รักสุดท้ายของนายเพลย์บอย

“แก้ว เธอรู้ได้ไงว่าพวกฉันจะมาที่นี่”โทโมะถามขณะที่นั่งรถมาด้วยกัน (ส่วนรถฉันโทโมะบอกว่าเดี๋ยวให้ลูกน้องขับไปไว้ที่

บ้านให้เพราะมีเรื่องต้องคุยกับฉัน)

“ยัยฟางบอก”ฉันตอบไปแบบห้วนๆ

“แล้วฟางได้บอกหรือเปล่าว่ารู้ได้ยังไง”โทโมะเหลือบมามองที่ฉันแวบนึงแล้วถามต่อ

“บอก ฟางบอกว่าฟางโทรไปหาป๊อปปี้ที่บ้านแต่ป้าพรบอกว่าป๊อปปี้กับพวกนายหนีออกมาเที่ยว”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

นี่เขาจะไม่ง้อฉันเลยหรือไงเนี่ย ตัวเองผิดแท้ๆ

“ขอโทษ”โทโมะพูดออกมาเบาๆแต่มันก็ทำให้ฉันแอบยิ้มได้อ่ะนะ

“นายว่าอะไรนะฉันไม่ได้ยินเลย”ฉันหันไปพูด โทโมะจอดรถที่ริมถนน เพื่อคุยกับฉัน

“ฉันบอกว่าฉันขอโทษ”โทโมะโน้มตัวเข้ามากระซิบที่ข้างหูฉัน ทำเอาฉันขนลุกเกรียว

“รู้แล้ว แต่ไม่ต้องใกล้ขนาดนั้นก็ได้มั้ง”ฉันพูดแล้วเอามือดันเขาออกไปแต่มันไม่ขยับออกไปเลยน่ะสิ

“เอาล่ะ เมื่อกี้ฉันขอโทษแล้ว ทีนี่ก็ได้เวลาลงโทษตัวแสบอย่างเธอแล้ว” โทโมะพูด

“ลงโทษอะไร ฉะ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย นายอย่ามามั่วนะ”ฉันพูดพลางผลักเขา

“อย่างแรกลงโทษที่เธอใส่ชุดบ้านี้ออกจากบ้าน”โทโมะพูดแล้วมองชุดเกาะอกสีดำแสนรัดรูป

“…..”ฉันเงียบ

“อย่างที่สอง เธอแทนตัวเองผิดและเธอก็เรียกฉันผิด”โทโมะพูด

“ขะ ขอโทษ”ฉันพูดแล้วหลบสายตา

“หึหึ ไม่ให้อภัย และนี่คือการลงโทษ”โทโมะพูด

“ลงโทษยังไง อุ๊บ!!!”เสียงของฉันถูกกลืนหายไปเพราะ

โทโมะจูบฉันนะสิ!!!!

The and Keaw part

Poppy part

“พะ พี่ขอโทษนะฟาง”ผมพูด

“ไม่ค่ะ ฟางขออยู่คนเดียวสักพักนะ”ฟางพูดแล้วหันหลังไปขึ้นรถแล้วขับออกไปด้วยความเร็วทันทีผมรู้ว่าผมผิด แต่ผมก็ขอ

โทษแล้วไง แต่จะให้ผมทำยังไง จะให้ผมปล่อยเธอไปเหรอ หึ ไม่มีทาง ผมไม่มีทางปล่อยเธอไปให้ใครแน่ๆ

“ฉันไม่มีทางปล่อยเธอแน่นอน”ผมพูดแล้วก็ขับรถตามเธอไปอย่างรวดเร็วทันที โดยที่เธอไม่รู้เลยสักนิดว่าผมกำลังตามเธอ

ไป

ป๊อปฟางตอนหน้าเจอกันแน่จร๊าาาา

อดใจรอป๊อปฟางกันหน่อยนะ

เม้นๆ โหวตๆ