Whan my love??? เมื่อไหร่จะมารัก

“นี้ยัยทอม...”

“มีไรอีกห๊ะ.... โอ้ยยยยยยยย!!!”แก้วร้องเสียงหลงทันที ที่ทีเจชกท้องเธออย่างแรง..จนแก้วต้องทรุดตัวลงไปกับพื้น..

“ยกเฟย์ให้ฉันซะ!!! ก่อนที่จะหาว่าไม่เตือน”

“ฝันไปเถอะ... โอ้ยย!!”

“ฉันให้โอกาสแกอีกครั้งนะ จะยกหรือไม่ยกให้!!”

“ไม่เว้ย!! เพื่อนรักคนนี้ฉันห่วง!!!”แก้วตะโกนใส่หน้าทีเจ จนทีเจโมโหเอามือมาขยี้ปากแก้วอย่างแรง จนเลือดออกเล็กน้อย

“แกจะทำอะไรฉัน!! ปล่อยนะเว้ย!!ไอทีวีโบราณ ปล่อยนะเว้ย!!”แก้วพูดแล้วดิ้นไปดิ้นมา จนทีเจต้งบีบปากแก้วให้แรงขึ้น!!

“หึ หึ ไม่ยอมใช่ไหมได้.. ไอกวินส่งแขก!!!”ทีเจสั่งลูกน้องที่ยืนอยู่ข้างหลังแก้ว.. ก่อนจะเดินออกไป..

“ฝากจัดการต่อด้วย เพราะสุดที่รักกำลังรออยู่..”

“ไม่มีปัญหาครับพี่ เชิญตามสบายเลย เดี๋ยวไอจัดการทางนี้เอง..”

“หวังว่านายคงไม่ทำให้ฉันผิดหวังนะ ไอไปล่ะ”

“เฟย์คร๊าพ!!! เฟย์!!”

“อ้าว!!รอนานไหมค่ะเนี่ยแหะๆ พอดีท้องเสียอะค่ะ^^”

“ไม่เป็นไรครับ ยังไงผมก็จะรอ..”

“ค่ะ เอ๊ะ!! ว่าแต่แก้วไปไหนแล้วค่ะเนี่ย???”เฟย์พูดพร้อมหันซ้าย หันขวา หาพื่อนรักตน

“อ๋อ!! แก้วเค้าน่าจะกลับบ้านแล้วล่ะครับ สงสัยขี้เกียจิรอเฟย์มั้ง”

“อืม...งั้นเหรอคะ แก้วน๊าแก้วไม่รอเฟย์เลย ชิ! ไปเลยดีกว่า”เฟย์พร้อมเดินออกจากที่นั้นพร้อมกับทีเจ โดยไม่ทันสังเกตแก้วที่สุ่มดูฟย์กับทีเจนั้น น้ำตาไหลอาบสองแก้ม..

“เฟย์... แก้วอยู่ทางนี้ ฮึก.. หันมาหน่อยสิ.. มาช่วยแก้วด้วย.. ฮึก”

“เห็นรึยังว่าเค้าสนใจว่าที่แฟนในอนาคต มากว่ายัยทอมแบบเธออีก”กวินกระซิบข้างหูแก้วอย่างเยอะเย้ย จนแก้นหน้าแดงกล่ำ หันกลับมาเถียงกวินทันที

“ไม่จริง!! เฟย์ไม่มีทางเป็นคนยอย่างงั้น!!! พวกเราเป็นเพื่อนรักกัน!!”

“งั้นเหรอ.. แล้วทำไมเฟย์ถึงเชื่อพี่ทีเจว่าคุณกลับบ้านไปแล้ว แต่ในความเป็นจริงคุณเป็นคนที่ห่วงเพื่อน ไม่ทิ้งเพื่อนแน่.. ล่ะครับ หึ หึ”

เพล้ง!!!!

ความคิดของแก้วพังทลายทันที.. นั้นสินะ ยัยเฟย์น่าจะรู้ว่าเราไม่มีทางทิ้งมัน แต่...มันกลับเลิกที่จะเชื่อไอชั่วนั้น ฮึก!!.. เฟย์.. หรือว่าแกจะติดไอหมอนั้นมากกว่าฉันซะแล้ว..

“แทงใจดำล่ะสิ หึ!! ปล่อยทั้งคู่เค้าไปสบายบ้างเถอะนา..”

