รักไม่ได้

9.7

เขียนโดย Chapond

วันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 02.39 น.

  66 ตอน
  1012 วิจารณ์
  160.28K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 23.50 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

38) คนที่ร้ายที่สุด1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คิดอะไรอยู่คะ”ฟางตื่นมาแล้วพลิกตัวไปกอดป๊อปปี้ที่เอนหลังคิดอะไรบางอย่าง

 

 

 

 

“ทำไมไม่นอน ตื่นมาทำไม”ป๊อปปี้หันไปมองร่างบางที่พลิกตัวมากอดเขาแน่น

 

 

 

 

“เอ้าก็พี่ป๊อปตื่นมาทำไม แล้วไม่ต้องมาอ้างเลยนะว่าเป็นแวมไพร์นอนไม่ได้น่ะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“ลุกมาน่ะ หายเจ็บแล้วหรอ”ป๊อปปี้เหล่มองฟางที่เอามือกุมผ้าห่มยันตัวเองให้นั่งข้างๆเขา

 

 

 

 

 

“หายแล้ว พอดีว่าซาดิสท์อ่ะนะ เลยชอบ”ฟางพูดแล้วยักคิ้วให้ป๊อปปี้ ชายหนุ่มหน้าแดงก่อนจะขยี้

ผมฟาง

 

 

 

 

 

“ซาดิสท์งั้นหรอ งั้นขออีกรอบละกัน”ป๊อปปี้พูดจบก็ดึงฟางมาหอมแก้มซ้ายทีขวาที

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปอ่ะ ฟางรักพี่ป๊อปนะคะ รักมากที่สุดในโลกเลย”ฟางร้องด้วยความเขินก่อนจะสวมกอดป๊อปปี้

แล้วพูด ก่อนจะหอมแก้มชายหนุ่มกลับด้วยความรักที่มีให้เขา

 

 

 

 

 

“บอกตั้งแต่เมื่อคืนยันตอนนี้ คนฟังเขินเป็นเหมือนกันนะครับ”ป๊อปปี้เหล่มองฟางแล้วกลั้นยิ้ม

 

 

 

 

 

“เขินแล้วไม่รักฟางหรอ ใช่สินะ เรามันเป็นมนุษย์นี่นา”ฟางพูดแล้วถอนกอดป๊อปปี้แกล้งงอนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“แกล้งงอนอีกทีพี่ปล้ำนะ”ป๊อปปี้แกล้งขู่ฟาง

 

 

 

 

 

“เอาสิ ฟางชอบ”ฟางแกล้งป๊อปปี้กลับทำให้ชายหนุ่มหน้าแดงจัดก่อนจะดึงฟางไปกอดแน่น

 

 

 

 

 

 

“ผู้หญิงอะไรมาขโมยหัวใจพี่ไป รักฟางนะ”ป๊อปปี้กระซิบบอกรักฟาง ฟางเขินและดีใจโผกอดป๊อปปี้

แน่น ป๊อปปี้ยิ้มออกมาก่อนจะหอมที่กระหม่อมของฟางแล้วไล้ลงมาที่แก้ม ทั้งคู่กอดกันเนิ่นนานด้วย

ความรัก ความผูกพันที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กและมันจะเป็นแบบนี้ตลอดไป

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเรื่องเป็นอย่างที่โบว์ว่านะ แบมว่าพวกเราน่ะต้องดูแลคุณจินนี่ดีๆนะคะ เพราะตอนนี้คุณจินนี่

กำลังท้องไส้อยู่”แบมพูดเพราะเมื่อวานที่โบว์เอาข่าวมาบอกเขื่อน เควินก็ไปรับแบมมาที่ปราสาท

เพื่อปรึกษากัน

 

 

 

 

 

“จริงสิคะพี่เขื่อน แล้วอาการท้องของคุณจินนี่น่ะมีอาการอื่นมั้ยคะ”โบว์พูดเพราะเมื่อเช้าเธออาบน้ำ

ให้จินนี่เหมือนท้องของจินนี่เริ่มนูนเหมือนคนท้อง3เดือนมาแล้ว

 

 

 

 

 

 

“ท้องของแวมไพร์นะจะต่างจากท้องของมนุษย์ตรงที่ มีอายุครรภ์แค่4เดือนแล้วก็คลอดออกมา

โดยลูกของแวมไพร์น่ะจะโตเร็วมากเลื่อนจากวัยทารกมาเป็นวัยเด็กเร็วมาก เรื่องนี้โบว์ต้องดูแลคุณ

จินนี่ดีๆล่ะ อ้อ ที่สำคัญเรื่องสายสัมพันธ์นะสำคัญมาก โบว์ต้องพาคุณกวินมาอยู่ใกล้ๆคุณจินนี่มากๆ

