ผู้หญิงของนายคือใคร?
เขียนโดย 
Namsaisai_loveu
วันที่ 23 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 09.10 น.
แก้ไขเมื่อ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2556 13.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความใครคือผู้หญิงของนาย? ตอนที่2
“ อื้อออ” ป๊อปปี้ลุกขึ้นบิดตัว 2-3 ครั้ง ก่อนจะนั่งนึกถึงเรื่องเมื่อคืน
“ไอ้โมะพาเรามาส่งกับใครวะ แล้ว โอ๊ย?” ป๊อปปี้คลำตาแถวๆตาขวาของตน
“ทำไมเจ็บแบบนี่ ใครต่อยเราเนี่ย เฮ้ออ จำอะไรไม่ได้เลยเว้ย!!” ป๊อปปี้บ่นพึมพำ ก่อนจะลุกขึ้น
ไปอาบน้ำ
...................................................................................
“ นายนั่นจะเป็นไรมากมั๊ยนะ”
“ฟาง ฟาง ฟาง!!!!!” เสียงเพื่อนสนิทของเธอเรียก
“ห้ะๆๆ อะไรเนี่ยยัยแก้ว พูดเบาๆหน่อยหูชั้นจะแตกเอา” ฟางบ่นแก้ว ก่อนจะ ลุกขึ้นจากที่นั่ง
หอบหนังสือเดินไปเรียน โดยมีแก้วเดินตามต้อยๆ
“ แกเป็นไรวะ ทำไมเหม่อๆ” แก้วซัก
“เปล๊า ชั้นแค่เหนื่อยๆหน่ะ”
“เสียงสูงนะยัยฟางงงงง” แก้วบี้จมูกฟาง
“ไอ้แก้ว ไอ้บ้าเอ๊ยยยย” ฟางทำหน้ายู่ใส่แก้ว
“นี่ๆ นายป๊อกกี้ไรนั่นหน่ะ ยังไม่ตื่นเลยอ่ะ ตื่นสายชะมัด ถึงว่าละแฟนทิ้ง ตกงาน ขี้เกียจ ขี้เมา ห้อง
นี่เละอย่างกะเพิ่งผ่านสงครามมา ไม่มีความกระตือรือร้นในการหางานใหม่” แก้วร่ายยาว
“ พอๆ พอเลยแก้ว ไปๆเข้าคลาสเหอะ” ฟางผลักแก้วเข้าห้องเรียน
..............................................................................
“ ไอ้โมะ เมื่อคืนมึงมาส่งกูกับใครวะ แล้วใครต่อยตากูวะ” ป๊อปปี้โทรถามโทโมะ
“กูกับลูกน้องอีก 2 คนมาส่งมึง ส่วนคนที่ต่อยมึงเค้ามีเหตุผลหว่ะ”
“เหตุผล? อะไร”
“มึงไปลวนลามเค้า หาว่าเค้าเป็นจินนี่ของมึง”
“อ๋อ เลยต่อยกูเหรอ เดี๋ยวนี้สาวๆในร้านมึงรักนวลสงวนตัวจังนะ”
“คนที่มึงลวนลามเค้าเป็นพนักงานไอ้บ้า”
“อ๋อ อื้มๆ งั้นแค่นี้แหละ กูจะไปหางานละ”
“เออๆ ยังไงมึงปรึกษากูได้นะ”
“เออ ขอบใจๆ”
ตื๊ดดด
.....................................................................
เวลา 23.00 น.
“ ไอ้ป๊อป มึงมาเหมาเหล้ากูอีกแล้วเหรอ วันนี้กูไม่พากลับนะเว้ย” โทโมะเอ่ยทักป๊อปปี้ที่นั่งอยู่ใน
โซนVIPในร้าน
“กูหมดอารมณ์กินเหล้าละ กูแค่มานั่งฉยๆ ไม่มีงานทำ” ป๊อปปี้ตอบหน้าตาย
“อ๋อ งั้นมึงนั่งดื่มคอกเทลล์อ่อนๆเป็นเพื่อนกูหน่อยละกัน” โทโมะพูดก่อนจะเรียกพนักงานมาสั่ง
ของ
...............................................................