“เหอะ.. นั้นสิเนอะ หลายๆวันที่ผ่านมาเฟย์ดูอึดอัดมาก..”แก้วพูดแล้วก้มหน้าก้มตาก่อนจะปล่อยหยดน้ำใสๆออกจากตา..

“โอ้ยยยย!!! นายต่อยท้องฉันทำไมวะ!! เจ็บเว้ย!!”

“โอ้!! ลืมบอกน่ะ คือว่า.. คืนนี้.. ทีเจเค้าฝากให้ฉัน.. “จัดหนักกับเธอ”!!”

“อย่านะเว้ย!!!! กริ๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!”

ผลั๊วะ!!!!

“เป็นอะไรมากรึป่าวครับ...”

ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น ก่อนจะพบกับชายหนุ่มปริศนาที่ยืนมือมาให้ฉันจับฉันมองที่ใบหน้าเขา ก่อนหน้าจะค่อยๆแดง..เพราะว่าคนตรงหน้านี้.. “หล่อมาก!!!”

“ไม่เป็นไร.. ขอบคุณนะ..”

“เป็นไรหรอก มา!!ฉันพาไปส่งนะ”

“อืม.. ขอบใจนะ”ฉันพูดก่อนจะเดินไปพร้อมกับเขา โดยทิ้งกวินไว้ที่นั้น..

ผ่านไปหลายวัน...

“เฟย์!!! ทำไมแกทำแบบนี้ห๊ะ!! แกลืมฉันแล้วรึไง ถึงได้ไปจอแจกับหมอนั้นบ่อยๆ!!”

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแก้ว!! เฟย์แค่อยากมีเวลาส่วนตัว และอีกอย่าง.. ก็ดีกว่าแก้วละกัน ทิ้งเฟย์แล้วกับบ้านก่อน!!”

“หึ!! เฟย์เชื่อมันเหรอ”

“ใช่!!! แล้วไงล่ะ”

“เพื่อนรักกันเค้าไม่ทำแบบนี้หรอก เราขาดกัน!!!” แก้วประกาศฟันธงก่อนจะเดินออกไป ตามติดมาด้วยเสียงเฟย์..

“แล้วไงย่ะ ใครแคร์!!!!!”

กึก!!

ฮึก.. แกคงรักมันมากสินะ หวังว่าเราอย่าได้พบกันอีก!! ฮึก!!

ด้านเฟย์..

“ฮึก..แก้ว เฟย์ขอโทษ นี่เราพูดอะไรลงไปเนี่ย.. ไอปากบ้าเอ้ยฮือ...”

..........................................................................................

แก้ว: เอาล่ะค่ะวันนี้เรามาคุยกันเรื่องฟิคชั่นกันเถอะค่ะ

หวาย:อ้าว! น้องแก้ว แล้วน้องไรต์อะ (-- )( --)

แก้ว:ลาตายค่ะพี่--;; (อุ้ย!!แรงอะ==:ไรต์)

หวาย:งั้นเหรออืม... แก้วจ๊ะ พี่หวายขอถามหน่อยได้ป่าวอะ???

แก้ว:ถามมาเลยค่ะพี่หวาย

หวาย: คือว่า... เมื่อไหร่จะถึงบทของพี่ กับพระเอกของเราห๊ะ!! พี่รอตั้งแต่ตอนที่แล้ว แล้วตอนนี้ไหงไรต์ไม่เขียนบทของพี่กับว่าที่ลูกเขยในอนาคตพี่อะ-()-

แก้ว:ลูกเขยอะไรของพี่อะ =///= เออาล่ะๆ เข้าเรื่อง คือว่า.. ไรต์บอกมาว่าเรื่องอดีตของเฟย์กับแก้วอะเยอะ และเวลาอันมีน้อยของไรต์ ตอนนี้เลยจบแค่นี้ พี่หวายกับไอโมะเลยต้องรอตอนหน้า.. อย่าโกรธกันน๊า...

หวาย: โกธร!!

แก้ว:งั้นไรต์ก็ฝากมาบอกว่า.. “ถ้าโกรธจะแต่งให้แก้วไม่ได้คู่กับโมะ!!”

หวาย:กริ๊ดด!! โหดร้ายอะ—

แก้ว:งั้นก็นั่งรอ ยืนรอ ตีลังการอ ตอนต่อไปซะ 555 สามารถกำราบพี่หวายได้แล้ว^^