love you to me ฉันรักนายได้ไง
เขียนโดย 
SWEETEYE
วันที่ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.39 น.
แก้ไขเมื่อ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2556 19.34 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ ห้องสมุด
"อ้าว! ขนมจีนอยู่นี่เองเหรอ"มีนทักทายขนมจีนอย่างเบาๆ
"จ้า ช่วงนี้มีสอบบ่อยนะ เลยต้องอ่านหนังสือเยอะหน่อน"ขนมจีนบอก
"ถึงไม่สอบ มีนก็เห็ฯขนมจีนอ่านทุกวันอยู่แล้วนิ"มีนพูด
"ฮ่าๆๆ ขนมจีนก็แค่ทบทวนบทเรียนเท่านั้นเอง"ขนมจีนบอก
"จ้าาา แม่หนอนหนังสือออ"
ขนมจีนยิ้มพร้อมกับส่ายหน้า^///^
"เอ่่ออ....ขนมจีน งั้นเดี๋ยวมีนไปส่งงานอาจารย์ก่อนนะ เดี๋ยวมา"
"จ๊ะๆๆ"
ในขณะที่มีนเดินออกไปข้างนอก มีชายหนุ่มคนนึงเดินเข้ามาหาขนมจีน
"เอ่อ...ค...คุณ ครับ หนังสือ หินสังวร(หินสังวาลย์)อยู่ตรงไหนครับ"ชายหนุ่มถาม
"ฮ่าๆๆ คุณหมายถึง หนังสือหินสังวาลย์ ใช่มั้นค่ะ"ขนมจีนบอก
"ฮ่าๆๆ ช...ใช่ ครับ ส...สังวาน"
"อ๋ฮ อยู่แถวชั้นชีววิทยาอ่ะค่ะ"ขนมจีนบอกพร้อมกับยิ้มอย่างมีความสุข
"ค...ครับ ขอบคุณครับ"ชายหนุ่มพูด
"เอ่่ออ...แล้วชั้นชีววิทยาอยู่ตรงไหรอ่ะครับ ข...ขกโทษนะครับที่ถามมาก คือผมเพิ่งมาเรียนที่นี่เป็น
วันแรกน่ะครับ ขอรบกวย(กวน)หน่อยนะครับ(จองเบเป็นเด็กแลกเปลี่ยนจากเกาหลีและได้มาเรียนต่อ
ที่ประเทศไทยจึงทำให้มารู้จักกับป๊อปปี้ เขื่อน เคนตะ และโทโมะ ในนามว่า K-OTIC)ชายหนุ่มพูด
"รบกวนค่ะ ไม่ใช่รบกวย"ขนมจีนบอก
"อ๋อครับ ผมไม่ค่อยเก่งภาษาไทยน่ะครับ"ชายหนุ่มพูดพร้อมกับหัวเราะแก้เขิน
จากนั้นขนมจีนจึงพาชายหนุ่มไปที่ชั้นหนังสือชีววิทยา
"นี่ค่อ ชั้นหนังสือชีววิทยา หนังสือที่คุณหาคงอยู่แถวนี่แหละค่ะ"ขนมจีนบอก
"เอ่ออ...ค...ขอบคุณครับ คุณ........"
"ขนมจีนค่ะ^^"
"ครับ ขอบคุณครับคุณคานมจิน(ขนมจีน)"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ ขนมจีนค่ะ ไม่ใช่คานมจิน"
"อ่อ ขอโทษครับ ขโนมจีน(ขนมจีน)"
"ฮ่าาา ค่ะๆๆ แล้วคุณชื่ออะไรค่ะ"^_^ขนมจีนถาม
"จองเบ ครับ"
"ค่ะ งั้น ขนมจีนขอตัวไปอ่านหนังสือก่อนนะค่ะ"
ขนมจีนพูดจบแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะที่ตนอ่านหนังสือ
~~ผ่านไปสักครู่~~
"เอ่ออ...ผมขอนั่งด้วยคนนะครับ"
"ด...ได้ค่ะ นั่งเลย"
"ครับ ขอบคุณครับ"
~ผ่านไป 15 นาที~
"เอ่ออ..คุณขโนมจีน(ขนมจีน)ครับ คำนี้อ่านว่าอะไรอ่ะครับ"จองเบถามพร้อมกับชี้นิ้วไปในหนังสือ
ที่ตนเองอ่าน
"คำนี้อ่านว่า ปฏิกิริยา ค่ะ"ขนมจีนสะกดให้ฟัง
"ครับๆ"จองเบพูดพร้อมกับพยักหน้า
จากนั้นขนมจีนหยิบหนังสือแล้วเดินออกจากห้องสมุด
15:00 น.
