Favorite friend คนนี้แหละเพื่อนคนโปรดของผม

ภาพที่เห็นคือเด็กหนุ่มกำลังกอดก่ายบนเตียงกับหญิงสาว เมื่อคืนหลังจากที่เขื่อนไปส่งแก้วเเล้ว เขาก็ไปที่ KO-Pub ต่อ แถมได้คู่นอนกลับมาอีกด้วย มันก็ธรรมดา เขื่อนน่ะเส้นใหญ่ รวย มีอิทธิพล ดูภายนอกเขาก็ลุคใสๆน่ารัก แต่จะมีสักกี่คนที่รู้ว่าเขื่อนน่ะ ร้ายกาจ !

KOEN PART

" จะไปมั๊ยโรงเรียนน่ะ ไอ้ลูกเวร" โถ่ ...ผมกำลังมีความสุขกับสาวเจนนี่อยู่เลยนะ ป๊าทำไมต้องเข้ามาขัดจังหวะด้วย

"ป๊า...ม๊าไม่สอนก่อนตายเหรอว่า จะเข้าห้องน่ะหัดเคาะประตูสะบ้าง"

"สอน! แล้วก็สอนด้วยว่าห้องลูกไม่จำเป็นต้องเคาะโว๊ย"

"ให้ตายสิ ป๊าบังคับเขื่อนไปโรงเรียนรอบที่ร้อยละนะ เขื่อนอยากใช้ชีวิตเหมือนเด็กคนอื่นๆเขาบ้าง"

"นี่แกคิดว่าแกอยู่เนิสเซอรี่ ไปโรงเรียนนอนตื่นมาทาแป้งดูทอมแอนด์เจอรี่กลับบ้านรึไงวะ เป็นลูกฉันแกต้องแกร่งไม่ใช่มานอนผลาญเงินฉันเล่น อีกอย่าง นอนอยู่อย่างนี้ใครจะไปเคารพนับหน้าถือตาแกวะ ไอ้เขื่อน!" ก็ถูก ป๊าผมกว่าจะมีอิทธิพลมืดนี่ได้ ไม่ใช่ง่ายๆ ผมเองก็เห็นป๊ามาตั้งเเต่เด็กยังอดเอป๊าเป็นไอดอลไม่ได้เลย

"..."ผมเงียบ แล้วคลายอ้อมกอดจากเจนนี่ เจ้าหล่อนทำหน้างงๆนิด แล้วลุกไปใส่เสื้อผ้าอย่างเก้ๆกั้งๆท่ามกลางบอดี้การ์ดของป๊านับสิบ

"ฉันไม่เคยคิดหวังว่าแกจะเรียนมหาลัยให้ฉันหรอกนะ แต่ฉันอยากจะบอกแกไว้ ฉันมันก็เเค่ไอ้แก่หงำเหงือกที่ไม่รู้จะตายตอนไหน และถ้าฉันตายเมื่อไหร่ แกรู้ใช่มั๊ยว่ากิจการทั้งหมดมันจะตกอยู่ที่หมาตัวไหน?" หมางั้นเหรอ -_-

"ผมจะเรียนมหาลัย"

"อืม แกจะทำอะไรฉันไม่ว่า แต่ขอแค่กลับมาดูเเลกิจการของฉัน แกทำให้ได้ใช่มั๊ย?"

"ได้ครับ"

"ไปโรงเรียนได้ละ อ้อ อย่ามัวเเต่ไปแอบส่องสาวใหม่ ที่ชื่ออะไรนะ จริญญา งั้นเหรอ แก้วใจงั้นเหรอ ดูเป็นเด็กใสๆดีนี่ เดี๋ยวนี้รสนิยมเปลี่ยนงั้นเหรอ" คำพูดของป๊าทำให้ผมเบิกตาพล่าง ชิท! ป๊ารู้ว่าผมกำลังแอบตามสาวน้อยคนนั้น ในโลกนี้มีอะไรที่ป๊าไม่รู้บ้าง ป่านนี้คงได้ข้อมูลถึงโคตรเหง้าแก้วใจไปหมดแล้วล่ะมั๊ง เเละถ้ายัยผู้หญิงคนนี้ทำให้ผมไขว้เขว ตุกติกไม่ยอมดูเเลกิจการของป๊า บ่อนของป๊า เม่อไหร่ละก็ ...แก้วใจโดนเก็บเเน่ ..