“มาแล้วค่ะ อ๊าวเห้ยย นาย!!!” ฟางตกใจเล็กน้อย(ถึงปานกลาง) เมื่อเห็นหน้าป๊อปปี้
“อ๊าว เธอ เอ่อ เธอคือใคร มาเรียกชั้นได้ไง” ป๊อปปี้มองฟางอย่างสงสัย
“นี่ไง คนที่มึงลวนลาม” โทโมะพูด
“อ๋อ ที่ต่อยกูใช่ไม๊”
“นี่ๆ นายมาลวนลามชั้นก่อนนะ ไม่ต้องมาทำหน้าหาเรื่องไอ้หมีขี้เมา” ฟางพูด
“เห้ย ไอ้โมะพนักงานมึงมารยาทต่ำโครตๆหว่ะ” ป๊อปปี้พูดน้ำเสียงหาเรื่อง
“ฟางเค้าเป็นพนักงานดีเด่นเว้ย แต่ถ้าเค้าจะด่ามึงกูไม่ช่วย เพราะมันคือเรื่องจริง ฮ่าๆๆ” โทโมะ
หัวเราะ
“ฮึ้ยยย โอ๊ยยยย!!!” ป๊อปปี้ทำท่าโกรธ ก่อนจะจับตาตนเองแล้วร้อง
“ไอ้ป๊อป มึงเป็นไร เห้ย ฟางไปบอกคนเอารถชั้นออก ชั้นจะพาไอ้ป๊อปไปโรงบาล” โทโมะบอก
ฟาง
“ค่ะๆๆๆ” ฟางรับคำ ก่อนจะวิ่งอาดๆไปหน้าร้าน
... ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ป๊อปปี้ถูกหามส่งห้องฉุกเฉินโรงพยาบาลใกล้ๆ โดยมีโทโมะฟางและแก้วตามมา ...
“แผลมันที่แกต่อยอักเสบแน่เลยแก” แก้วบอกฟาง
“ฮึ้ย!! เพราะชั้นเหรอ ชั้นไม่ต้องจ่ายค่ารักษาให้เค้าใช่ไม๊โทโมะ ชั้นไม่มีเงินนะ ชั้นต้องเก็บเงินไว้
ส่งยัยฟินเรียน ไหนจะค่าเรียนชั้นอีก ไม่นะๆๆ” ฟางจับแขนโทโมะ
“อย่าโทษตัวเองเลยฟาง แล้วค่ารักษาหน่ะ พ่อแม่ไอ้ป๊อปมันจ่ายเองแหละ เค้ามีตังค์” โทโมะตอบ
ยิ้มๆ ก่อนจะลูบหัวฟาง
“เอ่อ ฟาง กลับบ้านกันเหอะ นี่ก็เลยเวลาเลิกงานมาพักนึงแล้วนะ เดี๋ยวคุณน้าเป็นห่วง” แก้วดึงฟาง
ออกจากตัวโทโมะ
“ได้ ๆ งั้นฟางไปแล้วนะคะ ฟางดูแลนายหมีนี่ด้วย” ฟางพูด ก่อนจะโดนแก้วกึ่งลากกึ่งจูงออกไป
“ ช่วยเราหน่อยนะหนูฟาง ตาป๊อปมันต้องการคนพิสูจน์ให้มันดูว่า นังจินนี่ร้ายแค่ไหน” พ่อแม่
ป๊อปปี้ที่ยืนอยู่ข้างโทโมะพูดขึ้น
“ผมเชื่อในตัวฟางครับ ผู้หญิงคนนี้ช่วยป๊อปได้แน่” โทโมะพูดเชิงให้กำลังใจ
.........................................................................................
“โอ๊ย ไอ้เบ ทำไมกูเจ็บตาแบบนี้วะ” ป๊อปปี้ถามเพื่อนที่เป็นหมอทันทีที่ตื่น
“อ๋อ ตามึงอักเสบว่ะ โดนต่อยมาแล้วไม่ยอมกินยา ตาบอดได้นะมึง” จองเบพูด ก่อนจะเดินออก
จากห้องไปเหลือแต่ป๊อปปี้ที่นั่งงงอยู่
“ตอนเด็กๆก็โดนต่อยแบบนี้ ทำไมไม่ยักเจ็บวะ นี่แค่คนตัวเล็กๆต่อย แผลกลับอักเสบ” ป๊อปปี้บ่น
พึมพำก่อนจะนอนต่อ
“ไอ้ป๊อปสงสัยไรไม๊” โทโมะเอ่ยถามจองเบ
“ไม่นะ มันแค่ถาม พอเราตอบมันก็ไม่ได้โวยวายไรนี่ แล้วมึงจะทำอะไรเนี่ย เอายาอะไรให้มันกิน
มันถึงได้เจ็บตาขนาดนั้น”
“ก็ พ่อแม่มันหามาให้ผสมกับคอกเทลล์ คือพวกเราจะทางทำให้ป๊อปปี้รู้ธาตุแท้จินนี่ไงหล่ะ” โท
โมะพูดพร้อมชูผงยานั้นขึ้น
“ อ๋อ งั้นเราไปละนะ” จองเบเอ่ยลาโทโมะ
..................................................................................
“ แก้ว ฟางว่าเราไปดูตานั่นก่อนดีไม๊” ฟางพูดขณะนั่งรถแก้ว
“ พอเลยฟาง ดูแลตัวเองก่อนเหอะ นี่มันดึกมากแล้วนะ ตกลงจะนอนกับแก้วไม๊”
“เอ่อ ก็ได้ งั้นฟางโทรหาแม่ก่อนนะ” ฟางตอบยิ้มๆ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มากดหาเบอร์คุณแม่ของ
เธอ
.. คอนโดแก้ว ..
“ อ่ะนี่ เสื้อชุดนอน แก้วว่าฟางน่าจะใส่ได้นะ” แก้วยื่นชุดให้ฟางที่นั่งดูทีวีอยู่
“ขอบใจจ่ะ” ฟางรับชุดนั้น ก่อนจะเดินไปอาบน้ำต่อจากแก้วทันที
...........................................................
“ นี่มึงยังจะทุรนทุรายออกจากโรงบาลอีกนะตาก็มองได้ข้างเดียว ” โทโมะพูดขณะขับรถมาส่ง
ป๊อปปี้ที่คอนโด
“กูไม่ชอบเว้ย” ป๊อปปี้กอดอก
“เออ งั้นกูไม่เดินไปส่งนะ กูต้องเวียนไปดูร้านอีกที” โทโมะลดกระจกบอกป๊อปปี้ที่เปิดประตูออกไป
“ เออๆ แค่นี้ก็เกรงใจมึงละ ไปเหอะ” ป๊อปปี้พูด ก่อนจะเดินไปที่ห้องของเขา และเจอกับ.
“จินนี่ จินนี่มาหาป๊อปเหรอครับ” ป๊อปปี้เมื่อเห็นจินนี่ก็วิ่งปรี่เข้ามาทันที
“จินนี่ได้ข่าวว่าป๊อปปวดตามาก จินนี่เลยมาดู”
“ผมดีใจจังที่จินนี่มา งั้นเข้าห้องผมก่อนไม๊ ผมเพิ่งจัดใหม่นะ ใช้สีที่เราชอบไง” ป๊อปปี้จับมือป๊อปปี้
“ป๊อป อย่าทำแบบนี้นะ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน จินนี่ไม่อยากเป็นข่าว ในเมื่อปีอปไม่เป็นไร จินนี่
ขอตัว” จินนี่พูดก่อนจะหยิบแว่นดำมาใส่
“จินนี่ เราเป็นแฟนกันนะครับ จินนี่” ป๊อปปี้พูด
“ป๊อป ไม่เข้าใจคำว่าห่างเหรอคะ จินนี่งานเยอะ ไม่มีเวลามาดูป๊อปหรอก เดี๋ยวจินนี่ต้องไปหาป๊า
แล้ว อย่าทำให้จินนี่หนักใจเลย” จินนี่สะบัดมือป๊อปปี้ออก ก่อนจะเดินจากไป โดยไม่ทันสังเกตว่า
ป๊อปปี้เซไปชนกับฝาผนัง
“ ป๊อปปี้ เป็นไรมากไม๊” ฟางกุลีกุจอออกมารับป๊อปปี้ที่กำลังจะล้ม
“ไม่เป็นไร เธอมาได้ไง” ป๊อปปี้ค่อยๆลุกขึ้น
“ฟางมานอนกับเพื่อนหน่ะ แล้วนี่ทำไมมาเดินเซอยู่ตรงนี้” ฟางถามป๊อปปี้ขณะที่กำลังพยุงเค้าเข้า
ห้อง จริงๆเธอก็รู้ว่าเค้าทะเลาะกับแฟน แต่ใจมันอยากถาม (?)
