะบอกฟาง
“แต่ว่าป๊อปปี้”ฟางยังจะห่วงป๊อปปี้
“เดี๋ยวเราค่อยกลับมาหาป๊อปปี้นะ ไปทำงานให้เสร็จก่อน ถ้าป๊อปปี้รู้ว่าฟางงอแงแบบนี้ป๊อปปี้จะโกรธ
เอานะ”โทโมะพูดเพราะรู้นิสัยเพื่อนดี
“ไปเถอะฟาง เดี๋ยวแก้วเฝ้าป๊อปปี้อยู่กับเขื่อนนี่ล่ะ ไม่ต้องห่วง”แก้วบอก ฟางจึงยอมไปกับโทโมะ
โดยตลอดการถ่ายภาพนิ่งตอนบ่าย แม้จะต้องยิ้มให้กล้อง แต่ในใจฟางนั้นกลับไม่มีความสุขเลย
แถมไม่อยู่กับเนื้อกับตัวจนโทโมะสังเกตได้
“เสร็จซักที”ฟางที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เดินออกมาจากห้องแต่งตัวแล้วเจอโทโมะยื่นดอกไม้ให้ฟาง
“สำหรับคนเก่งวันนี้ครับ”โทโมะยิ้ม ฟางขอบคุณก่อนจะรับดอกไม้นั้นมา
“เอ่อ โทโมะพาฟางไปหาป๊อปปี้ได้มั้ย”ฟางพูด
“อ๋อ ได้สิ เดี๋ยวโทโมะพาไปนะ”โทโมะยิ้มให้กับฟางก่อนจะขึ้นรถของโทโมะมาที่โรงพยาบาล
“ครับ เอ่อ ครับๆ เดี๋ยวผมจะไปดูเดี๋ยวนี้ล่ะครับ”โทโมะรับโทรศัพท์ขึ้นมาพุดอย่างตกใจ
“มีอะไรหรอโทโมะ”ฟางถาม
“เดี๋ยวโทโมะคงไปหาป๊อปปี้กับฟางไม่ได้แล้วล่ะ มีงานด่วนน่ะ โทโมะไปก่อนนะ”โทโมะรีบออกไป
ฟางจึงเดินมาที่ห้องของป๊อปปี้คนเดียว
“เอ๋ ทุกคนไปไหนหมดน่ะ”ฟางแปลกใจเมื่อเห็นที่ห้องไม่มีใครเลย ฟางหันไปเห็นกระดาษโน้ต
แปะอยู่ที่ข้างเตียงของป๊อปปี้ไว้จึงหยิบมันมาดู
‘เดี๋ยวแก้วกับเขื่อนกลับคอนโดไปเตรียมเสื้อผ้าให้ฟางนะ เดี๋ยวเลยแวะซื้ออะไรอร่อยๆมาให้กินด้วย อย่าซนล่ะแก้วใจ&เขื่อน’
“เห้อออ หิวจัง รู้งี้น่าจะบอกโทโมะแวะซื้อขนมมาดีกว่า”ฟางอ่านโน้ตจบก็เดินมานั่งเฝ้าป๊อปปี้ที่หลับ
อยู่
“ท่านพ่อคะ อย่าให้ป๊อปปี้เป็นอะไรเลยนะคะ”ฟางพูดขึ้นมา พลางเอามือจับมือป๊อปปี้ไว้
“เพราะว่าผู้ชายคนนี้กำลังมีเคราะห์ นี่ถือว่ายังน้อยไป”แสงสีขาวโผล่แว้บมา ปรากฎร่างของโฟร์ใน
ชุดนางฟ้ามีปีกขึ้น
“พี่โฟร์ พี่โฟร์ช่วยป๊อปปี้ทีค่ะ”ฟางรีบวิ่งไปหาโฟร์ที่ยืนตรงมุมห้อง
“เป็นห่วงผู้ชายคนนี้จังเลยนะฟาง”โฟร์ถาม
“เพราะเค้าเป็นเพื่อนฟางบนโลกมนุษย์นี้ค่ะ ถึงแม้เค้าจะไม่ค่อยเชื่อเรื่องของสวรรค์แต่เค้าเป็นคนดี
นะคะพี่โฟร์”ฟางพูด
“อาการผู้ชายคนนี้ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง เดี๋ยวเค้าก็ฟื้นแล้วล่ะ แต่ต้องหมั่นให้เค้าทำบุญทำแต่ความดี
นะ เพื่อที่จะช่วยเค้าให้พ้นเคราะห์ได้”โฟร์บอก ป๊อปปี้ที่นอนอยู่ได้ยินเสียงผู้หญิงคุยกันก็แอบปรือ
ตาขึ้นมา
“ค่ะ ฟางจะบอกให้เค้าหมั่นทำบุญ เพื่อตัวเค้าเอง”ฟางพูดกับโฟร์ ป๊อปปี้พยายามเงี่ยหูฟัง เสียงฟาง
กับใครน่ะ
“อ้อ แล้วอีกอย่าง ฟางมีเวลาใช้ร่างนี้ไม่มากหรอกนะ เพราะถึงเวลา ฟางก็ต้องกลับสวรรค์ พยายาม
เข้าใจความรู้สึกมนุษย์ให้มากๆล่ะ”โฟร์พูด ทำเอาฟางชะงัก จริงสินะ พอถึงเวลาก็ต้องไป
“งั้นพี่ไปก่อนนะ เดี๋ยวท่านพ่อตามหาพี่จะยุ่งเอา”โฟร์หายแว้บไป ป๊อปปี้ชะงัก แสงอะไรสีขาวๆน่ะ
ฟางคุยกับใครนะ
แต่งเอาไว้เห็นดราม่ากันเรื่องนั้น เลยแต่งให้เบาๆ ตอนหน้าป๊อปปี้จะพาฟางไปเที่ยวสวน
สนุกน้า อย่าลืมเม้นกับโหวตกันล่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
