Only...รักเธอคนเดียว

เขื่อน say'

หลังจากที่อุ้มยัยตัวเล็ก แต่ผมว่าเปลี่ยนดีกว่า ผู้หญิงบ้าอะไรตัวหนักมาก ไม่น่าเข้าไปอุ้มเลยจริงๆ เอาเป็นยัยหมูอ้วน  หลังจากที่ผมอุ้มยัยหมูอ้วนนี้ลงมาจากชั้นสอง ก็มีผู้หญิงหน้าตาน่ารักและเอ่อดูๆไป คล้ายนิกกี้ มินาจ ชอบกลแหะ 

''อ่อย มาอีกแล้วหรอ''

''.... '' ยัยหมูของผมเงียบครับ เอ๊ เมื่อกี้นิกกี้พดว่า อ่อยมา  แสดงว่ายัยหมูเฟย์นี่ชอบมาหาผู้ชายแถวนี้บ่อยๆหรือไง

''คุณคะ'' 

''หืม  ว่าไงครับ'' ผมเงยหน้าไปตอบและกระชับอ้อมแขน ก็กลัวยัยหมุอ้วนนี้จะตกลงไปนะซิ

''ฉันหวายนะคะ ท่าคุณเบื่อยัยเฟย์แล้ว ฉันยังว่างนะคะ ห้อง 425 ค่ะ'' นิกกี้ไม่สิ หวายพุดกับผมแล้วเดินขึ้นบันไดไป ผมก้มลงมามองยัยหมุ เธอทำหน้าตาไม่พอใจและหันกลับไปไม่มองผม

''ปล่อยฉันลง'' อยากปล่อยจะตายอยู่แล้วนี่พูดเลย! ผู้หญิงบ้าอะไรหนักชิบหาย  แต่ผมก็อยากอยู่ใกล้ชิดกับยัยนี่นานๆนี่หน่า  ทำไมไม่รู้

''ไม่ ปล่อยเธอ เธอก็ล้มนะสิ''  ผมพยายามแถไปเรื่อย

''ไม่ หมายถึงวางฉันลง'' เธอทำหน้ามุ่ยทำไมต้องโกรธขนาดนี้ด้วยเนี่ย

''หายเจ็บตูดแล้วหรือไง'' ผมทำหน้ายียวน

''เออ วางฉันลงเดี๋ยวนี่นะ ไม่หนักหรือไง'' หนักสิจ๊ะ

''หึ ไม่''

''ว้ายยย  จะพาฉันไปไหน''  ผมรีบก้าวเท้าเข้าไปในบ้านเฟย์

''อ้าวเขื่อน อ้ายยัยเฟย์เป้นไรลุก''

''แม่ ชะ...''

''คือเฟย์สะดุดล้มนะครับ วานคุณป้าเปิดประตูห้องเฟย์ให้หน่อยได้ไหม เดี๋ยวผมจะพาไปที่ห้อง''

''อ๋อๆ ได้จะ''

''ดูแลเฟยืด้วยนะ''

''ครับ''

'ปัง'

'ตุ๊บ' ผมโยนยัยหมุอ้วนลงบนเตียง

''โอ๊ยยย  เบาๆไม่เป็นหรือไง เจ็บตูดอยู่นะ''

''อ้าวว เมื่อกี้ไหนบอกว่าหายแล้ว''

''เอ่อ ก็มันเจ็บอีกแล้ว ''

''หรอ''

''เออ นายอ่ะ เสร็จแล้วก็ออกไปได้แล้วย่ะ ไม่อยากเห็นหน้า''

''โกรธหรือไง''

''ป่าว''

''งอนหรอ''

''ป่าว แล้วทำไมฉันต้องงอนนายด้วย''

''ก็เรื่อง...''

''ถ้าเรื่องยัยดำ ก็ไม่ใช่''

''ไม่เชื่อ''

''ไม่ต้องเชื่อก็ได้ ชิ''

''โถ่ ผู้หญิงนะผู้หญิง''

------------------------------