ล่ะเพื่อเด็กในท้องจะได้แข็งแรง”เขื่อนอธิบายตามข้อมูลจากตำราเก่าและฟ้าที่ปราสาทขาวที่เขาไป

ปรึกษามา

 

 

 

 

 

 

 

“ส่วนเรื่องของแจมและคุณแครอลผมว่าถ้าเราไปบอกเค้าตรงๆมีหวัง ยากที่จะยอมรับ”เควินพูด

 

 

 

 

 

“แหงล่ะ คนร้ายที่ไหนจะยอมรับ เราน่ะต้องทำแผนล่อเสือออกมา”แบมพูดก่อนทุกคนจะปรึกษา

แผนการณ์เพื่อจะเอาไปบอกป๊อปปี้ที่หอคอย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ เฟย์ โทโมะไปไหนแล้วล่ะ”แก้วตื่นมาพบว่าโทโมะไม่กลับมาหาเธอ3วันแล้วก็รีบถามเฟย์

 

 

 

 

 

“ไม่รู้แฮะ ปกติมีอะไรจะบอกแต่คราวนี้กลับไม่บอก”เฟย์พูดทำให้แก้วซึมลงไปทันที ก่อนจะเอามือ

ลูบท้องที่เริ่มนูนออกมา นี่แค่3วันหยั่งกับ3เดือนเลย

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ฟะ เฟย์”แก้วร้องเมื่อลูกในท้องเริ่มดูดเลือดเธออีกครั้ง แก้วหอบหายใจแรงขึ้น

 

 

 

 

 

“โธ่แก้ว ทำใจดีๆไว้นะเดี๋ยวชั้นไปเอายาแก้ปวดมาให้”เฟย์พูดแล้วมองแก้วที่หน้าตาซีดเซียวเพราะ

ระยะเวลา3วันมานี้แก้วเสียเลือดให้เด็กในท้องแทบเกิน3เวลาอาหารจนผิวสวยตอนนี้กลายเป็น

ซีดเซียวหน้าตาหมองคล้ำเพราะนอนไม่เต็มอิ่ม ผิดกับคนท้องปกติที่อิ่มเอิบมีน้ำมีนวล

 

 

 

 

 

 

“เด็กนั่นกินเลือดแก้ว อาหารหรือยาอะไรก็ช่วยไม่ได้หรอก”โทโมะเข้ามาในห้องแล้วพูดก่อนจะมอง

แก้วที่หน้าซีดเซียวหอบหายใจด้วยความเจ็บปวดแล้วนั่งลงข้างๆ

 

 

 

 

 

“นี่ถ้าจะมาฆ่าลูกอีกแก้วไม่ยอมนะ ถ้าจะฆ่าก็เอาให้ตายทั้งแม่ทั้งลูกนั่นล่ะ แก้วทนไม่ได้หรอกที่โท

โมะจะฆ่าลูกของเรา”แก้วพูดอย่างหงุดหงิดและไม่ยอมเข้าใกล้โทโมะ

 

 

 

 

 

“นี่จะดื้ออีกนานมั้ยแก้ว ถ้าเด็กนั่นเป็นมนุษย์ชั้นจะไม่ว่าเลยนะ แต่นี่มันเป็นเด็กปีศาจ มันจะฆ่าเธอ

ด้วยการดูดเลือดให้ตายนะ รู้ไว้ซะ”โทโมะเห็นแก้วไม่ฟังตัวเองก็โมโหพูดเรื่องราวที่แก้วควรรู้ออก

มา

 

 

 

 

 

 

“แก้วรู้ว่าลูกดูดเลือดแก้วอยู่ แก้วเต็มใจให้ลูก”แก้วพูดอย่างเหนื่อยอ่อนจนโทโมะตกใจ

 

 

 

 

 

“บ้าไปแล้ว ถ้าอยากตายมากก็เชิญ”โทโมะโมโหลุกขึ้นจากเตียงเดินออกไปนอกห้องทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะว่าสายสัมพันธ์แม่ลูกไงล่ะ แก้วถึงไม่ยอมให้โทโมะฆ่าลูกของเรา”แก้วพูดทั้งน้ำตาก่อนะ

กอดเข่าร้องไห้ออกมา เธอทำไม่ได้จริงๆที่จะให้ลูกตายไปจากเธอ เฟย์มองแก้วแล้วเข้าใจดีว่าแม่

กับลูกมีความสัมพันธ์มากมายแค่ไหน เหมือนเธอกับแม่ของเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ จะพาชั้นไปไหนน่ะโบว์”จินนี่ถามโบว์ที่พาเธอมาที่สวนหลังปราสาทยามกลางคืนที่ถูกประดับ