"ป๊า.."

"จำไว้ อย่าให้ทุกสิ่งทุกอย่างต้องมาพังเพียงเพราะผญ.คนเดียวที่เรารู้สึกด้วย ระวังจะเป็นแบบฉัน แล้วแกจะไม่เหลืออะไรเลย เพราะเเกไม่ใช่คนแบบฉัน คนที่จะตะเกียกตะกายดิ้นรนหาทางรอด ออกมาจาก ไอ้ความห่วยแตกบรรลัยนั่น เพราะถึงเวลาที่แกเจอมันแกมันก็เเค่ลูกหมานั่งรอเจ้าของมารับเท่านั้นแหละ"ป๊าพูดจบก็เดินหันหลังไป แต่ผมพูดไว้เสียก่อน

"ป๊าก็เเค่คนที่รู้สึกทั้งหัวใจแต่แกล้งทำเป็นไม่รู้สึกอะไรมากกว่า.."

"..."ป๊าหยุดเดินแล้วหันมามองด้วยสีหน้าเรียบเฉย

"หรือป๊าจะบอกว่าป๊าดีใจที่เห็นม๊าตายเพราะตัวป๊าเอง !"

พอผมพูดจบเท่านั้นเเหละ ป๊าชักปืนออกมาลั่นไกให้เฉียดหัวไหล่ผมไป เจ็บเป็นบ้า !

"หุบปาก ไปทำเเผลแล้วไปเรียนซะ"ป๊าพูดจบก็เดินจากไป

เป็นธรรมดา เมื่อป๊าโมโห ก็เตรียมรับกระสุนได้เลย ฮะๆ ผมแทบจะชินกับการเลี้ยงลูกโดยกระสุนปืนของบ้านหลังนี้เเล้วสิ

ผมเดินลงบันไดบ้านก็เจอน้องสาวต่างแม่ที่เจ้าหล่อนพยายามเหลือเกินที่จะอ่อยผม

"ป๊าทำโทษพี่เขื่อนอีกแล้วเหรอคะ แจมไม่เห็นด้วยเลย พี่เขื่อนเจ็บรึเปล่าคะ"ถามมาได้นะน้อง ลองเอาปืนมายิงหัวไหล่ตัวเองเล่นดูสิ

"นิดหน่อยน่ะ พี่ไปละนะ"

"เดี๋ยวสิคะพี่เขื่อน คือแจม..."

"..."ผมหันกลับมามองหญิงสาวร่างบาง หน้าญี่ปุ่นๆ แอ๊บเเบ๊ว ดวงตาที่ดูท่าจะซื่อๆแต่มันกลับเเฝงความร้ายกาจไว้ ผมจ้องเธอ...จนเธอเบือนหน้าหนีเเสร้งเขิน เหอะ...

"เย็นนี้ไปทานข้าวนอกบ้านด้วยกันนะคะ"

"ไม่น่ะ มีนัด"ผมตอบแบบไม่คิด คุณสงสัยใช่มั๊ย ในเมื่อเจ้าหล่อนก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่ ทำไมผมกลับเฉยชากับเธอ ....

"พี่เขื่อน..."เเจมมองผมด้วยสายตาเว้าวอน

ผมเดินออกมาโดยที่ไม่ยอมหันกลับไปมองยัยเด็กมารยาทำตาลูกกวางให้หลงกับดักหล่อนอีกหรอก !

เชื่อผมสิ ผมไม่รู้สึกอะไรกับเด็กคนนี้เเล้วจริงๆ !

