วุ่นนัก รักจิง จิ้งจกน้อย [POM AONG]

             อ่านบทนำก่อนนะครับ ^________^

มาถึง เดอะ มอล์บางกะปิ และ แต่ไม่รู้จะทำไรต่อ - - บ้าจิงทำไมวันนี้มันน่าเบื่อยังงี้วะ

ผมได้แต่เดินต่อไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมาย  5โมงเย็นละ ไปหาเก้งดีกว่า ตุ้บ! โอ้ยเดินชนใครว่ะเนี้ย ผมล้มกองไปนอนลงบนพื้นย่างไม่เป็นท่า อับอายชาวบ้านชะมัด! "ขอโทษนะครับ" ห่ะ เสียงใครนะ เมื่อเมื่อผมลุกขึ้นได้ ก็รีบมองหน้าคนที่ชนผมล้มเมื่อกี้ทันที "นี่คุณ วันหลังนะ หัดระมัดระวังซะบะ..." ผมยังพูดไม่ทันจบ พอเห็นหน้าเค้าเท่านั้นแหละ ผมมีความรู้สึกว่า โลกทั้งใบหยุดหมุนนะตอนนั้น เค้าเป็นคนขาว สูงหุ่นดี หล่อชะมัด  >< "เอ่อ... พี่เป็นอะไรรึเปล่าครับ? O-o"

"อ่อ ไม่เป็นไรครับน้อง แค่ล้มเอง ไม่เจ็บหรอกๆ" อ๊ากกก เค้าดูหล่อมากเลย ตอนที่ถามผม ถึงแม้จะเป็นรุ่นน้องก็เถอะ ขอกินเด็กซักครั้ง 555  "อ่อ ไม่เป็นไรก็ดีแล้วครับ ผมไปก่อนนะครับ ^^"

"อ้าว ไปและหรอ" ผมรีบถาม "ครับ พอดีต้องรีบไปหาพี่ ^__^ ผมไปก่อนนะครับ หวัดดีครับ"

เฮ้ย ไปกันง่ายๆยังงี้เลยหรอว่ะ ไม่ยอมเว้ย ปอมซะอย่าง เรื่องจีบผู้ชายนะ ถนัดอยู่แล้วว "น้องๆ เดี๋ยวก่อนๆ "

"ครับ??" 

"น้องชื่อไรอ่ะ "

"เอ่อ..."

"พี่ชื่อปอมนะ ^^"

"ครับ อ๋องครับ"  ว้ากกชื่ออ๋อง น่ารักชะมัด >< 

"อ่า ค้าบ อยากรู้แค่นี้แหละ ไปละๆ" 

  ไม่ไปหาเก้งและโว้ยยย  อารมย์ดีและกลับบ้านดีกว่า >///<

  ต้องรู้ให้ได้ว่า น้อง อ๋อง เนี้ย เป็นใคร^___^