Love ♡r not รักกันป่ะ

 ในตอนเช้าฉันพาเจ้าหมาจอมอ้วนมาวิ่งเล่นข้างนอก กว่าจะกลับเข้าบ้านก็เกือบ2ชั่วโมง

"ตื่นเช้าจังนะ ไม่คิดจะปลุกกันบ้างรึไง" เสียงคนที่ทำหน้างอนๆยืนดักอยู่หน้าประตูพูดขึ้น

"ขี้เซาเองช่วยไม่ได้" ฉันพูดจบและกำลังจะเดินเข้าไปในบ้าน แต่มีมือหนามาฉุดที่แขนฉัอย่างแรงจนฉันต้องเซไปหาคนที่ฉุดฉัน

"นายจะทำอะไรปล่อยฉันนะเดี๋ยวใครมาเห็นเข้า" เธอดุพร้อมกับดิ้นอยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่ม

"ใครมาเห็นก็ดีสิจะได้รู้...ว่าเราเป็นอะไรกัน" เสียงกระซิบที่ข้างหูทำเอาเธอขนลุกกับสิ่งที่เขาพูด

"เพื่อนเธอ...โทรมาหลายสายละ แต่เธอไม่รับเลยส่งข้อความมาบอกให้โทรกลับด้วย...คิดถึง" เขาเน้นคำว่าเพื่อนก่อนที่จะถึงประโยคสุดท้ายทำให้เธอรู้ว่าเขากำลังโมโหมาก

"ขอบใจ...ปล่อยฉันได้ละ" เธอรีบคว้ามือถือจากเขาและรีบถ่อยตัวออกมาก่อนเขตอันตราย 'ปล่อยให้ใจเย็นแล้วค่อยเคลียร์กันนะขืนพูดไปตอนนี้นายนี่ต้องระเบิดแน่' ว่าแล้วเธอก็รีบโทรกลับสายต้นเหตุของเธอ

>>> 4ชั่วโมงเพื่อนๆก็มาตามนัด เว้นแต่คิมมาไม่ได้ติดธุระ อดเลย <<<

หมากและฟอร์ดเดินมาพร้อมกันพอดี

"มากันแล้วหรอ ฉันทำขนมไว้อ่ะมากินด้วยกันสิ" เสียงใสๆของเธอพูดแต่ก็มีเสียงหนึ่งขัดขึ้น

"ไม่คิดจะชวนฉันบ้างหรอ" เสียงนั้นลอยมาจากตรงบันได เดินลงมาหยุดที่เธอ

"ไม่คิดว่านายอยากกินด้วยนี่ ป่ะไปที่ห้องนั่งเล่นกัน" ฉันพูดก่อนที่เรื่องนี่จะยาว ผู้ชายอะไรน้อยใจง่ายเกิ๊น

"เบลล่ายูทำคุกกี้อร่อยเหมือนเดิมเลยนะ ยิ่งเมื่อก่อนยูชอบทำให้ไอกินจนน้ำหนักขึ้นแหนะ" ฟอร์ดชม

"หน้าอิจฉาน้อเมื่อก่อนที่ผมเป็นแฟนกับเบลนะผมก็ขอให้เบลทำให้ก่อนบ่อยๆ" หมากพูดแล้วหันไปมองเจมส์ที่นั่งใกล้ๆ 'แค้นนี้ต้องชำระนะเจมส์ขอโทษด้วย หึๆ'

"พอเลยๆกินได้แล้วมัวแต่พูด" ฉันรีบตัดบทก่อนที่หมากจะยั่งโมโหเจมส์ไปมากกว่านี้ แค่นี้ฉันก็จะโดนกินหัวแล้ว ง่อว สยอง

"เจมส์ไม่กินหรอ เดี๋ยวฉันป้อนม่ะ" ว่าแล้วฉันก็เอาคุกกี้ป้อนเข้าปากเจมส์ หวังว่าคงอารมณ์ดีขึ้นน้อ ^ ^

"เอาใจสามีอย่างงี้สิน่ารักหน่อย แต่เรามีเรื่องที่ต้องเคลียร์กันแน่" เจมส์เข้ามากระซิบที่ข้างหูเบา แต่ยังดีที่เขาอารมณ์ดีขึ้น นิดหนึ่ง!!

หลังจากที่หมากและฟอร์ดกลับกันแล้วแต่ฉันจะต้องเคลียร์กับเจมส์ตามความประสงค์ เขาพาเข้ามาที่สวนจะได้ไม่มีใครได้ยิน

"นี่คิดไงลากฉันมาที่นี่" ฉันถาม

"แล้วคิดไงที่พาผู้ชายเข้าบ้านถึงสองคนอีกคนก็แฟนเก่าอีกคนก็คนสนิท คิดจะยั่วโมโหผัวหรอห๊ะ" เขาตอบกลับ

"พูดไรของนาย เดี๋ยวใครก็ได้ยินเข้าหรอ" เธอดุ

"ทำไมจะเรียกไม่ได้เมียจ๋า เมียจ๋าๆๆๆ!!" เธอรีบเอามือไปปิดปากเขาทันที แต่เธอคงพลาดอะไรไปแล้วแขนแข็งแรงโอบกระชับร่างเล็กในอ้อมกอดให้แนบกายหน้าคมก้มหน้าลมใช้ปลายจมูกของเขาจรดที่จมูกของเธอ

"อย่าทำแบบนี้อีกนะรู้ไหมว่าคนๆนี่จะขาดใจตายอยู่แล้ว" เสียงพูดที่แผ่วเบาออกมาจากปากของเขา

"นายคิดมากเองนะทุกคนเป็นเพื่อนกันหมดแหละ" เธอตอบกลับ

"เพื่อนนี่รวมถึงฉันด้วยรึป่าว บอกไว้ก่อนว่าฉันไม่ยอมแน่ๆ" เขาเปลี่ยนน้ำเสียงทันที

"ก็...ตามใจคุณสามีสิคะ" ยิ้มหวานๆส่งให้ชายที่อยู่ตรงหน้าพร้อมหยิกแก้มอย่างหมั่นเคี้ยว

"เมียเค้าน่ารักที่สวยเลย >3<" เขาจูบแก้มเธอไม่ยั้งแล้วโอบกอดเธอด้วยความอบอุ่น

โปรดติดตามตอนต่อไป

อัพแล้วนะ>3<