กว่าจะรู้ว่าเรารักกัน

 

 

 

 

 

 "พี่ฟางๆๆๆ" เฟย์ตะโกนเรียกพี่สาวอย่างร้อนรน และวิ่งหน้าตาตื่นมาหาฟาง

 

 

 

 

 "เป็นอะไรเฟย์ มีไรหรือเปล่า" ฟางพูด

 

 

 

 

 "พี่ป๊อปกำลังจะหมั้น พี่ฟาง" ห้ะๆ ที่เธอได้ยินเฟย์พูดเป็นเรื่องจริงหรอ

 

 

 

 

 "มะ..หมั้นกับใครละเฟย์" ฟางพูดเสียงสั่น ทำไมน้ำตาจะต้องไหลด้วยเนี้ย พี่ป๊อปหมั้นเธอควร

จะมีความสุขไม่ใช่หรอ หยุดร้องเดียวนี้น่ะ

 

 

 

 

 "หมั้นกับพี่แคท นะ " เฟย์พูด

 

 

 

 

 "งั้นพีี่ขอตัวน่ะ" ฟางพูด และเดินขึ้นห้องไปทันที และปล่อยโฮออกมาอย่างหนัก

 

 

 

 

 

 "ฮึก ฮือออ พี่จะหมั้นจริงๆ หรอพี่ป๊อป ฮึก และเราจะร้องทำไม เราควร ฮึก ดีใจไม่ใช่หรอ" ฟางพูด

และฝื้นยิ้มกับตัวเอง และตัดสิ้นใจขับรถไปที่หลุมศพ พิมทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 "อ้าว ป๊อป แกมาพอดีเลย มาทานข้าวมา หนูแคทเขาซื้อมาเยอะเลยน่ะ" แม่ป๊อปพูด ป๊อปหันมามอง

นิดนึ่ง ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปาก และพูดกับแม่ของเขา

 

 

 

 

 

 "อ้อ พอดีผมนัดกับ 'ฟาง' ไว้แล้วน่ะคับขอตัว" ป๊อปพูด และมองหน้าแคทที่ตอนนี้เธอกำลังจะปล่อย

กรี้ด แต่เธอทำไม่ได้ เธอจึงวิ่งตามป๊อปไป

 

 

 

 

 

 "นี่ ป๊อป ป๊อปโกรธอะไร แคท ทำไมป๊อปถึงไม่อยากหมั้นละ" แคทพูด

 

 

 

 

 "ก็เพราะป๊อป ไม่ได้รักแคทไงละ แคทเลิกยุ้งกับป๊อปเหอะนะ ขอร้อง" ป๊อปพูดและจะเดินออกไปแต่แคทไม่ยอม

ดึงแขนป๊อปไว้ ป๊อปจึงหันหน้ามาหาแคท

 

 

 

 

 "แต่ ป๊อปต้องหมั้นกับแคท" แคทกัดฟันพูด และพยายามข่มอารมณ์ตัวเองไว้

 

 

 

 

 "ไม่-มี-วัน " ป๊อปพูดเน้นทีละคำ ทำไห้แคทถึงกับกรี้ดออกมา และป๊อปก็เดินออกจากบ้านอย่างไม่แคร์

ทิ้งให้แคทกรี้ดอยู่ตรงนั้น จนแม่ของป๊อปต้องวิ่งออกมาและกอดปลอบแคท

 

 

 

 

 

 "แคท หนูต้องทนไว้นะ เดียวแม่จะจัดงานหมั้นให้ เร็วที่สุด!!" แม่ป๊อปพูดทำให้แคทยิ้ม ก่อนที่จะนึกอะไรสนุกๆได้

และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใคร ทันที ยัยฟาง นังหน้าด้าน อยากศพ ไม่สวยใช่ไหม ได้

 

 

 

 

 

 "ฮึก ฮืออ พิม พี่ป๊อป จะหมั้นแล้วน่ะ ฮือออ" ฟางพูดและร้องไห้หนัก

 

 

 

 

 

 ""ฉันเจ็บ ฮึก ตรงนี้จัง" ฟางพูดและจับที่ อกข้างซ้ายของเธอ

 

 

 

 

 "อ้าว ฟางพูดหาพิมหรอ " เสียงชายคนหนึ่งพูด ฟางรีบปาดน้ำตาก่อนจะหันมามองต้นเสียง

 

 

 

 

 "กะ...กวิน.." ฟางพูดปนตกใจ

 

 

 

 

 

 "ทำไมตกใจขนาดนั้นละห้ะ " กวินพูดตะคอกใส่ฟาง ฟางที่เห้นท่าไม่ดีก็รีบวิ่งกนีกวินทันที

 

 

 

 

 

 "มันขับรถหนีไปและพวกแกตามฆ่ามันให้ได้ละ เดียวฉันอดรางวัล" กวินโทรสั่งลูกน้อง

 

 

 

 

 