ด้วยไฟรอบๆสวนและเปิดน้ำพุดูสวยงาม โบว์ไม่ตอบแต่พาจินนี่มานั่งที่ม้านั่งที่มีผ้าม่านขึงปิดหมด

 

 

 

 

 

 

“ไม่รักก็ไม่ต้องแคร์ ฉันแค่รักเธอใครๆก็รักเธอมากมาย”กวินที่นั่งข้างป๊อปปี้ที่ดีดกีต้าร์ร้องเพลงมา

จากอีกด้านของผ้าม่าน จินนี่ชะงักจำเสียงนี้ได้ดีว่าคือกวิน แต่เลือกที่จะเงียบเพราะอยากจะรู้ว่ากวิน

จะมาไม้ไหน

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เห็นต้องบอกฉันเลย ว่าเธอรักใคร ไม่เป็นไรมันไม่สำคัญ ถ้าคิดถึงฉันเมื่อไร ค่อยโทรมาหา ถ้า

 

เผลอรักฉันขึ้นมา ค่อยบอกละกัน ปล่อยให้ผ่านพัดไป”กวินร้องเพลงก่อนจะนิ่งแล้วมองหน้ากับ

ป๊อปปี้ที่หยุดดีดกีต้าร์ วันนี้ถือว่าเขากับป๊อปปี้เลือกสงบศึกชั่วคราว ป๊อปปี้ตบไหล่กวินแล้วลุกขึ้น จิน

นี่ตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้ถือกีต้าร์เดินผ่านเธอไปแล้วจะลุกไปด้วยความกลัวกวินจะทำร้ายเธอ

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าพึ่งไปไหนได้มั้ย รู้นะว่าจินนี่รู้ว่าเราเป็นใคร”กวินเห็นจินนี่จะไปก็รีบขอร้อง

 

 

 

 

“ขอร้อง ฟังเราก่อนได้มั้ย ถ้าจินนี่ไม่อยากฟัง อย่างน้อยขอให้เราได้พูดให้ลูกฟัง”กวินพูดต่อ

 

 

 

 

“เรารู้ว่าเรามันเลวมากในสายตาเธอ แต่เราอยากให้จินนี่เลิกจะฆ่าลูกได้มั้ย”กวินพูดทให้จินนี่นิ่ง

เงียบพลางเอามือลูบท้องนูนตัวเองเงียบๆ

 

 

 

 

 

“ดูแลตัวเองด้วยนะ เพราะเรารู้ว่าเราก็ทำได้แค่นี้ ได้แค่ดูอยู่ห่างๆเท่านี้ มันคือพื้นที่เพียงพอสำหรับ

ตัวร้ายอย่างเรา”กวินพูดเศร้าๆทำให้จินนี่น้ำตาไหลออกมา แล้วเอามือกลั้นสะอื้นไม่ให้กวินได้ยิน

ทั้งคู่น่งอยู่ข้างๆกันโดยไม่เอาม่านออก โดยมีทุกคนแอบดูที่พุ่มไม้

 

 

 

 

 

 

“เล่นกีต้าร์เก่งที่สุดเลยที่รักของเค้าน่ารักที่สุด”ฟางพูดแล้วกระแซะป๊อปปี้ที่จับกีต้าร์แล้วเอาหัวด้วย

ความเขิน

 

 

 

 

“เห้อ พอรักกันก็หวานเลยนะ”แบมหันไปมองป๊อปปี้และฟางแล้วแซว ทั้งคู่ยิ้มให้กันแล้วไม่พูดอะไร

 

 

 

 

 

“นี่แบมมันจะได้ผลแน่นะกับแผนของเราอ่ะ”เควินพูดถามเมื่อเห็นินนี่และกวินอยู่ด้วยกันในสวน

 

 

 

 

“เอาน่า ก็โบว์บอกไม่ใช่หรอว่าแครอลไม่พอใจที่จะไดจินนี่มาเป็ฯพี่สะใภ้และเกลียดเด็กในท้อง ดัง

นั้นผู้ร้ายเคยร้ายยังไงมีหรอจะไม่คิดทำร้ายอีก”แบมพูด

 

 

 

 

 

“แต่ครั้งที่แล้วคุณจินนี่ถูกทำร้ายเพราะว่าเรื่องของคุณชายนะแบมอย่าลืมสิ”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

“ใช้ค่ะ เรื่องนี้แบมไม่ลืมหรอก มีก๊อกแรกแล้ว มันต้องมีก๊อก2ต่อเลย เราน่ะต้องจัดฉากสวีทหวาน

ทั้ง2คู่เลยให้ผู้ต้องสงสัยของเราทนไม่ได้”แบมพูดต่อแล้วยิ้ม เพราะมีหรอผู้หญิงที่ไหนจะยอมให้