“ ชั้นปวดตาหน่ะ มันลามไปถึงหัวเลย” ป๊อปปี้พูด ถึงแม้มันจะเป็นคำโกหก แต่ฟางก็เชื่อ เพราะ
ผู้ชายร่างกำยำอย่างป๊อปปี้ มีเหรอจะล้มเพราะแรงจินนี่ ถ้าร่างกายไม่อ่อนแอ
“ชั้นขอโทษนะ ที่ต่อยนายแรงไปหน่อยจนนายเจ็บตาเลยต้องปิดตาแบบนี้” ฟางก้มหน้างุด
“นี่เธอ ไหนเอว่าชั้นไปลวนลามเธอไง ชั้นไม่โกรธหรอกน่า” ป๊อปปี้ขยี้หัวฟาง
“ชั้นก็ผิดอยู่ดีแหละ เอางี้มะ นายตกงาน ชั้นจะช่วยหางานเอง นายหางานตาเดียวแบบนี้ลำบากแน่
ชั้นว่างวัน จันทร์ พุธ เสาร์อาทิตย์ มีไรก็ไลน์มานะ เดี๋ยวชั้นเขียน id ให้” ฟางพูด ก่อนจะเดินไป
เขียนไอดีไลน์ให้ป๊อปปี้
“เอ่อ เธอแน่ใจนะ”
“แน่สิ แน่มากด้วย ให้ชั้นได้ช่วยนะป๊อปปี้” ฟางยัดกระดาษใส่มือป๊อปปี้
“ฟาง มาอยู่ในห้องกับนายนี่ได้ไง มันไม่เหมาะนะ ยิ่งหน้าหมีแบบนี้ไม่น่าไว้ใจเลย ยัยฟางนะยัย
ฟาง!!” แก้วบ่นฟาง ก่อนจะเดินเข้ามาในห้องป๊อปปี้
“ฟางแค่เห็นเค้าจะล้ม ฟางเลยพามาส่งกะ” ฟางไม่ทันพูดอะไร แก้วก็ดึงเธอออกจากห้องป๊อปปี้
ป๊อปปี้ได้แต่มองอย่างขำๆกับความหวงเพื่อนของแก้ว
“ป๊อปปี้ มีไรไลน์มานะ ชะ..” ฟางยื่นหน้ามาบอกป๊อปปี้ ก่อนจะโดนแก้วดึงไป..
“ เห้อ เธอนี่ก็นะ” ป๊อปปี้หัวเราะฟาง ก่อนจะคลี่กระดาษแผ่นนั้นมาดู
..............................................................................
รุ่งเช้าวันพุธ
“แก้ว วันนี้เรียนคาบเช้านะ ลุกกกกก” ฟางปลุกแก้ว
“อื้ออ ไม่ไป!” แก้วดึงผ้าห่มมาคลุมตัว
“แก้ว อย่าขาดเรียนดิ วันนี้เรียน 2 ชม.เองนะ” ฟางบ่นแก้ว
“หึ ไม่เห็นต้องไปเลย วิชากากๆ ไม่เข้าเรียนก็ผ่าน เชื่อแก้ว” แก้วพูด
“เห้อ แก้วนี่ จะชวนฟางหยุดเรียนอีกแล้ว” ฟางส่ายหน้ากับพฤติกรรมของเพื่อนเธอ ก่อนจะเดิน
เปลี่ยนเสื้อและออกมาเที่ยวหน้าห้อง
“ เอ๊า เธอ ไม่มีเรียนเหรอ” ป๊อปปี้ที่เพิ่งมาจากซื้ออาหารเช้าถามฟาง
“ มี แต่แก้วไม่ไป ฟางก็ขับรถไม่เป็น เลยหยุดเรียน” ฟางพูด ก่อนจะถอนหายใจ
จ๊อกกกก
“ เห้ย อย่าบอกนะ ว่ายังไม่ได้กินอะไร” ป๊อปปี้หัวเราะฟางที่ท้องร้องเสียงดัง
“ก็ใช่อ่ะดิ แก้วหน่ะ ไม่หิวไม่ตื่นหรอก”
“งั้นมากินด้วยกันสิ ชั้นซื้อมาเยอะหน่ะวันนี้” ป๊อปปี้จูงมือฟางเข้ามาในห้อง ก่อนจะจัดจานจัดโต๊ะ
“อร่อยจัง นายซื้อที่ไหน” ฟางถามป๊อปปี้ขณะที่นั่งเคี้ยวขนมปัง
“ แถวๆนี้แหละน่า ไม่ต้องสงสัยมาก กินๆไปเหอะ จะได้พาชั้นไปหางานทำ”
“เริ่มวันนี้เลยเหรอ”
“ใช่สิ เธอว่างอีกทีวันเสาร์แหน่ะ”
“อ๋อ เอ่อ ว่าแต่คุณจบอะไรหล่ะ”
“สถาปัตถ์”
“เคๆ งั้นชั้นจะพาไปลองดูที่บริษัทคุณพ่อดูนะ เห็นว่ากำลังขาดคนออกแบบ”
“ห้ะ พ่อเธอมีบริษัท แล้วทำไมเธอต้องทำงานร้านไอ้โมะละ”
“พ่อชั้นเลิกกับแม่แล้วหน่ะ” ฟางพูดเสียงเศร้า
“เอ่อ ชั้นขอโทษนะที่ถาม”
“ไม่เป็นไร ชั้นชินแล้ว” ฟางตอบยิ้มๆ ก่อนจะยกจานของเธอ และจานป๊อปปี้ไปล้าง
“นั้นจะล้างเองเหรอ” ป๊อปปี้ถามฟาง
“โหย นายซื้อให้กินทีนึงแล้ว ชั้นคงไม่หน้าด้านให้นายล้างเองหรอกนะ” ฟางตอบยิ้มๆ
“อ๋อ งั้นขอบใจนะ” ป๊อปปี้พูดยิ้มๆ ก่อนจะมองฟางล้างจาน เธอช่างแตกต่างกับแฟนของเขา เธอ
เป็นผู้หญิงที่ถือว่าน่ารัก ถึงแม้จะตัวเตี้ยไปหน่อย (?) เขายอมรับว่า หากเขายังไม่มีแฟน เขาคงจีบ
ฟางไปแล้ว แต่ตอนนี้ เขามีจินนี่ และเขาก็รักจินนี่มาก..
“เสร็จละนะ ชั้นขอตัวไปแต่งตัวใหม่ก่อน เดี๋ยวคุณแก้วใจจริญญามาเห็นจะว่าเอา เจอกัน” ฟาง
โบกมือบ๊ายบายป๊อปปี้ ก่อนจะวิ่งออกจากหน้าห้อง
“แก้ว แก้วๆๆ” ฟางเรียกแก้วที่นอนอู้ฟู่อยู่บนเตียง
“หื้อ มีไร” แก้วโผล่หัวมาจากกองผ้าห่มขนาดมหึมา
“ฟางพาป๊อปปี้ไปดูงานก่อนนะ ถ้าแก้วหิวเดินไปในครัวเลย มีแซนด์วิชที่ฟางซื้อมาเมื่อคืน เอาเวฟ
แล้วก็กินได้เลย เคน้ะ ฟางไปแต่งตัวก่อน อย่าซนนักหล่ะ เจอกันที่ร้านคุณโทโมะนะคนน่ารัก”
ฟางบี้จมูกแก้ว ก่อนจะเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแก้วได้แต่มองตามไป
.................................................................................................................
มาแล้วๆๆๆๆ กว่าจะได้อัพ ขอโทษทุกๆคนนะ เกิดเป็นเด้กเรียน
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
