ผู้หญิงของนายคือใคร?
เขียนโดย 
Namsaisai_loveu
วันที่ 23 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 09.10 น.
แก้ไขเมื่อ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2556 13.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
.. วันต่อมา ..
“ยัยแก้ว ตกลงแกพาใครไปมั่ง” ฟางเอ่ยถามแก้วขณะที่จัดกระเป๋าผ้า
“ก็..พวกคนที่เราคลุกคลีๆกัยอยู่นี่แหละ ไม่ใช่ใครที่ไหนไกลหรอกน่า” แก้วตอบปัดๆ
“พวกป๊อปปี้..เหรอ”
“ประมาณนั้นแหละย่ะ” แก้วปาหมอนใส่ฟาง
“ไอ้เพื่อนบ้าเอ๊ย!” ฟางกุมหน้าผากที่โดนหมอนแก้ว ก่อนจะเดินออกไปข้างนอกเพื่อหาซื้อข้าว
เช้า
กึก!
“เอ่อ ขอโทษค่ะ” ฟางรีบหดมือกลับเมื่อมือของเธอไปกดลิฟต์พร้อมๆกับใครคนนึง
“ฟาง.”
“ป๊อปปี้!” ฟางเรียกชื่อชายคนนั้น ก่อนจะหันหน้าหนีและเตรียมตัวก้าวเท้าออกจากจุดๆนั้น
“เดี๋ยวสิ จะไปไหน” ป๊อปปี้จับมือฟาง
“จะไปซื้อข้าว แต่ไม่ไปแล้ว จบนะ” ฟางสะบัดมือป๊อปปี้ออก
“ไปด้วยกันสิ” ป๊อปปี้คว้ามือฟางมาจับอีกครั้ง
“เห้ย ปล่อยก่อน” ฟางเขย่ามือ
“ไม่เอา เดี๋ยวเธอหนีไป” ป๊อปปี้จับมือฟางแน่นขึ้น
‘ชิ!! ไอ้หมีเมาน้ำผึ้งบ้าเอ๊ย’ ฟางมองป๊อปปี้ด้วยสายตาค้อนๆ แต่ก็ไม่ว่าอะไร
............................................
“ป้าครับ เอาอันนี้ๆๆ แล้วก็อันนั้นนะครับ” ป๊อปปี้สั่งรายการอาหารไม่ยั้ง
“สั่งไปเผื่อใครหน่ะ เยอะแยะ ชั้นกินไม่หมด” ฟางทำหน้าเหวอ
“ของเธอ เธอก็สั่งเองสิ นี่ชั้นสั่งไปกินกับจินนี่” ป๊อปปี้ตอบยิ้มๆ
“อ๊อ! นี่ที่ลากชั้นมาก็เพราะจะพามาสั่งของให้จินนี่เหรอ” ฟางลุกขึ้นว่าป๊อปปี้
“ฟาง ทำไมต้องโกรธขนาดนี้ด้วยละ ไหนๆเธอก็จะลงมาซื้อของไม่ใช่เหรอ” ป๊อปปี้พูดขึ้น
“ไม่กงไม่กินมันละ!!” ฟางเดินฉวัดเฉวียนออกจากตรงนั้น ทิ้งป๊อปปี้ให้นั่งงงอยู่คนเดียว
แอ๊ดดด ปัง!! ตึงตังๆๆๆ ฟึ่บบ .เสียงกระแทกประตูของฟังดังขึ้น ทำให้แก้วที่นอนอยู่
สะดุ้งขึ้น.
“อะไรของแกฮึยัยฟาง แล้วไหนว่าจะไปซื้อข้าว ไหงกลับมามือเปล่าหล่ะแก” แก้วลุกขึ้นงัวเงีย
“ไม่รู้ ไม่ซื้อ ไม่มีอารมณ์ เชอะ!” ฟางพูด ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างแรง
“อะไรของแกวะ ไปเจอไอ้หมีมาแน่เลย” แก้วถามฟาง
“อย่าพูดถึงนายนั่นได้ไม๊ ป่านนี้คงกำลังทานข้าวเช้ากับยอดยาหยีจินนี่เขริกาอยู่ จนข้าวหวานเลย
มั้ง” ฟางกระแทกเสียง
“หึงเหรอจ๊า” แก้วโยนหมอนอีกใบใส่ฟาง
“ไอ้แก้วบ้า!!!” ฟางลุกขึ้นอย่างฉุน ก่อนจะต้องหยุดคำด่าเพราะเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฟางชี้หน้า
แก้วคาดโทษ ก่อนจะเดินมารับโทรศัพท์นอกระเบียง
“คะแม่”
(ฟาง หนูจะไปบ้านพักหนูแก้ววันไหนลูก)
“วันนี้ตอนเย็นๆค่ะแม่”
(อ๋อ งั้นเที่ยวให้สนุกนะ อย่าไปก่อเรื่องให้พ่อหนูแก้วปวดหัวหล่ะ)
“แม่อ่ะ ฟางโตแล้วนะคะ”
(จ้า แม่รู้ งั้นแค่นี้นะลูก)
“ค่ะแม่ รักนะ จุ๊ปๆๆๆ” ฟางพูดหวานๆกับแม่ ก่อนที่สายจะตัดไป
..................................