ใครมายุ่งกับของรักตัวเอง เหมือนกับฟางที่รักป๊อปปี้มากจนเผลออิจฉาและเป็นต้นเหตุที่คำสาปฟาง

สำฤทธ์ผลและทำร้ายจินนี่

 

 

 

 

 

“แผนสูงๆ แล้สถ้าเกิดยัยปลิงแจมบ้าเลือดขึ้นมาแล้วทำร้ายพวกคุณชายกับคุณจินนี่ล่ะ”เควินถาม

 

 

 

 

“นี่พวกนายเห็นเจ้านายถูกทำร้ายจะไม่ช่วยเลยรึไง หมาป่า”แบมรีบดุเควินทันทีจนเควินหงอ

 

 

 

 

“เอาล่ะๆ แผนของเราจะดำเนินการต่อ ส่วนเขื่อนกับเควินเตรียมตัวอยู่รอบนอกรอดูว่าแครอลกับแจม

จะทำร้ายพวกเราละกัน”ป๊อปปี้พูดก่อนจะพาฟางไปนั่งที่ม้านั่งอีกตัว

 

 

 

 

 

“หึ กะแล้วเชียวพี่กวินแอบไปดูแลแม่กับลูกพวกนั้นจริงๆด้วย”ฟางที่มองมาจากกระจกชั้น2แล้วพูด

 

 

 

 

“แบบนี้นังฟางก็ไม่ทำร้ายยัยจินนี่เหมือนครั้งที่แล้วแล้วน่ะสิ เพราะยัยจินนี่เลิกยุ่งกับพี่ป๊อปแล้ว”แค

รอลพูด

 

 

 

 

“ถ้ายัยฟางนั่นทำไม่ได้ก็เป็นคุณแครอลเองสิคะทำบ้าง”แจมพูดเป็นนัยๆ

 

 

 

 

“จะบ้ารึไง ชั้นจะทำอะไรได้ ชั้นนั่งรถเข็นแบบนี้เนี่ย”แครอลแว้ดใส่แจมทันที ทำให้แจมโมโหแทบ

ตบแครอลแต่ต้องชะงักมือไว้

 

 

 

“เอาเป็นว่าแจมมีวิธีละกันคะ แต่คุณแครอลต้องร่วมมือกับแจมนะคะ เพื่อความสุขของคุณแครอล

เอง กำจัดทั้งแม่ทั้งลูก แล้วก็นังฟาง”แจมพูดให้แครอลคล้อยตามก่อนจะเข็นวีลแชร์ของแครอล

กลับเข้าห้องนอนไปแล้วยิ้มร้ายอย่างมีแผนการณ์

 

 

 

 

 

 

 

“กลัวหรอคะ”ฟางถามป๊อปปี้ที่นั่งนิ่งคิดบางอย่าง

 

 

 

 

“เปล่าแค่ไม่คิดว่าแครอลจะร้ายถึงขั้นทำร้ายใครได้”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“พี่ป๊อป ยังห่วงแครอลอีกหรอคะ”ฟางแอบเคืองที่ป๊อปปี้พูดถึงคนอื่นพูดก็บ่น

 

 

 

 

“เปล่านะ เอ่อ ห่วงก็ห่วงอยู่จริงๆ แต่ว่าอย่าพึ่งงอนๆ ฟังพี่พูดให้จบที่พี่บอกแบบนี้เพราะพี่เอ็นดูแค

รอลมาตั้งแต่เล็กๆแล้ว แครอลน่ะน่าสงสารมากเลยนะ แต่เราน่ะถ้าเราเป็นอะไรไป พี่คงต้องบ้า

ตาย”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“ดี เค้าอยากเห็นพี่ป๊อปบ้า”ฟางยิ้มกวนๆ ป๊อปปี้จึงบีบจมูก

 

 

 

 

 

“เค้ารักพี่ป๊อปนะเค้าน่ะอยู่กับตัวไปอีกนาน เค้าไม่ยอมให้ตัวบ้าตายหรอก”ฟางพูดจบก็สวมกอด

ป๊อปปี้แล้วเงยหน้าแล้วหอมแก้มป๊อปปี้ไปฟอดใหญ่ก่อนทั้งคู่ผละออกจากอ้อมกอดแล้วกุมมือกันไว้

เพื่อเป็นสัญญาว่าทั้งคู่จะไม่ทิ้งกัน

 

 

 

 

 

อยากให้ดราม่ากับพระเอกนะ ได้เลยๆ หุๆ แต่ต้องหวานกัน จากไปจะได้เจ็บๆ สมใจรีดเดอร์ทุกคน ส่วนคู่อื่น จะหนักจะเบาตามสถานการณ์จ้าาา

 

 

 

อย่าลืมเม้นนะจ้ะๆๆ โหวตด้วยก็ดีๆๆ

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา