เป็นฉันได้ไหม ... ที่นายจะรัก

           "ฮยอนซึง ไปกันเถอะ"

          ผมตะโกนเรียกเพื่อนที่ยังนั่งนิ่ง เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่รู้ด้านนอกนั่นมีอะไรน่าสนใจนักหนา ผมเห็นเขามองตั้งแต่ตอนเรียน กระทั่งออดเลิกเรียนดังแล้วก็ยังนั่งนิ่งอยู่อย่างนั้น ...

          "ฮยอนซึง"

          ผมเดินไปตบไหล่ฮยอนซึงเบาๆ เหมือนเขาจะสะดุ้งนิดหน่อย รีบคว้ากระเป๋าเป้ขึ้นมาสะพาย แล้วเดินออกนอกห้องไปทันที

          อะไรของเขาวะ???

          ด้วยความอยากรู้ ผมเลยชะโงกหน้าออกไปนอกหน้าต่าง มองดูผู้คนด้านล่างที่เดินสวนกันไปมา ... ไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจเลย  นี่แหละน๊า ... มิติของคุณชายฮยอนซึง ยากแท้หยั่งถึง          จริงๆ

          ผมกำลังจะละสายตาจากภาพด้านล่างอยู่แล้ว ถ้าสายตาไม่ไปกระทบเข้ากับร่างสูงของใครบางคนเข้าซะก่อน คนที่ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหนแต่สายตาของผมก็ยังมองหาเขาจนเจอ

          "เฮ้! ดูจุน!!"

          ผมตะโกน และโบกมือให้เมื่อเจ้าของชื่อนั้นมองขึ้นมา ดูจุนยิ้มกว้างเมื่อเห็นผม เขายกสองมือขึ้นป้องปาก แล้วตะโกนกลับมา

          "ทำอะไรอยู่ ทำไมไม่ลงมา!!"

          "กำลังจะลงไป!! แล้วนายทำอะไรอยู่!!"

          "ฉันกำลั ..." ยังพูดไม่ทันจบ ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาทักดูจุน ผมรู้สึกว่าหน้าตัวเองเหี่ยวลงทันทีเมื่อรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ... ดาวคณะมนุษย์ คู่ควงคนใหม่ของยุนดูจุน

          "ฉันไปก่อนนะ แล้วเจอกัน!!!"

          ดูจุนคุยอะไรบางอย่างกับผู้หญิงคนนั้น ก่อนจะหันมาตะโกนบอกผม ผมยิ้มเศร้าๆ แล้วโบกมือบ๊ายบายกลับไป หัวใจของผมเหมือนจะหลุดลอยออกไปด้วย เมื่อมองแผ่นหลังของดูจุนที่ค่อยๆห่างออกไป

          ผมกับดูจุนเราเป็นเพื่อนกันมานานแล้ว ... ตั้งแต่ม.ต้น รวมๆแล้วก็แปดเก้าปีมาแล้วสินะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราสองคนไม่เคยห่างกันเลย เราเรียนห้องเดียวกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด จนผมไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ... ที่ผมเริ่มมองดูจุนเป็นอย่างอื่น ไม่ใช่แค่"เพื่อน"

          แต่ผมก็รู้ดีว่าความรักของผมเป็นไปไม่ได้ ดูจุนชอบผู้หญิง ที่มีหน้าอกตู้มๆเหมือนดาวคณะมนุษย์คนนั้น ไม่ใช่แบนเป็นไม้กระดานอย่างผม

          "เฮ้อ คิดมากไปทำไมกันนะเรา ร่าเริงสิร่าเริง"

          ผมพยายามรวบรวมกำลังใจของตัวเองกลับมา -3- ช่างมันเถอะ! ถึงผมจะเป็นคนรักของยุนดูจุนไม่ได้ แต่ได้อยู่ใกล้ชิดเขาในฐานะเพื่อนสนิทก็ดีแล้วนี่! อย่างน้อยความสัมพันธ์ของเราจะได้คงอยู่ตลอดไป ... ผมบอกตัวเองแบบนั้น

          แล้วนี่ ... คุณชายฮยอนซึงหายไปไหนแล้วเนี่ย??