My Angle ภารกิจรักร้ายของยัยนางฟ้าตัวแสบ
เขียนโดย 
keang_sujittra
วันที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.22 น.
แก้ไขเมื่อ 25 มีนาคม พ.ศ. 2557 18.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4) บุกห้อง!!!//TK
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“ว่าไง ตกลงจะบอกได้รึยังว่าเธอเป็นใคร แล้วเข้ามาในห้องฉันทำไม”
โทโมะเอ่ยถามพร้อมกับจ้องหน้าอีกฝ่ายเขม็ง
ซึ่งอีกฝ่ายก็จ้องหน้าเขาตอบอย่างไม่ยอมแพ้
“บอกไปก็ไม่เชื่อ ไม่รู้จะบอกทำไม”
“ไม่ต้องบอกฉันก็เดาได้ หน้าอย่างเธอคงไม่ได้เป็นนางฟ้าหรอกใช่มั้ย”
โทโมะพูดเสียงประชด แต่แก้วกลับตาลุกวาว
“เฮ้ย นายรู้ได้ไงอ่ะว่าฉันเป็นนางฟ้า ฉันยังไม่ได้บอกสักคำเลยนะ
นี่นายมีสัมผัสพิเศษเหรอ” O_o แก้วถามน้ำเสียงตื่นเต้น
“เพ้อป่ะเนี่ย -_-*ฉันพูดประชดต่างหาก
ไม่มีทางที่เธอจะเป็นนางฟ้าไปได้หรอกนา” โทโมะส่ายหน้า
“ทำไม! ทำไมคนอย่างฉันจะเป็นนางฟ้าไม่ได้” แก้วถามน้ำเสียงเอาเรื่อง
“ข้อแรก นางฟ้าไม่มีจริง” โทโมะตอบน้ำเสียงมั่นใจ “ข้อสอง
ถึงนางฟ้าจะมีจริง หน้าอย่างเธอคงจะไม่ได้เป็นนางฟ้าหรอก
น่าจะเป็นเทวดามากกว่า ท่าทางยังกับผู้ชาย” ^^
“ปากเหรอนั่นน่ะ เดี๋ยวแม่ก็เสกให้เป็นกบซะเลย ปากดีนัก”-*-
แก้วพูดอย่างหมั่นเขี้ยว
“ถ้าคิดว่าทำได้ก็ลองดูสิ กลัวซะที่ไหนล่ะ”
“หนอย อย่างนายมันน่าจะเจอ...” แก้วพูดพร้อมกับอ้าปากจะร่ายเวทย์
แต่แล้วคำสั่งของท่านลุงและภารกิจที่ได้รับมอบหมายก็แล่นเข้ามาในหัว
ทำเอาหญิงสาวถึงกับชะงัก ถ้าเธอทำอะไรนายนี่ไป ภารกิจของเธอก็จะไม่สำเร็จ
แล้วเธอก็จะไม่ได้กลับสวรรค์ เพราะฉะนั้นใจเย็นไว้ยัยแก้ว ใจเย็นไว้
“ว่าไงล่ะแม่นางฟ้า ไหนว่าจะเสกให้ฉันกลายเป็นกบไง เสกซิ”
โทโมะที่เห็นอีกฝ่ายชะงักก็ท้าขึ้น
“อย่ามาท้าฉันนะ คิดว่าฉันไม่กล้าเหรอไง” หญิงสาวแว๊ดใส่อย่างอารมณ์เสีย
“แต่ถึงว่าล่ะนะ ปากจัดอย่างนี้นี่เอง นายถึงยังไม่มีแฟนสักที”
“มันเรื่องของฉัน แค่จะหาผู้หญิงสักคนมาเป็นแฟนน่ะแค่เรื่องจิ๊บๆ
แต่ที่สำคัญ บอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะว่าเธอรู้เรื่องนี้ได้ยังไง ใครบอกเธอ!!!”
โทโมะถามอย่างเอาเรื่อง แก้วกระตุกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นท่าทางโมโหของอีกฝ่าย
ก่อนจะตอบว่า
“ไม่เห็นต้องมีใครบอกเลย แค่ดูก็รู้แล้ว
ปากอย่างนายคงไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากจะเอามาเป็นแฟนหรอก
เวลาพาไปไหนคงต้องเอาตะกร้อครอบปากไว้ไม่ให้ไปเที่ยวไล่กัดคนอื่นเขา!!!”
“นี่เธอ!! มันจะมากไปแล้วนะ มีสิทธิ์อะไรมาว่าฉัน” ร่างสูงเอ่ยอย่างโมโห
ก่อนจะออกแรงดึงร่างบางจนอีกฝ่ายเซมาปะทะกับอกแกร่งเต็มแรง
“ก็แล้วทำไมฉันจะว่าไม่ได้ ในเมื่อมันเป็นความจริง”
หญิงสาวยันแขนไว้กับอกแกร่งเพื่อป้องกันไม่ให้ร่างกายของเธอกับเขาแนบชิดกัน
เกินไป ก่อนจะเงยหน้าขึ้นเถียงอย่างไม่ยอมแพ้
“แต่ถ้าฉันไม่ให้พูดเธอก็ไม่มีสิทธิ์”
“ถึงไม่มีสิทธิ์ฉันก็จะพูด มีไรมั้ย”
“ก็ลองดูสิ ถ้าเธอพูด ฉันจูบ!”
“อี๋! นายนี่นอกจากจะปากจัดแล้วยังโรคจิตอีกนะเนี่ย” -_-;
“จะลองดูมั้ยล่ะ จะได้รู้ว่าฉันพูดจริงหรือพูดเล่น” ร่างสูงเอ่ยท้า
แววตาคมวาววับด้วยแรงโทสะ
“ไม่ต้อง!!! เอาหน้านายออกไปไกลๆฉันเลย แล้วก็ปล่อยมือจากฉันได้แล้ว
มากอดฉันไว้ทำไม”
“จะไปรู้เหรอ นึกว่าเธอชอบให้ฉันกอดซะอีก”
“บ้าสิ ใครชอบกอดคนโรคจิตอย่างนายก็คงจะโรคจิตไม่ต่างกันหรอก”
“งั้นมาเป็นคนโรคจิตแบบฉันดูมั้ยล่ะ
จะได้รู้ว่ากอดของคนโรคจิตน่ะมันเป็นยังไง”
ชายหนุ่มพูดพร้อมกับกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอีก
“ไอ้บ้า ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ไอ้คนโรคจิต!!!!”
แก้ววี๊ดใส่ทันทีเพราะตอนนี้ตัวเธอกับตัวเขาอยู่แนบชิดกันมาก
จนกระทั่งรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนๆของอีกฝ่ายที่เป่ารดต้นคอเธออยู่
“เธอว่าฉันอีกแล้วเหรอ อย่างนี้มันต้องโดนทำโทษ มานี่เลย!!!”
ชายหนุ่มคลายอ้อมกอดออก ก่อนจะคว้ามือหญิงสาวแล้วดึงให้ออกเดินไปด้วยกัน
“นายจะพาฉันไปไหน?” แก้วเอ่ยถามน้ำเสียงงงๆ
นายนี่ทำไมอารมณ์แปรปรวนเร็วนักนะ เร็วจนเธอตามไม่ทัน
“ไปส่งที่ๆเธอมาไงล่ะ” โทโมะตอบโดยไม่หันมามองหน้าอีกฝ่าย
ที่ตอนนี้ตาลุกวาวอย่างตื่นเต้น
“สวรรค์! นายไปสวรรค์ได้ด้วยเหรอ”O_O
“จะบ้าเหรอไง ฉันหมายถึงโรงพยาบาลบ้าต่างหาก
ฉันว่าเธอต้องหนีออกมาจากที่นั่นแน่ๆ ถึงได้คิดว่าตัวเองเป็นนางฟ้า
แล้วไหนจะสวรรค์อะไรบ้าบอนั่นอีก” โทโมะหันมาร่ายยาวจนแก้วถึงกับหน้าเหวอ
นี่ตกลงเขาจะไม่เชื่อจริงๆเหรอว่าเธอเป็นนางฟ้าน่ะ
“ฉันไม่ได้บ้านะ ฉันพูดเรื่องจริง”
“ยังไงฉันก็ไม่เชื่อ
ฉันไม่ใช่เด็กสามขวบนะจะได้เชื่อนสิ่งที่เธอแต่งขึ้นน่ะ”
โทโมะพูดพร้อมกับส่ายหน้า
เหมือนกับเขากำลังโดนเด็กเล่านิทานให้ฟังยังไงอย่างงั้น
“ก็บอกว่าไม่ได้แต่งไง ทำไมไม่เชื่อกันบ้างเล่า”
แก้วโวยขึ้นอย่างอารมณ์เสียที่อีกฝ่ายไม่ยอมเชื่อเธอ
“ไปหลอกคนอื่นเหอะ เธอหลอกฉันไม่สำเร็จหรอก”
ร่างสูงพูดพร้อมกับออกแรงดึงอีกฝ่ายให้เดินไปที่ประตูด้วยกันอีกครั้ง
“เอ๊ะ! นายนี่ ทำไมถึงดื้ออย่างนี้นะ บอกว่าไม่ไปไง”
แก้วโวยพร้อมกับขืนตัวไว้ไม่ยอมเดินตามเขาไปง่ายๆ
“แต่เธอต้องไป!!!” พูดจบ
โทโมะก็ออกแรงแค่นิดเดียวแต่แก้วกลับปลิวหวือตามเขาไปอย่างง่ายดาย
.
.
.
.
.
.
.
.
บอกแล้วว่าอย่าพึ่งตัดสินว่าคู่ไหนแรงสุด คู่นี้มาทีหลังดังกว่าจ้าาาาาาา
ว่าแต่พอเปิดเรื่องก็แกล้งแก้วเลยนะโทโมะ คิดไรป่ะเนี่ย 555+
เจอกันตอนต่อไปค้าาาาาาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