 "ฮึก ฮืออ" ฟางที่ขับรถมาเรื่อยๆและร้องไห้ตลอดทาง ก่อนจะต้องหยุดรถกระทันหัน

เพราะมีต้นไม้ต้นใหญ่ขว้างอยู่ และหญิงสาวก็ลงมาจากรถ และปาดน้ำตาพยายามคิดว่า

จะยกกิ่งไม้ ออกจากหน้ารถเธอ อย่างแต่ก่อนที่อะไรจะเกิด อึก~ 

 

 

 

 

 "นี้ก็แค่สั้งสอนพวกชอบแย่งแฟนชาวบ้าน ต้องเจอแบบนี้" โจรคนหนึ่งพูดและใช้มืดแทงหน้าท้องฟางทันที

 

 

 

 

 

 "อ๊ะ  พะ...พี่ป๊อป ชะ...ช่วยฟางด้วย" ฟางพูดก่อนทุกอย่างจะดับลง

 

 

 

 

 "เอาไงดีพี่ ฉันละสงสารจัง ไม่หน้าไปแย่งแฟนคนอื่นเลย" โจรคนที่ 2 พูดและลูบหัวฟางที่ตอนนี้

หมดสติไปแล้ว

 

 

 

 

 "ก็เจ้านาย สัั่งหนิ่หว่า ไปเหอะปล่อยไว้นี้และ" โจรคนที่ 1 พูด และลาก โจรคนทีท 2 ออกจากตรงนั้นทันที

 

 

 

 

 

 "ลั้น ลา~ ทิ้งเขาซะ ๆ  เห้ยย เอี๊ยดดด!!!" โทโมะที่กำลังขับรถมาอย่างสบายใจก็เจอหญิงสาว

คนนึ่งนอนอยู่กลางถนน ทำให้เขาต้องเบรครถ และเขาก็ลงมาดู

 

 

 

 

 

 "หนิ่ เธอๆๆๆ " โทฏมะเขย่าตัวหญิงสาวคนนั้นก่อนจะพริกร่างเธอมา และต้องตกใจสุดขีด เพราะผู้หญิง

คนนี้คือฟาง และเธอก็ถูกแทงอยู่และที่สำคัญเธอหน้าซีดมาก ชายหนุ่มเมื่อตั้งสติได้ก็รีบพาฟางมาโรงบาลทันที

และโทรบอกเพื่อนๆเขาทุกคน

 

 

 

 

 

 "โทโมะ พี่สาวเฟย์เป็นไงบ้าง" เฟย์ที่รู้ข่าวก็รีบมาที่โรงบาลกับเขื่อนทันที

 

 

 

 

 

 "หมอยังไม่ออกมาเลยอะเฟย์ " โทโมะพูด และสักพัก แก้วกับป๊อปก็มา

 

 

 

 

 "โทโมะ ฟางเป็นไงบ้างวะ" ป๊อปถามอย่างรีบร้อน

 

 

 

 

 "หมอยังไม่ออกมาเลยวะ" โทโมะพูด

 

 

 

 

 "โธ่ เว้ยย" ป๊อปท่ไม่สามารถทำอะไรได้ก็เตะเก้าอี้ ฮรงบาลเพื่อระบายอารมณ์ ส่วนเฟย์ก็นั้งร้องไห้

โดยมีเขื่อนนั้งปลอบอยู่และสักพักหมอก็พา ฟางไปห้องพักฟื้น และอีก 2-3วันก็กลับบ้านได้แล้ว

และที่ฟางหน้าซี้ด ก็เพราะเสียเลือดมาก

 

 

 

 

 

 "พี่ฟาง พี่ฟื้นสักทีสิ" เฟย์นั้งกุมมือพี่สาวตนเองที่ไม่ยอมฟื้นสักที นี้ก็มาห้องพักฟื้นนานแล้วน่ะ 

ยังไม่ยอมฟื้นอีก และทำไมพี่สาวเธอต้องเจออะไรแบบนี้ด้วยนะ เฟย์สงสารพี่ฟางจัง

 

 

 

 

 

 "ฟางๆ แกมาที่นี้ได้ไงกัน " 

 

 

 

 

 "พิม แกจริงๆด้วย " ฟางพูดและวิ่งเข้าไปกอดพิม

 

 

 

 

 

 "ฟางแกมาที่นี้ได้ไงกัน ที่นี้แกจะมาอยู่ไม่ได้นะ" พิมพูด

 

 

 

 

 "ฉันไม่รุ้ แต่พิมทำไมที่นี้มันหน้ากลัวจัง มืดมากด้วย" ฟางพูดและมองไปรอบๆอย่างหวาดกลัว

 

 

 

 

 "ก็ฉันบอกแล้ว มันไม่ใช่ที่ของแก และอีกอย่างช่วงนี้แกระวังตัวหน่อยน่ะ " พิมพูด และผลักฟาง

ออกมาจากตรงนั้นทันที

 

 

 

 

 "พะ...พิม"

 

 

 

 

---

 

 

 

 

ตามที่ขอ แล้วน่ะจ้ะ อัพให้แล้วนะวันนี้ เมื่อเช้าหนึ่งตอน

 

 

 และอันนี้ก็อีกตอน เม้น โหวต ติ ชม ได้เสมอน่ะจ้ะ

 

 

 

 และถ้าใครมีคนแนะนำ ก็บอกเราได้น่ะค่ะ