หนึ่งปีก่อน ช่วงซัมเมอร์ปิดเทอม

GuRuu Cafe ; London,England

"ไอ้เขื่อน นี่แกนัดเเฟนแกกี่โมงนี่ มันเลทมาครึ่งชม.ละนะ"ทีเจมองนาฬิกาอย่างใจร้อน

"ขอโทษที่มาช้าค่ะ พี่เขื่อน" 'แจม'วิ่งเข้ามาในร้านด้วยอาการหอบ เห็นได้ชัดว่าเธอวิ่งแบบสี่คูณร้อยมา

"ไม่เป็นไรๆพี่สั่งลาเต้ให้ละนะ"

"พี่เขื่อนนี่รู้ใจเเจมจังเลยค่ะ"

"อะเเฮ่มๆ"คนที่ยั่งอยู่กลางวงสนทนากระเเอมเบาๆ เพื่อให้ผมแนะนำตัวมันให้แจมรู้จัก

"เเจม นี่ทีเจ เพื่อนพี่เอง ทีเจนี่เเจม..เเฟนกู"ผมเน้นคำสุดท้ายเมื่อเห็นสายตาไอ้ทีเจเริ่มกรุ้มกริ้ม

"ฉันไปเข้าห้องน้ำแปปนะ เดี๋ยวมา"

เรานั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อยจน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

"ฮัลโหล"

(เขื่อน มาเจอกันหน่อยมั๊ย wine pub)ไอ้กวินอีกแล้วสินะ -_-;

"โทษว่ะ ฉันอยู่กับเเฟน"

(เอาแจมมาด้วยก็ได้ เรียกแขกดี)

"พูดให้ดีๆระวังศพไม่สวยนะ !"

"เอ่อ พี่เขื่อนคะ เดี๋ยวเเจมกลับเองก็ได้ เเจมต้องทำรายงานกับเพื่อนน่ะค่ะ"เสียงเล็กพูดแทรกขึ้นมา

"ได้ไง..."ผมทำคิ้วขมวดใส่เธอ นี่มันก็สามทุ่มละนะ ถึงลอนดอนจะเป็นเมืองผู้ดีแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มีอาชญากรเสียหน่อย ..

"ฉันไปส่งให้มั๊ย คอนโดเเจมอยู่ทางผ่านทางเดียวกับบ้านฉันเลย"

ผมมองคนทั้งคู่อย่างชั่งใจก่อนตอบตกลง

...โดยที่ไม่รู้เลยว่าเหตุการณ์ครั้งนั้นพลิกอะไรหลายๆอย่างจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว!

คืนนั้นผมไปเที่ยวผับเเล้วโคตรไม่หนุกเลย ผมอยากมาหายัยตัวเล็กที่คอนโดมากกว่า อย่าให้เจอนะ จะกอดจะหอมจะจูบให้ชื่นใจ ผมลอบยิ้มที่มุมปากแล้วเคาะประตู

ร่างเล็กเดิินมาเปิดประตูพร้อมผ้าเช็ดตัวผืนเดียว และในห้อง มี...เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดของผม 

...ทีเจ ! ไอ้เวร! ผมโกรธเลือกขึ้นหน้า เดินตรงไปต่อยมากระหน่ำจนแจมขอร้องให้หยุด อะไรกัน ผมคบเเจมมา ผมทำอย่างมากก็เเค่จูบ เเล้วดูไอ้เวรนี่ ! ไอ้ระยำ!

"พี่เขื่อน...คือแจมอธิบายได้นะ"

"พอเถอะเเจม หยุดทำหน้าอย่างงั้นเสียที มันไม่ได้ผลหรอก ต่อไปนี้เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก ชดเจนมั๊ยเเจม เราเลิกกัน"ผมพูดเท่านั้นเเล้วรีบบึ่งรถออกมาเพื่อไปสนามบิน ผมจะกลับไทย เดี๋ยวนี้!

และมันก็โชคร้ายที่ป๊าของผมดันเเต่งงานใหม่กับเเม่หม้ายลูกติด ซึ่งลูกติดคนนั้นก็ไม่ใช่ใคร

...ผู้หญิงชั้นต่ำอย่างเเจมนั่นเอง !!!