ณ บ้านขนมจีน
"สวัสดีค่ะคุณแม่"ขนมจีนกล่าวทักทาย
"ขนมจีนนี่เพื่อนแม่เอง คุณนายมด"คุณแม่บอกขนมจีน
"สวัสดีค่ะ"ขนมจีนกล่าวทักทายคุณนายมดของคุณแม่
"ลูกสาวน่ารักนะค่ะ"คุณนายมดกล่าวชมขนมจีน
"ขอบคุณค่ะ งั้นขนมจีนขอตัวก่อนนะค่ะ"พูดจบขนมจีนก็เดินขึ้นห้องตนเอง
"ลูกสาวของคุณนายการเรียนเป็นยังไงบ้างค่ะ"คุณนายมดถาม
"ก็เรียนดีนะค่ะ อ่านหนังสือทุกวัน แล้วลูกของคุณนายมดล่ะค่ะ"คุณแม่ถาม
"ก็เรียนเก่ง ได้เกรด4ทุกปีค่ะ แล้วตอนนี้ดิฉันจะให้เรียนพิเศาเพิ่มอีก2วิชาน่ะค่ะ"คุณนายมดตอบ
"ลูกคุณนายเนี่ยเรียนเก่งจังเลยนะค่ะ"คุณแม่พูดขึ้น
"ก็ธรรมดานะค่ะ ต้องเรียนเก่งอยู่แล้ว"คุณนายมดพูดอย่างมั่นใจ
"อ๋ิอ ค่ะๆ"
"งั้นดิฉันขอตัวกลับก่อนนะค่ะ ไว้วันหลังเดี๋ยวมาใหม่ สวัสดีค่ะ"
"ค่ะๆ"
~~ผ่านไปสักครู่~~
ก๊อกๆๆ
"ขนมจีนมาทนข้าวได้แล้วลูก"เสียงคุณแม่เรียกดังมาจากหน้าห้อง
"ค่ะๆ เดี๋ยวตามลงไปนะค่ะ"
"จ๊ะ รีบลงมานะลูก"
ณ โต๊ะทานอาหาร
"นี่ขนมจีนลูกของคุณนายมดเขาเรียนได้เกรด4ทุกปีนะ"
"ค่ะ"
"แล้วลูกก็ต้องเรียนให้ได้เกรด4เหมือนเขาบ้างนะ"คุณแม่สั่ง
"แต่...คุณแม่ค่ะ..."
"ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น แล้วลูกก็ต้องไปเรียนพิเศษเพิ่มอีกด้วย"
"คุณแม่ แต่ที่ขนมจีนเรียนอยู่มันก็มากพอเเล้วนะค่ะ"ขนมจีนเริ่มทำสีหน้าเคลียด
"ลูกต้อง ฃเรียนพิเศษเพิ่มอีก ต้องเรียนอย่างเดียว"คุณแม่สั่งขนมจีนอย่างเข้มงวด
"ค่ะๆ"ขนมจีนพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหนายแล้วจึงเริ่มทานข้าว
วันต่อมา ณ มหา'ลัย
"ขนมจีนเป็นอะไรรึป่าว"มีนเข้ามาทักเมื่อเห็นจีนนั่งหน้าตาซึมเศร้า
"ป่วนิ ฉันอ่านหนังสือก่อนนะ"ขนมจีนพูดจบก็เปิดหนังสือ
"นี่ขนมจีน!! วันๆเธอก็อ่านเเต่หนังสือ หัดทำอย่างอื่นบา้างสิ ชัวิตของเธฮไม่ได้อยู่กับหนังสืออย่าง
เดียวนะ"มีนพูดด้วยอารมณ์หงุดหงิด
"เออ...คือว่า..."
"ขนมจีนบอกมาว่าเป็นอะไร"มีนคาดครั้นหาคำตอยจากขนมจีน
"เออ...คือว่า...คุณแม่ท่านสั่งให้ขนมจีนอ่านหนังสือให้มากๆ และต้องเรียนหนังสือให้เก่ง คุณแม่
ท่านก็จะหาที่เรียนพิเศษให้ขนมจีนอีกก TT เพราะว่าท่านอยากให้ขนมจีนเรียนเก่งเหมือนลูก
เพื่อนของคุณแม่"ขนมจตีนพูดจบก็ลุกเดินไปห้องสมุดทันที
"ขนมจีนทำไมคุณแม่เธฮเข้มงวดจังนะ"มีนพูดกับตัวเอง
ณ ห้องสมุด
ขนมจีนเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะเช่นเดิม-_-
"สวัสดีครับคุง(คุณ)ขโนมจีน(ขนมจีน"
"สวัสดีค่ะ คุณจองเบ"
"ขอนั่งโด้ย(ด้วย)คนนะครับ"
"นั่งด้วยตนค่ะ ไม่ใช่โด้ย ฮ่าๆๆๆ"
"ฮ่าๆๆๆ ครับๆ"
"แค่ผมเห็นคุง(คุณ)ยิ้มผมก็มีความสุขแล้ว"จองเบพูดเบาๆ
"เมื่อกี้จองเบพูดว่าอะไรนะ"ขนมจีนถาม
"ป่าวครับๆ อ่านหนังสือต่อเถอะครับ"
"ค่ะๆ"
~~ผ่านไปสักครู่~~
"เอ่ออ...คุง(คุณ)ขโนมจีน(ขนมจีน)ครับ"
"ว่าไงค่ะ"
"เอ่ออ....คุง(คุณ)พอจะมาเป็นพี่เลี้ยงสอนภาษาไทยให้ผมหน่อยได้ไหมครับ"จองเบถาม
"..."
ติดตามตอนต่อไปด้วยน้าาาาาา
สนุกหรือไม่สนุกก็บอกกันด้วยน้าาาา^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