.............
ห้องป๊อปปี้
“ป๊อปปี้จะพาจินนี่ไปไหนนะ” จินนี่ถามป๊อปปี้อีกครั้ง ก่อนจะตักข้าวเข้าปาก
“ไปบ้านของแก้วที่หัวหินน่ะ น่าสนุกนะ” ป๊อปปี้ตักของให้ป๊อปปี้
“จินนี่ขอคิดดูก่อนดีกว่า”
“โธ่!ไปเถอะ เค้าเดินทางกันวันนี้ตอนเย็นละนะ” ป๊อปปี้โอบจินนี่
“ก็ได้ๆ แต่ป๊อปปล่อยจินนี่ก่อนนะ มันอึดอัด” จินนี่ผละตัวออกจากป๊อปปี้ ป๊อปปี้ได้แต่มองอย่างไม่
เข้าใจ
..... เวลาผ่านไป ....
“เดี๋ยว 3 โมงจินนี่มานะคะ ขอไปจัดกระเป๋าก่อน” จินนี่บอกป๊อปปี้ และเดินจากไป.
‘จะเดินไปห้องฟางดีไม๊นะ’ ป๊อปปี้เข้ามาในห้องและทิ้งตัวหน้าโทรทัศน์
ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มากด ผ่านไปซักพักเขาก็ต้องทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ เพราะแม่คนหางานตัวดี
ของเขาไม่ยอมตอบข้อความของเขาเลย. เขาควรจะไปง้อรึเปล่านะ .
.....................................................................
“ยัยฟางงงงง เสียงไลน์แกทำชั้นตื่นนนนน” แก้วงัวเงียขึ้นจากผ้าห่ม
“เออ โทษทีๆ” ฟางกดโหมดปิดเสียงในโทรศัพท์ แล้วก็ทิ้งลงบนที่นอน
“แกนี่น๊า นายป๊อปง้อมากกว่าแฟนเค้าอีก เป็นไรมากป่ะ แยกแยะสิ เรื่องงานเรื่องส่วนตัว” แก้วบอก
ฟาง ฟางได้แต่ทำหน้านิ่ง
‘จริงสินะ เรื่องงานคุณพ่อ ไม่งั้นนายนั่นไม่ไลน์หาเราขนาดนี้หรอก’ ฟางคิดในใจ
ก่อนจะเดินออกจากห้องไปโดยไม่สนใจเสียงถามของแก้วแม้แต่น้อย
“อ๊าวฟาง ชั้นกำลังจะ..”
“มีไรว่ามา มีเวลาไม่มาก” ฟางตัดบทป๊อปปี้เมื่อเห็นป๊อปปี้มาอยู่หน้าห้องแก้ว
“ชั้นทำโมเดลเสร็จแล้ว แต่จำทางไปบริษัทเธอไม่ได้ พาไปหน่อย”
“นายนี่ความจำสั้นนะ” ฟางมองป๊อปปี้อย่างไม่เชื่อถือ ก็ทางไปบริษัทพ่อเธอมันไม่ได้ไปยาก
ขนาดนั้นหนิ
“ไปกันเถอะ ชั้นต้องมาจัดผ้าต่อ” ป๊อปปี้ไม่รีรอคว้ามือฟางและกึ่งลากกึ่งจูงไปที่รถทันที
“ไอ้บ้าเอ๊ย ไอ้หน้าหมี ชั้นยังไม่ได้ตอบตกลงเลย ไอ้ป๊อปปี้ ไอ้ๆๆๆๆๆๆ” ฟางด่าป๊อปปี้ตลอดทาง
“ไอ้ที่ด่าๆนี่ ยอมเดินตามมานะเนี่ย” ป๊อปปี้ฉีกยิ้มให้ฟาง
“ย่ะ นายตกงานหนิ” ฟางเชิดหน้า
“พอเลยๆ นั่งนิ่งๆนะ เดี๋ยวพาซิ่ง” ป๊อปปี้เปิดประตูรถให้ฟาง
....................................................
.............................
‘เฮอะ นายนี่! บอกให้เรามาบอกทาง แต่ตั้งแต่ออกจากคอนโดจนจะถึงบริษัท ไม่เอ่ยปากถาม
เรื่องทางซักกะติ๊ด นายต้องการอะไรจากสังคมมม นายหน้าหมี’
“เห้ย ปวดฉี่เหรอฟาง ดูทำหน้าสิ” ป๊อปปี้หันมาดูหน้าฟางแล้วหัวเราะ
“ไอ้โกหกเอ๊ย ไหนบอกจะให้มาบอกทาง นายจำได้นี่”
“ก็ไม่รู้สินะ ฮ่าๆๆ” ป๊อปปี้หัวเราะเสียงดัง ทำให้ฟางหน้าบูดเข้าไปอีก และทั้ง2ก็ไปถึงบริษัทพ่อ
ฟางด้วยดี.
บอกแล้วนานๆอัพ ซอรี่ทุกคนนะ
ส่วนเรื่องความยาวน่ะ เม้นเยอะ อัพเยอะนะ คิคิ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
